ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [INTRO] ~THE NIGHT WE MET~
Baby, I'm preying on you tonight
Hunt you down eat you alive
Just like animals, animals, like animals-mals
Maybe you think that you can hide
I can smell your scent from miles
Just like animals, animals, like animals-mals
Baby, I'm
Hunt you down eat you alive
Just like animals, animals, like animals-mals
Maybe you think that you can hide
I can smell your scent from miles
Just like animals, animals, like animals-mals
Baby, I'm
[INTRO]
"เลิกทำหน้าบูดเป็นตูดลิงได้แล้วน่าลู่หาน...หัดสนุกกับชีวิตซะบ้างเหอะ!!!!เดี๋ยวก็เฉาตายกันพอดี!!!"
ดีโอเพื่อนสนิทของผมพูดขึ้นก่อนจะกระดกแก้ววอดก้าในมือเข้าปากท่ามกลางเสียงดนตรีที่ดังสะนั่นเขย่าจังหวะหัวใจและผู้คนนับร้อยที่ต่างลุกขึ้นมาดีดดิ้นตามจังหวะเพลงราวกับว่าบนfloorเต้นรำมันถูกจุดด้วยเปลวไฟอันเร้าร้อนอย่างนั้นแหละ....เหอะๆก็ใครมันจะไปโชคดีแบบนายหละครับคุณโดคยองซู!!!เป็นคุณหนูมีเงินท่วมหัวไม่พอยังเป็นลูกคนเดียวของบ้านหัวแก้วหัวแหวนของครอบครัวอีก...
ลองมาเกิดเป็นฉันดูสิ...เป็นลูกเมียน้อยก็ว่าแย่แล้ว...แค่เงินจ่ายค่าเทอมก็ยังไม่มีจะจ่ายเลย...
"ฉันแม่เพิ่งตายนะคยองซู...จะให้มานั่งแฮปปี้แบบนายได้ยังไงเล่า!!!เงินจะกินแต่ละเดือนยังไม่มีเลย..."
"เหอะน่าาา~~มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง!!!!คิดซะว่าพานายมาคลายเครียดก็แล้วกัน!!!"
ผมบ่นอุบอิบและคว้าเอาแก้ววอดก้าสีใสมาจากมือคยองซูด้วยความหงุดหงิด...ชีวิตฉันนี่ซวยชะมัดเลย!!!..ชาติที่แล้วไปทำอะไรกับใครเอาไว้นะถึงได้เกิดมาโชคร้ายขนาดนี้...ทั้งที่มันก็ดูเหมือนว่ากำลังจะไปได้สวยแท้ๆ...
ผมเป็นลูกติดของแม่ครับ...เรียกง่ายๆว่าลูกเมียน้อยอะแหละ...พ่อของผมเป็นเจ้าของสายการบินอะไรซักอย่างที่โด่งดังในเกาหลี...ตอนแรกๆมันก็ดีอยู่หรอกนะ...จนท่านพาพวกเราเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีอาหารดีๆ...ที่นอนดีๆ...และยังพาผมไปเจอกับพี่น้องอีกสองคนที่เป็นลูกแท้ๆของท่านอีก...ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้อย่างสวยงาม...จนกระทั่งแม่ใหญ่หรือที่เขาเรียกกันว่าเมียหลวง..ตัดสินใจไล่พวกเราออกจากบ้านด้วยเหตุผลง่ายๆ..เพราพวกเรามันเป็น"สวะชั้นต่ำ"ในสายตาของเธอยังไงหละ...
ถ้าพ่อรู้ว่าผมต้องมาลำบากขนาดนี้...ท่านจะคิดยังไงนะ??
"ลู่หาน!!"
"หืม.."
"ฉันขอตัวก่อนนะ...คืนนี้นายกลับเองก็แล้วกัน..มีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อยหนะ.."
คยองซูพูดอย่างรีบร้อนก่อนจะเลื่อนมือสวยๆมาส่งบัตรเครดิตสีทองให้ผมแทนคำตอบ
"แต่เดี๋ยวสิ!!!นายจะไปไห...."
ผมยังพูดไม่ทันจะจบประโยค..ยัยโดคยองซูเพื่อนตัวแสบก็เดินควงแขนไปกับหนุ่มปริศนาผิวสีแทนสุดฮอตที่จับจ้องนางตั้งแต่เหยียบเข้ามาในผับไปยังลานจอดรถอันมืดมนต์ของผับหรูซะแล้ว..แหม่ชีวิตดี๊ดีจริงๆเลยนะพ่อคุณ!!!เห็นเงียบๆแบบนี้...คยองซูฟาดเรียบนะครับ!!!
"ชิ...ทิ้งฉันให้กลับเองตลอดเลยนะไอ้เพื่อนบ้า"
ผมละเบื่อมันชะมัดเลย...ทั้งที่เป็นคนลากกันออกมาแท้ๆยังจะมีหน้ามาทิ้งกันแบบนี้อีก...นี่ถ้าบยอนแบคฮยอนคอแข็งกว่านี้หน่อยผมคงจะลากมันออกมาเป็นเพื่อนแล้วหละ!!!
คืนนี้คนอย่างเสี่ยวลู่หานคงต้องอยู่ท่องราตรีคนเดียวอีกแล้วสินะ : )
Sehun's part:
"เทา...มึงนี่รู้ใจกูจริงๆเลยนะไอ้เพื่อนรัก : )"
ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆก่อนจะโอบเอวของหญิงสาวสะโพกมนทั้งสองเข้ามาในอ่อมแขนของตัวเองด้วยความหลงไหล..มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ
"หึ...คนอย่างโอเซฮุนกลับมาทั้งที...มันก็ต้องให้สมศักศรีดิ์หน่อยสิครับ"
ไอ้แพนด้าเพื่อนสนิทของผมพูดก่อนที่จะควงแขนสาวๆสุดฮอตของมันเข้าไปในผับหรูด้วยความหื่นกระหายจนแทบจะเข้าไปซุกในอกอิ่มของสาวๆพวกนั้นอยู่แล้วหละครับ..ไม่แปลกใจเลยที่พวกเราคบกันยืนยาวมาได้ถึงขนาดนี้ : )
ผมเพิ่งกลับมาจากอเมริกาหลังจากโดนผู้เป็นพ่อส่งไปเรียนต่อนานถึงสามปี...ไม่สิ..เรียกว่า"เนรเทศ"เลยจะดีกว่า...ก็ผมมันเป็นลูกเนรคุณนี่ครับ..อยู่เกาหลีไปก็หนักวงศ์ตระกูลเปล่าๆ...ตาแก่นั้นเคยเห็นผมเป็นลูกรึป่าวก็ไม่รู้..คิดว่าตัวเองมีลูกชายคนเดียวรึไงกัน...เห็นก็อวยแต่ไอ้พี่ชายสุดประเสริฐนั่นอยู่แล้วหนิ...
น่าสมเพชทั้งพ่อทั้งลูก...
"แล้วไอ้พวกเหี้ยที่เหลือหละ..ไม่มากันรึไง???"
ผมเอ่ยถามเทาที่นั่งแรกลิ้นอยู่กับสาวผมบลอนอกภูเขาไฟบนตักก่อนจะกระดกแก้ววอดก้าเข้าปากด้วยความหงุดหงิดสุดๆ...อะไรกันว่ะ!!!เพื่อนกลับมาจากเมืองนอกแท้ๆยังจะมาเบี้ยวนัดอีก!!!ปกติไอ้พวกเวรนั้นก็ไม่เคยจะพลาดนี่หน่า..
"ไอ้ไคดูเหมือนจะมาแล้ว..และก็เพิ่งจะควงสาวออกไปเมื่อกี้"
"ไอ้เพื่อนชั่ว..."
"ส่วนไอ้ยอลกับโฮหน้าจะติดธุระหละมั้ง?"
ผมขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดและกระแทกแก้ววอดก้าในมือลงกับโต๊ะจนมันแทบจะแตกออกจากกันเลยหละ...พวกนี้มันช่างน่าเบื่อชะมัดเลย...ไม่ได้เจอกันตั้งนานยังจะปล่อยให้กูมากับไอ้แพนด้าสองคนอีก...ลองไปอยู่อเมริกาซักสามปีไหมหละจะได้รู้ว่ามันน่าเบื่อขนาดไหน..
แต่เดี๋ยวนะ...ผู้ชายตัวเล็กๆคนนั้นเป็นใครกัน??
หน้าจับมาขย่ำชะมัด..
ท่ามกลางผู้คนนับร้อยที่กำลังขยับสะโพกไปตามจังหวะเพลงอย่างร้อนแรง...สายตาของผมก็ต้องไปหยุดอยู่กับแววตาใสๆของร่างบางคู่หนึ่งที่กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนบาร์มืดๆด้วยความโดดเดี่ยว...มือเรียวค่อยๆปัดผมสีน้ำตาลอ่อนขัดหูช้าๆก่อนจะกระดกแก้วเหล้าในมือเข้าปากจนน้ำสีใสจากแก้วค่อยๆหยดออกมาตามมุมปากของเธอเลยหละ..ขาขาวๆบดเบียดเสียดสีกันไปมาอย่างเร้าร้อนเรียกเอาความเป็นชายในตัวผมต้องตื่นขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้...
ทำตัวแบบนี้..รู้ตัวไหมว่านายกำลังจะยั่วกันชัดๆ: )
"นายหนะ...มาคนเดียวแบบเนี้ยไม่กลัวโดนฉุดรึไงกัน"
ผมค่อยๆก้าวเดินไปยังบาร์มืดๆที่คนตัวเล็กนั่งอยู่ก่อนจะตวัดแขนไปโอบไหล่ของร่างบางเอาไว้อย่างแนบเนียน...กลิ่นน้ำหอมChannelจากต้นคอขาวๆนั่นมันช่างเป็นเชื้อเผลิงปลุกเร้าฟีโลโมนชั้นดีจริงๆ...ไหนจะเอวคอดๆและปากสีชมพูอวบอิ่มหน้าลิ่มลองนั่นอีก...
ถ้าจะอ่อยกันขนาดนี้..โอเซฮุนจะจับมาฟัดซะให้เข็ด..
"ถ้าฉันจะโดนฉุด...คนที่ฉันควรกลัวคงจะต้องเป็นนายสินะ."
ร่างเล็กพูดก่อนจะขยับตัวหนีจากริมฝีปากร้อนของผมที่กำลังจะซุกไซร้ลงบนแก้มเนียนทั้งสองข้างด้วยความหิวกระหาย..
"เห็นแบบนี้...ปากดีเหมือนกันนะเราหนะ"
"..."
"ชื่ออะไรหละครับ...คนสวย??"
มือหนาของผมค่อยๆลูบไล้ไปยังสะโพกงอนงามของร่างบางเบาๆจนขนอ่อนของคนตัวเล็กในอ้อมกอดต้องลุกโชนไปทั้งกายด้วยความเสี่ยวกระสัน...เสียงดนตรีเร้าอารมณ์
เป็นตัวปลุกเร้าสัตว์ป่าในตัวของเราเป็นอย่างดีจนคนตัวบางที่ดูยังไงก็ไม่มีสติเหลืออยู่เลยซักนิดต้องเอนตัวมาซบลงบนอกแกร่งของผมด้วยความเผลอไผลก่อนจะกระซิบลงบนข้างหูของผมอย่างแผ่วเบา...
"ถ้าบอกง่ายๆ...มันก็ไม่สนุกหนะสิ : )"
พูดแบบเนี้ย...งั้นคืนนี้ถึงเช้าเลยแล้วกัน..
"เอาอย่างนี้ไหม.."
"..."
"เรามาเล่นเกมกัน..ถ้าใครเมาก่อนคนนั้นต้องยอมบอกชื่อของตัวเองมา"
"..."
"ไม่พูด...งั้นถือว่านายตกลงนะ : )"
"อะ...อ๊ะ...อ๊ะ..อะ..อ้าาา~~~"
"อะ..อืมมมมม..ซี๊ดด~~นะ..นะ..นายชื่อว่าอะไรนะ"
"อ๊ะ...อ๊ะ...อะ..ชะ..ฉัน..ชะ..ชื่อ..สะเสี่ยวลู่หาน.อะ..อร็าา~"
นะ นะ นี่ มันฟิคหนึ่งสองซั้มนี่หน่า5555เปิดมาปุ๊บ...ก็ได้กันปั๊บ???แอดขอฝากฟิคเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะะะรับประกันความฮ็อตและร้อนแรงแน่นอน!!!เรื่องราวของฮุนฮาน และ ชานแบค จะเป็นอย่างไรต่อไปก็อย่าลืมมากดFAV/COMMENTกันด้วยนะเออ555
อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงานะจ๊ะะะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น