ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ร้านเบเกอรี่
ถ้าพูดถึงโลกยามราตรีนี่เขาคงจะนึกถึงพวกผับ บาร์ ที่มีสาวๆหนุ่มๆมาแข่งกันสะบัดลวดลายลีลากันบนฟลอร์เต้นรำ มีแสง สี เสียงชวนให้ผ่อนคลาย และปลุกเร้าอารมณ์ เครื่องดื่มมึนเมาสีสวยถูกเสิร์ฟให้กับเหล่าลูกค้าที่ต้องการมาพักผ่อนอารมณ์ยามค่ำคืน
ไม่ใช่สีชมพู
ไม่ใช่ตุ๊กตาหมี
ไม่ใช่สถานที่ที่มีกลิ่นหอมๆของขนมที่พึ่งอบเสร็จใหม่ๆ
ไม่ใช่ที่ที่ปาร์ค ชานยอลพามา
คือ...
.
.
.
ร้านเบเกอรี่
ใช่ครับอ่านไม่ผิดหรอก ร้านเบเกอรี่
บรรยากาศในร้านถูกตกแต่งด้วยดอกไม้ และสีชมพู และสีออโรส ตุ๊กตาหมีนุ่มๆหลายตัวถูกตั้งไว้ตามช่องผนังที่ถูกเจาะเข้าไปเป็นสี่เหลี่ยมมีกระจกปิดดีไซต์เก๋ แสงไฟโทนสีส้ม ช่วยเพิ่มความหวานให้ร้านนี้อีกหลายเท่าตัว มองยังไงสถานที่นี้ก็คงไม่มีทางขายแอลกอฮอล์หรือมีฟลอร์ให้แดนซ์กระจายเป็นแน่แท้
แม่ง
โครตมุ้งมิ้งอ่ะ
"ชานยอลนี่มึงคิดยังไงมาร้านนี้ ไหนบอกจะพาไปเปิดโลกยามราตรีไง ไหงเป็นร้านเบเกอรี่ไปได้" ในเมื่อไม่สามารถหาคำอธิบายได้ แบคฮยอนจึงหันไปถามร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนั่งหูกางเลือกเมนูขนมน่าตาน่ารักๆในแผ่นเมนูอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจเพื่อให้ช่วยไขข้อข้องใจ
"ร้านนี้อ่ะนะ กูทำงานเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ที่นี่ น้าเจ้าของร้านอ่ะเค้าก็รู้จักกู เดี๋ยวกูใช้บัตรพนักงานขอส่วนลดให้ พวกมึงสั่งกันตามสบายนะไม่ต้องเกรงใจ" อื้ม คำตอบ กูปลื้มเลยครับ กราบแรงๆด้วยความเคารพ
เราทั้งสามก็ได้แต่ส่งสายตาสมเพชไปให้มัน
"อะไรพวกมึง ไม่ต้องมามองกูด้วยสายตาแบบนั้นเลย กูไม่ดื่มเครื่องดื่มมึนเมาครับ ไม่เข้าผับด้วย เดี๋ยวหม่ามี้ที่รักจะผิดหวังในตัวกูเอา"
เห็นชานยอลมันเหี้ยๆอย่างนี้นะครับ แต่ไอพวกเหล้า เบียร์ไรงี้มันไม่แตะครับ อย่าว่าแต่ผับเลย คือมันรักหม่ามี้มันมากไง แต่ถึงอย่างงั้นมึงดันเลือกพามาร้านเบเกอรี่ ไม่ดูหนังหน้าพวกเพื่อนๆของมึงเล้ย
เห็นชานยอลมันเหี้ยๆอย่างนี้นะครับ แต่ไอพวกเหล้า เบียร์ไรงี้มันไม่แตะครับ อย่าว่าแต่ผับเลย คือมันรักหม่ามี้มันมากไง แต่ถึงอย่างงั้นมึงดันเลือกพามาร้านเบเกอรี่ ไม่ดูหนังหน้าพวกเพื่อนๆของมึงเล้ย
"จงอิน ร้านนี้แม่งโครตมุ้งมิ้งสัสๆอ่ะ"
"น่าๆ ชานยอลมันเลี้ยงทั้งทีอย่าเรื่องมาก มันไม่เลี้ยงข้าวเซเว่นก็บุญถมแล้ว สั่งๆไปเหอะอย่าบ่น ของฟรี"
"สั่งให้หน่อยดิ ไม่รู้จะสั่งไรอ่ะ"
"ให้กูสั่งเนี่ยนะ นี่หน้าตากูดูมุ้งมิ้งขนาดนั้นเลย?" เมื่อโดนตอบกลับมาแบบนั้น เซฮุนจึงได้แต่ทำหน้าหงอยๆ ดวงหน้าสวยก้มลงมองเมนูที่จัดทำเป็นเล่มดูน่ารัก ขนมหลากหลายชนิดถูกจัดใส่จานพิมพ์เป็นภาพสีตกแต่งประกอบรายชื่อเพื่อให้ง่ายต่อการตัดสินใจ
แต่มันก็เยอะเกินไปอ่ะ อันนั้นก็ดูดี อันนี้ก็น่ากิน นั่นด้วย นี่ด้วย โน่นด้วย เต็มไปหมด น่ากินทั้งนั้น
"มึง กูเลือกไม่ถูกอ่ะ เลือกให้หน่อยนะ นะ นะ"
ด้วยความเลือกไม่ถูก ร่างบางกัดริมผีปาก ช้อนสายตาขึ้นมองคนผิวเข้มที่นั่งอยู่ข้างๆ จนคนถูกมองทนไม่ไหว
"เออๆ ไม่ต้องมาทำตาอ้อน นั่งเฉยๆไป เดี๋ยวกูสั่งให้เอง"
"มึงนี่นอกจากจะหล่อยังใจดีอีก คิดไม่ผิดจริงๆเลยที่กูคบมึงเป็นเพื่อน" เพื่อนทำดีเราต้องรีบชม คือเป็นการให้กำลังใจไง เหมือนเป็นการชื่นชมให้ทำในสิ่งที่ดีต่อไป เซฮุนยึดคตินี้ในการคบพวกสามตัวนี่เป็นเพื่อน
"นั่งเงียบๆไป พูดมากน่า" จงอินว่าก่อนจะก้มลงมองเมนูอย่างตั้งอกตั้งใจเเพื่อสั่งให้ตนและอีกคนข้างๆ
เซฮุนแนบหน้าลงกับโต๊ะก่อนจะมองใบหน้าด้านข้างของคนที่กำลงจดจ่อกับแผ่นเมนู ท่าที่ดูตั้งใจของคนข้างๆดูน่ารักอย่างแปลกประหลาด
"คิ~"
"อะไรของมึง" คนถูกจ้องนานๆหันมาถาม
"เปล่า" คนผิวเข้มผลักหัวอีกคน "อ้ะ จงอิน อันนี้น่ากินอ่ะ ลองอันนี้ดูดิ"
"เออๆ อันนี้ก็ได้" คนผิวเข้มว่า ก่อนจะหันไปสั่งขนมอันที่ว่ากับบริกรที่กำลังรอรับออเดอร์
จะว่าไป..
จงอินเนี่ย
.
.
.
น่ารักดีเหมือนกันนะ
แบคฮยอนละความสนใจจากจงอินกับเซฮุนที่กำลังคุยกันก่อนจะหันไปสนใจเมนู
"เอ่อ คุณผู้ชายโต้ะนู้นฝากมาให้ครับ" เสียงบริกรเอ่ยขึ้นพร้อมๆกับถาดคัพเค้กหน้าตาน่ารักจะเลื่อนเข้ามาวางบนโต้ะ
ร่างบางเงยหน้าขึ้นหันไปมองตามที่บริกรชี้
ทางโต้ะนู้นมีผู้ชายนั่งกันอยู่ประมาณสี่ห้าคน หนึ่งในนั้นกำลังจ้องมาทางโต๊ะของพวกเขา และเมื่อเห็นแบคฮยอนหันมาก็ส่งยิ้มให้
ขนลุกสัส
แบคฮยอนรีบเบือนหน้าหนี มองจานคัพเค้กที่ได้มาฟรี ก่อนจะแอบเหลือบไปมองผู้ชายหน้าหวานคนนั้นที่ยังไม่ละสายตาไปไหน
ช่วยไม่ได้...
ไหนๆก็ได้มาฟรีแล้วก็ขอชิมหน่อยละกัน
ไหนๆก็ได้มาฟรีแล้วก็ขอชิมหน่อยละกัน
"เฮ้ยๆ ไอจานนี้นี่ไม่ได้สั่งมาจากไหนเนี่ย แบคฮยอนอย่ากินนะ เอามานี่มา" ชานยอลรีบดึงจานคัพเค้กที่วางอยู่หน้าแบคฮยอนมาทางตัวเองอย่างรวดเร็ว และยังไม่ลืมแย่งหยิบชิ้นที่แบคฮยอนกำลังจะใส่เข้าปากมากินเองทันที
"ทำไรของมึงชานยอล" แบคฮยอนทำหน้าไม่สบอารมณ์ที่ถูกแย่งขนม " ก็ผู้ชายโต๊ะนู้นเค้าให้มาอ่ะ"
"ไม่ได้ จะกินของของคนแปลกหน้าได้ไงกัน นี่ถ้าเกิดมันใส่ยาสลบขึ้นมานี่ทำไง นี่เดี๋ยวจานนี้แมนๆอย่างกูกินเอง เคะอย่างมึงอ่ะอยู่เฉยๆไปเลย"
"เคะ พ่อมึงสิ"
"น้องแบคฮยอนอ่ะเคะจะตาย มาเป็นเคะน้อยของพี่ปาร์คซะเถอะนะ จุ้บๆ"
"จุ้บ พ่องสิ"
"จุ๊ๆ ไม่เอาสิน้องแบคฮยอนพูดไม่เพราะเลย ไหนมาให้พี่ปาร์คตีปากทีซิ"
"พวกมึงสองตัวเลิกจีบกันเถอะสัส สงสารพวกกูบ้าง เห็นแล้วขนลุกว่ะ" ตัวขัดตลอดการคิมจงอินพูดขึ้นกลางวง ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้ โอเซฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อะไรมึง หมาในปากทำงานอีกแล้วเหรอสัส มึงอ่ะจีบไอ้ตุ๊ดนู่น น้องแบคอ่ะของกู"
"ชานยอลแม่งปากหมาสัส เซฮุนไม่ใช่ตุ๊ดสักหน่อย แมนกว่ามึงตั้งเยอะ " จงอินรีบออกตัวปกป้องคนข้างกายที่ตอนนี้กำลังนั่งทำหน้าอนาถใจกับพวกเพื่อนๆ
"แมนกว่าพี่ปาร์คเนี่ยนะครับ ล้อเล่นรึเปล่า พี่ปาร์คนี่ยอดเมะเลยนะครับ น้องเซฮุนกับน้องแบคเป็นเคะไปเหอะครับ เด๋ยวเมะแมนๆอย่างพี่ปาร์คจะปกป้องทุกคนเอง อย่าไปสนใจไอ้หน้าปลวกจงอินมันเลยนะครับ " ไอ้ชานยอลพูดพร้อมทำหน้าทำตาหลงตัวเองขั้นสุด โถ ไอเมะ สาธุ กูขอให้มึงถูกแทงข้างหลัง เพี้ยง!
"เอ่อ น้องชานยอลครับ โต๊ะนู้นฝากมาให้ครับ " ไม่ว่าเปล่าบริกร(คนเดิม)ยังมีจานขนมเค้กหน้าตาน่ารักที่ข้างบนเขียนว่า คนสวย ไว้ข้างบนด้วยซอสช็อกโกแลตมาให้ชานยอลที่ตอนนี้เลิกหลงตัวเองและหันมาทำนั่งทำหน้าทำตาทำปากพะงาบๆเหมือนกับปลาขาดอากาศหลังจากที่เห็นขนมในจาน
"กร้ากกก" เสียงไอเพื่อนรักทั้งสามตัวประสานเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างไม่เกรงใจใคร
"ว้าวๆ ไหนครับน้องชานยอลคนแมน กลายเป็นน้องชานยอลคนสวยไปแล้วเหรอครับ โถ กร้ากๆๆ" <<<เสียงไอดำจงอิน
"ไงครับ ไหนคนที่บอกว่าจะปกป้องกูครับ น้องชานยอลคนสวย 555555" <<<ตามด้วยไอตุ๊ดเซฮุน
"ใครแม่งส่งมา แม่งเอาใจกูไปเลย เปลี่ยนยักษ์ปักหลั่น เป็นนางฟ้าคนสวยได้ นับถือๆ กูซูฮกเลยเนี่ย" <<<ปิดท้ายด้วยไอเตี้ยแบคฮยอน
ร่างสูงกัดฟันแน่นก่อนตวัดสายตาจิกไปยังโต๊ะๆเดียวกับที่ส่งคัพเค้กมาให้แบคฮยอนในทีแรก นี่จี๊ดเลยครับ นี่พูดเลย ความแมนไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ หล่อๆอย่างปาร์คชาน นี่เห็นเป็นคนสวยไปได้ยังไงครับ พี่ปาร์คไม่ไหวจะเคลียร์ ว่าแล้วก็หันไปซุบซิบๆกับบริกรสองคน บริกรหนุ่มเพยิดหน้าไปยังผู้ชายตัวสูงๆโต้ะนู้น ชานยอลพยักหน้าก่อนจะหยิบจานเค้กคนสวยแล้วลุกขึ้นยืน
ยืน...
ก่อนจะก้าวตรงไปยังโต๊ะนั้น
จงอิน เซฮุน และแบคฮยอนมาตามหลังของคนใจกล้าที่ตอนนี้เดินมุ่งตรงไปยังอีกโต๊ะนึง ท่าทางเป้าหมายของอีกคนคงจะไม่พ้น ผู้ชายหน้าตาดีตัวสูงผมสีทองที่เซ็ตให้เปิดหน้าผากที่กำลังมองมาทางนี้เช่นกัน
จะว่าหน้าตาดีคงน้อยไป
โครตหล่อเลยดีกว่า
ชานยอลมองหน้าผู้ชายผมทองหล่อโลกลืมคนนั้นท่ามกลางสายตาจับจ้องของคนทั้งสองโต๊ะ
เอ่อ...
อย่าจ้องกันดิสัส เดี๋ยวสปิริตกูหมด
คิดในใจ พลางสูดหายใจรวบรวมความกล้าก่อนจะยิ้มหวานนน...
...หวานเคลือบยาพิษอ่ะ เคยได้ยินอ้ะเปล่า
ผู้ชายคนนั้นเงยหน้ามองร่างสูงที่ตอนนี้มาหยุดยืนข้างๆ ก่อนจะยิ้มตอบ โชว์เหงือกและฟันสีขาวที่เรียงตัวสวยดุจดั่งเม็ดข้าวโพด แต่เสียนิดนึง เหงือกมึงจะทิ่มหน้ากูอยู่ละ
เกือบหล่อละมึง
คือมึงไม่น่ายิ้มเล้ย นี่ถ้านั่งทำหน้านิ่งๆนี่กูยอมรับนะว่าหล่อ แต่พอยิ้มนี่แบบ
พี่ปาร์คบอกเลย…
ไม่ไหวจะเคลียร์!!!
"มีอะไรรึเปล่าครับน้อง..." คนหล่อเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มหู พร้อมกับลากเสียงหางยาวราวกับจะให้เขาเติมคำในช่วงว่าง
"ปาร์ค ชานยอลครับ" ตอบเสียงหวาน ไหนๆจะให้เติมกูก็เติมไง
"ครับ มีอะไรให้พี่ช่วยรึเปล่าเอ่ย" ใบหน้าดูดีพยักหน้ารับรู้ หนอยมึง คิดว่าหล่อนักหรือไง มันยังไม่ถึงเวลา แต่ใกล้ละ ใกล้ละ
"อ่อ คือ ผมอยากจะมาบอกพี่ว่า....." ลากหางเสียงสักนิดนึงให้ดูน่าสนใจ น่าตั้งใจฟัง ฮึ
"ว่า..." ใกล้ละ มึง ใกล้ละ
สัส!!
"กูเป็นผู้ชายแท้ทั้งแท่งครับไอเหี้ย!! ทีหลังไม่ต้องส่งอะไรเสี่ยวๆเหี้ยๆนี่มาอีกนะ" ไม่ว่าเปล่าแต่กระแทกจานเค้กคนสวยนั่นอย่างรุนแรงลงบนโต๊ะตรงหน้าอีกฝ่าย นี่ถ้ากูไม่เกรงใจกูจะวางลงบนเหง้าหน้ามึงแทนล่ะสัส
"ดูเหง้าหน้ากู ดู!!! กูแมนน้อยกว่ามึงตรงไหน เก็บอีเค้กคนสวยเหี้ยนี่ไว้ให้เพื่อนมึงแดก หรือไม่ก็เก็บไว้แดกเองเหอะครับสัส เอ่าๆ ไม่ต้องมายิ้มโชว์เหงือกให้กูดูครับ นึกว่าหล่อแมนตายห่าแหละมึงอ่ะ ยิ้มทีเหงือกมึงจะทิ่มตากูอยู่ละ ความแมนไม่ใช่เรื่องตลกนะสัส ดูปากกูดีๆนะ ดูปากกู กูแมนทั้งแท่ง กูไม่ใช่คนสวย ชัดมั้ย!! แม่ง หงุดหงิด ไม่ต้องวิ่งตามกูมานะ บรั้ยส์!!!!!" กระแทกเสียงพยางสุดท้ายให้ดูดี ก่อนจะสะบัดตูดเดินออกนอกร้านไปอย่างรวดเร็ว
เอ่อ
.
.
.
จะบอกว่าแดกจุดได้มั้ย
ทั้งร้านปกคลุมด้วยความเงียบ สายตาทุกคนจับจ้องไปยังประตูที่คนสติหลุดเพิ่งจะเดินกระแทกออกไป
ชานยอล…
มึงเด็ดมาก
เด็ดมากจริงๆ
"อ้าวสัส ไอเหี้ยนี่แม่งแดกแล้วชิ่ง เก็บตังครับ ไอ้ชานยอลรอพวกกูด้วย" สามหน่อที่เหลืออยู่ตั้งสติได้ก่อนเพื่อน รีบลุกขึ้นจ่ายตังแทบไม่ทัน ก่อนจะรีบวิ่งตามอีกคนที่ชักดาบเดินนออกนอกร้านไปแล้ว โดยไม่ลืมโค้งขอโทษคนที่เพิ่งโดนเพื่อนตัวดีตะโกนใส่หน้าอย่างรวดเร็ว แม่งทำพวกกูขายหน้าอีกแล้วไอ้เพื่อนเอ้ยย
.
.
.
"หึ"
"ปาร์คชานยอลงั้นหรือ..." ร่างที่นั่งอยู่ยิ้มมุมปาก
.
.
.
เขาจะจำไว้....
///////////////////////////////////////////
มาต่อกันอีกตอน เขินอ่ะมีคนเข้ามาอ่านด้วย อย่าหวังอะไรกับมือใหม่มากนะคะ แต่ก็จะพยายามเข็นให้จบนะเรื่องนี้
3/05/2557 เพิ่มธีม+แก้คำผิด
#ปาร์คชานคนแมน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น