ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [Fic SJ KyuMin] Help Me!!! ช่วยด้วย แฟนผมหื่น 11
Chapter 11
หลังจากที่จัดการปราบหมาป่าน้อยจอมผงาดและอาบน้ำแต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว ซองมินก็เดินมาล้มตัวลงบนที่นอนที่มีหมาป่าตัวใหญ่จอมเจ้าเล่ห์นอนเอกเขนกอยู่ ในมือก็ยึดรีโมททีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยตามใจชอบจนคนที่อยากจะดูรายการเพลงเริ่มหงุดหงิด
“ จะดูอะไรก็ดูสักช่องสิ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนฉันเวียนหัวแล้วนะ ”
“ ก็มันน่าเบื่อนี่ฮะ ไม่เห็นมีอะไรน่าดูเลย ”
หันมาสบตากับร่างนุ่มที่นอนเท้าแขนอยู่บนเตียง มือก็กดรีโมทเปลี่ยนช่องต่อไปโดยไม่ได้สนใจเสียงตำหนิจากกระต่ายขี้โมโหเลยสักนิด
“ งั้นเอารีโมทมานี่ ฉันจะดูที่รักของฉัน ”
มือเล็กกดยิกหาช่องที่ตัวเองอยากจะดู
“ ใครกันที่รักพี่ ผมเหรอ ”
ชี้นิ้วเข้าหาตัวแบบคนหลงตัวเอง แต่แล้วก็ต้องหน้าแหกเพราะโดนปฏิเสธ
“ ไม่ใช่ ซูเปอร์จูเนียร์ต่างหาก รู้จักมั๊ยล่ะ ”
“ อ๋อ วงที่คนเยอะๆอ่ะเหรอ ไม่เห็นจะหล่อเลย ” (คยู ระวังเอลฟ์นะ)
“ อย่ามาว่าที่รักฉันนะ ไปนอนเลยไป ”
มือเล็กคว้าหมอนได้ก็โยนใส่หน้าคยูฮยอน บังอาจมาว่าซูเปอร์จูเนียร์ที่รักของเค้า เดี๋ยวโดนฆ่าหรอก แต่ร่างสูงหลบได้จึงเอาอาวุธที่ถูกโยนมาโยนกลับใส่คนบ้าดารา
“ แหมๆ เจอดาราเข้าหน่อยลืมผมไปเลยนะ ”
“ แน่นอน ก็น้องคยูฮยอนของฉันหล่อแล้วก็น่ารักที่สุด อร๊ายยยย น้องคยู๊~ ”
กระต่ายดี๊ด๊าสุดชีวิตเมื่อได้เห็นนักร้องขวัญใจของตัวเองออกมา คนอะไร๊ หล่อก็หล่อ ร้องเพลงก็เพราะ นี่ถ้าได้เป็นพ่อของลูกคงจะดี
แต่อาการบ้าดาราทำให้อีกคนเซ็งสุดชีวิตเช่นกัน รีดเดอร์ทั้งหลายบอกผมทีสิครับวงนี้มันมีดีตรงไหนกัน ก็แค่หล่อ ร้องเพลงดี เต้นเจ๋ง ความสามารถอื่นก็เพียบ แล้วไง ดีตรงไหน?
“ พี่ซองมิน ผมงอนแล้วนะ ”
ตั้งแต่โดนวิชา(มือ)มารของซองมินเข้าไปดูเหมือนคยูฮยอนจะทำตัวน่ารักขึ้นเยอะ ทั้งออดอ้อน ออเซอะ แล้วก็วางฟอร์มน้อยลงด้วย ลงทุนอ้อนแบบเด็กๆหวังจะให้คุณแฟนที่รักสนใจกันบ้างแต่ดูเหมือนความหวังจะพังทลาย
“ อยากงอนก็งอนไปเลย ไว้รายการจบแล้วฉันจะไปง้อ ”
พูดจบก็หันไปสนใจกลุ่มนักร้องชายหลายชีวิตในจอทีวี ผมมีความสำคัญน้อยกว่าวงซูเปอร์...อะไรนั่นอีกเหรอเนี่ย น่าน้อยใจชะมัด ใช่ซี้!!! เรามันไม่หล่อเหมือนน้องคยูนี่นา ชิๆ
ในที่สุดคยูฮยอนก็ต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด มือหนาแย่งรีโมททีวีมาแล้วจัดการกดปิดมันซะ ทำให้คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มต้องชะงัก
“ ปิดทำไมอ่ะ ฉันกำลังดูอยู่นะ ”
“ มันดึกแล้วฮะ นอนได้แล้ว ”
“ ดึกอะไรล่ะ นี่มันยังไม่สามทุ่มเลยนะ เอารีโมทมานี่ ”
ซองมินสั่ง แต่มีหรือคยูฮยอนจะยอมให้ มือหนาโยนรีโมทไปไว้ไกลๆแล้วพุ่งตัวเข้าโอบคนตัวเล็กที่กำลังจะไปหยิบรีโมท
“ ไม่ให้ดูแล้ว นอนกันเถอะ ”
“ เอ๊~ เรื่องอะไรมาห้ามฉันล่ะ ฉันจะดู ”
“ ไม่เอา ไม่ให้ดู ”
“ เป็นอะไรเนี่ยคยูฮยอน ”
ซองมินเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าคยูฮยอนเริ่มงี่เง่าแต่แล้วคำตอบที่ได้รับก็ทำให้ซองมินลืมคำว่างี่เง่าไปเลย
“ ก็ผมหึงนี่นา พี่เอาแต่กรี๊ดนักร้องไม่สนใจผมเลย ”
“ คยู...นาย... ”
ซองมินพูดไม่ออก ให้ตายเหอะ หึงแม้กระทั่งกับนักร้องเนี่ยนะ!!!
“ นั่นมันนักร้องนะคยู ”
“ ถึงจะเป็นนักร้องแต่ก็เป็นผู้ชาย ผมไม่ชอบให้พี่สนใจผู้ชายคนอื่นแบบออกนอกหน้านอกตาแบบนี้ ”
กอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นให้รับรู้ถึงความหึงหวงที่มีให้แล้วหอมแก้มสีชมพูซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว
“ ก็กระต่ายน้อยของผมน่ารักขนาดนี้ ต่อให้เป็นเทพเจ้าลงมาจากสววรค์ก็หลงรักพี่ซองมินของผมได้ ”
“ บ้า >///< ”
ซองมินเขิน แก้มสุกปลั่งสีชมพูเข้มเรียกให้ริมฝีปากของคนฉวยโอกาสประทับลงมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่ซองมินจะเปลืองตัวมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์สีชมพูที่ดังอยู่ เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ใครก็ถึงกับหน้าถอดสี
“ ฮัลโหล พี่คังอิน ”
พี่หมีสุดโหดนี่เอง หวังว่าคงไม่ได้คิดถึงน้องจัดจนโผล่มาเซอร์ไพรส์เอาตอนนี้หรอกนะ
((นอนหรือยังซองมิน))
เสียงเข้มส่งมาตามสายแต่ทำไมวันนี้ซองมินถึงได้รู้สึกว่าพี่ชายสุดที่รักเสียงดุจัง
“ ยังฮะ มีอะไรหรือเปล่าพี่คังอิน ”
((อ๋อ พอดีพี่มาทำธุระแถวๆมหาลัยของเราน่ะ พี่ว่าจะแวะไปหาเราน่ะ ซื้อขนมมาฝากเพียบเลยด้วย))
“ ระ..เหรอฮะ พี่จะเสร็จธุระกี่โมงล่ะ ”
กระต่ายน้อยหน้าซีด ถึงแม้จะดีใจที่พี่ชายแวะมาหาแต่เวลานี้ความกังวลมันมีมากกว่า ก็คยูฮยอนอยู่ที่นี่ด้วยนี่นา ขืนพี่คังอินรู้เข้ามีหวังได้โดนฆ่าหมกส้วมแน่ๆ ภาวนาให้พี่คังอินทำธุระนานๆเถอะ เพี้ยง!!! จะได้มีเวลาเตรียมตัว แต่ดูเหมือนว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะไม่ช่วยซองมินเลยสักนิด
“ เสร็จตั้งนานแล้ว ตอนนี้พี่อยู่ที่หอเรานั่นแหล่ะ กำลังรอลิฟต์อยู่ อีกแป๊บเดียวก็ได้เจอแล้ว แค่นี้นะ ลิฟต์มาแล้ว ”
งานงอกแล้วครับท่าน!!!!
ตายๆๆๆๆ พี่หมีกำลังจะขึ้นมาแล้ว คยูฮยอนก็อยู่แถมยังอยู่ในชุดนอนแล้วด้วย ถ้าจะให้รีบเปลี่ยนชุดแล้วรีบออกไปก็คงไม่ทันแน่ๆ เอาไงดีล่ะทีนี้
“ มีอะไรเหรอฮะพี่ซองมิน ”
คยูฮยอนถามเมื่อเห็นคนรักลุกลี้ลุกลนแปลกๆ แถมหน้ายังซีดเป็นกระต่ายต้มสุกอีกด้วย
“ พี่คังอินกำลังมา ทำไงดีล่ะคยู ”
“ ห๊ะ!! แล้วตอนนี้พี่ชายพี่อยู่ไหนแล้วล่ะฮะ ”
ยังไม่ทันที่ซองมินจะได้พูดอะไร คำตอบก็ดังขึ้นมาทันที
ก็อกๆๆ
“ ซองมิน พี่เองนะ เปิดประตูให้พี่หน่อย ”
เสียงทุ้มของคังอินที่ดังมาจากหน้าประตูห้องทำให้คนทั้งสองที่อยู่ในห้องยิ่งลนลาน
“ เอาอย่างนี้ คยู นายเข้าไปอยู่ในนี้ก่อน แล้วอย่าส่งเสียงล่ะ ”
มือเล็กคว้าร่างหนาและข้าวของของคยูฮยอนตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า ก่อนจะยัดทั้งคนทั้งของเข้าไปในตู้ แล้วกำชับร่างสูงอีกครั้ง
“ เงียบๆล่ะ ห้ามส่งเสียงเด็ดขาดนะ ”
คยูฮยอนพยักหน้ารัวๆอย่างเข้าใจ ความจริงแล้วเค้าไม่ได้กลัวพี่ชายของซองมินเลยสักนิด จะกลัวทำไมในเมื่อคยูฮยอนจริงจังกับซองมิน ไม่ได้คิดจะทำให้ซองมินเสียใจอยู่แล้ว เค้าพร้อมเสมอถ้าว่าที่พี่เมียอยากจะพิสูจน์ความจริงใจของเค้า แต่ในเมื่อซองมินดูกลัวและเกรงใจพี่ชายอยู่ไม่น้อย คยูฮยอนจึงทำตามโดยไม่ขัดอะไร ขัดได้ไงล่ะครับ เดี๋ยวพี่ซองมินโกรธขึ้นมาก็ยุ่งน่ะสิ
คยูฮยอนขยับตัวอย่างอึดอัด ตู้ขนาดไม่ได้ใหญ่อะไรแถมยังเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและข้าวของอีกมากมาย ร่างหนาส่ายตัวยุกยิกเพื่อหาท่านั่งที่สบายดีที่สุด เมื่อได้ที่แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาฟังสองพี่น้องเค้าคุยกัน หูฟังไปสายตาก็มองไปเรื่อย นี่เราอยู่ในตู้เสื้อผ้าพี่ซองมิน เสื้อผ้าที่พี่ซองมินใส่ทุกวัน โอ้ววววว
จมูกโด่งสูดกลิ่นผิวกายบางจากเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ กลิ่นตัวพี่ซองมินติดอยู่ที่เสื้อผ้าด้วย คยูฮยอนดึงเสื้อยืดสีชมพูที่แขวนอยู่ใกล้มือที่สุดลงมาแล้วเอาหน้าเกลือกกลั้วสูดดมความหอมอย่างเพ้อฝัน อ้า~ พี่ซองมินตัวหอมจัง อิอิ (โรคจิตชัดๆอ่ะ)
ปล่อยให้คุณชายหมาป่าดมเสื้อต่อไป เราไปดูพี่หมีกับกระต่ายกันบ้างดีกว่า
“ ว่ายังไงกระต่ายน้อยของพี่ ไหนมาให้กอดทีซิ ”
ร่างสูงใหญ่ของคังอินถลาเข้ามาทันที่ซองมินเปิดประตูให้ แล้วคว้าร่างนุ่มนิ่มของน้องชายเข้าไปกอด
“ คิดถึงจังเลยฮะพี่หมี ”
ซองมินสวมกอดด้วยความคิดถึง จะว่าไปแล้วซองมินก็ไม่ได้เจอคังอินนานพอดู
“ ไม่ได้เจอกันเดือนกว่าๆ น้องพี่น่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ”
คังอินจับร่างเล็กหมุนซ้ายหมุนขวาก่อนจะหอมแก้มอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว จริงๆแล้วคังอินอยากได้น้องสาว แต่มีน้องชายแบบซองมินก็ดีเหมือนกันนะ มีน้องชายก็เหมือนมีน้องสาว น่ารักอย่างกะเด็กผู้หญิง แล้วก็ไม่ต้องคอยเป็นห่วงอะไรมากด้วย (แน่ใจนะว่าพี่ไม่ค่อยห่วง^^)
“ พี่คังอินสบายดีใช่มั๊ย ดูเหมือนพี่ผอมลงนะ ”
กระต่ายน้อยใช้สายตาพิจารณาเรือนร่างของพี่ชายก็พบว่า คังอินไม่ใช่เพียงแค่ผอมลง แต่ยังดูมีกล้ามเนื้อแล้วก็ดูเฟิร์มขึ้นอีกด้วย หล่อจริงๆเลยพี่ใครไม่รู้
“ อ๋อ ก็แบบว่า...ช่วงนี้ต้องฟิตนิดนึงอ่ะนะ ”
คังอินเก็กเสียงหล่อพลางทำท่าเบ่งกล้ามอวด เรียกเสียงหัวเราะจากซองมินได้อย่างดี
“ อยู่ๆลุกมาฟิตหุ่นแบบนี้ อย่าบอกว่านะว่าแอบปิ๊งสาวอ่ะ ”
“ โอ้โห พี่ว่าเราไม่ต้องเป็นแล้ววิศวะเนี่ย เป็นหมอดูดีกว่ามั๊ย ”
“ จริงเหรอเนี่ย ว่าแต่สาวไหนกันน้าที่ทำให้พี่หมีของผมยอมเปลี่ยนตัวเองแบบนี้ ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ พามาแนะนำบ้างสิฮะ ”
ซองมินเกาะแขนล่ำๆของพี่ชายอย่างออดอ้อน
“ ยังไม่ได้หรอก พี่เจอเค้าแค่ครั้งเดียวเอง ”
“ แค่เจอครั้งเดียวพี่ยังเป็นถึงขนาดนี้ แสดงว่าเค้าต้องสวยเหมือนนางฟ้าแน่ๆเลย ”
ซองมินเดาสุ่มไปเรื่อย ก็พอจะรู้นิสัยพี่ชายอยู่บ้าง คนอย่างพี่คังอินนะชอบคนยากจะตาย ตั้งแต่เล็กจนโตเค้าไม่เคยเห็นพี่คังอินจะคบใครเป็นตัวเป็นตนเลย มีบ้างที่กิ๊กๆกันแต่ก็แค่แป๊บเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ยังไม่ใช่’ แต่พอมาตอนนี้กลับถึงกับยอมออกกำลังฟิตหุ่นแบบนี้ แสดงว่าคนนี้คงถูกใจใช่เลย
แต่การเดาสุ่มของซองมินทำให้คังอินอึ้ง แม่นได้อีกอ่ะ ทำเอาคังอินแอบคิดว่าเค้าควรจะเปิดสำนักให้ซองมินดีมั๊ย เจ้าแม่กระต่ายตาไฟ ดูเข้าท่าดีเหมือนกันแฮะ
“ ช่างพี่เถอะน่า ว่าแต่เราเถอะ ช่วงนี้เรียนหนักอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยล่ะ เอ้านี่ พี่ซื้อขนมมาฝาก ”
คังอินลูบหัวน้องชายตัวเล็กอย่างเอ็นดูแล้วยื่นกล่องขนมของโปรดให้ซองมินเลยได้ยิ้มหวานมาเป็นการขอบคุณ
“ พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่าจะได้ถึงบ้านไม่ดึก เราเองก็พักผ่อนเถอะ พี่ไม่กวนแล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะน้องรัก มีอะไรต้องรีบบอกพี่นะ ”
“ จะไปแล้วเหรอฮะ ยังไม่หายคิดถึงเลย ”
ซองมินกอดคังอินแล้วใช้หัวกลมของตัวถูไถพี่ชาย
“ ไว้พี่มาหาใหม่ พี่ไปก่อนนะ ”
คังอินบอกลาน้องชายแล้วก้าวเท้าตรงไปที่ประตูห้อง ยังไม่ทันได้จับลูกบิด สายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่พื้น
“ นี่มัน... ”
มือหนาหยิบวัตถุต้องสงสัยขึ้นมา ซองมินมองตามแล้วใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม นั่นเข็มขัดของคยูฮยอนนี่นา สงสัยทำหล่นไว้ตอนที่เอ่อ...ปราบหมาป่าน้อย >///< ลืมเก็บได้ยังไงเนี่ย สะเพร่าจริงๆเลยเรา
“ ... ”
คังอินสงสัย ซองมินที่น่ารักของเค้าไม่ชอบอะไรที่มันดูเถื่อนๆแบบนี้นี่นา เข็มขัดหนังสีดำเส้นโตประดับด้วยหัวเข็มขัดรูปใบหน้าของหมาป่าสีเงินเงาวับ ซึ่งมันจะดูเท่ห์มากถ้ามันไปอยู่บนร่างกายของผู้ชายคนอื่นแต่ไม่ใช่กับซองมิน นี่มันไม่เข้ากับลุคน่ารักๆของซองมินเลย
ส่วนซองมินมองเข็มขัดในมือคังอินก็กลืนน้ำลายเอื้อก แล้วยังสายตาดุๆที่มองมาอีก พี่คังอินจ๋า อย่ามาสงสัยอะไรตอนนี้เลยนะ ซองมินกลัว ฮือๆๆ แต่รู้สึกว่าวันนี้ซองมินจะไม่มีโชคเอาซะเลยเมื่อคังอินเอ่ยถามออกมาว่า
“ เข็มขัดเส้นนี้ของใคร ”
TBC.
..............................................................................................................................
เอาแล้ว น้องมินงานงอกแล้วค่ะ อิอิ สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน ตอนนี้ออกจะฮาเล็กน้อยนะคะ ช่วงนี้ไรท์เตอร์อารมณ์ดีเป็นพิเศษค่ะ ฟิคเลยออกมาแบบนี้ ไม่รู้จะถูกใจรีดเดอร์กันรึเปล่า ฝากติดตามด้วยนะคะ
แถลงการณ์นิดนึงค่ะ มีรีดเดอร์หลายคนที่ไม่เข้าใจบทของคยูฮยอนในเรื่องนี้ หลายคนบอกว่ากี้เห็นแก่ตัว จ้องจะกดมินอย่างเดียวเลย อันนี้มันก็ถูกนะคะ
แต่อยากให้มองในมุมของกี้บ้าง เพราะกี้เค้าแอบชอบซองมินมานานแล้ว พอได้รู้ว่าซองมินเองก็ชอบและยอมคบเป็นแฟนด้วยเค้าก็เลยดีใจ มันคงเป็นธรรมดาของคนรักกันที่อยากกอดอยากจูบแฟน อารมณ์ประมาณนั้นค่ะ ส่วนบทของซองมิน รีดเดอร์คงเข้าใจกันดีอยู่แล้วเนอะ^^
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
..............................................................................................................................
เอาแล้ว น้องมินงานงอกแล้วค่ะ อิอิ สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน ตอนนี้ออกจะฮาเล็กน้อยนะคะ ช่วงนี้ไรท์เตอร์อารมณ์ดีเป็นพิเศษค่ะ ฟิคเลยออกมาแบบนี้ ไม่รู้จะถูกใจรีดเดอร์กันรึเปล่า ฝากติดตามด้วยนะคะ
แถลงการณ์นิดนึงค่ะ มีรีดเดอร์หลายคนที่ไม่เข้าใจบทของคยูฮยอนในเรื่องนี้ หลายคนบอกว่ากี้เห็นแก่ตัว จ้องจะกดมินอย่างเดียวเลย อันนี้มันก็ถูกนะคะ
แต่อยากให้มองในมุมของกี้บ้าง เพราะกี้เค้าแอบชอบซองมินมานานแล้ว พอได้รู้ว่าซองมินเองก็ชอบและยอมคบเป็นแฟนด้วยเค้าก็เลยดีใจ มันคงเป็นธรรมดาของคนรักกันที่อยากกอดอยากจูบแฟน อารมณ์ประมาณนั้นค่ะ ส่วนบทของซองมิน รีดเดอร์คงเข้าใจกันดีอยู่แล้วเนอะ^^
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น