คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Here at the wall
3.15 pm. Chelsea,New York
บ่ายแก่ของวันหยุดสุดสัปดาห์ หากมองไปที่ถนนในย่านเชลซี จะพบว่ามีชายหนุ่มผมสีน้ำตาลนั่งอยู่หน้าร้านกาแฟริมฟุตบาทในเสื้อโปโลสีฟ้ากางเกงยีนส์Levi แสงอาทิตย์ยามบ่ายสาดให้เห็นเค้าหน้า หน้าผากโหนกตรง จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบาง หนวดเคราเป็นสีน้ำตาลรางๆ และแว่นดำเรย์ แบนก็รับกับใบหน้าคนได้เป็นอย่างดี หากเสียแต่ว่า…
ริงโทนเสียงเพลงA fool for UของStevie Wonder ดังขึ้น "วันนี้วันอาทิตย์นะ" คริสรำพึง อย่างไรก็ตามคริสได้แต่รำพึงไปเช่นนั้น แต่ทว่าคริสคือมนุษย์งานจริงๆ เพื่อนถึงกับบอกว่า ต่อให้เทพีเสรีภาพไปอยู่ในL.A.ก็เถอะ คริสโตเฟอร์คงไม่แต่งงาน
"ครับ"
"ค..คริส มาที่..ศูนย์" ตู๊ด………….
"ท่านครับ…ท่าน"
คริสตะโกน พลางวางธนบัตรดอลล่าร์ใบละ 10 ไว้ และวิ่งออกจากหน้าร้านไปทันที แม้จะจับคำพูดไม่ได้แต่คริสจำได้ดีว่านั่นคือเสียงผู้อำนวยการศูนย์พิทักษ์พยานของเขาแน่นอน ผู้ซึ่งเขาเคารพรักอย่างแท้จริง และในชั่วขณะนี้เขาคงจะอยู่ในอันตราย
คริสโจนขึ้นรถ BMW ซี่รี่ส์ 3 เครื่อง 1800 ซีซี สีบรอนซ์อย่างรวดเร็ว สตาร์ทและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ชายแก่กำลังลืมตาเบิกค้าง ไซยาไนด์ถูกฉีดเข้าเส้นทางแขนซ้าย ร่างอวบอ้วนกำลังเกร็ง เขางอตัว …เมื่อไรจะพ้นซะที…. ชายแก่นึกในชั่วขณะจิตที่ร่างกายราวกับจะแยกออกเป็นเสี่ยงๆ ทำอณูของร่างกายดูเหมือนจะมีเข็มที่มองไม่เห็นนับแสนเล่มทิ่มแทงอยู่…ความเกร็งคลายตัวลง…มือที่กำแน่นเริ่มแบออก…ตัวกลับมายืดตรงอีกครั้ง
….ชายแก่สิ้นลม
เอี๊ยด..เสียงล้อบดถนน คริสก้าวออกจากรถและวิ่งอย่างรวดเร็วขึ้นไปยังตึกADC Towerlสูงตระหง่านในย่านMid Town ลิฟต์สีเงินดิ่งขึ้น เลขบอกว่าชั้น 49 คริสก้าวออกจากลิฟต์กึ่งเดินกึ่งวิ่ง เข้าไปยังศูนย์พิทักษ์พยาน…
"หวัดดีค่ะคุณคริส" แม่บ้านผิวสีที่มีนามว่า มาร์ธา เอ่ยทัก "มาทำงานวันหยุดหรอคะ" มาร์ธาหยอกล้อ
"มาร์ธา คุณเห็นคุณฮูโกมั๊ย" คริสขมวดคิ้ว
มาร์ธาส่ายหน้าพลางบอกว่า"คุณฮูโกไม่มาทำงานหรอกค่ะ" "ทำไมหรอคะ" มาร์ธาทำสีหน้าแปลกๆ
"ไม่มีไรผิดปกติบ้างเลยหรือ" คริสซัก
"ไม่ค่ะ..ปกติดี"
"ขอกุญแจผมหน่อย" มาร์ธายื่นกุญแจให้คริส คริสก้าวผ่านคอกทำงานไปเรื่อยๆ จนถึงห้องในสุด มูลี่ถูกดึงลง
คริสค่อยเอื้อมมือไปจับลูกบิด ผลักประตูเข้าไป ห้องทั้งห้องว่างเปล่าดูปกติดี "มันมีอะไรที่แปลกไป" สมองคริสกำลังทำงานอย่างหนัก …ให้ตายเถอะ กลิ่นๆ นี่มันกลิ่น… กลิ่นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเข้าใกล้ผนัง คริสยืนพินิจพิเคราะห์ ผนังด้านนี้กว้างพอที่จะเขียนอะไรบางอย่างลงไป…
"สงสัยเหมือนกันหรือคะ"
คริสหันขวับประสบกับหญิงสาวลูกครึ่งอเมริกันฝรั่งเศส มารี คุซโซ เจ้าหน้าที่หน่วยเดียวกับเขาแกทั้งยังเป็นบุตรีของอธิบดีกรมตำรวจ หากแต่ไม่สนิทสนมกับเขามากนัก
"เอ่อ…คุณคุซโซ" คริสมองอย่างสงสัย
"คุณไม่จำเป็นต้องสงสัยดิฉันหรอกค่ะ ฉันแวะมาเอาสำนวนส่งฟ้องแต่ดันมาพบความผิดปกติในห้องนี้" หญิงสาวพูดอย่างสบายใจราวกับเดินเล่นในเซนทรัล ปาร์ค
"อะไรที่คุณว่าผิดปกติละครับ" คริสลองเชิง …จาหยั่งเชิงฉันหรอ… มารี คิดในใจแต่พูดไปว่า "อย่าบอกดิฉันนะคะว่าอดีตนักสืบอย่างคุณไม่ทราบถึงความปกตินั้น" "นี่ค่ะ คือสิ่งที่คุณต้องใช้" มารีกล่าวพลางโยนวัตถุโลหะสีดำมะเมื่อมขนาดไม่ใหญ่เกินหลอดลิปสติก คริสรับมาเดาะไว้ในมือ ….black light นั่นเอง….
…ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแล้วละสิ… คริสกำลังหามันอยู่พอดีแต่ไม่รู้จะไปนำมาจากไหนในเวลาอย่างนี้ คริสกดไฟเปิด แสงสีออกม่วง ฉายออกมา คริสส่องตรงไปที่ผนังด้านที่มีกลิ่นแปลกๆ ภาพบางอย่างฉายวาบขึ้น
"งูสีดำ" คริสเอ่ยขึ้น และหันมามองหน้ามารี ดูเหมือนจะหาคำตอบจากหญิงสาว หญิงสาวส่ายหน้าที่มีเรือนผมสีบลอนด์ เป็นคำตอบว่า ไม่รู้
เวลาผ่านไปซักพัก
"งูสีดำ งูสีดำ" คริสพูดซ้ำไปซ้ำมา พลางเดินวนรอบห้อง
"ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ มีเพียงการเขียนรหัสคำใบ้บนผนังด้วยสารเคมี ที่มองเห็นได้ด้วยแสงแบล๊ก ไลท์ ผมได้รับโทรศัพท์จากคุณฮูโก เมื่อราว 20 นาทีก่อน เสียงเขาแย่มากราวกับโดน…โดนทำร้าย เขาบอกให้ผมมาพบที่นี่"
คริสถ่ายทอดเรื่องราว
"เป็นไปได้ไหมว่า เอ่อ หัวหน้าฮูโกถูกลักพาตัว" มารีถาม
"เป็นไปไม่ได้เลย อดีตหน่วยคอบราอย่างเขา…เดี๋ยว ใช่สิ หน่วยคอบรา สัญลักษณ์เป็นรูปอะไร" คริสกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"งูดำ" คริสและมารีเอ่ยขึ้นพร้อมกัน คริสยิ้มที่มุมปาก แล้วกล่าวต่อว่า "เราต้องแจ้งตำรวจให้ตามหาตัวเขาให้พบ ปต่รหัสพวกนี้เราควรจะต้องตามมันเอง เรื่องนี้ชักไม่ชอบมาพากลแล้วละสิ"
"ฉันว่าเราลบรูปภาพนั้นออกเถอะค่ะ หากว่าคนในเล่นไม่ซื่อ จะไม่เป็นผลดีกับเรานะคะ" มารีกล่าวอย่างรอบคอบ
"ใช่ครับ"คริสกล่าวพลางน้ำผ้าชุบน้ำยาเช็ดกระจกเช็ดรูปงูดำออก
"เราควรเริ่มที่ไหนดีคะ" มารีถาม "โทรแจ้ง 911 " คริสพึมพำ
ทั้งสองไม่ทราบได้ว่าเลย การสนทนาของทั้งสองอยู่ในสายตากลุ่มคนลึกลับที่แฝงตัวอยู่ตึกฝั่งตรงข้าม
"สงสัยพ่อครัวจะเก็บเศษอาหารไม่หมด" เสียงวิทยุดังขึ้น "บ๋อยไปจัดการให้เรียบร้อยซิ" "เบาๆนะ"
รถยนต์BMWแล่นจนมาหยุดที่สถานีตำรวจนิวยอร์ค
"ผมจะไปพบเพื่อนซักแปป จะไปด้วยกันไหม" คริสถาม
"ไม่เปนไร ฉันรอคุณในรถดีว่า" มารีบอกปัด คริสพยักหน้าและก้าวเข้าNYPDไป
"โย่ว่าไงเพื่อน เดี๋ยวนี้ภูมิฐานนะ" ตำรวจผิวสีคนนึงเอ่ยทัก ผมที่ถักเป็นคอร์นโรว์ และรอยสักตามแขน ดูเผินๆนึกว่าอัลเลน ไอเวอร์ซัน ยอดชู๊ตติ้งการ์ด ของ76ers
"ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยพินบอลล์" คริสเอื้อมมือมาแตะไหล่ของ พินบอลล์ หรือ มาร์คัส ไรท์
"ว่ามา" พินบอลล์หน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
"ข้างนอกดีกว่าในนี้ไม่สะดวก" คริสเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ
ทั้งสองเดินก้าวออกมาจากอาคารกำลังเดินลงมาจะขึ้นรถของคริส ชั่วขณะจิต คริสเหลือบไปเห็นรถ S.U.V.สีดำสนิท 2 คันวิ่งสวนทาง 1 way เข้ามา หน้าต่างถูกเลื่อนลง ปืนฟูลออโต้ขนาด 9 มม. โผล่ออกมา และกราดยิงมาทางรถของเรา คริสและพินบอลล์หมอบลงอย่างรวดเร็ว พินบอลล์ชักปืนพกสมิธ 3913 จากซองในเสื้อแจ๊กเกตออกอย่างรวดเร็ว วาดมือไปในทิศทางและกดไกปล่อยกระสุนขนาด 9 มิลลิเมตร กระสุนพุ่งกระแทกไฟท้ายคันแรกดูเหมือน พวกมันจะขับหนีแต่แล้วกลับหันหัวกลับมาทางที่พวกเขากำลังยืนอยู่ คริสได้สติตะโกนให้มารีออกรถ
"คุณคุซโซออกรถ"
มารีเหยีบคันเร่งจนมิด รถแล่นไปตามVandebilt Avenue ขึ้นไปทางเหนือ S.U.V.s 2 คันนั้นยังติดตามมาอย่างไม่ลดละพร้อมกับสาดกระสุนมายังพาหนะที่พวกเขาใช้หนีเอาชีวิตรอดอยู่
"ศูนย์นี่นักสืบไรท์กำลังถูกโจมตีจากคนร้ายไม่ทราบจำนวน ด้วยอาวุธปืนออโตเมติก บนถนน Vandebilt ตัดEasr 56th" พินบอลล์ขอความช่วยเหลือจากวิทยุมือถือmotorola
BMW วิ่งด้วยความเร็ว 80 ไมล์ต่อ ชม.บนถนนใจกลางนิวยอร์ค ห่ากระสุนยังสาดมาอย่างไม่ขาดสาย พินบอลล์ยิงตอบโต้ไปบ้าง แต่ก็ไม่อาจต้านทานสัญชาตญาณการล่าของพวกมันได้เลย รถวิ่งเลยมาถึงmadison avenue คริสร้องบอกให้มารีหักพวงมาลัยเข้าไปในCentral park รถทั้ง 2 คันที่ตามหลังมาติดไฟแดง จึงคลาดกับพวกเขาตั้งแต่ถนน 76 east แล้ว
ทั้งสองนั่งถอนหายใจ มารีนั่งปากสั่นเป็นระยะๆ คริสต้องปลอบว่า ไม่เป็นไรแล้ว พลางเหลือบตาไปมองพินบอลล์
"ขอตัวซักแปปนะครับคุณคุซโซ" คริสลากพินบอลล์ออกมานอกรถ เดินตามฟุตบาทเข้าไปในร้านกาแฟ
"มันเรื่องบ้าอะไรวะ คริสซี่" พินบอลล์ตะโกนใส่หน้าคริสโตเฟอร์
"แกลากฉันออกมาเพื่อนนั่งรถดูดกระสุนเล่นๆหรอวะ" พินบอลล์ร่ายยาว
"พินบอลล์ แกฟังฉันก่อน ฉันอยากให้แกสืบเรื่อง ทีมCobraหน่อย" คริสกดเสียงต่ำ
"ทำไมฉันต้องสืบให้แกด้วยวะ แกพาฉันมาตายชัดๆ" พินบอลล์พาล
"เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญน่ะสิ" คริสพูด
"ดูนั่น" คริสชี้นิ้วไปทางโทรทัศน์ในร้านกาแฟ
"ผู้สื่อข่าวได้รายงานถึงความคืบหน้ากรณี ทอม ฮูโก ผู้อำนวยการศูนย์พิทักษ์พยานได้หายตัวไปอย่างลึกลับ โดยภรรยาของคุณฮูโกได้ให้ข้อมูลว่า เขาออกจากบ้านมาที่ศูนย์พิทักษ์พยาน ถ้ามีความคืบหน้าเราจะรายงานให้ทราบโดยทันทีค่ะ ต่อไปเป็นข่าวเศรษ.."
"แกเข้าใจรึยัง" คริสถามเสียงสูงและอธิบายต่อว่า "ฉันกับคุณคุซโซได้กลิ่นแปลกๆอะไรบางอย่งเกี่ยวกับการหายตัวของฮูโก แล้.."
"เดี๋ยวๆ คุซโซ มารี คุซโซ ลูกสาวกีโยม คุซโซน่ะหรือ" พินบอลล์ถาม คริสพยักหน้า พินบอลล์ยิ้มยั่ว
"ไม่ใช่เวลาเล่นมาร์คัส" คริสกล่าวขรึม
"ต่อๆ" ตำรวจหนุ่มเอ่ยขึ้น
"ฉันกับคุซโซพบเบาะแสอะไรบางอย่างที่ฮูโกทิ้งไว้บนผนังห้องเขา" คริสอธิบาย
"อ้าว ถ้าอย่งนั้นตำรวจ คนอื่น FBI ก่อต้องเห็นหมดสิ" พินบอลล์ถาม "ไม่หรอกมันต้องใช้แบล๊ก ไลท์อ่าน และชั้นก้อลอบมันไปแล้ว"
"ทำลายหลักฐานในที่เกิดเหตุติดคุกกี่ปีดีเนี่ย" พินบอลล์แหย่
คริสไม่สนใจพูดต่อ "ฉันต้องการให้แกหาข้อมูลนี้ให้ชั้น" คริสยื่นกระดาษโน้ทให้พินบอลล์
"Cobra Team"
"ได้ แล้วฉันจะติดต่อไป" พินบอลล์รับคำ แล้วเดินหันหลังไป
มารี ซีโมน คุซโซ นั่งเท้าคางอยู่ในรถBMW สีบร๊อนซ์สภาพพรุนทั้งคันใน Central Park จากจุดนี้ไม่มีใครสามารถมองเห็นรถคันนี้จากถนนได้…
….มันวันวินาศสันตะโรอะไรเนี่ย… มารีคิด
"ดื่มกาแฟหน่อยมั๊ยครับ" คริสยื่นคาปูชิโน เข้ามาทางหน้าต่างที่แตกละเอียด
"ขอบคุณค่ะ" มารียิ้มบาง
"อ่อ แนะนำอย่างเป็นทางการ ผมคริสโตเฟอร์ สปีเดอร์ หัวหน้าส่วนงานประสานงาน แห่งศูนย์พิทักษ์พยานนิวยอร์ค ครับผม" คริสทำท่าทางขึงขัง
มารียิ้มเห็นฟันขาวพลางตอบไปว่า "ฉัน มารี ซีโมน คุซโซ ค่ะ แผนกก้านการศาล ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" มารีพูดพลางยื่นมือเรียวขาว คริสสัมผัสตอบและยิ้มให้อย่างอบอุ่น
to be contunues
ความคิดเห็น