คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ep.1 ทะเลาะกันอีกแล้ว
เวลาผ่านไปหลังจากเกิดเหตุการณ์บ้านของไดกิโดนไฟไหม้ที่โอซาก้า ไดกิต้องมาอาศัยอยู่ที่โตเกียวอย่างถาวร เนื่องจากไดกินั้นไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้ว ตอนนี้เหลือแค่น้องชายที่เป็นลูกของอาเท่านั้นที่เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขา
เวลา 10:26 น.
ณ สนามบินโตเกียว
ไดกินั่งเครื่องบินจากสนามบินโอซาก้าไปจนมาถึงสนามบินโตเกียวก่อนเวลา ไดกินั้นนัดกับน้องชายเอาไว้ว่า"จะให้น้องชายของเขานั้นมารับเขาตอนเวลาบ่าย2โมง" แต่ไดกิกลับมาถึงก่อนเวลาจนได้ ไดกิเลยตัดสินใจนั่งแท็กซี่ไปหาน้องชายที่บ้านเอง ถือโอกาสเซอร์ไพรส์เจ้าน้องชายตัวแสบไว้ด้วยเลย
ระหว่างที่ไดกินั่งอยู่บนแท็กซี่ ไดกิก็คิดอะไรเลื่อยเปื่อยจู่ๆความทรงจำในอดีตที่เมื่อก่อนเคยอยู่โตเกียวความรู้สึกระหว่างตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันมาก เมื่อก่อนอยากอยู่ที่โตเกียวไม่อยากไปอยู่ที่ไหนแต่ในทางกลับกันความรู้สึกตอนนี้คือไม่อยากอยู่เลย ไม่อยากไปเจอหน้าเพื่อนเก่า ไม่อยากไปเจอสภาพแวดล้อมแบบนั้นอีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
ณ บ้านของทาเคมิจิ
เวลา 12:30 น.
อีก2ชั่วโมงครึ่งก็ได้เวลาที่ทาเคมิจินั้นต้องออกจากบ้านเพื่อจะไปรับพี่ชายที่สนามบินโตเกียว ทาเคมิจิออกจากบ้านก่อนเวลา2ชั่วโมงครึ่งเผื่อรถติดด้วย พี่จะได้ไม่ต้องรอนาน
"โย้ว ทาเคมิตจิ" //ไมค์กี้ทักทาเคมิจิในขณะที่เจ้าตัวนั้น กำลังออกจากบ้าน
//หันมามองทางต้นเสียง "ไมค์กี้คุง"
พอทาเคมิจิได้ยินไมค์กี้ทักเข้าก็หันไปมองทันทีคนที่ทักเขาก็คือซาโนะ มันจิโร่ (ไมค์กี้)ทาเคมิจิก็ตกใจนิดหน่อยว่าพวกไมค์กี้มากันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แถมมากันเยอะอีก คนที่มาหาทาเคมิจินั้นมี ไมค์กี้ ดราเค่น มิตสึยะ ปาจิน สไมลี่ แองกี้ จิฟุยุ บาจิ คาสึโทระ
"นี่นายจะไปไหนน่ะ ทาเคมิตจิ"
ควับ!
พอดราเค่นถามทาเคมิจิตัดหน้าไมค์กี้ ทำให้ไมค์กี้หันไปมองหน้าดราเค่นอย่างไม่พอใจ
"อะ เอ่อ ผมจะไป-"
"นี่แก กล้าถามทาเคมิตจิตัดหน้าฉันอย่างงั้นเหรอ" //ไมค์กี้ทำหน้าโมโหใส่ดราเค่น
"หาาา แล้วแกมีปัญหาอะไรฟร่ะ" //ดราเค่นก็ทำหน้าบึ้งตึงใส่ไมค์กี้กลับ
“ซวยแล้วไง!”
ทุกคนที่มาพร้อมกับไมค์กี้ ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายด้วยที่หัวหน้าแก๊งโตมันกับรองหัวหน้าแก๊งโตมันนั้นมาทะเลาะกันเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว
“อะ เอ่อเดี๋ยวสิ พวกนา-”
หมับ!
ทาเคมิจิจะเข้าไปห้ามไมค์กี้กับดราเค่น แต่กลับ…
"เดี๋ยวนายก็โดนลูกหลงเข้าหรอก" //มิตสึยะจับไหล่ทาเคมิจิเอาไว้
“แต่ว่านะถ้าไม่ห้าม2คนนั้น ล่ะก็…บ้านของทาเคมิตจิน่ะเละเทะแน่ๆ” //จิฟุยุพูดขึ้นมา
“นั่นแหละ!!!คือสิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุด!!!!"
โครมมมม!!!!!!!!
พอทาเคมิจิตะโกนขึ้นมา จู่ๆตู้เก็บของที่อยู่หน้าบ้านของทาเคมิจิก็ล้มลงมาด้วยฝีมือของ…
“มะ ไมค์กี้คุง!!! หยุดนะคับ!!!!” //ทาเคมิจิตะโกนบอกไมค์กี้ให้หยุดทำลายข้าวของ
โครม!!!!!!!!คราม!!!!!!!!
“เฮ้ย!!! พวกแกหลบก่อน!!!"
หมับ
//บาจิตะโกนบอกให้เพื่อนๆหลบพร้อมกับกระชากแขนของจิฟุยุให้ออกจากที่อันตราย
“ขะ ขอบคุณคับบาจิซัง”
“อะ เออ ไม่เป็นไร” //ยังจับแขนของจิฟุยุค้างไว้อยู่
“ปะ ปล่อยผมได้แล้วมั้งคับ” //จิฟุยุมองแขนตัวเองที่บาจิซังจับแขนของเขาเอาไว้อยู่
//ปล่อยมือของตัวเองออกจากแขนของจิฟุยุ พร้อมมองหน้าจิฟุยุด้วยอาการที่เขินแต่ไม่แสดงออกมา
โครม!!!!!!!!คราม!!!!!!!!โครม!!!!!!!!คราม!!!!!!!!โครม!!!!!!!!คราม!!!!!!!!
“นี่!!!พวกนาย2คนน่ะ!!!มันไม่ใช่เวลามาจู้จี้กันนะเฮ้ย!!!!!!!!" //ฮายาชิดะ ฮารุกิ(ปาจิน)ตะโกนขัดพวกบาจิ
คำพูดของปาจินที่พูดเมื่อกี้ทำให้จิฟุยุถึงกับสีหน้าของเจ้าตัวเปลี่ยนสีขึ้นกันเลยทีเดียว
ฟิ้วววว!!!!!!!
“ว้ากกก!!!!” //ทาเคมิจิตะโกนร้องออกมาด้วยความกลัวที่จะโดนลูกหลงเมื่อสักครู่ พร้อมวิ่งหนีไปทางมุมกำแพงบ้านของตัวเอง
โครม!!!!!
“นี่!!! ใครก็ได้ห้าม2คนนั้นที่สิ!!!!” //คาสึโทระที่หลบอยู่ตรงเสาบ้านนั้นก็ตะโกนบอกเพื่อนที่อยู่ในบริเวณหน้าบ้านของทาเคมิจิ
"ถ้านายกล้าเข้าไปห้าม!!!นายก็ไปห้ามเองสิว่ะ!!! //มิตสึยะตะโกนตอบคาสึโทระกลับไป พร้อมกับวิ่งหนีข้าวของที่ไมค์กี้กับดราเค่นโยนไปมา
“เฮ้!!! ทาเคมิตจินายเข้าไปห้ามให้หน่อยเส้!!!” //ปาจินตะโกนบอกให้ทาเคมิจิเข้าไปห้ามไมค์กี้กับดราเค่น
“ผะ ผม มะ ไม่ไหวหรอกคับ!!!!” //ทาเคมิจิตะโกนตอบปาจินกลับ
ฟิ้ววววว!!!!!!
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” //ทุกคน ยกเว้นไมค์กี้ ดราเค่น ทาเคมิจิ
“แย่แล้วว!!!!!” //ทุกคนตะโกนพูดพร้อมกัน ยกเว้นไมค์กี้ ดราเค่น ทาเคมิจิ
“ทาเคมิตจิหลบเร็วววววว!!!!!!!!!!!” //มิตสึยะตะโกนบอกให้ทาเคมิจิหลบออกจากตรงนั้น
“ทาเคมิตจิ!!!!!!!!” //จิฟุยุตะโกนเรียกชื่อทาเคมิตจิ พร้อมกับกำลังวิ่งเข้าไปช่วย
ควับ!
ควับ!
“แย่แล้วว!!!!” //พอไมค์กี้กับดราเค่นได้ยินพวกเพื่อนๆตะโกนให้ทาเคมิจิหลบ ไมค์กี้กับดราเค่นรีบหันไปดูทันทีพร้อมอุทานออกมาพร้อมกันทั้งคู่
(ยะ แย่แล้ว อยู่ดีๆขาก็…ก้าวขาไม่ออกเลย) //ทาเคมิจิพูดในใจ
ในเสี้ยววินาทีที่จักรยานที่เป็นฝีมือของใครก็ไม่รู้ที่เป็นคนเหวี่ยงมาระหว่างไมค์กี้กับดราเค่น
ส่วนทาเคมิจิที่มัวแต่ยืนตอบปาจินอยู่ก็ไม่ได้ทันระวังตัวด้วย พอรู้ตัวอีกจักรยานนั้นก็กำลังลอยมาหาเขาแล้ว
“ทาเคมิตจิ!!!!” //ไมค์กี้ตะโกนพูดชื่อทาเคมิจิ พร้อมกับวิ่งตรงเข้าไปหาทาเคมิจิอย่างว่องไว
ในขณะที่ไมค์กี้ที่วิ่งเข้าไปช่วยทาเคมิจิ แต่จักรยานที่กำลังจะโดนหน้าของทาเคมิจินั้นอีกไม่กี่วินาทีมันก็จะโดนหน้าทาเคมิจิอย่างจังๆ
ทาเคมิจิหลับตาแน่นด้วยความกลัว พร้อมกับเอาแขนมากันหน้าตัวเองไว้ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าคงจะโดนจักรยานที่เหวี่ยงมานั้นต้องโดนหน้าของตัวเองอย่างจังๆ แต่มันก็…เป็นสัญชาตญาณที่ต้องยกแขนที่มากันไว้อย่างอัตโนมัติ
.
.
ปึงงงงง!!!!!!!!!!!
***************จบep.1**************
ความคิดเห็น