คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Short Fic. || Back to You (Thanela)→ ᴘᴀʀᴛ 3
Title : Back to You
Author : FengMii
Pairing : Thanela – Thanos
x Hela
Category : Short Fiction (3/??)
Notes : ความทรงจำที่มีให้กันยังคงอยู่ในใจของพวกเขาเสมอ
[AU]
B a c
k t o
Y o u
P A R T 3
What’s the point of hiding?
Everybody
knows we got unfinished business
And I’ll regret if I didn’t say
This
isn’t what it could be
เด็กสาวเอนกายลงเท้าคางบนโต๊ะในขณะที่อีกมือหนึ่งวางลงข้างๆ
นิ้วเรียวรัวไปมาสลับกันช้าๆขณะที่ดวงตาสีฟ้าเทามองไปรอบๆ
“คิดไรอยู่?”
วานด้า แม็กซิมอฟฟ์ถาม
เธอวางโกโก้เย็นในแก้วลงและสะบัดผมที่ทำสีแดงกุหลาบตรงส่วนปลายไล่จากสีน้ำตาลของผมจริงออก
“หมู่นี้เฮล่าดูแปลกไป”
สคาดิพ่นลมหายใจ เสสายตากลับมามองเพื่อนและกำมือเข้าด้วยกัน
หยุดการรัวนิ้วของตนเอง
“ยังไงอ่ะ?”
ปิเอโตร แม็กซิมอฟ พี่ชายฝาแฝดของเด็กสาวผมแดงเอนตัวเข้ามาร่วมวงสนทนา
คิ้วสีเข้มของเขาเลิกขึ้นจนเกือบหายเข้าไปในกลุ่มผมทำสีแพลตตินั่มบลอนด์ที่ปรกลงมาบนหน้าผาก
พร้อมฟังเต็มที่
“อี๋”
น้องสาวฝาแฝดย่นจมูก
ทำหน้าขยะแขยงเนื่องจากในปากของเขานั้นยังคงเต็มไปด้วยอาหารเที่ยงอย่างเบอร์เกอร์
“เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูดสิยะ”
“ครับแม่”
เขากรอกตา
“ตกลงไงเหรอ?
พี่เธอแปลกไปยังไงอ่ะ?”
“ก็...”
นิ้วเรียวของคู่สนทนาชูขึ้นในอากาศและวนไปมาราวกับพยายามจะเลือกคำ
“เฮล่าดู...มีชีวิตชีวามากขึ้น”
ทันใดนั้น
ดวงตาของสคาดิก็เบิกกว้าง ร่างเพรียวทิ้งตัวลงมาเพื่อขยับวงให้ต่ำลงและใช้แขนยันตัวไว้ไม่ให้กระแทกโต๊ะกินข้าว
ทำเอาเพื่อนๆก้มตามแทบไม่ทัน
“ฉันนึกออกละ”
“ห่านเอ้ย
แคด” ปิเอโตรสบถ
“นึกว่าเธอจะเป็นลมคว่ำเผละลงไปซะแล้ว...คนอุตส่าห์เป็นห่วง”
“ฉันไม่มีวันคว่ำหน้าลงไปในสปาเก็ตตี้ของฉันหรอกย่ะ”
เธอขู่ฟ่อพลางเบะปาก
“นอกจากจะเปื้อนแล้วยังเสียดายอาหารด้วย”
“คืองี้...”
เด็กสาวผมสีเข้มมีสีหน้าจริงจังขึ้นอย่างฉับพลัน
“เมื่อคืน
พี่ฉันไปคุยกับธานอสมา”
“คุณพระ”
วานด้าเอามือทาบอก
“ธานอส
อลาร์สซันอ่ะนะ?”
“อ่าฮะ”
“เลิกกันไปนานแล้วนี่...”
เด็กหนุ่มคนเดียวในกลุ่มเอียงคอและขมวดคิ้ว
“ไปเรื่องโลกิรึไง?”
“ใช่
เธอบอกว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยน่ะ” ทำท่าทางเหมือนกับนักสืบ เธอยกมือขึ้นมากุมคาง
“เมื่อคืนเธอกลับบ้านดึก
คงคิดว่าฉันกับธอร์นอนไปแล้วทั้งๆที่ความจริงเรากำลังนั่งๆนอนๆเตรียมเปิดทีวีดูกันอยู่...น่าจะเป็นเขานั่นแหละที่มาส่ง
ฉันได้ยินเสียงมอไซค์อยู่”
“แล้วก็ไม่อยากจะให้มโนไปไกลหรอกนะวานด้า”
สคาดิป้องปาก
“แต่เฮล่าหน้าแดงด้วยล่ะ”
คู่สนทนาเด้งตัวออกไปปิดปากและกรีดร้องอย่างไร้เสียง
สมัยที่พี่เธอยังคบกับธานอส
วานด้านี่แหละนักชงนักขยี้ตัวยง เธอบอกว่าเคมีของทั้งคู่เข้ากันมาก
และเมื่อทั้งสองคนนี้เลิกกันเพราะคอเรลล่า เดธ
ก็เป็นวานด้าอีกที่เกือบจะบุกไปดักตบรุ่นพี่สาวระหว่างทางกลับบ้านซะแล้วหากเธอกับปิเอโตรไม่ยื้อไว้
“ใจเย็นๆ
น้อง ใจเย็นๆไว้ก่อน” เด็กหนุ่มผมแพลตตินั่มตบบ่าน้องสาวเป็นการเรียกสติ
“พระเจ้า
ฉันอยากเต้นรูดเสาซะเดี๋ยวนี้เลย” เธอหอบ
สคาดิมองบนและตักสปาเก็ตตี้ครีมเห็ดของตนเข้าปากอีกคำ
“ถ่านไฟเก่า”
“โอ้”
แฝดชายเลิกคิ้วและมองไปที่ประตูโรงอาหาร
“พี่เธอนี่อายุยืนนะเนี่ย
พูดถึงก็มาพอดี”
เด็กสาวผมสีเข้มขมวดคิ้วมองร่างสูงโปร่งของพี่สาวที่เดินเข้ามาอย่างสง่างามราวกับนางแบบในรันเวย์
รองเท้าบู๊ทสั้นกึ่งส้นตึกของเธอกระทบพื้นทางเดินเป็นจังหวะ
เส้นผมสีดำสนิทปลิวตามการลงเท้า ดวงตาสีฟ้าเฉื่อยชาตามปกติจ้องมองไปทางโต๊ะหนึ่งทางซ้ายของพวกเธออย่าง...มุ่งมั่น?
เดี๋ยวนะ...นั่นมันโต๊ะของคอเรลล่า
เดธไม่ใช่เหรอ?
“เฮล่าคิดบ้าอะไรอยู่น่ะ?”
เด็กหนุ่มชะเง้อคอมอง
คนหนึ่งก็สายนักเลง
พวกเยอะ ฮ็อตพอควร และเดาความคิดไม่เคยออก
อีกคนหนึ่งก็สายหัวขบถ
ปากว่ามือถึง มีชื่อเสียงในทางด้านร้ายมากกว่าดี
ถ้ารถไฟสองคันชนกันล่ะก็...
สคาดิรีบผุดลุกขึ้น
วางส้อมลงในทันใดและกำลังจะถลันไปหาพี่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะร่างสูงที่ผลักประตูเปิดออกตามมาติดๆนั้นแตะไหล่ห้ามเธอไว้ก่อน
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“...ธานอส?”
“เออ
ฉันไงจะใครล่ะ” เด็กหนุ่มผู้ไฮไลท์ผมด้วยสีม่วงเลิกคิ้ว
“พอดีมีเรื่องต้องคุยกับเดธด้วย”
เด็กสาวผมสีเข้มถอนหายใจและยึดแขนเขาไว้ก่อนที่จะได้ไปถึงโต๊ะของแฟนเก่า
“?”
ดวงตาสีทองประหลาดมองมาอย่างงุนงง
สคาดิเม้มปาก
“ถ้าเรื่องนี้ไปจบที่ห้องปกครองนะ...”
ธานอสกรอกตา
“นี่ฉันใคร?
ธานอส อลาร์สสันนะ”
เด็กสาวเบะปาก
“เออ
ขอให้เป็นอย่างที่คุยไว้เหอะ”
เขาทำหน้าทำตาน่าหมั่นไส้ใส่และเดินออกไป
ตามหลังเฮล่าและหยุดลงที่ข้างโต๊ะของเดธ
“ปล่อยไปอย่างงี้จะดีเหรอ?”
วานด้าเลิกคิ้วถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันล่ะกลัวเฮลส์ถูกยัยนั่นแหย่จนลงไม้ลงมือซะจริง”
“ธานอสเอาอยู่อยู่แล้วล่ะ”
ปิเอโตรดูดโค้กในแก้วจนหมดและเรอ
“ไม่งั้นจะเป็นธานอส
อลาร์สซันเหรอ?”
“อี๋
หยะแหยง” เด็กสาวผมน้ำตาล(ที่ไปทำสีแดงมา)ทำหน้าเหม็นเขียวอย่างรุนแรง
ซึ่งพี่ชายก็ตอบด้วยการยิ้มยิงฟันและพาดแขนลงบนไหล่ของเธอ
“ขอแค่ไม่ใหญ่โตเอิกเกริกนักเป็นพอ”
ดวงตาสีฟ้าหรี่ลงมองการสนทนาระหว่างกลุ่มนั้น
“เรานั่งเงียบๆเหมือนไม่มีตัวตนอย่างนี้ต่อไปเหอะ
ยังไงคาบหน้าครูฮิกกินส์ก็ลาคลอดอยู่แล้ว” วานด้าเสนอ
ยื่นแขนออกมาวางรองเป็นหมอนและทุ่มซีกหน้าลงบนนั้น ดวงตาสีน้ำตาลยังคงจับจ้องอยู่ที่ปฏิสัมพันธ์ของธานอสและเฮล่า
“เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เธอพูดถูก”
ปิเอโตรเอียงหัวลงวางบนแขน เลียนแบบท่าทางของน้องสาว
“โอ๊ย”
เขาสบถเมื่อมือขาวๆของเธอประเคนเข้าที่หลังหัวพร้อมกับสายตาทิ่มแทงที่หากเป็นมีด
เขาคงถูกถีบลงบนพื้นและแทงจนพรุนไปแล้ว
“พี่น่ะดีทุกอย่างเลยนะ”
เธอกระตุกปาก
“เสียอย่างเดียว
ปากหมา”
“วานด้า!!”
“เงียบเหอะน่า”
สองแฝดรีบหุบปากเมื่อเพื่อนสาวแหวเบาๆและส่งสายตาประมาณว่าถ้าไม่หยุด
จบไม่สวยแน่มาให้
“จะส่องมั้ย
พี่ฉันน่ะ?”
เพื่อนข้าโหดแท้
“เธอหมายความว่ายังไง?”
เด็กสาวหน้าคมเอียงคอน้อยๆและสบตากับเธอ
“อย่ามาทำไขสือ
เดธ” เฮล่ากอดอก
“น้องฉันมาเกี่ยวอะไรกับการทำให้ฉันเจ็บ?
ฮะ?”
“การทำให้เธอเจ็บ?”
คอเรลล่ายู่หน้า
“พระเจ้า
ไปได้ยินมาจากไหนเนี่ย?”
“แฟนเธอ”
เสียงทุ้มของธานอสดังขึ้นจากด้านหลัง
เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะเนี่ย?
“แหม
ธานอส” เด็กสาวผมสั้นยิ้มหวาน
“คิดถึงฉันเหรอ?”
“ฉันมาเพราะโลกิ”
เด็กหนุ่มล้วงกระเป๋า
ดวงตาสีดำสนิทของคอเรลล่าเป็นประกายในแบบที่แม้แต่เฮล่าเห็นยังขนลุก
“มาเพราะเขา
หรือมาเพราะ...” เธอลากเสียงยาว กวาดตามาทางข้างๆร่างสูง
“เลิกแถแล้วตอบฉันมา”
เสียงของเด็กหนุ่มผมม่วงเข้มขึ้นจนเธอตกใจ
ดวงตาสีฟ้าหันกลับไปมองเขาและพบว่าใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจนั้นมืดครึ้มลง
ดวงตาสีทองวาวโรจน์เล็กน้อยจนเหมือนกับสิงโตอารมณ์เสีย
“ว้า”
คู่สนทนาทำปากยื่น
“ไม่สนุกเลย”
เด็กสาวผมบ๊อบหันมาหาเธอ
“ใช่
ฉันทำเอง”
เฮล่าขมวดคิ้ว
ถ่ายน้ำหนักลงบนขาข้างหนึ่ง
“เพื่อ?”
คอเรลล่าบดมุมปากไปด้านหนึ่งและยักไหล่
“ถามน้องเธอสิ”
น้อง?
ดวงตาสีฟ้าหันขวับไปหาน้องสาวที่กำลังพยายามฟังบทสนทนาอยู่เงียบๆ
“แคด?”
“ไม่ใช่คนนั้น”
เดธเสยผมสั้นๆของตนและดูดสมูทตี้จากในแก้วอีกอึกใหญ่
เมื่อได้รับสายตาคาดคั้นจากทั้งคนผมดำและคนผมม่วง
ดวงตาสีน้ำตาลจึงกรอกไปมาเป็นเลขแปด
“โลกิ”
“ห๊ะ?”
“ห๊ะ?”
ธานอสและเธอประสานเสียงไปพร้อมๆกัน
“พูดใหม่ซิเดธ”
เด็กสาวหน้าคมมองมาที่พวกเธอนิ่งๆและอธิบาย
“โลกิเป็นคนส่งโน้ตมาให้ฉันเองว่าให้ส่งคนไปผลักเขาลงน้ำ...แลกกับเลคเชอร์ชีวะของปี
12 ที่เขาจะเขียนมาให้”
“แล้วเธอก็ตกลงเนี่ยนะ?!!!”
ธานอสแทบจะโห่ร้องก้องโรงอาหาร
มือแกร่งยกขึ้นมายีผมสีบลอนด์ไฮไลท์ม่วงของตนเองอย่างหัวเสีย
“ก็ฉันอยากสอบชีวะผ่าน”
เธอถลึงตา
“พระเจ้า
คอเรลล่า นี่เธอไม่รู้รึไงว่าโลกิน่ะอ่อนแอซะยิ่งกว่านกหัดบินที่เปียกฝนอีก”
เด็กหนุ่มเดินไปมาอย่างกระฟัดกระเฟียด
“รู้สิยะ”
แฟนเก่าว่า
“ฉันถามเขาแล้ว
เขาบอกว่าไม่เป็นไร...ถ้าเขาห้ามฉันก็ไม่ทำหรอก เห็นอย่างนี้ฉันใจนักเลงนะ”
มือเรียวยกขึ้นกุมขมับ
เฮล่าถอนหายใจหนักๆ
“ถ้าครูใหญ่รู้เรื่องนี้ล่ะ?”
“ก็...ฉันสั่งจอห์นไปแบบปากเปล่า
ไม่มีการบันทึกเสียง ไม่มีข้อความลายลักษณ์อักษรให้สาวความถึง”
เด็กสาวผมสั้นบิดริมฝีปากอิ่มและยักไหล่
“เอาผิดฉันไม่ได้หรอก
ฉันไม่ยอมรับซะอย่าง”
“เธอนี่มัน...”
เด็กหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ
“ก็คนมันเจ๋ง”
เธอยิ้ม
“งั้นฉันไปเรียนต่อก่อนนะ”
ร่างบางในเสื้อคอเต่าแขนสั้นสีน้ำตาลเห็นเรียวแขนลุกขึ้นจากโต๊ะ สมุนที่นั่งสังเกตการณ์อยู่รอบๆลุกตาม
“แล้วก็...”
ดวงตาสีน้ำตาลหยีลงเมื่อเธอโปรยยิ้มและโน้มตัวเข้าไปใกล้แฟนเก่า
ประโยคต่อมานั้นเบาจนเฮล่าฟังไม่ออก
ธานอสยังคงมีสีหน้าที่นิ่งเหมือนเดิม
แต่ดวงตาสีทองของเขามีประกายยิ้มพาดผ่าน
และในวินาทีนั้น
เธอก็อดรู้สึกไม่ชอบไม่ได้
ตกลงความสัมพันธ์ของพวกเขาคืออะไรกันแน่?
กว่าจะรู้ตัวอีกที
เธอก็พาตัวเองออกมาจากโรงอาหารแล้ว
เด็กสาวถอนหายใจและกำลังจะเดินกลับไปที่ห้องในขณะที่มือแกร่งของใครบางคนคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนของเธอ
“เฮลส์
เป็นอะไรรึเปล่า?”
“ไม่...ฉันโอเค
แดน ขอบใจ” แดเนียล รามิเรซ
หนุ่มฮอตคนหนึ่งของโรงเรียน...และแน่นอนว่าเคยเดตกับเธอ
แต่พวกเขาไม่เคยไปกันได้ไกลกว่าเพื่อน
“เธอดูไม่โอเลย
เมื่อกี้ตาเธอเหมือนจะฆ่าใครได้” ดวงตาของเขาสำรวจรอบตัวเธอ
“ไปทำไรมา
ฉันรอเธอที่ม้านั่งหลังโรงเรียนนานมาก น้ำที่ฉันซื้อมาจิบรอเธอหมดไปเป็นแกลลอนแล้วมั้ง”
เฮล่าเม้มปาก
“...ธานอสน่ะ”
“ไอ้เบื๊อกนั่นมายุ่งไรกับเธออีกเนี่ย?”
เด็กหนุ่มผมสีฮาเซลทำหน้าอารมณ์เสีย
“คนที่ทำให้พวกเธอเลิกกันก็เขานี่”
“รู้เรื่องโลกิมั้ย?”
ขบริมฝีปากล่างอย่างชั่งใจและถามออกไป
“แหงสิ
สายฉันเยอะจะตาย...นี่ถ้าพ่อไม่ห้ามไว้แม่คงบึ่งรถไปดูอาการเขาแล้วก็เอาซุปไปฝากแล้ว”
ตั้งแต่เกรดเก้าซึ่งเป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้จักกัน
เฮล่าก็ได้พบปะกับครอบครัวรามิเรซหลายครั้ง
มารดาของเขาเอ็นดูโลกิมากราวกับเป็นลูกแท้ๆอีกคนหนึ่ง ในขณะที่บิดาเชื้อสายโปรตุเกสของเขารักพวกเธอทุกคนเท่าๆกันจนเหมือนมีลูกสี่คน
มันช่วยได้มากสำหรับครอบครัวที่พ่อแม่แทบไม่อยู่บ้านของเธอ
“ตอนแรกฉันคิดว่าธานอสทำ
น้องฉันกำเศษเสื้อของเขาไว้แน่นตอนที่ฉันไปเจอ”
“...แล้ว?”
แดเนียลขมวดคิ้ว
“ไงต่อ?”
“เขาบอกไม่รู้
แต่ระหว่างทางกลับไปโรงรถเราเจอคอร์ตั้นกับลูกไล่คนหนึ่งกำลังพี้ยากันอยู่”
“ก็เลยไปแจมด้วย?”
เด็กสาวตบหัวคนตัวสูงกว่าป้าบใหญ่
“บ้าสิ
ฉันเป็นคนดี”
“เชื่อตายล่ะ”
เขาเบะปาก
“คอร์ตั้นพ่นข้อมูลที่ฉันต้องการออกมาพอดี
มันบอกว่าแฟนมันเป็นคนบอกให้มันไปล่อโลกิมาที่สระน้ำและผลักเขาลงไป”
“คอเรลล่า
เดธ?” เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งย่นจมูก
“ยัยนั่นมายุ่งกับเธอ?
ฉันจะไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง”
“ไม่”
มือเรียวยื้อแขนของเพื่อนชายไว้
“ฟังฉันก่อน”
“มีอะไรที่ฉันควรรู้อีก?”
เขาเหวี่ยงแขนขึ้นมากอดอก
“เดธบอกว่าเป็นโลกิเองที่ส่งโน้ตมาบอกเธอให้ผลักเขาลงน้ำแลกกับเลคเชอร์ชีวะ”
“คนสติดีเขาไม่ทำงั้นกันหรอก”
คนตัวสูงเอียงคอ
“ไม่ได้จะว่าน้องเธอนะ”
“แต่มันฟังดูเป็นโลกิมากเลยนะ
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำตัวเองแบบนี้ เขาไม่เคยเรียกร้องความสนใจหรือจิตตกขนาดอยากฆ่าตัวตายเลย...”
“แต่ทำไมเธอถึงทำหน้าบูดแบบนั้น?”
“ก็...”
เฮล่าเกิดอาการติดอ่างเฉียบพลัน
“ก็...ก่อนออกมา
เดธกระซิบอะไรบางอย่างกับธานอส ฉันฟังไม่ทัน เขาก็คงไม่ยอมบอก ฉันก็เลยอารมณ์เสียนิดหน่อยน่ะ”
“นั่นเป็นข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลย
สาวน้อย” แดเนียลเลิกคิ้ว
“เธอหึง”
“หึงบ้าอะไร?”
“เธอหึงธานอสกับคอเรลล่า”
“ก็เมื่อวานเรายังจูบกันอยู่เลย
วันนี้เขากลับมาทำตัวลับๆล่อๆกับแฟนเก่า...”
ดวงตาสีเข้มเบิกกว้าง
เด็กหนุ่มทำท่าอยากจะกรีดร้องจนเธอต้องเอื้อมมือไปปิดปากเขา
“คุณพระคุณเจ้า!!!!” เขาพูดเสียงแหลมปรี๊ด
“พวกเธอ...พวกเธอจูบกัน!!!!”
“เออ”
ใบหน้าเห่อร้อน เด็กสาวผมดำพยักหน้า
“ถ่านไฟเก่าก็งี้
พอติดอีกทีก็ร้อนแรง” แดเนียลล้อ
“แต่...”
“แต่อะไรจ๊ะสาวน้อย?”
“ถ้าเขาไม่ได้อยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมล่ะ?
ถ้า...ถ้าฉันคิดไปเองคนเดียวล่ะ?” ดวงตาสีฟ้าหม่นลง
ริมฝีปากอิ่มได้รูปของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้ม
“ลองถามเขารึยังล่ะ?”
เมื่อเห็นเพื่อนสาวเงียบไป
เด็กหนุ่มเชื้อสาวโปรตุเกสก็ถอนหายใจยาวและเอื้อมมือมาตบปุๆบนหัวของเธอ
ดูมัน...
ตบไม่พอ
โยกไปมาด้วย
“อย่ามัวแต่กลัวจนไม่ได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองสิ
เฮล่า”
พวกเขาสบตากัน
เด็กหนุ่มผมฮาเซลคลี่ยิ้มอบอุ่นอีกครั้ง
“ถ้ามันจบไม่สวยเหมือนครั้งที่แล้วล่ะ?”
“ถ้ามันจบไม่สวย...”
เขาลากเสียง
“ฉันก็จะอยู่ข้างเธอเอง”
ร่างเพรียวโผเข้ากอดเพื่อนสนิท
ดีจริงๆที่เธอมีเพื่อนดีอย่างแดเนียล
TALK WITH FM
ในที่สุดเราก็ได้ฤกษ์ลงพาร์ทสามมมม
วะฮ่าๆๆๆๆ
เนื่องจากในอีกสองอาทิตย์หน้าไรท์จะสอบ
ฉะนั้น ไรท์อาจจะหายต๋อมโดยที่ไม่ได้อัพนิยายนะคะ
เอาใจช่วยเราอ่านหนังสือด้วยน้าาาาา
ฟิคนี้อาจจะจบในพาร์ทหน้าหรืออีกสองพาร์ทหน้านะคะ
เจอกันตอนหน้าเด้อออ
ด้วยรักและถุงกาว
เฟิงมี่ค่ะ>3<
ความคิดเห็น