[Fic SJ KyuMin] Help Me!!! ช่วยด้วย แฟนผมหื่น

ลำดับตอนที่ #8 : [Fic SJ KyuMin] Help Me!!! ช่วยด้วย แฟนผมหื่น 8

Chapter 8

 

หลังจากที่ซันนี่แยกกับซองมินที่ร้านอาหาร เธอก็ไปเดินเล่นชิลด์ๆที่ห้างสรรพสินค้าแถวๆมหาวิทยาลัยโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบสะกดรอยตามเธอ ซันนี่เดินดูนู่นนี่และแวะซื้อของที่สนใจ ขณะที่ซันนี่กำลังดูเสื้อผ้าในร้านค้าร้านนึงก็รู้สึกว่ามีคนมาสะกิดหลัง

 

“ คุณคนเมื่อวานนี้ใช่มั๊ยครับ ”

ใบหน้าหล่อเจ้าของดวงตาคมที่ซันนี่จำได้ดี จะเป็นใครไปได้นอกจากแฟนสุดเลิฟของเพื่อนรัก คยูฮยอนนั่นเอง แต่การมาพบโดยบังเอิญในความคิดของซันนี่กลับทำให้เธอตกใจ จะไม่ตกใจได้ยังไง ก็เธอเพิ่งจะวางแผนกับซองมินเรื่องคยูฮยอนไปหยกๆ คนที่มีความผิดติดตัวก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ

 

“ อ..เอ่อ.. ”

 

“ คุณซันนี่ใช่มั๊ยครับ ”

คยูฮยอนพูดแทรกอย่างร่าเริง เค้าทำเป็นไม่สนใจอาการอ้ำอึ้ง

 

“ อ..อ๋อ คุณนี่เอง คยูฮยอนใช่มั๊ย ”

 

“ ครับ มาคนเดียวเหรอครับ ”

 

“ ค่ะ ”

แม้ว่าซันนี่จะงงปนอึ้งเล็กน้อยที่คยูฮยอนเป็นฝ่ายเข้ามาทักแถมยังชวนคุยเหมือนรู้จักกันมานาน เมื่อวันก่อนยังว่าเธอเป็นคนบ้าอยู่เลย แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องตามหาตัวให้วุ่นวาย ทำตามแผนต่อเลยแล้วกัน

 

“ คยูฮยอนก็มาคนเดียวเหรอคะ ”

ซันนี่ส่งยิ้มหวานหยดเยิ้มเมื่อคยูฮยอนพยักหน้า

 

“ ครับ คุณซันนี่มาเดินเที่ยวเหรอครับ ”

 

“ อ๋อ ซันนี่จะมาหาซื้อของขวัญให้เพื่อนผู้ชายน่ะค่ะ แต่ซันนี่เลือกของผู้ชายไม่เก่งน่ะค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี ”

บอกพลางเล่นหูเล่นตา ข้ออ้างนี้ก็เพิ่งคิดสดๆร้อนๆ ถ้าคยูฮยอนไม่โง่จนเกินไปก็คงจะเสนอตัวช่วยเธอ และก็เป็นอย่างที่ซันนี่หวังไว้

 

“ ให้ผมช่วยเลือกมั๊ยครับ ผมว่างพอดี”

 

“ อุ๊ย ดีจังเลยค่ะ แหม คยูฮยอนนี่ใจดีจังเลย ใครได้คุณเป็นแฟนนี่โชคดีมากเลยนะคะ ”

เหอๆ ก็พูดไปงั้นแหล่ะ โชคร้ายมากกว่ามั๊ง คนอะไรมีแฟนแล้วยังมาทำเจ้าชู้ใส่คนอื่นอีก คิดแล้วก็แค้นแทนซองมินจริงๆเลย

 

“ .... ”

คยูฮยอนไม่ตอบอะไรนอกจากส่งรอยยิ้มให้ แต่จะมีใครรู้บ้างล่ะว่าขณะที่ยิ้มอยู่นั้น เจ้าของรอยยิ้มกำลังคิดอะไรอยู่

 

เค้าไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าสิ่งที่ซันนี่กำลังทำอยู่คืออะไร ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนพี่ซองมิน ทั้งคู่เพิ่งไปพบกันและคุยกันเรื่องของเค้า แต่ตอนนี้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของแฟนกำลังทอดสะพานให้เค้า นี่มันอะไรกัน ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย พี่ซองมินทำแบบนี้ทำไม

 

“ งั้นเราไปกันเลยมั๊ยคะ ”

เสียงเรียกของซันนี่ทำให้คยูฮยอนที่กำลังคิดไม่ตกสะดุ้งเล็กน้อย เค้ารีบปั้นหน้ายิ้มแล้วผายมือออกเพื่อให้หญิงสาวเดินนำไปก่อน

 

ฝ่ายซันนี่ก็เดินนำไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ภาพของคยูฮยอนเมื่อกี้ยังติดตาอยู่เลย สายตาที่แสดงออกมาเมื่อกี้มันสื่ออะไรออกมาได้มากมาย ทั้งกังวล ทั้งไม่เข้าใจ และอีกความรู้สึกนึงที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนคือความน้อยใจ คยูฮยอนกำลังคิดอะไรอยู่ พอเห็นคนรักของเพื่อนเป็นแบบนี้ซันนี่ก็ไม่สบายใจ ไม่น่าตอบตกลงยอมช่วยกระต่ายอ้วนนั่นเลย บาปชะมัด แต่เอาเถอะ เพื่อความสบายใจของเพื่อน เธอก็จะช่วยเต็มที่

 

“ เรือนนี้เป็นไงบ้างคะ ”

ซันนี่หยุดที่หน้าตู้โชว์ ก่อนจะชี้นาฬิกาแบบผู้ชายเรือนนึงให้คยูฮยอนดู

 

“ ผมว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย เรือนที่เป็นสายหนังสีดำน่าจะดีกว่านะครับ ”

 

“ จริงด้วยค่ะ คยูฮยอนนี่เลือกของเก่งจังนะคะ คงจะเลือกให้แฟนบ่อยล่ะสิ ”

ซันนี่มัวแต่ดูของจึงไม่ทันได้เห็นว่าสีหน้าของคยูฮยอนเจื่อนลง

 

“ แล้วคุณชอบเรือนไหนครับ ”

ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่องก่อน เค้าไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมซันนี่ต้องคอยเน้นคำว่าแฟนด้วย เหมือนจงใจเน้นเรื่องแฟน แต่ถึงจะไม่รู้เหตุผลแต่คยูฮยอนก็ไม่อยากให้พูดถึงซองมินเลย เพราะมันยิ่งจะทำให้เค้ากดดันมากยิ่งขึ้น

 

“ ขอเดินดูอีกหน่อยนะคะ ”

ซันนี่เดินดูของไปเรื่อยๆจนมาเจอเสื้อยืดสีชมพูลายการ์ตูนวันพีซ เธอเห็นเสื้อตัวนี้ก็นึกถึงซองมินขึ้นมาทันที ซองมินชอบสีชมพูแล้วก็คลั่งการ์ตูนวันพีซมากๆ ถ้าซื้อให้ซองมินคงดีใจ

 

“ ขอโทษนะคะ ช่วยห่อเสื้อตัวนี้ให้ด้วยค่ะ ”

ซันนี่หยิบเสื้อแล้วนำไปที่เคาท์เตอร์และยื่นมันให้พนักงานก่อนจะจ่ายเงิน ซึ่งการกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาคยูฮยอนหมด

 

“ เพื่อนคุณซันนี่ท่าทางจะเป็นคนน่ารักนะครับ คุณถึงได้เลือกเสื้อสีชมพูให้ ”

 

“ ใช่ค่ะ เค้าเป็นคนน่ารักมากเลยค่ะ ถึงจะกวนประสาทไปหน่อยก็เถอะ เพราะอย่างนั้นเราสองคนสนิทกันมากๆเลย ”

สีหน้าของซันนี่ดูมีความสุขที่พูดถึงเพื่อนรักพลอยทำให้คยูฮยอนยิ้มตามไปด้วย

 

“ ครับ น่ารักมากจริงๆ ”

 

“ เอ๊ะ! ”

คิ้วเรียวขมวดลงเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ถึงแม้จะพูดเบาๆแต่ซันนี่กลับได้ยินอย่างชัดเจน คยูฮยอนพูดเหมือนรู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้คือใคร

“ วันนี้ต้องขอบคุณคยูฮยอนมากเลยนะที่ช่วยซันนี่เลือกของขวัญ ถ้าคุณไม่รีบไปไหน ซันนี่ขอเลี้ยงกาแฟเป็นการตอบแทนนะคะ ”

 

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง ”

 

“ อย่าปฏิเสธเลยนะคะ เชิญค่ะ ”

 

คยูอยอนเดินตามซันนี่มาเรื่อยๆจนถึงร้านกาแฟเล็กๆร้านนึง ขณะที่รอเครื่องดื่มอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะกดรีบสาย

 

“ ครับพี่ซองมิน ”

 

ซันนี่ได้ยินก็หันกลับมา สายตาซุกซนมองตามคยูฮยอนที่เดินออกไปคุยนอกร้าน คนมีแฟนนี่น่าอิจฉาจังนะ มือบางเปิดกระเป๋าสตางค์ของตัวเองแล้วก็ถอนหายใจ ในนั้นมีรูปของหญิงสาวร่างโปร่งทีเธอแอบชอบอยู่ ถึงเธอจะดูแก่นแบบนี้แต่กับคนที่ชอบแล้วซันนี่ขี้อายมาก เธอได้แต่เฝ้ามองซูยองแต่ไร้ซึ่งความกล้าที่จะสารภาพรัก

 

ซันนี่ถือกาแฟทั้งสองแก้วออกมาจากร้านซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่คยูฮยอนคุยโทรศัพท์เสร็จพอดี มือบางยื่นแก้วกาแฟส่งให้ร่างสูงก่อนจะเอ่ยแซวเบาๆ

 

“ แฟนโทรมาเหรอคะ แหม น่าอิจฉาจังเลย แฟนคุณคงรักคุณมากเลยนะคะ ”

ประโยคนี้ทำให้คยูฮยอนชะงักกึก เค้าเริ่มไม่พอใจผู้หญิงตรงหน้าแล้ว ทั้งที่เมื่อกี้เค้าจงใจเอ่ยชื่อซองมินออกให้ได้ยิน แล้วทำไมถึงยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาอีก ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างข่มอารมณ์ เค้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ความอยากรู้มันรบเร้าให้เค้าต้องทำอะไรบางอย่าง มือหนาคว้าข้อมือเล็กของหญิงสาวจนแก้วกาแฟที่อยู่ในหล่น แต่คยูฮยอนไม่สนใจ ดึงร่างนั้นให้หันมาสบตาตน

 

“ อ๊ะ... ”

ซันนี่ร้องอย่างตกใจ อยู่ๆท่าทีของคยูฮยอนก็เปลี่ยนไป สายตาที่ดูอ่อนโยนนั่นก็เปลี่ยนไปด้วย

 

“ คุณทำแบบนี้ทำไม คุณต้องการอะไรกันแน่ ”

คำถามที่ไม่ได้เจาะจงว่าถามถึงเรื่องไหน แต่ซันนี่กลับเข้าใจมันได้เป็นอย่างดี คยูฮยอนคงจะรู้แล้วสินะที่เธอคือใคร มันไม่แปลกหรอกที่คยูฮยอนจะโกรธขนาดนี้

 

“ คยูฮยอนพูดเรื่องอะไรคะ ซันนี่ไม่เข้าใจ ”

ยังไงก็ทำเนียนไม่รู้เรื่องไว้ก่อน เธอยังไม่อยากให้แผนแตกตอนนี้หรอกนะ

 

“ ผมรู้ว่าคุณรู้ บอกมา คุณต้องการอะไร ”

คยูฮยอนเขย่าร่างเล็กตรงหน้าอย่างแรง ทำให้ซันนี่ตกใจกับอารมณ์ที่รุนแรงขึ้นของคยูฮยอน เธอสะบัดตัวออกจากการจับกุม และทันทีที่หลุดออกจากคีมเหล็ก หญิงสาวก็ออกวิ่งอย่างรวดเร็ว

 

คยูอยอนไม่ได้วิ่งตามนอกจากถอนหายใจอย่างหงุดหงิด เค้าพลาดไปแล้ว ไม่น่าทำอะไรรุนแรงแบบนั้นเลย ต่อไปนี้โอกาสที่จะรู้เรื่องนี้คงน้อยลง ซันนี่คงไปบอกซองมินและสองคนนั้นคงจะระวังตัวมากขึ้น ขณะที่คยูฮยอนกำลังทึ้งหัวตัวเองอยู่ สายตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่ เค้ารีบหยิบมันขึ้นมาทันที

 

“ กระเป๋าสตางค์ ”

กระเป๋าสตางค์ลายกระรอกน่ารัก ไม่ต้องบอกคยูฮยอนก็เดาออกว่าเป็นของใคร

 

“ หึ สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆ คนนึงก็กระต่าย อีกคนก็กระรอก ”

มือหนาถือวิสาสะเปิดดู ข้างในมีบัตรอยู่มากมาย คยูฮยอนหยิบบัตรนักศึกษาออกมาดู

 

“ ลี ซุนคยู ปี 3 คณะมนุษย์ฯ ”

มือหนาดูรูปถ่ายของเจ้าของกระเป๋าที่ใส่ไว้ในช่องใส่รูป แล้วสายตาคมก็เห็นว่ามีรูปซ้อนอยู่อีกสองใบจึงดึงออกมาดู ใบแรกเป็นรูปซันนี่ที่ถ่ายกับซองมิน ทั้งคู่กอดคอกันอย่างสนิทสนม ดูแล้วเหมือนเพื่อนสาวสองคนถ่ายรูปด้วยกันมากกว่า คยูฮยอนยิ้มบางๆกับความน่ารัก พี่ซองมินน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเลย เมื่อชื่นชมกับความน่ารักเสร็จแล้วคยูฮยอนก็ดึงรูปใบที่สองขึ้นมา

 

“ หือ?? นี่มัน.... ”

คิ้วเข้มขมวดทันที ทำไมซันนี่ถึงมีรูปคนๆนี้ได้ มือหนาพลิกไปดูที่หลังรูปก็พบข้อความที่ทำให้เค้าหายสงสัย

 

        แรงบันดาลใจของฉัน ฉันรักเธอนะซูยอง

 

“ หึหึ อย่างนี้นี่เอง แบบนี้ก็เข้าทางน่ะสิ ”

รอยยิ้มสุดแสนจะเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น ในที่สุดเค้าก็มีวิธีที่จะได้รู้ความจริงทั้งหมดจากปากซันนี่ เห็นๆกันอยู่ว่าเค้าได้ไพ่ตายมาแล้ว และเป็นไพ่ที่ทำให้เหยื่อตายสนิทอีกด้วย

 

TBC.

..............................................................................................................................

   สวัสดีค่ะ อ่านฟิคกันมานานแล้ว ขออนุญาติแนะนำอย่างเป็นทางการนะคะ ไรท์เตอร์ชื่อเบลค่ะ อายุอานามก็ปาเข้าไปวัยเบญจเพสแล้ว(แก่เนอะ) เมนของเบลคือซองมินค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็รักเอสเจทุกคนน้า
   ตอนนี้อาจจะดูน่าเบื่อไปนิดนะคะ แต่กี้มันกำลังจะหาเรื่องแก้เผ็ดน้องมินแล้วล่ะค่ะ รออีกไม่นานกี้ก็จะกลับมาหื่นแล้วล่ะค่ะ ขอกำลังใจให้ไรท์เตอร์ตาดำๆคนนี้ด้วยการเม้นต์+โหวตด้วยนะคะรีดเดอร์ที่น่ารัก แล้วพบกันใหม่ค่ะ