คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Impassible : Intro
คุณเคยรักใครข้างเดียวหรือเปล่า
รักเขาทั้ง ๆ ที่เขาไม่รักคุณเลย
รักเขาทั้ง ๆ ที่เขาอาจจะรำคาญคุณ...ไม่อยากเจอหน้าคุณ
ไม่อยากพูดกับคุณ...ไม่อยากอยู่ใกล้คุณ
หรือแม้แต่...ไม่เคยเห็นว่าคุณอยู่ในสายตา
ชีวิตผมเป็นแบบนั้นครับ ผมรักคน ๆ หนึ่งมาเกือบสองปีแล้ว รักและห่วงใยเขาอยู่เสมอ...แม้ว่าเขาจะไม่เคยต้องการความรักและความห่วงใยจากผมเลยก็ตาม
Intro_
“จินยองนี่ไอ้มาร์คกับไอ้แจ็คเพื่อนพี่” พี่แจบอมพาผมเดินเข้าไปที่โต๊ะหน้าตึกคณะก่อนที่จะแนะนำเพื่อนสนิทของพี่เขาทั้งสองคนให้ผมรู้จัก
“ส่วนนี่จินยองน้องรหัสกู” ผมโค้งให้กับเพื่อนสนิทของพี่รหัสทั้งสองคน ซึ่งผมเคยได้ยินพี่แจบอมพูดถึงมาบ้างก่อนหน้านี้ จากคำบอกเล่าของพี่แจบอมถึงเพื่อนสนิทของพี่เขา ทำให้ผมเดาได้ไม่ยากเลยว่าพี่ที่ลุกขึ้นมากอดคอผมอย่างเป็นกันเองนั้นคือพี่แจ็คสัน เพราะด้วยรูปร่างสันทัดและช่วงบนค่อนข้างล่ำประกอบกับรอยยิ้มและดวงตาที่ฉายประกายแห่งความขี้เล่น
“ยินดีที่ได้รู้จักนะไอ้น้อง หน้าตาหล่อนะเนี่ยเรา แต่คงไม่ค่อยทำบุญสิท่าถึงได้ไอ้บีเป็นพี่รหัสเนี่ย ฮ่า ฮ่า” ร่างล่ำ ๆ นั้นยังคงกอดคอผมอยู่ขณะที่หัวเราะไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้ปากหมาหวัง มึงสิเงียบไปเลย แล้วเอาแขนมึงออกจากคอน้องกูได้ละ” พูดไม่พูดเปล่า พี่แจบอมยังกระชากแขนของพี่แจ็คสันออกจากคอของผมก่อนจะพาดแขนหนัก ๆ ของพี่เขาลงมาแทนที่
“มึงก็เหมือนกันไอ้มาร์ค จะไม่พูดอะไรกับน้องกูบ้างหรอวะ” พี่แจบอมเอ่ยถามผู้ชายที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ฝั่งตรงข้าม
“จะให้กูพูดอะไรล่ะ” เสียงทุ้มต่ำถามกลับมา ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองด้วยซ้ำ
“เชี่ยมาร์ค แม่งไม่มีมารยาท” พี่แจ็คสันว่า ก่อนทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ทว่า..คงลงนั่งแรงเกินไปหน่อย แก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะจึงล้ม...ใช่...ล้มและหกใส่หนังสือ...หนังสือของพี่มาร์ค!
“เชี่ยแจ็ค!! มึงนั่งยังไงของมึงเนี่ย” ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ผุดลุกขึ้นยืนและกระชากหนังสือออกจากโต๊ะที่มีน้ำเจิ่งนอง “หนังสือกูเปียกหมดแล้ว” เสียงที่เคยทุ้มต่ำตอนนี้แฝงความไม่พอใจ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน...และเพราะพี่มาร์คเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้ว ทำให้ผมได้เห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน ไม่นึกแปลกใจเลยว่าทำไมพี่เขาถึงได้เป็นเดือนคณะรัฐศาสตร์คนล่าสุด ใบหน้านั้นสมบูรณ์แบบราวกับรูปปั้น ทุกส่วนคล้ายถูกบรรจงปั้นมาอย่างดี แม้ตอนนี้คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากัน หากมันก็ไม่ได้ทำให้ความสมบูรณ์แบบนั้นลดลงเลยแม้แต่น้อย
“กูขอโทษนะมึง กูไม่ได้ตั้งใจ มา ๆ เดี๋ยวกูเช็ดให้” คนก่อเรื่องหน้าเจื่อนลงด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะรีบถลันเข้ามาหาหนังสือที่เจ้าของมันถืออยู่
“พอ ๆ เลย ขืนให้มึงเช็ด หนังสือกูพังหนักกว่าเดิม ” เจ้าของหนังสือส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ “มึงไปหาผ้าหรือกระดาษทิชชูมาให้กูพอ ไป ๆ” และเพราะคำพูดของพี่มาร์คทำให้ผมนึกขึ้นได้
“เอ่อ พี่มาร์คครับผมมีทิชชูครับ” ผมพูดก่อนรีบเปิดหาในกระเป๋าเป้ของตัวเอง เมื่อหาเจอก็ยื่นให้พี่เขา พี่มาร์คเพียงปรายตามองผมนิด ๆ นิดเดียวเท่านั้น ก่อนพูดสั้น ๆ
“ขอบใจ”
และเหตุการณ์ครั้งนั้นก็เปรียบเสมือนจุดเริ่มต้น..ความรักข้างเดียวของผม
ผมไม่ได้หลงรักพี่มาร์คจากแค่เหตุการณ์นั้นหรอกนะ
ถ้าจะถามผมจริง ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปหลงรักพี่เขาตอนไหน
ผมรู้แต่ว่าเพราะผมเป็นน้องรหัสพี่แจบอมและพี่แจบอมสนิทกับพี่มาร์ค
ทำให้ผมมีโอกาสได้พบเจอพี่มาร์คบ่อยๆ
ทั้ง ๆ ที่เราไม่ค่อยได้คุยกัน
ทั้ง ๆ ที่พี่เขาออกจะเย็นชาใส่ผม
แต่น่าแปลกนะครับที่หัวใจของผมมันกลับเริ่มเต้นเป็นจังหวะมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ
จนรู้ตัวอีกทีมันก็มีจังหวะการเต้นของมัน
จังหวะการเต้นเฉพาะ...สำหรับพี่มาร์คเพียงคนเดียว
MoonDream_
สวัสดีและขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ นี่เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่งเลยค่ะ คือจริง ๆ ต้องอ่านหนังสือสอบ แต่อยู่ดี ๆ ก็อินดี้อยากแต่งขึ้นมา เลยลุกขึ้นมาแต่งและอัพและจะรีบไปอ่านหนังสือแล้วค่ะ ด้วยเป็นเรื่องแรกอาจจะตะกุกตะกักหรือภาษาแปลก ๆ ไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะคะ ติชมหรือแนะนำได้เลยนะคะ เพื่อจะได้เอาไปพัฒนางานเขียนในครั้งต่อ ๆ ไปค่ะ ^^
#Impassible_mn
06/03/2015
ป.ล.ฟิคเรื่องนี้จบไปเกือบ 3 ปีแล้วค่ะ เราไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านและไม่ค่อยได้กลับมาเช็กเท่าไหร่ เลยยังมีคำผิดและการเว้นบรรทัดแปลก ๆ อยู่พอสมควรเลย พยายามทยอยแก้แล้วแต่เหมือนธีมมันจะมีปัญหานิดหน่อยด้วย เลยอาจไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ยังไงก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แหะ ๆ
21/05/2018
ความคิดเห็น