ปฏิบัติการรักนายซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

   ‘ ใช่ ’  เมื่อหญิงสาวยอดปริปากพูดออกมาหลังจากที่เงียบอยู่นาน  ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตัวชา

ปึง!!!  ‘ โธ่เว้ย~ ’  อยู่ๆ หมัดที่กำอยู่แน่นชกเข้าไปที่ผนังของห้องถึงกับทำให้หญิงสาวสะดุ้ง

...................แค่คำนี้คำเดียว.............

.........................................................................................................     

             ในยามค่ำคืนมีเพียงแสงไฟสลัวๆที่อยู่ตามข้างถนนบวกกับสายลมที่พัดมาเป็นครั้งคา มีเพียงหญิงสาวที่กำลังเดินกลับบ้านเพียงลำพัง


 “ ยายค่ะนู้กลับมาแล้วคร้า”  


เมื่อกลับถึงบ้านหญิงสาวได้เอ่ยกับยายที่กำลังนั่งทำขนมเพื่อเตรียมขายในวันถัดไป

“  กลับมาแล้วเหรอยายหนู ”

 “ค่ะ ยายแล้วไซนัสล่ะค่ะ”


หญิงสาวเอ่ยถามถึงน้องชายทันทีเมื่อกลับมาบ้านแล้วไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้ที่เป็นน้องชายของตนเลยทั้งๆที่บ้านออกจะเล็กนิดเดียว

“ อ๋อ เห็นบอกกับยายว่าหางานทำได้แล้ว แล้วยังบอกว่าไม่อยากขอเงินกับหลานใช้แล้ว”

หญิงสาวนิ่งคิดก็เพราะเมื่อตอนหัวค่ำน้องชายของเขายังเข้าไปขอเงินเขาอยู่เลยแถมยังบอกกับเขาว่าจะไปทำรายงานที่บ้านเพื่อน

“ยายค่ะไซนัสได้บอกยายไว้มั้ยค่ะว่าทำงานที่ไหน”

“อื่ม  เห็นบอกไว้ว่าทำงานที่ไหนน่ะ”

“ที่ไหนค่ะยาย”

“อ๋อๆ ที่ร้านหมูกระทะหน่ะ ไซคีมีอะไรรึเปล่า”

“เดียวหนูมานะค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวรีบออกจากบ้านทันที

.........................................................................................................

  ตอนนี้ฉัน ‘ไซคี’ มายืนอยู่ที่ด้านหน้าผับแห่งหนึ่ง ทำไมต้องมาที่นี่เหรอ ก็เพราะฉันไปที่ร้านหมู่กระทะตามที่ไอ้น้องบ้านั้นบอกกับยายไว้แต่พอไปถึงกับไม่เห็นอะไรเลยพอถามใครก็ไม่มีใครรู้จัก พอโทรหาเจ้าตัวกับตัดสายทิ้ง แต่โชคยังดีตอนกลับออกมาจากร้านเห็นเพื่อนอีกกลุ่มของไอ้น้องบ้านั้นพอถามเขาก็บอกมาว่าเห็นน้องชายของฉันที่ผับ แล้วก็ให้ที่อยู่ผับฉันมา

“ขอโทษครับ ขอตรวจบัตรประชาชนด้วยครับ”

“นี่ค่ะ”

ฉันส่งบัตรประชาชนให้กลับผู้ชายร่างใหญ่หุ่นพี่บิ๊กคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูของผับ

“ เสร็จแล้วครับ นี่ครับ”

 หลังจากที่ฉันส่งบัตรให้พี่บิ๊กเขาก็ยื่นบัตรส่งคืนให้กับฉันก่อนที่จะเปิดประตูให้เดินเข้าไปข้างในขอเรียกว่าพี่บิ๊กล่ะกัน 555

          ที่ข้างในผับมีเพียงแสงไฟที่เวทีส่องไปส่องมาเท่านั้น ฉันกำลังพยายามมองหาเป้าหมายจนกระทั้งตาสะดุดเข้ากับผู้ชายร่างสูงที่สวมเสื้อยืดที่ขาวกับกางเกงยีนขายาว

“ ไซนัส!!! ไอ้น้องบ้า ”


พอฉันเห็นไอ้น้องนรกนั้นฉันก็ตระโกน  ออกไปด้วยความโมโห พอเจ้าตัวได้ยินก็หันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ตกใจจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เบื่อโลก


“ มีอะไร ”


ห๊ะ!!!  อะไรนะ นี่จะไม่สำนึกผิดเลยเหรอ คิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบกาวขาไปข้างหน้า พอฉันยื่นอยู่ด้านหน้าผู้เป็นน้องชาย ฉันก็ยื่นมองด้วยความรู้ที่   ใบหน้าร้อนฉาว สั่นไปทั้งตัว อยากจะฆ่าน้องเลวๆคนนี้จริงๆ


“ มีอะไรอย่างนั้นเหรอ ไหนบอกว่ามาทำรายงานที่บ้านเพื่อนไงแล้วมาอยู่อะไร ที่นี่  ห๊ะ”

 “ก็แค่มาผับมันก็ไม่เห็นมีอะไรหน้าเสียหายน่า”


อะไรนะไม่มีอะไรหน้าเสียหายนั้นเหรอ แล้วนี่ยังจะไม่คิดสึกนึกผิดเลยสินะ


“กลับบ้าน”


คิดอย่างนั้นฉันก็ดึงแขนไอ้น้องเลวนี่เพื่อที่จะออกจากผับ แต่กลับถูกดึงกลับคืนด้วยแรงที่มากกว่าทำให้ฉันเสียหลักเซไปชนกับผู้ชายด้านข้างที่กำลังเดินผ่านมาทางนี้อย่างแรงพอดี

เปร๊ง!!   เสียงแก้วเครื่องดื่มที่คนที่ฉันชนตกลงกับพื้น

“ขะ ขอโทษคะ”


ฉันพูดขอโทษทันทีที่ฉันชนกับเขา พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีฉันถึงกับตกใจ ฉันจำได้ว่าเขาชื่อ ‘นักเชอร์’ เป็นนักร้องซุปเปอร์สตาร์คนหนึ่งของเอเชียที่ดังมากๆในตอนนี้


“ขะ ขอโทษคะ”


ฉันเอ่ยขอโทษอย่างกระตุกกระตัก แต่เขากับกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าของฉัน

“เปลี่ยนจากคำว่าขอโทษ แล้วคืนนี้เรามาสนุกกันไหม”


พอเขาพูดจบก็ประกบปากจูบฉันทันที่โดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตกลงอะไรกับเขาเลย  ฉันถึงกับตกใจไปชั่วขนาด


“อื๊ม อ่อย อั้นนน อื๊มม”

เพี๊ย!!! ทันทีที่เขายอมถอนลิ้มฝีปากออก ฉันก็ตบหน้าเขาทันที


 “ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่นายจะทำอะไรๆก็ได้นะ ”  

“หึ” 


 แต่นายนั้นกับทำแค่ยกมือขึ้นมาลูบที่ใบหน้าด้านที่ฉันตบไป แล้วก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเคย แล้วทำเหมือนสิ่งที่เขาทำลงไป มันไม่รู้สึกผิดอะไรเลย   นี่มันจูบแรกของฉันนะ