คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ep.4 แบล็คดราก้อนรุ่นแรก
รุ่งเช้าของอีกวัน
ณ บ้านฮานางากิ
“นี่ทาเคมิจิ” //ไดกิเรียกชื่อน้องชาย ในขณะที่เจ้าตัวนั้นยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านเพื่อรอไมค์กี้ที่กำลังจะมารับพวกเขาไปร้านซ่อมรถของพี่ชายไมค์กี้
“ว่าไงคับ” //ทาเคมิจิพูดตอบรับไดกิออกไป
“พี่ของไมค์กี้นี่…ชื่อชินอิจิโร่ใช่มั้ย” //ไดกิพูดประโยคเมื่อครู่นี้จบลง ไดกิก็พ่นควันบุหรี่ออกมา
“เอ๊ะ! พี่รู้ได้ไงเหรอคับ!? แล้วพี่รู้จักเขาด้วยเหรอ!?” //ทาเคมิจิพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าตกใจมาก
“ก็..นิดหน่อยน่ะ” //ไดกิทำหน้าเซ็ง พร้อมกับเขี่ยบุหรี่ทิ้งไป
“พี่ว่า..พี่ไม่ว่างเอารถไปซ่อมแล้วแหะ” //ไดกิกำลังเดินออกจากบ้านไป
“ห้ะ?(⊙_☉) ดะ เดี๋ยวสิพี่!? ” //วิ่งตามไดกิไป
ในขณะที่ไดกิกำลังเดินออกจากบ้านไป ทาเคมิจิก็เดินตามไดกิไปด้วยเพระงงประโยคที่ไดกิพูดเมื่อกี้ว่า"ไม่ว่าง" ทาเคมิจินั้นอยากรู้ว่าทำไมจู่ๆไดกิก็พูดขึ้นมาแบบนั้น ทั้งๆที่เมื่อวานทำหน้าดีใจที่ไมค์กี้บอกว่าจะพาไปร้านซ่อมรถของพี่ชายไมค์กี้
//ไดกิเริ่มเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ โดยที่มือทั้ง2ข้างของเขานั้นล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อฮู้ด
“ยังคิดจะหลบหน้าฉันอยู่อีกเหรอ…ได”
//ไดกิหยุดเดินทันที เมื่อได้ยินเสียงของคนที่ไดกินั้นไม่อยากจะเจอหน้า
“ได!!!!!!~~~” //ทาเคโอมิวิ่งตรงมาหาไดกิอย่างรวดเร็ว จนกระทั้ง….
หมับ!!
“อะ!” //ไดกิโดนทาเคโอมิกระโดดกอดใส่อย่างรวดเร็ว มาแบบไม่ให้ไดกิได้ทันตั้งตัวเลย
“ทะ ทาเคโอมิเหรอ!(・・)” //ไดกิตกใจเป็นอย่างมากเมื่อจู่ๆทาเคโอมิก็มากระโดดกอดใส่
ในระหว่างที่ไดกิโดนทาเคโอมิกระโดดกอดใส่แบบไม่ให้ไดกิได้ทันตั้งตัว ไดกิก็พยายามนึกว่า...ใช่ทาเคโอมิรึป่าว
“นายจำได้อยู่งั้นเหรอ ดีใจจังโว้ยยยย!!!-” //ทาเคโอมิแสดงอาการดีใจขึ้นมา พร้อมกับพูดออกมาเสียงดัง จนทำให้…
โป๊ะ!!!
//เบ็นเคเขกหัวทาเคโอมิอย่างแรง จนหัวโนขึ้นมาทันที
“โอ้ยย!! กูเจ็บนะเว้ยย!!（;≧皿≦）” //ใช้มือทั้ง2ข้างกุมหัวของตัวเองตรงที่เบ็นเคเขกหัวเขา
“แล้วมึงจะแหกปากทำห่าไรว่ะห้ะ!!!（♯▼皿▼）” //เบ็นเคตะโกนด่าทาเคโอมิกลับไป
“ก็คนมันดีใจอ่ะ!! กูผิดตรงไหน!!!(つ◉益◉)つ” //ทาเคโอมิเถียงเบ็นเคกลับไป
“ไง..ไม่เจอกันนานนะได” //วากาสะ(วากะ) เดินเข้ามาทักไดกิ ในขณะที่ทาเคโอมิกับเบ็นเคมัวแต่ถกเถียงกันอยู่
“เอ่ออ เออ(ﾟｰﾟ;” //ไดกิตอบไปแบบงงๆอยู่
“เฮ้ยยวากะ!!! นี่แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ!!!!( 〇□〇）”
“เฮ้ยยวากะ!!! นี่แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ!!!!( 〇□〇）”
ทาเคโอมิกับเบ็นเคตกใจแสดงอาการตกใจขึ้นพร้อมกับพูดออกมาพร้อมกันทั้งคู่ เพราะก่อนจะมาหาไดกิพวกชิน (ชินอิจิโร่) นั้นโทรไปถามวากะก่อนแล้วว่าจะมาหาไดกิ แล้ววากะตอบกลับมาว่าจะตามมาทีหลัง
ระหว่างที่ทาเคโอมิกับเบ็นเคที่ถกเถียงกันอยู่นั้น จู่ๆวากะก็โผล่ออกมาแล้วทักทายไดกิได้อย่างหน้าเฉย
“ชอบมาแบบมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงอยู่เรื่อยเลยนะ นายนี่..” //เบ็นเคพูดขึ้นมา พร้อมกับเดินเข้าไปหาไดกิ จนลืมไปเลยว่าเมื่อกี้เจ้าตัวนั้นทะเลาะกับทาเคโอมิอยู่
“แล้วพวกนายมาทำไม มีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ” //ไดกิพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชา
บรรยากาศตอนนั้นคือเปลี่ยนไปทันที เมื่อไดกิพูดขึ้นมาด้วยแสดงสีหน้าที่เย็นชาขึ้นมา จนทำให้พวกเบ็นเคถึงกับตกใจเล็กน้อย เพราะไดกิเปลี่ยนไป เมื่อก่อนไดกินั้นไม่เคยแสดงสีหน้าที่เย็นชาแบบนี้ใส่พวกเขาเลย
“นะ นี่มันอะไรเนี่ย” //ทาเคมิจิที่ยืนอยู่ข้างหลังของไดกิก็ถึงกับงงว่า ทำไมแก๊งแบล็คดราก้อนรุ่นแรกทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่ได้ และยิ่งไปกว่านั้นคือสมาชิกแบล็คดราก้อนรุ่นแรกทุกคนรู้จักพี่ไดกิกันหมดทุกคนเลย
“แสดงว่าพี่ของนายไม่เคยเล่าให้นายฟังเลยสินะ ทาเคมิตจิ”
“ห้ะ?” //ทาเคมิจิหันไปมองข้างหลังทันที เมื่อได้ยินเสียงไมค์กี้พูดขึ้นมาจากด้านหลังของเขา
“ไมค์กี้คุง?” //เดินเข้าไปหาไมค์กี้
(◠‿◠)//ไมค์กี้ยิ้มให้ทาเคมิจิ
“ที่พูดมาเมื่อกี้นี้หมายความว่าไงงั้นเหรอ ไมค์กี้คุง” //ทาเคมิจิถามไมค์กี้กลับไป เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่ไมค์กี้พูุดออกมาเมื่อครู่นี้
“พี่ของนายน่ะคือสมาชิกอีกคนหนึ่งที่เป็นผู้ร่วมก่อตั้งแบล็คดราก้อนรุ่นแรกไงล่ะ” //ไมค์กี้อธิบายให้ทาเคมิจิฟัง
“หาาา!!!!!џ(ºДºџ)” //ทาเคมิจิตกใจหนักมาก
“พะ พี่ไดกิ อ่ะนะ!!!” //ทาเคมิจิรีบหันไปมองไดกิทันที
//ไดกิหันไปมองทาเคมิจิด้วยสีหน้าที่เย็นชา จนทำให้ทาเคมิจิแปลกใจเป็นอย่างมาก
“พะ พี่” //เริ่มกลัว
เมื่อทาเคมิจิเห็นสีหน้าของไดกิเมื่อครู่นี้ ทำให้ทาเคมิจิเปลี่ยนสีหน้าตกใจเมื่อกี้นี้เป็นสีหน้าที่หวาดกลัวขึ้นมา เพราะเพิ่งจะเคยเห็นสีหน้าเย็นชาของพี่ไดกิเป็นแบบนี้ครั้งแรก
“ท่าทางนายจะสบายดีนะ ได” //ชิน(ชินอิจิโร่)ถามไดกิออกไป ด้วยสำเสียงที่อ่อนโยนปนกับอารมณ์ที่ดูเศร้าๆ
“ตอนแรกๆก็สบายดีนั่นแหละ จนกระทั่งมาเจอหน้านาย…ฉันก็รู้สึกแย่ขึ้นมาทันที” //ไดกิหันหน้าไปมองชิน ด้วยสีหน้าที่เย็นชา
นัยน์ตาของไดกิตอนนี้คือไร้ความรู้สึก จนทำให้ชินเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดขึ้นมาแต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้อยู่
//ไมค์กี้เห็นท่าทีของชิน
“ไปเดินเล่นกันเถอะ ทาเคมิตจิ” //ไมค์กี้เดินจูงมือทาเคมิจิออกมา เพื่อให้ออกห่างจากที่ตรงนี้
“ดะ เดี๋ยวสิ ไมค์กี้คุง” //ทาเคมิจิโดนไมค์กี้จูงมือออกไป ทำให้ทาเคมิจินั้นต้องเดินตามไมค์กี้ไป
แต่ในขณะที่ทาเคมิจิโดนไมค์กี้ลากตัวออกไป ทาเคมิจิก็ยังรู้สึกกังวลอยู่เพราะดูท่าทางของพวกพี่ไดกิแล้วต่อจากนี้ไปต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ
“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเราไม่ต้องเข้าไปยุ่งหรอก”
ถึงไมค์กี้จะพูดออกมาแบบนั้นก็ตาม มันก็ไม่ได้ทำให้ทาเคมิจิรู้สึกหายกังวลเลย ทาเคมิจินั้นอยากจะอยู่ดูพี่ไดกิต่อแต่ก็ทาเคมิิจิก็โดนไมค์กี้ลากออกมาไกลแล้ว แล้วอีกอย่างแรงไมค์กี้คุงเยอะมากทำให้ทาเคมิจิไม่สามารถขัดขืนไมค์กี้คุงได้เลย
ตัดมาทางด้านพวกไดกิ
“ได ฉันอยากจะมาขอ-” //ชินยังพูดไม่ทันจบ
“ฉันไม่ต้องการ” //ไดกิพูดแทรกขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าชินอยากจะพูดว่าอะไรออมา
“ทุกอย่างที่นายพูดออกมาตอนนั้น นายพูดออกมาจากใจจริงนิ” //ไดกิพูดแทงใจดําออกมา
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นออกมานะ!” //ชินรีบพูดขึ้นมาทันที
“…..” //ไดกิเงียบไป แต่สีหน้าของไดกินั้นยังโกรธชินอยู่
“นายนี่มัน..ไม่คิดจะฟังสิ่งที่ฉันจะพูดเลยใช่มั้ย! (╬ Ò □ Ó)” //ชินพูดเสียงแข็งขึ้นมาทันที เพราะหมดความอดทนกับไดกิที่พูดอะไรออกไปก็ไม่คิดจะฟังสิ่งที่ชินจะพูดออกไป
“เออ" //ไดกิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“….” //ชินไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับ แต่อารมณ์ของชินตอนนี้คือโมโหไดกิเป็นอย่างมาก
“วันนี้คงจะคุยกันไม่รู้เรื่องสินะ” //ชินพูดด้วยความรู้สึกที่สิ้นหวัง
“ไว้ค่อยคุยกันทีหลังแล้วกัน รถของนายคือคันนั้นใช่มั้ย” //ชินพูดจบประโยคเมื่อครู่นี้จบลง ชินก็เดินตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่กลางสนามหน้าบ้านของไดกิ
“งั้น..พวกฉันกลับก่อนนะ ไว้ว่างๆพวกเราไปกินราเมงกันนะ” //เบ็นเคพูดออกมาทันที หลังจากที่ชินเดินเข้าไปดูรถของไดกิแล้ว
“มาเพื่อแค่นี้เนี่ยะนะ” //ไดกิถามพวกเบ็นเคกลับไป
“ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอน่ะ” //ทาเคโอมิตอบแทนเบ็นเค
“ห้ะ?” //ไดกิงงสิ่งที่ทาเคโอมิตอบกลับมา
“ไปนะ” //พอวากะบอกลาไดกิเสร็จ เบ็นเค ทาเคโอมิ ก็เดินจากไป
จากนั้นพวกเบ็นเคก็เดินจากไปตอนนี้เหลือเพียงไดกิที่ยืนเซ็งอยู่หน้าบ้าน ส่วนก็ชินกำลังดูอาการของรถมอเตอร์ไซค์ที่เสียอยู่
ความรู้สึกของไดกิตอนนี้คือ…
(ใจมันอยู่ไม่สงบ ในใจคืออยากจะไล่ชินออกไปให้พ้นๆแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทำไมปากของเราถึงไม่ยอมขยับปาก ทำไมถึงไม่ไล่ชินออกไปให้พ้นๆหน้าไม่ได้ ทำไมปากถึงไม่ขยับกันนะ…หมอนั้นน่ะ…หมอนั้นน่ะ…เป็นคนเริ่มพูดคำแย่ๆแบบนั้นออกมาก่อนนะ) //ไดกิระบายความในใจออกมาในรูปแบบความคิดปนกับคำพูดที่อยู่ในใจ
//ไดกิหันไปมองชินที่กำลังจะซ่อมรถให้อยู่
เฮ้ออ //ไดกิถอนหายใจออกมาปนกับความรู้สึกที่สับสนกับตัวเองว่าจะเอายังไงดี
****************จบep.4**************
ความคิดเห็น