คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ep.3 หัวหน้าแก๊งนิชิ
ณ บ้านฮานางากิ
ระหว่างที่ไดกิรอพวกทาเคมิจิกลับมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต ไดกิก็กลับมาอาบน้ำที่ห้องของตัวเอง เป็นห้องนอนที่ทาเคมิจิน้องชายของเขาจัดเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เมื่อ1วันก่อน
.
.
.
พอไดกิอาบน้ำเสร็จไดกิก็ออกมาแต่งตัว แต่ก่อนจะแต่งตัวไดกิก็คิดว่าตัวเองนั้นจะใส่กางเกงขายาวหรือขาสั้นดี แต่ไดกิก็เลือกที่จะใส่กางเกงขายาวเพราะเกรงใจพวกเพื่อนๆของทาเคมิจิที่มาบ้าน และกลัวเผลอนั่งชันเข่าเวลาใส่กางเกงขาสั้นแล้วมันจะเห็นขาอ่อน ไดกิเลยเลือกที่จะใส่กางเกงขายาว
พอไดกิแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินลงมานั่งเล่นที่ชั้นล่าง
ณ ห้องนั่งเล่น
เฮ้ออ เหนื่อยชะมัดเลยแหะ //นั่งบนโซฟา
//เกยหน้าผากขึ้น
//นึกถึงหน้าไมค์กี้
(เด็กคนนั้นน่าตาคุ้นๆจังนะ) //พูดในใจ
ไดกินึกถึงหน้าของไมค์กี้ไปซักพัก จู่ๆสมองของไดกิก็ไปนึกถึงอดีตเพื่อนของเขา เป็นเพื่อนสมัยเด็กที่ไดกินั้นเคยอยู่ที่โตเกียวมาก่อนที่จะย้ายไปอยู่โอซาก้า
“!!!!” //เอามือกุมหัวตัวเอง
“ทำไมจู่ๆก็นึกถึงหมอนั้นได้นะ” //คุยกับตัวเอง
“ชิ น่าหงุดหงิดชะมัด” //หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
(จะว่าไป…เจ้าพวกนั้นจะสบายดีกันมั้ยนะ) //พูดในใจ
(ทักแชทไปหาซักหน่อยแล้วกัน) //พูดในใจ
แชทกลุ่มนิชิ
“ไง พวกนาย” //ไดกิ
“เป็นไงกันบ้าง //ไดกิ
-------------read----------------
“!!!!” //อายาโตะ
“เชี๊ยยย!! ไดกิทักหาเพื่อนก่อน!!” //อายาโตะ
“@เรียวตะ ไอ้เรียวววว!! มึงดูวววว!!! O[]O” //อายาโตะ
“เวอร์ล่ะ” //ไดกิ
“O_O วันนี้หิมะตกแน่ๆ” //เรียวตะ
“ =_='' นายก็อย่าไปตามน้ำมันเส้ @เรียวตะ” //ไดกิ
“ก็ฉันตกใจ” //เรียวตะ
“คนอย่างนายไม่เคยทักแชทหาคนอื่นก่อนนิ” //เรียวตะ
“แล้วนายทักมามีไร @ไดกิ” //เรียวตะ
“ฉันย้ายมาอยู่โตเกียวแล้ว” //ไดกิ
“55555555 ไหนบอกว่าไม่อยากกลับมาไง” //ซึบาสะ
“ก็ใช่ไง ตอนนี้ฉันโครตเซ็งเลย” //ไดกิ
“เฮ้ย! ซึบะมึงอู้งานเหรอว่ะ!!” //อายาโตะ
“ไอ้สัส! วันนี้กูเข้างานกะดึกเว้ย!” //ซึบาสะ
“อ้าวเหรอ” //อายาโตะ
“เออ!!” //ซึบาสะ
“แล้วคนอื่นๆอ่ะ” //ไดกิ
“ไปทำงานกันล่ะมั้ง” //เรียวตะ
“ช่วงดึกๆเดี๋ยวพวกมันก็คงเข้ามาตอบกันนั่นแหละ” //เรียวตะ
“อ๋อออออ” //ไดกิ
“แล้วนายย้ายมาอยู่โตเกียวทำไมว่ะไดกิ” //ซึบาสะ
“ก็…” //ไดกิ
จากนั้นไดกิก็เล่าเรื่องราวต่างๆในแชทกลุ่มให้เหล่าเพื่อนๆอดีตสมาชิกแก๊งนิชิได้่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับไดกิ
“…….” //อายาโตะ
“…….” //เรียวตะ
“…….” //ซึบาสะ
“แล้วทำไมนายไม่บอกเรื่องนี้กับพวกฉันก่อนห้ะ!!!” //อายาโตะ
“บุกไปจัดการพวกมันคนเดียวได้ไง” //เรียวตะ
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ยะ!!!” //ซึบาสะ
“พอไม่มีพวกเราอยู่ที่โอซาก้าแล้ว ชอบทำอะไรตามใจชอบอยู่เรื่อยเลยนะ!!” //ซึบาสะ
“ไดกินายจัดการพวกมันเองหมดเลยเหรอ” //เรียวตะ
“ใช่” //ไดกิ
“โอ้โห้ สมเป็นหัวหน้าแก๊งของพวกเราจริงๆ” //ซึบาสะ
“ป่านนี้พวกมันคงนอนหลอดน้ำข้าวต้มอยู่มั้งเนี่ย” //เรียวตะ
“ไหนๆไดกิก็มาอยู่ที่โตเกียวแล้ว..” //อายาโตะ
“คืนนี้นัดเจอกันหน่อยมั้ยพวกมึง” //อายาโตะ
“ไอ้สัสอายะ!! กูบอกว่าวันนี้กูเข้างานกะดึก!!” //ซึบาสะ
“เออว่ะ” //อายาโตะ
“มึงได้อ่านที่กูพิมพ์มั้ยเนี่ยะห้ะ!!!” //ซึบาสะ
“ก็กูลืมมมม!!!” //อายาโตะ
“ไอ้ห่านิชอบให้กูด่า” //ซึบาสะ
“ค้าบบบบ ขอโทษค้าบบบบบ” //อายาโตะ
“ยังกัดกันเหมือนเดิมเลยนะ” //ไดกิ
“ก็ดูมันดิ!!!” //ซึบาสะ
“ก็ดูมันดิ!!!” //อายาโตะ
“ถ้ามิกิมาอ่านตอนนี้นะ พวกมึงโดนมิกิด่ากลับไปนานแล้วเนี่ยะ” //เรียวตะ
“ไอ้เชี้ยยย!! อย่าพูดดด!! //อายาโตะ
“เดี๋ยวมันมาาา ไอ้หมอนั้นมันยิ่งด่าเจ็บอยู่” //อายาโตะ
“หึ” //ไดกิ
“พอไอ้สัส เลิกนอกเรื่อง” //ซึบาสะ
“ถ้าจะนัดเจอกันล่ะก็..ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปอ่ะได้” //ซึบาสะ
“แต่คืนนี้ไม่ได้จริงๆ” //ซึบาสะ
“เออฉันยังไงก็ได้” //ไดกิ
“เดี๋ยวต้องถามคนอื่นๆด้วยว่าว่างกันวันไหนบ้าง” //ไดกิ
“งั้นค่อยมาคุยกันในแชทอีกทีตอนค่ำๆแล้วกัน” //เรียวตะ
“เออได้” //อายาโตะ
“โอเค๊” //ซึบาสะ
-------------นอกแชท----------------
“พี่ไดกิ!! ผมกลับมาแล้ววว!!!” //เสียงทาเคมิจิที่ตะโกนพูดเรียกพี่ชายขึ้นมา เพื่อให้ได้กิรับรู้ว่าพวกทาเคมิจินั้นกลับมาจากการซื้อของกินที่ร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้ว
พอไดกิได้ยินเสียงน้องของตัวเองดังมาจากหน้าประตูบ้าน ไดกิไม่รอช้ารีบตอบแชทพวกเพื่อนๆกลับไปทันที
-------------ในแชท----------------
“อืม งั้นฉันไปล่ะ น้องฉันมาแล้ว” //ไดกิ
“ไว้ค่อยคุยกันใหม่” //ไดกิ
-------------นอกแชท----------------
ไดกิรีบตอบแชทเพื่อนกลับไปทันที พร้อมกับรีบเดินไปหาทาเคมิจิ
“ไง ยินดีต้อนรับกลับ” //ไดกิเดินไปหาทาเคมิจิ พร้อมกับยื่นมือไปหยิบเหล่าของกินที่พวกทาเคมิจิซื้อมากัน
“พวกผมขอรบกวนด้วยค้าบบ!!” //ทุกคนตะโกนพูดออกมาพร้อมกันยกเว้น ไมค์กี้กับทาเคมิจิ
“อื้ม เชิญตามสบายนะ” //เดินไปที่ห้องนั่งเล่น
(ทุกทีพวกนายก็เข้าบ้านฉันตามใจชอบอยู่แล้วไม่ใช่รึไง（￣□￣；） ) //ทาเคมิจิพูดในใจ
ณ ห้องนั่งเล่น
“ผมไม่ได้ซื้อเบียร์มาให้พี่นะ พี่ดื่มน้ำอัดลมไปก่อนแล้วกันนะคับ” //โยนกระป๋องน้ำอัดลมให้ไดกิ
หมับ
//ไดกิใช้คว้าไว้ทัน
“โห้เซ็งจัง” //ไดกิบ่นออกมา พร้อมกับเปิดฝากระป๋องโคล่าไปด้วย
“พี่นายอายุถึงแล้วเหรอทาเคมิตจิ” //มิตสึยะเอ่ยถามขึ้นมา
“ม.ปลายยังดื่มไม่ได้ไม่ใช่เหรอว่ะ” //ปาจินพูดขึ้นมา พร้อมกับกินขนมไปด้วย
“เฮ้ยปา!!! อย่าเอาไปกินคนเดียวสิว่ะ!!” //ดราเค่นตะคอกใส่ปาขึ้นมาทันที เมื่อกี้ปาหยิบขนมที่ดราเค่นเล็งไว้ แล้วปาก็เอาไปกินคนเดียว
“ใครหยิบได้ก่อนก็ได้กินก่อนสิว่ะ!!” //ปาจินตะคอกใส่ดราเค่นกลับ
“พอเถอะน่าา พวกนายนี่ตีกันทุกวันไม่เบื่อกันบ้างรึไง” //คาสึโทระพูดขึ้นมาห้ามทันที ก่อนที่ดราเค่นกับปาจินจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้
“ห้ามตีกันในบ้านผมนะคับ(╬ﾟ◥益◤ﾟ)” //ทาเคมิจิมองเหี้ยมใส่ดราเค่นกับปาจินทันที ก่อนที่ทั้งคู่จะตีกันในบ้านของทาเคมิจิ
“จึ้ย! ＼(º □ º l|l)/” //สีหน้าปาจินถอดสีทันที
“จึ้ย! Σ(°△°|||)︴” //สีหน้าดราเค่นถอดสีทันที
“ง่ำ ง่ำ ง่ำ” //ไมค์กี้กินไทยากิจนแก้มตุ่ยออกมา พร้อมกับนั่งพิงไหล่ของทาเคมิตจิโดยไม่สนใจสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย
//ไดกิหันไปมองไมค์กี้เล็กน้อย
ไดกิกำลังนั่งนึกอยู่ว่าตัวของเขานั้นรู้สึกเหมือนเคยเห็นไมค์กี้ที่ไหนมาก่อน จนกระทั่ง…เจ้าตัวนั้นก็นึกไม่ออก เลยปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป
อาการของไดกิตอนนี้คืิอเกิดฟุ่งซ่านขึ้นมา คือต้องมาคอยระแวงที่อาจจะเจอเพื่อนสมัยเด็กในเมืองโตเกียวแห่งนี้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไดกินั้นไม่อยากเจอเพื่อนสมัยเด็กคนนั้นมากๆใช้คำว่าเกลียดเลยก็ว่าได้
“พี่ไปสูบบุหรี่แป๊ปนะ” //เดินออกไปที่สนามหญ้า
ก่อนไดกิจะเดินออกไปที่สนามหญ้าไดกิก็บอกทาเคมิจิไปดังกล่าว พวกไมค์กี้ก็ถึงกับอึ้งกันไปปนกับตั้งคำถามไว้ในใจกันว่าไดกินั้นสามารถสูบบุหรี่ได้แล้วเหรอ
“ทาเคมิตจิ พี่นายไม่ได้เพิ่งอยู่ม.ปลายหรอกเหรอ” //ไมค์กี้เอ่ยถามขึ้นมา ซึ่งเป็นจังหวะที่ทุกคนในห้องนั่งเล่นอยากรู้เหมือนกัน
“พี่ไดกิอายุ20กว่าๆแล้วล่ะคับ อายุน่าจะพอๆกับพี่ของไมค์กี้คุงนั่นแหละ” //ทาเคมิจิพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
џ( ºДº џ)//อึ้งงงงงงงง
ทุกคนแก๊งโตมันทุกคนที่มาบ้านของทาเคมิจิวันนี้ดราเค่น มิตสึยะ ปาจิน สไมลี่ แองกี้ จิฟุยุ บาจิ คาสึโทระ ทุกคนทำหน้าเหว๋อกันใหญ่รวมถึงไมค์กี้ด้วย
“อะไรนะ!!!!!!” //ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน ยกเว้นไมค์กี้ที่ยังทำหน้าเหว๋ออยู่
“พูดจริงป่ะเนี่ยะ!!!” //ดราเค่นพูดเสียงดังใส่ทาเคมิจิทันที
“ผะ ผม พะ พูด จะ จริงคับ” //ทาเคมิจิพูดตะกุกตะกักขึ้นมา ที่จู่ๆดราเค่นพูดเสียงดังแบบนั้นใส่ทาเคมิจิมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวปนกับอาการตกใจหน่อยๆ
“เพราะว่าพี่เขาตัวเล็กรึป่าว พวกเราเลยมองเขาแบบนั้น” //จิฟุยุพูดขึ้นมา พร้อมยังทำหน้าอึ้งอยู่
“วันนี้พวกเราตกใจเกี่ยวกับพี่ของนายมา2รอบแล้วนะ ทาเคมิตจิ” //สไมลี่พูดขึ้นมา
“งะ งั้นเหรอคับ=_=''” //ทาเคมิจิพูดขึ้นมา พร้อมกับมีเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อย
จากนั้นทุกคนในโตมันที่มาบ้านของทาเคมิจิในวันนี้ก็ดื่มสังสรรค์กันต่อ หลังจากที่ไดกิกลับมาจากการสูบหรี่ที่สนามหญ้า
ไดกิก็เข้ามาสังสรรค์กับพวกเพื่อนๆของทาเคมิจิต่อ เพื่อนของทาเคมิจิทุกคนทยอยแนะนำตัวกันทีละคน เพื่อทำความรู้จักกับพี่ของทาเคมิจิ
จนกระทั้งไมค์กี้แนะนำตัวว่าเจ้าตัวนั้นชื่อ ซาโนะ มันจิโร่ ทำให้ไดกิถึงกับเบิกตากว้างขึ้นปนกับความตกใจ นามสกุลซาโนะ เป็นนามสกุลของเพื่อนสมัยเด็ก
ไดกิถึงกับเกิดอาการเซ็งขึ้นมาทันที เพราะพรุ่งนี้ต้องไปร้านซ่อมรถของพี่ไมค์กี้ ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กของไดกิ
****************จบep.3**************
ความคิดเห็น