คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Short Fic. || Back to You (Thanela)→ ᴘᴀʀᴛ 4 [end]
Title : Back to You [End]
Author : FengMii
Pairing : Thanela – Thanos
x Hela
Genre : Short Fiction (4/4)
Notes : ความทรงจำที่มีให้กันยังคงอยู่ในใจของพวกเขาเสมอ
[AU]
B a c
k t o
Y o u
P A R T 4
-E N D-
And
every time we talk,
Every
single word builds up to this moment
And I
gotta convince myself I don’t want it
Even
though I do
ดวงตาสีเขียวมรกตลืมขึ้นและพบว่าร่างสูงโปร่งของพี่สาวกำลังยืนจ้องอยู่ตรงปลายเตียง
“เอาล่ะ บอกมาซะดีๆ” เด็กสาวผมสีดำเอียงหัวและกอดอก
“...บอกอะ...แค่กๆ” เด็กหนุ่มไอ
“บอกอะไร?”
เฮล่ากรอกตา
“ทำไมถึงส่งโน้ตนั่นให้เดธ?”
...ซวยแล้วไง...
“น-โน้ตอะไรเหรอ?”
โลกิพยายามยกกำปั้นขึ้นมาไอใส่เพื่อกันไม่ให้เธอได้ยินเสียงตะกุกตะกักผิดปกติ
ใบหน้าเหรอหรา
“อย่ามาทำไขสือ” เธอกระตุกยิ้มเรียบๆ
“เดธบอกฉันแล้วว่านายให้เธอส่งคนไปผลักลงน้ำแลกกับชีทสรุปชีวะ”
เดธ ยัยปากสว่าง
คิ้วเรียวเข้มค่อยๆขมวดเข้าหากัน
ซ่อนดวงตาไว้หลังแพขนตาหนๆราวกับผู้หญิงนั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
สีหน้าไร้เดียงสาอันตรธานหายไป แทนที่ด้วยความเรียบนิ่ง
“โอเค ฉันเอง”
เฮล่ายกมือขึ้นกุมขมับทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียว
“เพื่อ?”
“อ้าว” ผู้เป็นน้องชายทำหน้าน่าหมั่นไส้
ร่างบางเกินชายลุกขึ้นมาเอนหลังบนหมอนพลางปัดผ้าห่มหนาออกจากอก
“ก็ถ้าไม่ทำงั้น พี่กับธานอสก็ไม่ยอมกลับมาคุยกันอีกอ่ะดิ”
เธอหน้ากระตุก
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายสามารถสอดเรื่องพี่สาวได้”
“ก็ไม่อยากจะสอดเสือกเรื่องชีวิตส่วนตัวของพี่สาวสุดที่รักหรอกนะ”
เด็กหนุ่มผมดำยกมือขึ้นมาทำเครื่องหมายอัญประกาศขณะที่พูดคำว่าชีวิตส่วนตัว
“แต่เห็นสภาพพี่แล้ว...มันทนไม่ได้ว่ะ”
“หมายความว่าไง?”
โลกิกรอกตา เอนตัวมาด้านหน้าและไขว้ขาในท่าขัดสมาธิ
“นี่คิดจริงๆรึไงว่าปิดฉันมิด?”
ดวงตาสีเขียวของเขาดูเหมือนกับว่าจะเรืองแสงขึ้นมาในขณะที่เด็กหนุ่มจ้องตาเธอ
“กล้าโกหกฉันไหมล่ะว่าพี่ไม่ได้แอบหนีไปร้องไห้ตอนที่เขาอัพรูปแฟนใหม่ลงไอจี...ถึงแม้ว่าพวกหล่อนจะเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาของเขาก็เถอะ”
เฮล่าไม่ตอบ
“กล้าบอกฉันไหมล่ะว่าพี่ไม่ได้หลบหน้าธานอสทุกครั้งที่เดินผ่านกัน”
เธอเงียบ
“กล้าพูดกับฉันตรงๆไหมล่ะว่าพี่ไม่ได้คิดถึงเขา?”
เด็กสาวไม่กล้า
“...โลกิ ฟังฉันน-”
“ไม่” เสียงของเขาแข็งขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“พี่สิต้องฟัง”
ใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาเคลื่อนมาใกล้
ตรึงไว้ไม่ให้พี่สาวคนโตหนีไปไหนได้
“เฮลส์...” มือเรียวแตะลงที่ฐานคอขาวของเธอ
ดวงตาทั้งสองคู่สบกัน
ให้ตาย
น้องเธอน่ากลัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?
“มองตาฉัน แล้วบอกว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้ว”
ดวงตาสีฟ้าเทาสั่นไหว
ทุกวินาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า
ในที่สุด เฮล่าก็ถอนหายใจและผละออกจากน้อง
“...ฉันทำไม่ได้”
“ดี” เขาเอียงหัว
“เธอยังรักเขาอยู่...ไปบอกเขาสิ”
“โลกิ ฉันไม่คิดว่า...”
นิ้วเรียวสีซีดที่จิ้มลงตรงอกทำให้เธอหยุด
“เฮล่า” เขากระดกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“ทำตามเสียงหัวใจตัวเองซะ”
ร่างโปร่งลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูห้องนอนของน้องชาย
มือเรียวแตะลงที่ลูกบิด เธอหยุดไปพักหนึ่งอย่างชั่งใจ ดวงตาสีฟ้ากรอกไปมาและหรุบลง
คิ้วขมวดเข้าหากัน
เมื่อเห็นพี่สาวยังคงลังเล
เขาก็ทำหน้าเบื่อหน่าย
“ให้ตาย ฉันไม่ได้ลงทุนนอนริมสระจนกลายเป็นปอดบวมเพื่อมาเห็นความป๊อดของพี่สาวตัวเองนะ”
ถ้ารู้ว่าหายเกือบดีแล้วพูดมากแบบนี้น่าจะปล่อยให้นอนเปียกอยู่ข้างสระต่อไป
เด็กสาวสะบัดหัว
ทำเอาผมที่เป็นสีดำยาวละเอียดไหวไปมาอย่างเอือมระอาแล้วเดินออกไปจากห้องนอนมืดๆที่ประดับไปด้วยสีดำและเขียวของน้องชายคนโปรด
นิ้วเรียวกดโทรศัพท์ซ้ำๆ
เลื่อนหน้าจอไปมาอย่างหัวเสีย
...เขาจะอยู่ที่ไหนได้นะ?
“โย่วพี่สาว”
เสียงของเด็กสาวผมสีเข้มที่กำลังงับเบอร์เกอร์อยู่บนโต๊ะเรียกให้เธอหันขวับ
“เบอร์เกอร์?”
“ไม่”
“เคบับ?” มือเรียวของน้องสาวยกห่อฟอยล์ทรงกระบอกขึ้นมา
“ไม่ แคด ฉันมีธุระ”
“ธุระที่ว่าคือยืนกัดเล็บหน้าประตูบ้าน
ลังเลว่าจะโดดขึ้นมอ’ไซค์ไปหาธานอสดีรึเปล่าน่ะนะ?”
สคาดินิ่วหน้า
“เดี๋ยวนี้รู้เยอะนะ” เฮล่าล้วงกระเป๋า
ทำไมช่วงนี้น้องๆดูจะรู้ไปหมดทุกเรื่องเนี่ย?
ผู้เป็นน้องยิ้มเผล่อย่างน่าหมั่นไส้
“ให้ไปส่งมะ?”
ก่อนที่จะได้ตอบ โทรศัพท์ก็สั่นครืดในอุ้งมือ
เด็กสาวผมดำสะดุ้งเฮือก
ก้มลงมองชื่อที่เด้งขึ้นมาหรากลางหน้าจอพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเผือดลง
ธานอส
โทรมา...ทำไมวะเนี่ย?
“อู้หูวววว” ใบหน้าอ่อนเยาว์ของน้องสาวยื่นเข้ามา
การแสดงออกบนใบหนานั้นน่าหมั่นไส้จนเธออยากซัดหมัดใส่สักทีสองที
“ถึงขนาดโทรมา...ไม่ธรรมดานะเนี่ย”
ต่อยน้องนี่ผิดไหมนะ?
“หุบปาก แคด”
“เอาน่า” สคาดิเอียงหัวด๊อกแด๊กชวนตบ
“เดี๋ยวไปส่ง”
เธอตวัดสายตาเขียวๆใส่รอบหนึ่งก่อนจะกดปุ่มรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล?”
[มาหาฉันหน่อยได้ไหม?]
วันนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างดูจะบังเอิญไปหมด
“...ได้” เธอกลืนน้ำลาย
“ได้สิ”
“นายอยู่ที่ไหน?”
[สวนสาธารณะxxx]
“โอเค ฉันกำลังจะออกไป”
[อืม]
เฮล่าวางสายและพบว่ากุญแจรถถูกน้องสาวตัวดีหยิบไปเล่นเรียบร้อย
“เอากุญแจฉันมา”
“ไม่” เด็กสาวผมสีเข้มเอียงหัว
“เดี๋ยวไปส่ง เขารอที่ไหนล่ะ?”
“หิมะตกแน่ๆ” อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เธออุทานออกมา
“น้องสาวฉันอาสาจะขับมอ’ไซค์ไปส่งล่ะ”
“หิมะไม่ตก ฉันยังสติดี และถ้ายังแซะฉันอยู่ก็เตรียมตัวเดินไปที่นั่นคนเดียวได้เลย”
สคาดิคว้าโทรศัพท์ขึ้นมายัดใส่กระเป๋ากางเกงและเดินออกไปนอกบ้าน
เธอกรอกตาและรีบตามหลังน้องสาวไปทันที
“ถ้าจะกลับก็โทรมาบอกนะ” แคดขยิบตาให้ก่อนจะพามอเตอร์ไซค์ลูกรักของเธอหายไปไหนก็ไม่รู้
เฮล่าถอนหายใจและหันไปมองรอบตัว
ห่างไม่ไกลนัก เธอพบกับแผ่นหลังที่คุ้นเคยอยู่ตรงม้านั่งในสวน
รองเท้าบู๊ทส้นสูงหุ้มข้อของเธอขยับไป
พาร่างโปร่งเข้าไปใกล้กับเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ใบหน้าคมคายขยับมาเล็กน้อยขณะที่เธอหย่อนกายลงข้างๆเขา
“รู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
“โลกิน่ะ...”
เฮล่าเอนหลังลงกับพนักของเก้าอี้ยาว เล่นกับนิ้วตัวเอง
“เขาอยากให้ฉันกับนายกลับมาคืนดีกัน”
ธานอสถอนหายใจ
“แล้วมันได้ผลมั้ยล่ะ?”
เด็กสาวยักไหล่
“จำตอนที่เธอเห็นฉันกับเดธได้ไหม?”
เขาเม้มปาก หรุบตาลงล่างและประสานนิ้วมือกัน
“อ่าฮะ” เธอพยักหน้า
“นายคบซ้อนฉัน”
“อืม...” เขาหันมาหาเธอและเลิกคิ้ว
“จริงดิ?”
“ทำเหมือนกับว่านายไม่ได้ดึงเธอเข้าไปจูบ”
เธอกรอกตา
ธานอสแบมือทั้งสองข้างออก
“ก็ไม่ได้ดึงไง”
“ฟังนะเฮลส์ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”
“อ๋อเหรอ” เฮล่าขมวดคิ้ว
“ว่ามาซิ”
“คืองี้ ฉันกับคอเรลล่า
เราเป็นเพื่อนกันมานาน...เธอไม่รู้หรอก ไม่ค่อยมีใครรู้ด้วย
ฉันรู้จักกับเธอมาตั้งแต่อยู่เกรดห้า เธอเหมือนน้องสาวแท้ๆของฉัน แถมรู้ใจฉันมากด้วย”
เขามองออกไปที่บึงที่มีเป็ดว่ายน้ำอยู่ พิจารณาน้ำพุตรงกลางสระขณะที่มันกระทบแสงแดดยามเย็น
“คอเรลล่าเห็นว่าฉันกับเธอคบกัน เลยหมั่นไส้เธอเพราะคิดว่าเธอจะมาแย่งฉันไป...”
เขายักไหล่เมื่อเห็นอากัปกิริยากรอกตาสามร้อยหกสิบองศาของคนข้างๆ
“ฉันรู้
ช่วงนั้นเธอเครียดแล้วก็อารมณ์แกว่งมาก...คอลลินส์
แฟนเธอน่ะเพิ่งถูกจับได้ว่ามีกิ๊กและคู่นอนล้นหลาม เธอเลยจิตตก
ฉันเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้และปลอบใจเธอ”
“มิน่าฉันถึงไม่เห็นเดธกับคอลลินส์อยู่ด้วยกันอีกเลย”
เด็กสาวผมดำทำปากเป็นรูปตัวโอ
“อย่างกับว่าฉันจะยอมปล่อยให้ไอ้เบื๊อกน่าอัดสมองนั่นอยู่กับคนที่เหมือนกับน้องสาวฉันล่ะ”
เขาส่ายหน้า
“แล้วก็...ที่เธอเห็นน่ะ” เด็กหนุ่มเสตาไปทางอื่น
“คอเรลล่าไม่ได้จูบฉัน เธอดึงฉันเข้าไปหอมแก้มต่างหาก...มุมมันได้มั้งเลยดูเหมือนเราจูบกัน”
“ยังไงมันก็กลายเป็นคลิป
และดังระเบิดทีเดียว” ร่างโปร่งยิ้ม
“ฉันไม่ได้นอกใจเธอ หรือคบซ้อนเธอ โอเคไหม?”
ร่างสูงเสยผมสีบลอนด์ไฮไลท์ม่วงอันเป็นเอกลักษณ์
พระเจ้า เขาดูฮอตขึ้นเป็นเท่าตัวเลยเวลาทำท่านั้น
“โอเค” เฮล่าพยักหน้า
“งั้นเราก็ดีกันนะ” เขายื่นนิ้วก้อยมาให้พร้อมกับรอยยิ้มจางๆ
และมันก็ทำให้เธอหลุดขำพรืด
เขาคิดว่าเธอเป็นเด็กหกขวบรึไง?
“น่า...”
เขาส่งสายตาเป็นประกายเหมือนลูกหมาเมื่อเห็นเธอยังลังเลอยู่
ดวงตาสีฟ้ากรอกไปมาขณะที่เธอพ่นลมหายใจและยื่นนิ้วมาเกี่ยวพร้อมกับเสตาไปทางอื่น
“ให้ตายเหอะธานอส”
เขายิ้มแป้น
เธอยิ้มบางๆกลับและดึงมือออกพลางลุกขึ้น
ธานอสทำสิ่งที่เธอไม่คาดคิด
เขารั้งมือเธอเอาไว้ไม่ให้เฮล่าไปไหนและหันมาจ้องตาเธอ
“ไม่อยากรู้เหรอว่าตอนนั้นคอเรลล่าพูดอะไรกับฉัน?”
“ไม่” ตอบแบบไม่เสียเวลาคิด
คนผมดำพยายามสะบัดมือออกจากอุ้งมือแกร่งนั้น
เพียงเขากระตุกมือแค่ครั้งเดียว
เธอก็พบว่าตนเองกำลังนั่งแหมะอยู่บนตักของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่าเรียบร้อย
ดวงตาสีฟ้าและทองสบกัน
ล่อแหลม...
ล่อแหลมเกินไปแล้ว
ธานอสยิ้ม
“เธออวยพรมาให้ว่าขอให้เราคืนดีกันไวๆ”
“ห-เหรอ”
เฮล่าพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนปลาหมึกที่ตอนนี้รัดรอบเอวเธออยู่
“อือฮึ” เขายื่นหน้ามาใกล้
“รู้มั้ย ฉันโคตรคิดถึงเธอเลย”
ความทรงจำที่มีให้กันนับล้านพรั่งพรูเข้ามาในหัวราวกับแผ่นฟิล์ม
“เป็นแฟนกันนะครับ” เด็กหนุ่มจุมพิตปลายจมูกโด่งของเธออย่างรวดเร็ว
เธอยิ้มและพยักหน้า
เขากระชับมือรอบเอวของเธอและยกยิ้มที่ดูหล่อเหลาละลายใจที่สุดเท่าที่เธอแคยเห็นมา
“ฉันการันตีไม่ได้ว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ
แต่ฉันรักเธอนะ”
เฮล่ายิ้มกว้างและโอบแขนรอบคอของเด็กหนุ่ม
“ฉันก็เหมือนกัน”
แล้วริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบกันอีกครั้ง
“ไม่คิดจะเข้าไปทักหน่อยรึไง”
เสียงทุ้มของเพื่อนชายทำให้สคาดิหันไป
มือยังคงล้วงอยู่ในกระเป๋าแจ็คเกตและอีกข้างยกชานมไข่มุกขึ้นมาดูด
“เฮล่าหักคอฉันตายพอดี”
ปิเอโตรหัวเราะในลำคอ
“พวกนาย ฉันได้ละ
พอดีมีคนลัดคิวก็เลยช้าหน่อย...ดูไรกันอ่ะ?”
วานด้าหันมองตามพี่ชายและเพื่อนหลังจากที่ออกมาจากคอฟฟี่ช็อปด้านหลังพร้อมกับมอคค่าเย็น
“นั่นมัน...”
เด็กสาวผมน้ำตาลอ่อนเพ่งมองเงาร่างในสวนสาธารณะแล้วเบิกตากว้างเมื่อพบว่าทั้งสองคือคู่ที่เธอเฝ้าชิปมานาน
“นั่นมันใช่อย่างที่ฉันคิดมั้ย?”
“เกรงว่าใช่นะ” เด็กหนุ่มผมบลอนด์ซีดยักคิ้วและทิ้งน้ำหนักตัวลงบนขาข้างหนึ่งพลางเขย่าแก้วเลมอนโซดาที่มีน้ำแข็งก้อนอยู่ในมือดังแซ่กๆ
วานด้ายกมือขึ้นปิดปากตัวเองและกรีดร้องอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้
“แม่ขาเค้าได้กันแล้วววววววว”
สคาดิหัวเราะหึหึเบาๆและดูดชานมอีกครั้งพลางขยิบตาให้กับปิเอโตรผู้ที่พยายามปิดบังรอยยิ้มด้วยการกินเครื่องดื่มของตนเองผ่านทางหลอดพลาสติก
แฮปปี้เอนดิ้ง...จนได้สินะเนี่ย
โล่งอกไปที
TALK WITH FM
เรากลับมาแล้ววววววววววววว
อยากจะบอกว่า...
สอบยากมากกกกกกกกกกก
แต่อย่างไรก็ตาม
ตอนนี้เราปิดเทอม
เตรียมจะขึ้นม.3แล้วจร้าาา
คงจะว่างมาอัพให้เรื่อยๆนะคะ
แถมช่วงนี้ไรท์ไปบ้านตา
ก็เลยไม่ต้องกังวลอะไรมากนัก
อย่าทิ้งกันไปไหนเด้ออออ
ด้วยรักและถุงกาว
เฟิงมี่ค่ะ>3<
ความคิดเห็น