คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
ไวน์ x ปั้นฝัน
อนที่ 5
[ Wine’s talk ]
ปั้นฝันำลัไม่เป็นัวเอ
เธอไม่เยรับโทรศัพท์เวลาผมโทรหา อบแ็แทบะนับรั้ไ้ ยิ่ารแสัวในโเียลเธอยิ่ไม่มีทาทำ
มันเลยเป็นเรื่อแปลมาที่วันนี้พฤิรรมพวนั้นอปั้นฝันลับเป็นไปไ้ทั้หม
ผมอยาถามว่าเิอะไรึ้น แ่พอเห็นนัวเล็ในุเรสัวสวยับเรื่อประับระยิบระยับยืนรออยู่ป้ายรถเมล์ใล้ๆ โรแรมหรู ผมเลยเ็บวามสสัยไว้แล้วรับเธอึ้นรถมา่อน
“เธออยาไปไหน”
เอ่ยถามนที่ำลัเหม่อลอยให้ลับมาสนใ
ปั้นฝันหลุบาลมอมือเล็ทีุ่มอยู่บนััวเอ เม้มริมฝีปาราวับลัเลในารอบ
“เราอไปับไวน์ไม่ไ้หรอ…”
“ไปไ้ แ่ถ้าให้ันเลือ บอไว้รนี้เลยว่าืนนี้บไม่สวยแน่”
“…”
ปั้นฝันเียบไป บ่บอัเนมาว่าเธออยู่ในสภาวะอารม์ไม่ปิ เพราะปิฝันะไม่อบที่ผมพูาสอแ่สอ่าม เธอ้อประหม่าหรือออะระแวผมนิๆ
อนนี้ปั้นฝันนิ่เินไป
“ว่าไ ะไปไหน?”
“ไปเที่ยวับไวน์ไ้ไหม ร้านที่ไวน์ลรูปนั่น็ไ้ เราอยาไป”
“แน่ใ?”
“…”
เียบหมายถึไม่แน่ใ ปั้นฝันหลบาผม เธอเียบไปเือบนาที สุท้าย็ยอมเอ่ยปาสารภาพ
“เราแ่ยัไม่อยาลับห้อ…”
“…”
“เมื่อี้… เราทะเลาะับแม่ อนนี้แม่ให้นไปเฝ้าที่อนโแล้ว”
นัวเล็พูเสียเบา สายามอเหม่อออไปยั้าทา
ที่ริผมพอรู้มาบ้าว่าปั้นฝันใ้ีวิอยู่ที่รุเทพนเียว แม่เธอแ่านใหม่ับาว่าาิแล้วย้ายไปอยู่่าประเทศ และถ้าพูามร รอบรัวเธอ่อน้ามีานะ แ่อนโที่ฝันอาศัยอยู่็เป็นอนโหรูราาเริ่ม้นอย่าน้อยหเ็ล้าน
ผมไม่ไ้รู้ถึเรื่อวามสัมพันธ์ื้นลึหนาบาในรอบรัวฝัน แล้ว็มีแ่ผมที่เ้าไปวอแวปั้นฝันฝ่ายเียว ฝันไม่เยพูเรื่อส่วนัวให้ผมฟั
วันนี้เป็นรั้แรเลยที่ไ้ยินเรื่อนในรอบรัวาปาเธอ
“เรายัไม่มีที่นอนืนนี้้วย้ำ”
วามมือบรรยาาศยาม่ำืนทำให้ผมมอเห็นใบหน้าฝันสะท้อนาระรถยน์ แววาลมโใสื่อที่ผมอบมอายวามหม่นหมอ
และถ้ามอไม่ผิ
ฝันน้ำาลอเหมือนพยายามลั้นไม่ให้ัวเอร้อไห้
เรื่อปั้นฝันับแม่อเธอ อามีวามับ้อนมาว่าที่ผมาเาเอาไว้
ผมับรถไปเรื่อยๆ อย่าไม่มีุหมาย แ่พยายามบัับไม่ให้เส้นทาออห่าาอนโอปั้นฝันไลเินไป
ยัไฝัน็้อลับห้อ
แ่แล้วร่าบาในุเรสแสนสวยหันลับมามอหน้าผม สีหน้าปั้นฝันไม่ไ้ีึ้นเลย และำถามอเธอ็ำลัสร้าเรื่อให้ผมและัวเธอเอ
“เราอถามอะไรไวน์หน่อยนะ”
“อืม”
“ไวน์อยานอนับเราไหม”
“ฝัน!” ผมหลุะอเธอสุเสีย แทบไม่อยาะเื่อในสิ่ที่ไ้ยิน!
“ถ้าไวน์อยาทำ เราะให้”
“ฝัน อย่าท้า”
แน่นอนว่าผมอยาไ้เธออยู่แล้ว ไม่อย่านั้นะเสียเวลามาวุ่นวายับเธอไปทำไม
ปั้นฝันวรรู้ัวว่าเธอวรหยุ
“อย่าล้อเล่นนะฝัน มันใ่เรื่อไหม!”
“ำอบอไวน์ือ ‘ไม่’ อย่านั้นหรอ?”
ล้าียัไถามผมแบบนั้น
อ้อยเ้าปา้า เรื่ออะไรผมะปล่อยโอาสทิ้ไป
ผมไม่ใ่นี ไม่เยเป็น และปั้นฝัน้อรู้ว่าเธอะมาลอีแบบนี้ไม่ไ้ ผมเลียวามรู้สึที่เหมือนัวเอำลัโนท้าทาย ันั้นน้ำเสียที่ใ้อบปั้นฝันึเร่รึมว่ารั้ไหนๆ
“เธอ้อรับผิอบำพูอัวเอแล้วฝัน”
ุหมายปลายทาเปลี่ยนไปยัห้อพัส่วนัวอผมทันที ปั้นฝันนั่เียบมาลอทา เธอไม่ัืนสันิอนผมูมือเ้าอนโ
ไม่สนแม่แล้วว่าเรื่อนี้ะบยัไ
ในเมื่อปั้นฝันพูออมาเอ ผม็ไม่มีทาปิเสธให้โ่
ไม่ว่าะเป็นวามิั่ววูบหรือ้วยเหุผลอะไร็่าที่ทำให้เธอล้าถามผมแบบนั้น ปั้นฝัน็้อรับเรื่อหลัานี้ให้ไ้
ผมันเธอเ้าไปยัห้อนอนอย่าไม่ลัเล ันไหล่เธอเบาๆ ให้ฝันนั่ลบนเีย สบาปั้นฝันอีรั้ วามประหม่าายัออมา นั่นยัไม่รวมารทำหน้าเหมือนะร้อไห้
แ่ในเมื่อฝันไม่พูอะไร ไม่ห้าม ไม่บอให้หยุ ผมะถือว่านั่นือฝันยินยอมและไม่เปลี่ยนใ
“เธออย่ามาร้อไห้ทีหลัแล้วัน”
……………………………………………………
ไวน์โมโหแล้ววว
ความคิดเห็น