ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ร่างสูงกดเลือกไฟล์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะบรรจงสวมหูฟัง ใบหูที่กางออกมานิดๆแทบจะคลุมหูฟังอันเล็กได้ทั้งหมด คือเรื่องหูกางนี่ก็อยากบ่นนะแต่เงียบๆไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวใครได้ยินเค้าจะว่าเราเป็นตาแก่ขี้บ่น จะว่าไปก็ดีแล้วเสียงจะได้ไม่ลอดออกไปข้างนอก
อ...อ๊า..
เสียงครางที่หลุดรอดออกมาแทบจะทำให้ร่างสูงขนลุกซู่ เมื่อนางเอกหน้าหวานถูกกระแทกกระทั้นร่างกายอย่างโหดรัาย
อื้อ...อ๊าา
"เอือก" ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใบหน้าร้อนฉ่า เหงื่อไหลลงมาตามขมับอย่างช้าๆ มือข้างที่ไม่ได้กุมเมาส์ช่างรู้สึกเกะกะสิ้นดี ร่างสูงจึงเลื่อนมือข้างนั้นมากำไว้ที่ระดับอก สายตาเฝ้ามองภาพที่กำลังเคลื่อนไหวในจออยู่อย่างต่อเนื่อง
อือ...อื้อ..
มือข้างที่กำไว้แน่นเริ่มคลายออกอย่างช้าๆและค่อยๆลดระดับไปที่ขอบกางกางบอลตัวเก่ง ก่อนจะสอดเข้าไปข้างใน พยายามปลอบเจ้าน้องชายที่กำลังตื่นตัวให้สงบลง
แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำให้แย่ลงกว่าเดิน เมื่อน้องชายที่ควรสงบลงเมื่อเขาปลอบกลับขยายตัวขึ้นผงาดเต็มอุ้งมือ
"อืมม" เสียงทุ้มดังลอดริมฝีปากที่เม้นแน่น เปลือกตาค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ เพื่อใช้ความสามารถในการจินตนาการภาพขึ้นในหัวอย่างเต็มที่
อ๊า.. อ๊าาา
เสียงใบหน้าสะสวยครางเสียงหวานดังไปทั่ว เมื่อเจ้าหล่อนทะยานไปสู่จุดสูงสุด ร่างสูงรีบเร่งจังหวะเพื่อจะตามนางเอกคนสวยไปตามๆกัน
อีกนิดเดียว...
อื้อ...
ผาง!!!
"เฮ้ย ชานยอล ไอ้แผ่นเกมส์ที่ยืมไปวันนั้นอยู่ไหนวะ"
ไอ่เหี้ยยยยย
เปลือกตาที่เคยปิดอยู่กลับเปิดออกอย่างรวดเร็ว ร่างสูงสะดุ้งสุดตัว ชักมือข้างที่อยู่ในกางเกงกดที่ปุ่มชัตดาวน์ที่ตัวเครื่องโดยไม่สนใจขั้นตอนการกดปิดโปรแกรมที่ถูกต้องอย่างรวดเร็ว พยายามไม่สนใจเจ้าน้องชายตัวดีที่กำลังหดตัวลงอย่างรวดเร็วเพราะความตกใจ ดวงตาคู่สวยหันขวับจ้องเขม็งไปยังไอ้เพื่อนตัวดีที่เปิดประตูออกมาอย่างไม่รู้จักเวล่ำเวลา
"อ้าวเห้ย ไอชานยอล รีบปิดทำไมว้า นี่กูมาขัดจังหวะรึเปล่าวะ โอ๋ๆ ไหนมะกี้มึงดูอะไรอยู่ ไหนเปิดให้พี่จงอินดูด้วยสิจ้ะ"
จ้ะพ่องมึงสิ
ชานยอลลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนหมุนตัวกลับหลังไปมองหน้าไอ้ดำที่บังอาจเปิดประตูเข้ามาโดยไม่มีการเคาะแสดงมารยาทอันดีงามอะไรเล้ย
อื้ม…
เพราะงี้แหละถึงคบกับมันได้
เรื่องมารยาทมันไม่เข้าใครออกใครอยู่แล้ว
เอ้ะ แล้วนี่กูจะว่าตัวเองทำไม
ชานยอลเลือกที่จะมองข้ามหัวไอ้ตัวขัดจังหวะไปยังประตูที่ตอนนี้มีคนสองคนยืนเกาะขอบประตูมองเขาอยู่ด้วยสายตาล้อเลียน ก่อนจะกลับมาโฟกัสที่ใบหน้าดำๆของจงอิน
เฮ้อออ.......ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาอย่างรุนแรง
"มึงนี่เคาะประตูก่อนได้ป่ะวะ นี่ชานยอลน้อยกูหดเลยเห็นมั้ย มึงนี่แม่งตัวขัดจังหวะว่ะ ชาติก่อนนี่กูเคยไปขัดตอนบุพการีมึงให้กำเนิดมึงหรือไงวะ ชาตินี้มึงถึงได้ตามมาขัดจังหวะกูตลอดๆ" พูดจบแทบจะทึ้งหัวตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอ้จงอินมาขัดจังหวะความฟินาเล่บนสวรรค์ชั้นเจ็ดของเขา "แล้วมึงสองตัวจะยืนเกาะขอบประตูเป็นตุ๊กแกถ้ำมองชาวบ้านอีกนานมั้ยวะ เข้ามาดิสัส" พาลครับ งานนี้พาล โมโห นี่คือเครียดนะ อึดอัดนะ นี่ไม่เสร็จนะเห็นมั้ย
อีกสองคนที่ยืนเกาะขอบประตูได้แต่ยิ้มแหยๆก่อนเดินเข้ามาในห้อง
"ไงชานยอล เออ นี่ กูสงสัยอย่างนึงอยากถามมึงมานานแล้ว" ไอ้เซฮุน ตัวขัดจังหวะหลายเลขสองเอ่ยถามพลางนั่งลงบนขอบเตียง
"ถามไรอ่ะสัส ถามมาดิ๊ โถ่ แม่ง อารมณ์เสีย พวกมึงนี่แม่งมาแอบดูน้องมิยาบิคนสวยกูอีก ตอนมึงเดินเข้ามาพวกมึงเห็นกันใช่มั้ย อย่าโกหก ตอบกู!" คือโมโหครับงานนี้
"พวกมึงคงจะวางแผนกันจะมาขัดขวางความฟินาเล่ของกูกับน้องมิยาบิคนสวยล่ะดิ อิจฉาอ่ะดิ ไหนๆมึงตัวไหนเป็นคนวางแผนการอันแยบยลนี้ แล้วนี่ขึ้นมาได้ถึงบนห้องกูนี่แสดงว่าหม่ามี้กูคงจะให้ความร่วมมือด้วยใช่ป่ะ โถ่ หม่ามี้นะหม่ามี้ ไม่ แต่หม่ามี้กูไม่ใช่คนแบบนั้นอ่ะ พวกมึงหลอกล่อหม่ามี้กูยังไงห้ะ นี่พวกมึงหลอกหม่ามี้กูใช่มั้ย พวกมึงลักพาตัวหม่ามี๊กูเหรอ จริงเหรอเนี่ย กูจะ.. กูจะแจ้งตำรวจมาจับพวกมึง ฮึก.." ช้างมาฉุดก็หยุดอารมณ์ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว อารมณ์โกรธครับ แหม่ คิดอะไรกัน ใครหน้าไหนขัดเดี๋ยวพ่อปั๊ดตบหัวหลุดเลยนี่
"ผั้วะ!!!"
ความรู้สึกเจ็บจี้ดเหมือนถูกตบแล่นพล่านไปทั่วบริเวณศีรษะ ก่อนที่ความมึนงงเข้าครอบงำอย่างรวดเร็ว พอลืมตาขึ้นเหมือนจะเห็นดวงดาวสีทองๆและเหล่านกตัวเล็กๆกำลังบินวนรอบหัวพลางส่งเสียงจิ๊บๆไม่ขาดสาย ร่างสูงตวัดสายตาไปยังเจ้าของฝ่ามืออรหันต์ หันจริงๆครับ ตบทีหัวกูแทบหลุด
บยอนแบคฮยอนยืนเท้าเอวมองค้ำหัวร่างสูงที่ตอนนี้ลงไปกางกับพื้นหลังจากโดนฤทธิ์ฝ่ามือปราบมารไปเมื่อสักครู่
"น้องแบคฮยอนตบพี่ปาร์คทำไมครับ" ช้อนสายตาขึ้นมองร่างเล็กๆที่ท่าทางของขึ้นด้วยความงุนงง
"น้องแบคพ่องมึงสิชานยอล เลิกบ้าแล้วลุกขึ้นมานั่งคุยแบบคนปกติได้แล้ว!" ร่างเล็กตวาดแว๊ดใส่อย่างรวดเร็ว สายตานั่นแทบจะเรียกว่าจิก นี่ถ้าเป็นมีดคงจะบาดร่างพี่ปาร์คเละเทะไปแล้ว
..งิด
แม่ง
ดุอย่างกับหมา
ปาร์ค ชานยอลแทบจะงิด
"ก็น้องแบคกับเพื่อนๆมาแอบดูน้องมิยาบิของพี่ปาร์คนี่ครับ พี่ปาร์คก็หวงน้องมิยาบิกลัวน้องมิยาบิจะถูกไอ้พวกหื่นๆลวนลามทางสายตา คือพี่ปาร์คเป็นคนดีไง เห็นเพศแม่กำลังจะถูกล่วงเกินก็ต้องปกป้อง ฮึก" ตัดพ้อเสียงเบาด้วยความน้อยใจพลางชื่นชมตัวเอง คนอะไรหล่อแล้วยังเสือกหน้าตาดีมีน้ำใจอีก เพิ่มเอฟเฟ็กส์สะอึ้กสะอื้นเข้าไปอีกนิดให้ดูน่าสงสารอีกนิดก่อนจะ...
"ผั้วะ!!!!"
อื้อหือ..
มึนครับท่านผู้ชม คำด่าหลายล้านคำผุดขึ้นมาในหัว ณ วินาทีนั้น ก่อนจะวิ่งชนกันมั่วไปหมด กำลังจะอ้าปากระบายมันออกมาแต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงแว๊ดๆนั่นซะก่อน
"แอบดูอะไรของมึง ถ้าไม่อยากให้ดูแล้วทำไมมึงไม่หันจอคอมไปทางอื่นล่ะห้ะ! แม่งหันมาทางประตู ใครเดินเข้ามาเค้าก็เห็นกันหมดว่ามึงทำอะไร!!" คำด่าที่ผุดมาถูกกลืนลงคอ ทันใดนั้นเหมือนมีคำว่าควายตัวโตๆวิ่งมากระทบหน้าอย่างจัง เออว่ะ เเม่งนั่งหันหลังให้ประตูอยู่ได้ตั้งนาน คือพวกคุณเธอเข้าใจกันใช่มั้ย คือถ้าจอคอมหันไปทางประตูก็หมายความว่าพี่ปาร์คนั่งหันหลังให้ประตู เข้าใจพี่ปาร์คกันใช่ป่ะ คือคุณเธอลองนึกภาพตอนที่พวกคุณเธอนั่งเล่นคอมอ่ะครับ อันที่จริงพวกคุณเธอไม่ต้องนึกก็ได้ เพราะพี่ปาร์คเชื่อตอนนี้พวกคุณเธอหลายคนนั่งหน้าคอมกันอยู่แล้ว ทีนี้คุณเธอลองมองไปยังประตู โอเคนะ เข้าใจพี่ปาร์คแล้วนะ ตอนนี้เราเข้าใจตรงกันใช่มั้ยครัส เออ โอเค ที่พี่ปาร์คขัดจังหวะการอ่านคือไม่ใช่อ่ะไรหรอก แค่อยากให้เข้าใจตรงกันไง แต่พี่ปาร์คขอแนะนำพวกคุณเธอนะว่าอย่านั่งหันหลังให้ประตูไม่งั้นถ้าใครเดินเข้ามาเหมือนที่พี่ปาร์คเจอ แล้วพวกคุณเธอจะงานเข้า ต่อเหอะ เดี๋ยวคนเค้าจะหาว่าพี่ปาร์คสอนอะไรเหี้ยๆให้เยาวชนอีก เครปร้ะ?
ร่างสูงก้มหน้าหนีคนตัวเล็กที่กำลังเดือดจัด พลางหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้เพื่อนบ้าสองคนที่กำลังหัวเราะคิกคักกันอยู่
"มองอะไรครับคุณชานยอล นั่นแหละที่กูจะถามมึง" เซฮุนบอกพลางหัวเราะคิกคักกับสภาพเพื่อนที่ตอนนี้กองอยู่กับพื้นอย่างน่าอเนจอนาจ สิ่งที่เขาจะถามแบคฮยอนเล่นแซงหน้าพูดไปหมดแล้ว
ฮึก เพื่อนกูคนๆแม่ง...
"แล้วนี่จะนั่งอยู่ตรงนั่นอีกนานมั้ย นี่มึงลืมไปแล้วใช่มั้ยว่าวันนี้มึงสัญญาว่าจะพาพวกกูไปเลี้ยงอ่ะ ที่มึงพนันแพ้เมื่อวานไง ลุกไปแต่งตัวไปสัส" จงอินว่า
คือไอ่พนันที่ว่าไม่ได้พนันอะไรกันหรอกครับ แต่นั่งพนันกันว่าทีเซอร์เพลงของนักร้องวงโปรดที่ดันมีชื่อซ้ำกับพวกเขาจะปล่อยออdมาภายในวันนี้มั้ย แล้วชานยอลมันเล่นพนันว่าไม่ปล่อย แต่ที่ไหนได้ เสือกปล่อยครับ เขากับเซฮุนและแบคฮยอนเลยจะได้กินฟรีกันอย่างสบายเปรม ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวพวกกูจะเล่นมึงให้หมดตัวเลยครับ
แต่นี่ชานยอลคงไม่รู้ถึงสภาพของตัวมันตอนนี้เลยสินะ ไอ้ท่าที่กองอยู่กับพื้น ชานยอลน้อยจะออกมาชมโลกแหล่มิออกแหล่ เพราะกางเกงบอลที่มันใส่ขามันช่างกว้างและย้วยอย่างรุนแรง คือตอนนี้ทุเรศลูกกะตามาก
"เออ ไม่ลืมทีโว้ย พวกมึงลงไปนั่งรอกูข้างล่างเลย เดี๋ยวพี่ปาร์คจะพาหนูๆออกไปทัวร์โลกยามราตรีเอง"
//////////////////////////////////////
เปิดตัวมากับฟิคชาย-ชายเรื่องแรกของเรา แต่งเพื่อสนองนี้ดล้วนๆ แต่ถ้ามีคนหลงเข้ามาอ่านก็ดี ฮาาา เอาเป็นว่าใครหลงเข้ามาก็ฝากคอมเม้นท์ด้วยนะ ติ ชม กันได้ตามสบายเลยนะ คือเราอยากฝึกฝีมือในการแต่งให้ดีขึ้นอ่ะ
3/05/2557 เพิ่มธีม+แก้คำผิด
#ปาร์คชานคนแมน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น