[HUNHAN]::HOT BROTHERS::{ft.CHANBAEK}

ลำดับตอนที่ #4 : 003

CHAPTER 003

 

 

Baekhyun's part:

 

 

"งื้อ~~~นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย???"

 

 

ผมครางงุ้งงิ้งในลำคอเบาๆก่อนจะค่อยๆบิดตัวไปมาอยู่ในผ้าห่มสีขาวสะอาดด้วยความงัวเงีย...มือก็ค่อยๆแกะpost itสีสดใสบนหน้าผากของตัวเองมาอ่านและอดที่จะอมยิ้มออกมาในความน่ารักของคนที่เขียนมันอย่างเสียไม่ได้..

 

 

"ตื่นมาก็อย่าลืมกินข้าวด้วยหละตัวแสบ!!!...พี่ทำโจ๊กของโปรดนายเอาไว้ให้แล้วนะ!!!ขับรถไปมหาลัยดีๆหละอย่าเที่ยวไปก่อเรื่องอีกรู้ไหม^[]^"

 

 

พี่ซีวอนนะพี่ซีวอน!!!..แบคฮยอนไม่ไช่เด็กสามขวบแล้วนะ!!โตจะตายอยู่แล้วแค่ขับรถไปมหาลัยเองมันไม่ตายหรอกหน่าาา!!!ถึงผมจะสอบใบขับขี่ผ่านมาสามปีแล้วแท้ๆแต่พี่ชายตัวดีของผมก็ไม่เคยยอมให้ผมขับรถคนเดียวซักที...เวลาไปไหนมาไหนก็จะขับไปส่งผมเองตลอดจนคนอื่นเขาหาว่าผมเป็นเมียพี่ซีวอนกันทั้งมหาลัยแล้วเนี่ย!!!คุยกับผู้ชายก็ไม่ได้...เที่ยวกลางคืนก็ไม่ได้...คิดว่าแบคฮยอนยังอยู่อนุบาลรึไงกัน???

 

 

ผมกับพี่ซีวอนอายุห่างกัน7ปี...พ่อแม่ของพวกเราย้ายไปอยู่อเมริกาตั้งแต่ผมยังเด็กๆทำให้ผมกับพี่ซีวอนต้องอยู่กันสองคนมาโดยตลอด...เรียกว่าที่ไหนมีผมที่นั่นต้องมีพี่ซีวอนเลยก็ว่าได้...ถึงมันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม...แต่พี่ซีวอนก็ยังคงตามติดผมต่อไปเรื่อยๆ...ยิ่งช่วงม.ปลายกับมหาลัยนี่ยิ่งหนักไม่ว่าผมจะคุยกับผู้ชายคนไหนพี่ซีวอนก็จะจัดการคนพวกนั้นให้ออกไปจากชีวิตของผมเสมอ!!!แถมยังตามเทคแคร์จนผมแอบสงสัยในพี่ชายตัวเองอย่างเสียไม่ได้

 

 

บางครั้งผมก็คิดนะ...ว่าหล่อๆอย่างพี่ซีวอนจะมานั่งตามติดน้องชายซื่อบื่ออย่างผมอีกทำไม...ทั้งที่พี่ก็มีสาวๆมาเสนอตัวให้มากมายแท้ๆ

 

 

ถึงคนอื่นจะเตือนผมเกี่ยวกับเรื่องนี้กันไม่น้อยเลย...แต่มันคงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกมั้งแบคฮยอนาาา??...พี่น้องกันจะมารักกันได้ยังไง..จริงไหม???

 

 

"นี่มันเที่ยงแล้วนี่หน่า!!!วันนี้มีเรียนคาบบ่ายซะด้วยสิ!!!ตายๆๆๆๆแบคฮยอนนายตายแน่ๆ"

 

 

หลังจากตั้งสติได้เรียบร้อยแล้ว...ผมก็รีบหย่อนตัวลงจากเตียงก่อนจะก้าวท้าวฉับๆไปยังห้องน้ำทันที...มือก็คว้าเอายาสีฟันกลิ่นมินท์รสโปรดมาบีบใส่แปรงและงับมันเข้าปากด้วยความรวดเร็ว...ถ้าวันนี้ผมเข้าสายอีกผมคงต้องโดนอาจารย์หักคะแนนแน่ๆเลย!!!...แถมวันนี้ต้องขับรถไปมหาลัยคนเดียวในรอบ22ปีซะด้วยสิ...

 

 

นายจะรอดไหมเนี่ย...บยอนแบคฮยอน!!!

 

 

 

 

 

"นี่ยัยแบคฮยอน!!!นายอยู่ไหน!!!อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้ออกจากบ้านอีกหนะ!!!"

 

 

"ออกมาแล้วครับบบบ!!!ใจเย็นๆสิคยองซู"

 

 

ผมกรอกเสียงใส่ปลายสายอย่างเซ็งๆก่อนจะค่อยๆเสียบกุญแจรถที่ใช้เวลามากกว่า20นาทีในการหามันและสตาร์ทรถออกไปด้วยความเร็วแสง....ทำไมฉันมันซื่อบื่ออย่างนี้นะ!!!ทั้งที่ฉันก็วางกุญแจรถเอาไว้ที่หัวเตียงแท้ๆแต่กลับหาไม่เจอเองซะได้!!!วันนี้รถก็ติดมากซะด้วยสิ..ทำไมเรื่องง่ายๆแค่นี้ฉันถึงทำมันด้วยตัวเองไม่ได้นะ???

 

 

พี่ซีวอนไม่อยู่อาทิตย์เดียว...มันไม่ตายหรอกหน่า

 

 

แต่แค่ฉันต้องขับรถมาเรียนเอง..ทำกับข้าวเอง...ทำงานบ้านเอง...ไม่เห็นจะยากเลยว่าไหม?!?!

 

 

"วันนี้มันวันบ้าอะไรเนี่ย!!!!รถติดชะมัด!!!"

 

 

ผมบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปกดบีบแตรรถเสียงดังอย่างห้ามไม่ได้...ถ้ารถมันจะติดขนาดนี้ให้ผมเดินไปยังจะเร็วกว่า...แบคฮยอนนะแบคฮยอนน!!!!ทั้งที่นายก็รู้ว่าจะมีเรียนคาบบ่ายแท้ๆแต่ทำไมไม่รู้จักตื่นให้มันเร็วกว่านี้เหล้า!!!ฉันนี่มันซื่อบื่อจริงๆเลย...ไม่แปลกที่พี่ชายจะไม่ยอมปล่อยให้ไปไหนมาไหนเองซักที..

 

 

โลกภายนอก...มันจะโหดร้ายอย่างที่เขาพูดกันไหมนะ??

 

 

ผมว่ามันคงไม่จริงหรอกมั้ง...มันไม่มีใครที่ดำสนิท...และขาวสะอาดราวกับหิมะหรอก...มีแต่เทามากเทาน้อยก็เท่านั้นเอง

 

 

"กรี๊ดดดดด!!!นี่มันอะไรกันเนี้ย?!?!"

 

 

เอี๊ยยยยยยด!!!

 

 

ทันใดนั้นเอง...รถสปอร์ตสีเทางามก็พุ่งมาจากด้านขวาของถนนด้วยความรวดเร็วจนผมต้องรีบหักพวงมาลัยหลบแทบไม่ทัน...รถมินิคันเล็กของผมกระแทกเข้ากับฟุตบาทจนร่างบางของผมสายไปโดนเข้ากับประตูรถอย่างแรงเล่นเอาแขนผมเขียวเป็นจ้ำๆเลยหละ...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!!ขับรถไม่รู้จักดูทางรึไง...คิดว่าขับรถแพงๆแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ!!!หึ!!!คอยดูนะฉันจะลงไปจัดการซะให้เข็ด!!!

 

 

ปึก!!!!

 

 

ผมกระแทกประตูรถอย่างแรงก่อนจะก้าวท้าวฉับๆมายังรถสปอร์ตสีเทาที่ขย่มอยู่ด้านหน้าด้วยโทสะ...ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผีศาลไหนมาเข้าสิงผมถึงได้คิดจะทำอะไรบ้าๆแบบนี้...แต่มันก็ถูกแล้วหละ!!!..คนอย่างบยอนแบคฮยอนหนะ...ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบง่ายๆหรอก!!!

 

 

ผมแค่อยากจะพิสูจน์ตัวเองเท่านั้นและว่า...ผมก็ดูแลตัวเองได้โดยไม่ต้องมีพี่ซีวอนเหมือนกัน!!!

 

 

"นี่นายหนะ!!!ขับรถไม่รูจักมองถนนรึไงกัน!!!รู้ไหมว่าฉันต้องรีบแค่ไห...."

 

 

"อะ...อะ...อืมมม..ซี๊ดดดดดแน่นมากที่รัก"

 

 

"อ๊ะ อ๊ะ อะ อ่าา ชะ ชะ ชานยอล อ๊าาา"

 

 

เดี๋ยวนะ...นะ นะ นี่มันอะไรกัน!!!

 

 

ริมฝีปากของผมถึงขนาดชาสนิทหลังจากที่ผมเห็นสภาพของร่างบางและร่างหนาที่กำลังดำเนินบทรักอันร้อนแรงอยู่ในรถสปอร์ตคันหรูโดยที่ไม่ได้แคร์สายตาของผมที่กำลังจับจ้องพวกเขาอยู่เลยซักนิด...ร่างหนาในเสื้อเชิ้ตสีขาวยังคงเชิดหน้าครางกระเส่าก่อนจะขยี้ผมสีเทาประกายหม่นของตัวเองไปด้านหลังอย่างร้อนแรง...ดวงตาคมโตจับจ้องมาทางผมด้วยความหื่นกระหายและค่อยๆยักคิ้วหนาของตัวเองราวกับว่าเขาตั้งใจจะกวนประสาทของผมเล่ายังไงอย่างนั้นแหละ...ไหนจะร่างบางบนตักของร่างสูงที่ยังคงร่อนสะโพกและครางด้วยความเสียวจนรถคันหรูต้องสันไปตามแรงของพวกเอานั่นอีก...

 

 

"กรี๊ดดดดดดดดด"

 

 

ผมกรี๊ดร้องด้วยความตกใจก่อนจะรีบกระทืบเท่าปังๆวิ่งขึ้นรถไปอย่างช๊อคสุดๆเล่นเอาร่างสูงแสนจะเร่าร้อนในรถสปอร์ตคันหรูต้องหัวเราะเยาะผมอย่างเสียไม่ได้เลยหละ!!!ผมค่อยๆตบแก้มที่ขึ้นสีแดงของตัวเองเบาๆก่อนจค่อยๆระงับอารมณ์โกรธของตัวเองให้เย็นลงช้าๆ...คนอะไรลามกชะมัด!!!!มีอารมณ์ก็ไปม่านรูดซะสิจะมาทำอะไรกันในรถเหล้า!!!!คนอื่นเข้าลำบากรู้ไหม!!!

 

 

ชาตินี้ฉันขออย่าให้ได้มาเจอนายอีกเลย...ไอ้หูกาง!!!

 

 

 

 

 

 

 

  

 

Luhan's part:

 

 

"เป็นไงบ้างลู่หาน..เมื่อคืนหลับสบายไหม"

 

 

"คะ คะ ครับ...หลับสบายดีครับ"

 

 

ผมตอบคำถามของผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือก่อนจะค่อยๆตักข้าวในจานเข้าปากของตัวเองอย่างเกร็งๆ...บรรยากาศตอนนี้มันช่างอึมครึมซะเหลือเกิน...นี่ก็ผ่านมาคืนนึงแล้วสินะที่ผมเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้...ไม่ใช่ในฐานะลูก...แต่เป็น"ลูกสะใภ้"...ทั้งที่ทุกๆคนก็ต่างต้อนรับผมเป็นอย่างดี...แต่ทำไมในช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่นี้...ผมถึงไม่เคยมีความสุขเลยนะ..

 

 

ผมคงแค่กลัวว่าความลับอันน่าขยะแขยงของผมมันจะถูกเปิดเผย..ละมั้ง???

 

 

ถ้านายยังคงเห็นฉันเป็นพี่อยู่...ได้โปรดไว้ชีวิตฉันเถอะนะ

.โอ เซฮุน

 

 

"แกจะไปไหนหนะ!!!เซฮุน!!"

 

 

ชายสูงอายุตรงหน้าของผมแผดเสียงใส่ร่างสูงที่กำลังเดินไปยังประตูไม้บานใหญ่จนเล่นเอาผมสะดุ้งด้วยความตกใจเลยหละ...มือหนาของร่างสูงค่อยๆจัดเนคไทของตัวเองให้เข้าที่เบาๆก่อนจะพับแขนเสื้อสีขาวของตัวเองขึ้นอย่างเบามือเผยให้เห็นมัดกล้ามและผิวขาวสะอาดราวกับน้ำนมที่กระตุ้นแรงสูบฉีดเลือดของหัวใจผมเข้าอย่างเสียไม่ได้...คิ้วคมที่ขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดนั่นมันช่างรับกับสันกรามอันคมกริบของเขาจริงๆ..ผมไม่ขอปฏิเสธเลยหละว่า..ร่างสูงตรงหน้าหนะฮ็อตสุดๆไปเลยหละ

 

 

เร่าร้อนและร้อนแรง...ราวกับว่าจะแผดเผาผมให้ตายทั้งเป็น...

 

 

"ไปมหาลัย.."

 

 

ร่างสูงตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ก้าวร้าวก่อนจะส่งสายตาเย็นยะเยือกและรอยยิ่มปีศาจมาทางผมจนผมต้องรีบเบือนหน้าหนีด้วยความหวั่นใจ..เด็กบ้านั้น...มีอะไรอยู่ในหัวกันแน่นะ???

 

 

"งั้นก็พาลู่หานไปด้วยสิ...อยู่มหาลัยเดียวกันนี่หน่า"

 

 

ทันใดนั้นหลังจากที่ผมได้ยินประโยคที่หลุดออกมาจากปากของผู้เป็นพ่อ...ผมก็แทบจะผ่นอาหารที่อยู่ในปากของตัวเองออกมาด้วยความตกใจเลยหละ...ทั้งที่ผมก็อุตส่าห์หลบหน้าเซฮุนและทำเหมือนกับว่าเรื่องระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วแท้ๆ...แต่ทำไมผมถึงต้องไปมหาลัยพร้อมจอมปีศาจอย่างเขาด้วยนะ!!!ในหัวเด็กนั่นหนะ..จะมีแผนอะไรอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้..

 

 

แค่มองเข้าไปในดวงตาที่คมกริบราวกับหมาป่าของเขา...ผมก็รู้สึกไม่ไว้ใจแล้วหละ...

 

 

"ได้หนิ...ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว: )"

 

 

"...."

 

 

"รีบขึ้นรถมาสิครับ...พี่สะใภ้"

 

 

 

 ตอนนี้รถทั้งคันตกอยู่ในความเงียบสนิท...เงียบซะจนผมแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองเลยหละ...ไม่มีใครคิดจะเปิดปากพูดอะไรออกมาทั้งสิ้นจนร่างสูงต้องเอื้อมมือหนามาเปิดเพลงในวิถายุเสียงดังและเยียบคันเร่งสุดแรงราวกับว่าเขาตั้งใจจะแกล้งให้ผมกลัวเล่นอย่างนั้นแหละ...กลิ่นน้ำหอมที่แสนจะเซ็กซี่และลึกลับของร่างสูงคลุ้งไปทั่วรถ...เรียกความสรงจำในคืนนั้นให้เริ่มฉายซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวของผม...สัมผัสที่ร้อนแรงและดุดันราวกับสัตว์ป่านั่นมันช่างตราตรึงหัวใจซะจริงๆ...

 

 

เร่าร้อนซะจน...ผมไม่อยากที่จะลืมเลือน...

 

 

"ไม่คิดเลยนะ...ว่าคนที่เพิ่งเอากันได้ไม่กี่ครั้ง...จะเป็นคนเดียวกันกับลูกเมียน้อยโสโครกไปซะได้"

 

 

"นะ นะ นาย.."

 

 

"นายเองก็รัดแน่นใช้ได้เลยหนิ...เสียได้ชะมัดเลย..ที่ดันร่านไปหน่อย: )"

 

 

"หุบปากไปเลยนะโอเซฮุน!!!!"

 

 

ผมระเบิดอารมณ์ออกมาเพราะทนคำดูถูกที่หลุดออกมาจากปากของร่างสูงไม่ไหวอีกต่อไปก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนแก้มเนียนของเขาอย่างเต็มแรง...แต่กลับถูกมือแกร่งของปีศาจตรงหน้าขวาเอาไว้อย่างเสียไม่ได้...มือหนาบีบข้อมือของผมอย่างแรง...แรงราวกับว่าเขาตั้งใจจะให้กระดูกของผมแตกออกเป็นเสี่ยงๆอย่างนั้นแหละ...ดวงตาคมราวกับสัตว์ร้ายจ้องลงมาในดวงตาของผมราวกับอสูรกายที่กำลังจะล่าเหยื่อเล่นเอาผมต้องเมินหน้าหนีเขาด้วยความกลัวเลยหละ...

 

 

"ทำไมหละลู่หาน...นายกลัวว่าคริสจะรู้ว่านายเคยนอนกับฉัน...หรือกลัวว่าเข้าจะรู้เรื่องที่นายขายตัวกันแน่!!!"

 

 

"อะ..อืม..!!!!"

 

 

ทันใดนั้นเอง...ริมฝีปากหนาของเซฮุนก็ประทับลงบนริมฝีปากนิ่มของผมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว...ลิ้นร้อนเข้ามากวาดเอาความหวานในโพรงปากของร่างบางอย่างไม่ปราณีราวกับสัตว์ป่าที่กำลังชิมรสของเหยื่ออันโอชาก่อนจะบดจูบขบกัดลิ้นร้อนของคนตัวเล็กจนร่างบางรู้สึกได้ถึงรสคาวเลือดเลยหละ...มือหนาตรึงข้อมือของร่างเล็กเอาไว้กับประตูรถ...บดจูบอย่างหนักแน่นจนคนตัวเล็กในอ้อมอกแถบจะขาดใจตายเพราะความร้องแรง....แขนเล็กค่อยๆโอบรอบคอของปีศาจร้ายเข้ามาแนบชิดกับร่างบางของตนอย่างเผลอไผล..แนบชิดถึงขนาดที่ลิ้นร้อนของทั้งคู่เกี่ยวตะหวัดกันจนน้ำสีใสหกไหลเยิ้มไปตามลำคอระหงค์ของร่างเล็กอย่างเสียไม่ได้..

 

 

ถึงสัมผัสของเขาจะป่าเถื่อน...แต่มันก็ยั่วยวนจนแทบอดใจไม่ไหวในเวลาเดียวกัน...

 

 

"หึ..น่าสมเพช"

 

 

ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากของเขาออกช้าก่อนจะกระซิบข้างหูของร่างบางอย่างแผ่วเบา..

 

 

"..."

 

 

"สุดท้ายนายก็โหยหาสัมผัสของฉัน...ร่างกายของฉันจนแทบจะอดใจไม่ไหว...ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกโสเภณีเลยสักนิด!!!"

 

 

"หุบปากสกปรกของนายไปเลยนะ!!!"

 

 

ผมรวบรวมสติทั้งหมด...กระแทกประตูรถสปอร์ตคันหรูอย่างแรงก่อนจะก้าวท้าวออกมาด้วยโทสะ..ทิ้งปีศาจร้ายที่ยิ้มเยาะในชัยชนะของตัวเองเอาไว้ในรถราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เขากล้าพูดจาแบบนี้กับผมได้ยังไงนะ???ถึงเราอาจจะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน...แต่ผมก็ยังคงขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายของเขาอยู่ดีนี่...เด็กคนนี้มันปีศาจร้ายชัดๆ!!!!

 

 

ปึก!!!

 

 

ผมถอดรองเท้าออกมาก่อนจะเขวี้ยงมันไปยังกระจกของรถสปอร์ตคันหรูอย่างแรง...ไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างที่ต่างอยุดมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความสงสัยเลยซักนิด...

 

 

"โอเซฮุน.....ฉันเกลียดนาย!!!ได้ยินไหม!!!ฉัน เกลียด นาย!!"

 

 

 

 

ในที่สุดชานแบคก็มาซักที่55555ก่อนอื่นไรท์ต้องขอโทดนะค่ะที่ห่างหายจากฟิคไปนานTTช่วงนี้ทั้งสอบทั้งการบ้าน แถมปิดเทอมไม่ตรงกับชาวบ้านเขาด้วยเลยยุ่งๆนิดหน่อยค่ะ หลังจากนี้เรื่องราวของทั้งสองคู่จะแซ่บแน่นอนค่ะคนเขียนรับประกัน555

ใครอยากรู้ว่าอีพี่ชานจะหื่นได้แค่ไหนอย่าลืมกดFAV/COMMENT นะะะะ