[Fic SJ KyuMin] Help Me!!! ช่วยด้วย แฟนผมหื่น

ลำดับตอนที่ #4 : [Fic SJ KyuMin] Help Me!!! ช่วยด้วย แฟนผมหื่น 4

 

Chapter 4

 

        “ ซู่ๆซ่าๆปาทังก้า ปาทังกี้ ซูๆซี่ๆ ปาทังกี้ ปาทังก้า ”

เสียงริงโทนมหาสนุกของซองมินดังขึ้น มือบางกดรับสายทันที

 

“ ฮัลโหล ”

((ฮัลโหลพี่ซองมิน ผมเอง เลิกเรียนแล้วพี่ว่างไหม))

“ อืม ว่าง ทำไมเหรอ ”

((ผมว่าจะชวนพี่ไปดูหนังอ่ะครับ))

“ ได้สิ อีกสองชั่วโมงเจอกัน”

((งั้นเดี๋ยวอีกสองชั่วโมง ผมไปรอที่หลังคณะนะครับ))

“ โอเค แล้วเจอกันนะ บะบาย ”

 

“ คยูฮยอนล่ะสิ ”

ซันนี่ที่นั่งมองเพื่อนคุยโทรศัพท์พลางยิ้มย้อยยิ้มใหญ่อยู่นานเอ่ยขึ้น หน้าบานเป็นจานยูบีซีสัญญาณดีแบบนี้ จะเป็นใครไปได้

 

“ อือ นี่ซันนี่ เดี๋ยวคยูฮยอนจะมารับฉันตอนเรียนเสร็จอ่ะ เราเริ่มแผนเลยนะ ”

 

“ หืม...เริ่มเลยเหรอ ยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยอ่ะ ”
ใบหน้าน่ารักหงิกลงทันที พึ่งรู้แผนเมื่อสิบนาทีที่แล้ว เป็นใครจะเตรียมตัวทัน(วะ)เนี่ย

 

“ อย่ามาอิดออด คยูฮยอนจะรออยู่ที่หลังคณะ เอาให้เนียนนะจ๊ะเพื่อนรัก ”
ซองมินบีบแก้มยุ้ยๆของเพื่อนอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเก็บข้าวของ รีบตรงไปยังห้องเรียนโดยไม่สนใจเสียงเพื่อนที่ตะโกนไล่หลังมา

“ เออๆ รีบไปเลยไป ”

 

ในขณะที่ซันนี่กำลังนั่งรอเหยื่อให้มาติดกับ สายตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งที่ตัวเองหลงรักมานาน

“ นั่นซูยองนี่นา ”

ซูยองเรียนคณะวิทยาศาสตร์นี่นา แล้วมาทำอะไรที่ตึกวิศวะล่ะเนี่ย อย่างนี้ต้องตามไปดู ว่าแล้วกระรอกน้อยก็แอบย่องตามร่างยีราฟนั้นไปทันที

 

“ หือ...จะไปไหนของเค้านะ ”

ซันนี่ที่แอบตามมาพูดกับตัวเองเบาๆอย่างสงสัยขณะที่แอบอยู่หลังเสาต้นใหญ่ พอหันกลับมาดูอีกทีก็ต้องตกใจจนหนังสือในมือแทบหล่น

 

“ เฮ้ย...นั่นมัน...น้องคยูฮยอนของซองมินนี่นา ”

ภาพที่เห็นตรงหน้าคือซูยองอยู่ในอ้อมกอดของคยูฮยอน แถมยังหอมแก้มกันอีกต่างหาก อย่าบอกนะว่าสองคนนี้มีซัมติงรองกันอ่ะ โอ้ววว...ม่ายน้า นี่เธอกับซองมินต้องอกหักแบบแพ็คคู่เลยใช่มั๊ยเนี่ย

 

“ ไม่ได้การล่ะ อย่างนี้ต้องตามโลดดดด ”

 

ซันนี่สะกดรอยตามคยูฮยอนกับซูยองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่หลังคณะ กระรอกน้อยไม่รอช้า รีบแฝงตัวเข้าพุ่มไม้ที่ใกล้ที่สุดทันที

“ คุยอะไรกันอ่ะ ไม่ได้ยินเลย ”

บ่นออกมาอย่างหัวเสีย เพราะพุ่มไม้ที่เธออยู่มันไกลเกินรัศมีการได้ยิน จึงได้แต่แอบดูคนทั้งคู่คุยกันอย่างกระหนุงกระหนิง

 

“ ชิชะ ฉันจะไม่ยอมให้นายมาหลอกเพื่อนฉันหรอกนะ เป็นไงเป็นกันโว้ย ”

ซันนี่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อแสดงตัวแต่เสียงโทรศัพท์ของซูยองดังขึ้นก่อน กระรอกน้อยจึงลดตัวลงนั่งท่าเดิมพลางจับตาดูคนทั้งคู่ ไม่นานซูยองก็วางสายแล้วคุยอะไรกับคยูฮยอนอีกสองสามคำก่อนจะลุกออกไปโดยที่คยูฮยอนยังนั่งอยู่ที่เดิม สักพักชายหนุ่มร่างสูงก็เดินตรงเข้าไปหาคยูฮยอนที่นั่งรออยู่แล้ว คนทั่งคู่กอดกันแนบแน่น

 

“ นั่นใครอีกล่ะ เยอะจริงๆนะนายเนี่ย ”

ซันนี่พูดอย่างสงสัย มุมนี้มันมองไม่เห็นหน้าชายหนุ่มคนใหม่ สงสัยต้องเปลี่ยนมุม โอ้!! พอเปลี่ยนมุมปุ๊บ ชัดเลย นั่นมันชเว ซีวอน หนุ่มหล่อดาวคณะมนุษย์ฯนี่นา ที่สำคัญ ซีวอนเป็นพี่ชายแท้ๆของซูยอง นี่คยูฮยอนกะจะคั่วทั้งพี่ท้งน้องเลยเหรอ ว่าแต่มันเมะหรือเคะวะนั่น ตกลงเพื่อนตูมันจะได้ผัวหรือได้เมียวะเนี่ย

 

“ โธ่ ซองมินเพื่อนรัก น่าสงสารจริงๆ แต่ไม่เป็นไรนะ ฉันจะช่วยนายเอง งานนี้ต้องจัดเต็มซะแล้ว ”

ซันนี่ลอบสังเกตุการณ์ต่อไป ในมือก็ถือโทรศัพท์มือถือกดถ่ายรูปเหยื่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งซีวอนลุกออกไป เหลือคยูฮยอนนั่งอยู่คนเดียว เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว ซันนี่รีบเก็บโทรศัพท์ ส่องกระจกเช็คความเรียบร้อย

 

“ สวยแล้ว โอเค ลุยโลด ”

 

ซันนี่กระเด้งตัวออกจากพุ่มไม้ที่กบดานอยู่แล้วพุ่งเข้าหาคยูฮยอนที่ดูจะงงๆกับการปรากฏตัวแบบไม่คาดฝันของซันนี่ มาไงวะนั่น...

 

“ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ สุดหล่อ ”

คยูฮยอนยังทันได้ตอบอะไรเพราะยังคงงงอยู่ ผู้มาใหม่ก็หย่อนก้นลงข้างๆตัวซะแล้ว

 

“ ซันนี่ค่ะ ” แนะนำตัวพร้อมยื่นมือให้อีกฝ่าย

 

“ เอ่อ...คยูฮยอนครับ ”

คยูฮยอนแนะนำตัวพร้อมยื่นมือไปสัมผัสมือบางนั้นเบาๆ แล้วส่งยิ้มไปให้หญิงสาวทีนึง ก็ยิ้มธรรมดานั่นแหล่ะครับ แต่แบบว่าคนมันดูดี ทำอะไรก็ดูดีนี่ครับ กร๊ากๆๆๆๆ

 

ส่วนซันนี่ ความหล่อกระแทกตาเข้าเต็มๆ นึกอิจฉาซองมินขึ้นมาทันที ว่าแต่รอยยิ้มแบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนใครหว่า นึกไม่ออก

 

“ ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะคะ หรือว่ารอใครอยู่ ”

ส่งสายตาวิ๊งๆ พร้อมส่งยิ้มบาดจิตไปให้อีกฝ่าย คยูฮยอนเองก็จ้องตอบแบบงงๆ ก่อนจะส่งยิ้มแบบงงๆให้

 

“ อ๋อ...รอ...แฟนน่ะครับ ”

อ้าว...ตอบแบบนี้ แล้วตูจะไปยังไงต่อล่ะเนี่ย แล้วอ้ที่ฉันเห็นนายกอดซูยองกับซีวอนเมื่อกี้ มันคืออะไรกันยะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแล้วกัน ต้องปรึกษากับซองมินก่อน

 

“ ว้า...มีแฟนแล้วเหรอคะ เสียดายจัง ”

 

“ เอ่อ...ครับ ”

เสียดายอะไรเหรอ คนหล่องง จะว่าไปแล้ว สาวน้อยตรงหน้านี่ก็น่ารักใช่เล่น แต่ดูเพี้ยนๆชอบกล

 

“ เอ่อ..... ”

เงียบ... ทั้งซันนี่ทั้งคยูฮยอนต่างก็นั่งเงียบ จะเอาไงต่อดีวะ ซันนี่เอ๊ย ไปต่อไม่เป็นเลย คนสวยเครียดโว้ยยยย....

 

“ เพื่อนผมใกล้เลิกเรียนแล้ว ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ ”

คยูฮยอนรีบกระเด้งตัวลุกขึ้นพลางทำหน้าหวาดๆ ก็ผู้หญิงคนนี้น่ะสิ เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำหน้าเอ๋อ แถมยังทำท่าเหมือนจะทึ้งผมตัวเองอีกต่างหาก น่ากลัวจริงๆเลย

 

“ เหรอคะ น่าเสียดายจัง งั้นไว้โอกาสหน้าก็ได้ค่ะ อุ๊ย...ขอตัวแป๊บนะคะ ”

เพราะโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋าทำให้ซันนี่ต้องรีบแยกตัวออกมา คนที่โทรมาจะเป็นใครได้ล่ะ นอกจากเพื่อนกระต่ายคนดีของเธอน่ะสิ

 

“ ฮัลโหล ว่าไงซองมิน ”

((เธออยู่ไหนเนี่ย ฉันเลิกเรียนแล้ว จะไปหาคยูฮยอนแล้วนะ))

“ ฉันก็อยู่หลังคณะกับน้องคยูฮยอนของนายนั่นแหล่ะ นายอยู่ไหนล่ะ รีบๆมาได้แล้ว ฉันหมดมุขแล้วนะ ”

((เออๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ แค่นี้นะ))

พอวางสาย ซันนี่ก็หันไปส่งยิ้มหวานให้คยูฮยอนที่ยังทำหน้าหวาดผวาอีกที

 

“ งั้นซันนี่ไปก่อนนะคะ บ๊ายบายค่ะ สุดหล่อ ”

แล้วก็ส่งจูบไปให้อีกที ก่อนจะหันหลังกลับ เลยไม่ทันได้เห็นท่าทางของคยูฮยอนที่สะดุ้ง รีบยกมือปัดจูบที่ลอยมากลางอากาศให้พ้นตัว

 

“ คยู เป็นอะไรเหรอ ”

เสียงหวานใสเจ้าของหัวใจดังขึ้น ทำให้คยูฮยอนที่กำลังปัดอะไรซักอย่างในอากาศหยุดลง ก่อนจะส่งยิ้มแล้วเดินเข้าไปรับหนังสือที่ซองมินแบกไว้มาช่วยถือ

 

“ เปล่าหรอกครับ อย่าใส่ใจเลย ผมว่าเรารีบไปจากตรงนี้ดีกว่านะฮะ พี่รู้มั๊ย แถวนี้มีคนบ้าด้วย ”

 

“ หืม??...คนบ้าเหรอ ”

เรียนที่คณะนี้มาตั้งสามปี พึ่งจะเคยได้ยินว่ามีคนบ้าด้วย

 

“ ใช่ฮะ เป็นผู้หญิง น่าตาก็ดี แต่ดูจะไม่ค่อยปกติ เมื่อกี้เค้ามาคุยกับผม ท่าทางน่ากลัวมากเลย ผมกลัวจังเลยฮะ ”

อิอิ อ้อนซะเลย จริงๆแล้วกลัวซะที่ไหนล่ะ แต่ก็นะ เห็นหน้าพี่ซองมินทีไร ต่อมหื่นทำงานทุกที ขอแต๊ะอั๋งหน่อยแล้วกันนะ คิดได้ปุ๊บ แขนยาวๆก็โอบร่างเล็กเข้ามาทันที กอดซะแนบแน่น แถมยังเอาหัวทุยถูเข้ากับซอกคอคนร่างเล็กอีกต่างหาก ฮ้า...ตัวพี่ซองมินหอมจัง จับกดมันตรงนี้เลยดีมั๊ยเนี่ย

 

ยังไม่ทันที่ซองมินจะได้พูดอะไร ซันนี่ก็โผล่หัวออกมาจากพุ่มไม้ เพราะคยูฮยอนยืนหันหลังให้จึงไม่เห็นซันนี่ กระรอกน้อยชี้ไม้ชี้มือมาที่ตัวเองพร้อมส่งสัญญาณโทรจิตให้ซองมิน

        (( หนอย อีตาบ้านี่ ว่าฉันเป็นคนบ้าเหรอ ))

 

ซองมินส่งสายตาถามประมาณคนบ้าที่ว่านั่น เธอเองเหรอ แล้วก็แอบขำกับโทรจิตที่เพื่อนรักส่งมาให้ ไม่รู้ยัยซันนี่ไปทำอีท่าไหน คยูฮยอนถึงได้มาฟ้องเค้าว่าเจอคนบ้า

 

        (( โอเค รับทราบ ไปได้แล้ว ฉันจะสวีทกับแฟน ชิ่วๆๆ ))

ส่งโทรจิตกลับไปหาซันนี่ แล้วก็โดนเพื่อนถลึงตากลับมาห้

 

        (( ทีนี้ล่ะไล่เชียวนะ ไปก็ได้ย่ะ แล้วโทรหาฉันด้วยล่ะ มีเรื่องจะเม้าท์ให้ฟัง ))

ตากลมจ้องมองร่างของเพื่อนสาวแฝงตัวออกจากพุ่มไม้ไปอย่างเงียบๆ โอเค ไปแล้ว เรามาสวีทกันต่อนะจ๊ะคยูจ๋า

 

“ โอ๋ๆๆๆ ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครกล้าทำอะไรนายหรอก ”

มือเล็กลูบกลุ่มผมสีดำสนิทอย่างปลอบขวัญ คยูฮยอนจะรู้ตัวบ้างมั๊ยนะว่าท่าทางของตัวเองตอนนี้มันน่ารักแค่ไหน ดูทำหน้าเข้าสิ คิกคิก น่าหยิกชะมัด

 

“ เพราะพี่จะปกป้องผมใช่ม๊า...”

นั่น ยังทำท่าแอ๊บแบ๊วอีก คิดว่าตัวเองเป็นเด็กตัวเล็กๆหรือยังไงกัน

 

“ เปล่า ตัวนายใหญ่ยังกะควาย ไม่มีใครกล้าทำอะไรนายหรอก ฮ่าๆๆ ”

 

“ อ้าว...พี่ซองมิน ว่าผมแบบนี้ได้ไงอ่ะ อย่างนี้ต้องลงโทษ”

กระต่ายน้อยหน้าเหวอ รีบวิ่งหนีหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่กำลังเข้าสู่โหมดหื่น หื่นไม่เลือกที่จริงๆเลย นี่มันที่สาธารณะนะเฟ้ย

 

“ จับได้แล้ว จะหนีไปไหนครับกระต่ายน้อย มาให้หมาป่าลงโทษซะดีๆ ”

ลำแขนแกร่งตวัดโอบร่างอวบที่กำลังวิ่งหนีตน รั้งร่างนั้นให้เข้าสู่อ้อมกอด ก้มหน้าลงเรื่อยๆจนกระทั่งจมูกโด่งชนเข้ากันปลายจมูกเล็กนั่น คลอเคลียสูดดมกลิ่มหอมจากร่างเล็กตรงหน้า

 

“ อ่า...คยูอ่า ที่นี่มันมหา’ลัยนะ ”
มะ...มือ มือคยูกำลังลูบไล้อยู่ที่สะโพกผมครับท่านผู้อ่าน

 

“ ถ้าเป็นที่อื่นก็ได้ใช่มั๊ยครับ ”

ไม่ลูบเปล่า มือซนที่คว้าหมับเข้าที่สะโพกกลมมน ยังบีบเคล้นก้นนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว

 

“ ยะ...อย่าสิคยู อื้มมมม.... ”

 

 

TBC

..............................................................................................................................

กร๊ากกกกกๆๆๆ ค้างมันไว้แค่นี้แหล่ะ จะโดนถีบมั๊ยเนี่ย มาลงก็ช้า แล้วยังทำค้างเติ่ง โฮะๆ ปล่อยให้ลุ้นต่อไปว่าหมาป่าจะทำโทษกระต่ายยังไง แต่ตอนนี้ ไรท์เตอร์หนีก่อนจ้า ก่อนจะโดนรุม บายค่ะ

ปล.เม้นท์วันละนิด จิตจะแจ่มใสนะ