คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เลือดล้างราชอาณาจักร
บทที่ 5 เลือล้าราอาาัร
อทัพพันธมิรสามแว้น ทอประาย สวนปพีและธารสวรร์ ร่วมันทะลวีผ่านาร่อ้านออทัพปัษาผาฟ้าถึแม้ว่าะมีำลัมาว่าแ่วัำลัใออทหาร่ำ แพ่ายหนีทัพ นอทัพพันธมิรสามารถเ้ามาประิหน้าเมือหลว วาำลัล้อมรอบไว้ทุ้านเพื่อพิิศึ แม้ว่าพระรูไถลเลิศไ้ใ้เวทย์มน์สร้าภาพลวาวาั้นไว้เพื่อให้เินทัพผิทา แ่พระรูสุุมสามารถใ้เวทย์มน์อเาแ้ไไ้
เมื่อวาทัพล้อมเมือหลวไว้แล้ว ฝ่ายอทัพพันธมิรไ้ส่พระสารเป็นัวแทนเ้าไปอเราับพระราราาเสมอศัิ์ ึ่ออมาประทับในท้อพระโรพร้อมับะทหารั้นผู้ให่และที่ปรึษา ไ้ล่าวับพระสาร
“พวแไ้ทำารทรยศ่อราอาาัรสิบสอสาม่า โทษถึั้นประหารีวิ แมีอะไรมาเราหรือเสนอ่อ้า”
“อทัพพันธมิรมิไ้ทรยศ่อ้อลอราอาาัร มีวามพยายามสัหารพระราาทอล้า ารปรอมีแ่ารโินรีไถเ็บภาษีเอามาใ้บำรุวามสุส่วนัว มีาร่าปิปาราษรผู้ั้านวิธีารูรีภาษี สร้าวามัแย้ วามทุ์ให้ับราษร ฝ่ายพันธมิร้อาระเปลี่ยนแปลเพื่อัวามัแย้และสร้าวามยุิธรรม” พระสารล่าวอบ
“แำลัล่าวหา้าเป็นนสั่ให้สัหารพระราาทอล้าและเป็น้นเหุอาร่าและรีไถราษรยันั้นหรือ” พระราราาล่าวเสียัเหมือน่มู่
“ท่านพระราราารู้อยู่แ่ใว่าใรเป็นนทำ” พระสารอบอย่าเยือเย็น และล่าว่อไป “อทัพพันธมิร้อารให้ท่านยอมแพ้มอบัว เพื่อหลีเลี่ยารนอเลือและารเสียีวิอเหล่าทหารหาทั้หลาย”
“แบัอาอย่าไรมาบอให้้ายอมแพ้ แ็รู้ว่าอทัพอ้านั้นทรพลัมาที่สุในราอาาัร ้าะสั่ให้ทหารยี้พวเ้าให้แหลลา” ล่าว้วยวามโรธแ้น
“ะยอมแพ้มอบัวหรือไม่็แล้วแ่ท่าน อย่าลืมว่าอทัพพันธมิรอพว้านะอทัพอท่านมาลอนสามารถล้อมเมือหลวไว้ไ้” พระสารอบอย่าท้าทาย
“แบัอามาที่ท้าทายพระราราา แน่าะถูัหัวส่ลับไปให้อทัพอแ” พระรูไถลเลิศล่าวสอึ้นมา
พระสารหันไปมอพระรูไถลเลิศ อบลับไปอย่าไม่เรลัวศัิ์ศรี
“้ารู้ิิศัพท์อท่านีว่าท่านมีาถาอามที่สามารถทำร้ายผู้นไ้ แ่าร่าทูเราไม่ใ่สิ่ที่อมมัเวทย์อย่าท่าน้อารทำ”
พระรูไถลเลิศแสท่าทาไม่พอใ พระราราาเสมอศัิ์ล่าวับท
“อย่าหวัว่าอทัพที่ยิ่ให่อ้าะยอมแพ้ วันนี้้าะปล่อยให้แไปบอพวมันว่า อทัพอมัน้อแพ้แหลลา”
“้ายินีนำ่าวสารอท่านไปบอ่ออทัพพันธมิร”
พระสาร้มัวถวายวามเารพ้วยใบหน้าแสวามยิ้มเยาะ ถอยออาท้อพระโรเินทาลับไป
w
เมือหลวอแว้นปัษาผาฟ้านั้นมีพื้นที่ว้าวา มีมาพอสำหรับอทหารหลายอพล รวมทั้มีราษรอาศัยอยู่อีมามาย ารส่ำลับุเ้าไป้อมีาร่อ้านอย่าุเือรุนแร วามสูเสียอทหารและราษร้อามมา แม้ว่าทาเมือหลวมีารัุนอาหารไว้ล่วหน้า ทาฝ่ายพันธมิราว่าอยู่ไ้อีไม่นาน ึั้ทัพล้อมไว้และส่ทหารเ้าโมีเป็นรั้ราวเพื่อารทำลายวัและำลัใอทัพหลว
แว้นปัษาผาฟ้าไ้ิ่อแว้นเล็ๆที่เป็นมิรับฝ่ายนให้เ้ามา่วยเหลือีนาบมาทา้านหลั แ่ฝ่ายพันธมิรยัมีอทัพอแว้นเหยี่ยวแอยโมีสัั้นไม่ให้เ้ามา่วย ทัพหลว็ไ้ส่ทหารออมาโมีทัพพันธมิรหลายรั้ แ่ถูีโ้น้อถอยทัพลับไป นถึระยะเวลาหนึ่มีราษรไ้หลบหนีออมามอบัวับอทัพพันธมิร และให้่าวว่าอาหารเริ่มมีาราแลน ้อมีารแบ่สรรปั่นส่วนัน ราษรไ้รับารปันส่วนน้อยมานแทบไม่พอเลี้ยีวิรอบรัว
ลุ่มอทัพพันธมิรึ่มีพระรูสุุมเป็นที่ปรึษาให่ เริ่มาาร์ล่วหน้าว่า ฝ่ายเมือหลวะิวาแผนารรบอย่าไร่อไปเพื่อวามอยู่รอ พระรูสุุมไ้วาวิธีารโ้อบไว้หลายแนวทา้วยัน
w
ภายในเมือหลวพระราราาเสมอศัิ์ ะนายทหารและรวมทั้พระรูไถลเลิศไ้ร่วมปรึษาันอย่าเร่เรีย เพราะระหนัีว่าอาหารและเสบียที่ัุนไว้เริ่มเป็นปัหา หาเ้ามาเพิ่มเิมไม่ไ้ อทัพ้อเินและอยู่้วยท้อ หาเิาราแลนอาหาร วัและำลัใอเหล่าทหาร็เริ่มลล
ไ้สรุปันว่า ทัพเมือหลวรัษาเมือไว้่อไปไ้อีไม่นาน ทาออที่ีือ ให้พระราราาและรอบรัวหลบหนีออไป่อนัวในที่ที่ทาฝ่ายพันธมิรไม่รู้ โยใ้ำลัอพลทหารที่แร่ล้าที่สุีฝ่าวล้อมออไป นำทัพโยพระาศึ และใ้เวทย์มน์อพระรูไถลเลิศ่วยในารหลบหนี ให้พระยาพยัอยู่่อสู้รัษาเมือ แล้ว่อยรวบรวมำลัลับมายึเมือหลวืน
ืนวัน้าแรม 15 ่ำ ท้อฟ้ามืสนิท พระรูไถลเลิศไ้ร่ายมน์าถาเรียเมฝนำมืมาปลุมทั่วบริเว สัรู่ฝนห่าให่ไ้ลมาแบบลืมหูลืมาไม่ึ้น ประูเมือ้านที่ประเมินว่าทัพพันธมิรอ่อนแอที่สุไ้เปิออ พระาศึไ้นำทัพีฝ่าออไปพร้อมับรอบรัวพระราราาและพระรูไถลเลิศ มุ่รไปสู่ภูเาเทียบฟ้าที่อยู่ห่าออไปั่ว่อนืนถ้าเินทา้วยฝีเท้าม้า ภายใ้ภูเาเทียบฟ้ามีถ้ำนาให่่อนอยู่ และอยู่ในป่าทึบที่อยา่อารพบเห็น ว้าวาพอที่ะ่อนอทัพนาย่อมไ้
ท่ามลาสายฝนและวามมื ฝ่ายพันธมิรึ่มีำลั้อยว่า ไม่สามารถ้านทานไว้ไ้และไล่ิามไม่ทัน ในที่สุอทัพทหารภายใ้ารนำอพระาศึ็นำพระราราาเสมอศัิ์และรอบรัวไปถึุหมาย
w
ารีฝ่าวล้อมหนีออาเมือหลวอพระราราา ไม่ไ้เหนือวามาหมายที่ทาฝ่ายพระรูสุุมาารไว้่อนล่วหน้า รวมถึารไป่อนทัพไว้ในถ้ำป่าลึบนภูเาเทียบฟ้าที่่อน้าลึลับอยา่อาร้นหาพบ พระรูสุุมไ้สืบรู้ำแหน่ที่ั้าาวบ้านที่เ้าป่าหาสิน้าป่ามาาย และเยส่ทหารไปสำรวพื้นที่อย่าละเอียไว้แล้ว ถ้ำแห่นี้เป็นถ้ำัน อยู่ลึ่ำว่าพื้นิน้านนอ มีทาเ้าออทาเียว อีทาหนึ่ที่อาออไปไ้ือ ้อำน้ำผ่านบึนาให่ที่ลึมา มีระแสน้ำไหลผ่านออไป้านนอ ยาที่มนุษย์ะผ่านไปไ้ พระรูสุุมไ้วาแผนล่วหน้าไว้แล้วว่า้อทำอย่าไรถ้าหาทาฝ่ายพระราราาหนีมาหลบ่อนัวที่นี่
เมื่อไ้รับ่าวาทหารว่าพระราราาไ้หลบหนีออไปทาภูเาเทียบฟ้า พระรารูสุุมรู้ทันทีว่าำลัมุ่หน้าไปไหน สั่พระสารให้นำทหารพร้อมับัวเอามไปทันทีและำับให้ทำามำสั่ที่ำหนให้ ระหว่านั้นฝนยัหนัอยู่ลอทา เมื่อถึใล้บริเวปาถ้ำ พระสารสั่ให้ทหารุัินเป็นทาน้ำให้ไหลเ้าสู่ภายในถ้ำ หยุทัพปิล้อมบริเวปาถ้ำไว้ ะโนบอให้พระราราาเสมอศัิ์ออมามอบัว แ่ไม่ไ้รับารอบรับ เสมือนว่าพวเาไม่ไ้อยู่ภายในถ้ำ ระแสน้ำาสายฝนไ้ไหลเ้าไปในถ้ำอย่า่อเนื่อ
“โอาสสุท้ายอพวท่าน ถ้าไม่ออมามอบัว น้ำะท่วมภายในถ้ำ และ้าะถล่มินปิปาถ้ำ พวท่านอา้อาย้วยันทั้อทัพ” พระรูสุุมะโนบอเสียั
ฝนหยุแล้ว ระับน้ำในถ้ำท่วมสูทำให้ยาลำบา่อารพัอาศัย แ่ยัไม่ารอบรับาฝ่ายพระราราาเสมอศัิ์
“้าิว่าพวเาอยู่ลึเ้าไปมา ามที่าวบ้านบอเล่า มันใ้เวลาั่วยามว่าะเ้าถึ้านในสุ” พระสารล่าว
“้า็ิเ่นนั้น และไ้ยินมาเ่นเียวัน” พระรูอบ
“พวเราะทำอย่าไร่อ นำทหารบุเ้าไป็เสี่ย่อารสูเสียอย่าหนั ถ้าพวมันสามารถใ้ธนูยิสวนออมา พวเราแทบไม่มีทาหลบไ้” พระสารเสนอวามเห็น
“ท่านิว่าอย่าไรถ้าพวเราั้ทัพล้อมไว้นพวมันหมเสบีย แล้วยอมแพ้ออมามอบัว” พระรูถาม
“เราไม่รู้ว่ามัน้อใ้เวลานานแ่ไหน ถ้าพวเามีเสบียเพียพอ ท่าน็พอรู้นิสัยพระราราาว่าื้อ้านโหร้ายแ่ไหน ถ้าเสบียหมล เาอา้อ่าม้าและทหารเป็นอาหารเพื่อเอาีวิรอ”
“เรายัมีศึที่เมือหลว ที่้อยึให้ไ้เพื่อไม่ปล่อยไว้ให้เป็นเสี้ยนหนาม่อไป” ุนระทิที่ิามมา้วยให้วามิ “้าว่าารปล่อยให้พระราราาเสมอศัิ์ พระรูไถลเลิศและทหารอยู่่อไปมันะเป็นเสี้ยนหนามในอนาเ่นเียวัน”
“เ้าิว่าวรทำอย่าไร” พระรูสุุมถาม
“้าิว่าเราวรถล่มินปิปาถ้ำ ไม่ให้พวมันไ้ออมา่อปัหาอี่อไป” ุนระทิล่าวอย่าเหี้ยมเรียม
“เรา้อ่านพวนี้ำนวนเป็นพันนเลยนะ มันไม่โหร้ายไปมาหรืออย่าไร” พระรูอบอย่าัวล
“สรามย่อมมีารสูเสียีวิ ถ้าเราไม่บมันเสียอนนี้ ถ้าพวมันออมาไ้ ้อมีารสูเสียอี่อไป ้าเห็น้วยับุนระทิ เราบทุสิ่ทุอย่าเสียที่นี่ เี๋ยวนี้” พระสารสนับสนุน
พระรูสุุมรุ่นิอยู่รู่ให่ และัสินใ
“้าเห็น้วย ถ้าไม่บราวนี้ ในอนา็้อมีารายอีมามาย ทั้ทหารและราษร”
พระสารและุนระทิสั่ให้ทหารุเทิน้านบนเหนือถ้ำรวมทั้น้อนหินนาให่มาลบปิปาถ้ำ ฝนที่ไ้ลมาอย่าหนัาเวทย์มน์อพระรูไถลเลิศ ทำให้ินร่วนและทำให้านอทหารหา่ายึ้น ใ้ท่อนไม้ให่ที่ัาบริเวนั้นมาทุบอัินให้แน่น ใ้เวลา่อนวัน ปาถ้า็ถูปิสนิทเป็นารถาวร
“้า้อร่ายาถาำับไว้อีั้นหนึ่ ป้อันไม่พระรูไถลเลิศใ้เวทย์มน์อเาทำลายสิ่ที่พวเราสร้าึ้นมา”
ท่านพระรูไ้วาหินเป็นัวอัระอัษรและร่ายมน์ำับระหว่าที่ทำพิธี ใ้มีรีปลายนิ้วอนเอ ปล่อยให้เลือหยลบนัวอัษรทุัว และใ้นิ้วมือที่เปื้อนเลือเียนยัน์ทับลบนอัษรอีั้นหนึ่ นรบทุัวอัษรเป็นอันว่าบพิธี มอบหมายให้ทหารหนึ่หมู่เฝ้าูแล แล้วถอนอทหารลับไปยั่ายทหารที่ั้ล้อมเมือหลวอยู่
w
าราผู้นำในเมือหลว ทัพพันธมิรใ้เวลาไม่นาน็บุเ้ายึเมือไ้ พระยาพยัถูับุมัวไ้และถูสำเร็โทษ้วยารัศีรษะ ส่วนนายทหารระับหัวหน้าและทหารทุนไ้ารอภัยโทษแ่ถูปลออาำแหน่ไปเป็นราษรเ็มั้น
มีารัระเบียบารปรอราอาาัรใหม่ พระราาทอล้าไ้รับารสถาปานาเป็นพระราราาอ์ใหม่ รัทายาทะไ้รับสิทธิสืบ่อารปรอ่อไปามสายเลือ ส่วนพระราาอแว้น่าๆไ้รับารเปลี่ยนสถานะเป็นผู้ปรอเมือึ้นอยู่ับารแ่ั้าเมือหลว แปรสภาพาแว้นมาเป็นแ่หัวเมืออราอาาัรสิบสอสาม่า
ารเฝ้าูปาถ้ำที่ภูเาเทียบฟ้าไ้ทำ่อมาอีระยะหนึ่ เมื่อไม่พบว่ามีผู้ใหลุรอออมา ทาทหารึถอนัวลับไป ้นไม้ใบห้าเิบโปลุมามเวลาผ่านไป นบริเวปาถ้ำไ้ลายเป็นส่วนหนึ่อป่าไป
หลัาเสร็สิ้นสรามับไล่พระราราาเสมอศัิ์ออไป ั้แ่นั้นมาราอาาัรไ้มีารปรออย่ายุิธรรม อยู่เย็นเป็นสุมาเป็นเวลายาวนาน
w
ความคิดเห็น