The triple memory บันทึกเรื่องราวแห่งเพื่อนทั้งสาม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                ตามอดีตกาลเมื่อนานมาแล้ว มีองค์ราชันผู้คุ้มครองอยู่หนึ่งองค์ ท่านคุ้มครองเหล่ามนุษย์และเหล่าอมนุษย์ให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข

                อยู่มาวันหนึ่งท่านพบรักกับราชินีต่างอาณาจักร แล้วอภิเษกสมรสกับนาง

                ทั้งสองให้กำเนิดบุตรชายสองพระองค์ บุตรชายทั้งสองเป็นฝาแฝดกัน กัน ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายจึงล้วนแต่เหมือนกันทั้งหมดสิ้น แต่จะมีสิ่งที่แตกต่างกันอยู่เพียงแค่จุดเดียว นั่นคือลักษณะนิสัยของทั้งบุตรทั้งสอง

                บุตรชายคนแรกมีนิสัยเปรียบได้ดั่งธารน้ำที่ไหลเย็น เขาเป็นคนใจเย็น มีสติรอบคอบ เยือกเย็น อ่อนโยนและใจดี ถึงแม้ว่าในฐานะของกษัตริย์นิสัยของบุตรชายคนแรกจะดูอ่อนแอ แต่แท้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ

                ส่วนบุตรชายคนที่สองมีนิสัยดั่งเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ ใจร้อน บุ่มบ่าม มุทะลุ ชอบวางตัวเป็นใหญ่แกล้งคนอื่นเขาไปทั่ว แต่เขาก็มีจิตใจอ่อนโยนไม่แพ้บุตรชายคนแรกเช่นกัน

                และถึงแม้ว่าทั้งสองจะมีนิสัยที่ต่างกันออกไปคนละขั้ว วันๆเอาแต่ทะเลาะกัน มีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันเองตลอดเวลา แต่ทั้งสองก็ยังคงรักใคร่กันดั่งพี่น้องชาวบ้านทั่วไป และช่วยเหลือกันในยามที่อีกฝ่ายทุกข์ยากสม่ำเสมอ

แต่แล้วช่วงเวลาแห่งพี่น้องก็หยุดลง...เมื่อเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเขาทั้งสองเริ่มมีปากเสียงกัน...

ในช่วงเวลานั้นสองพี่น้องฝาแฝดแสนสุดจะทุกข์ทรมานใจ พวกเขาไม่ปรารถนาให้องค์ราชันและองค์ราชินีมีปากเสียงกัน เขาทั้งสองไม่รู้ว่าเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของตนทะเลาะกันด้วยเรื่องอะไร แต่ที่พวกเขาทั้งสองรู้แน่ชัดคือมีปากเสียงกันถึงขั้นเลือดกบปาก...

เหตุการณ์อันน่าหดหู่ใจดำเนินไปเรื่อยจนกระทั่งวันหนึ่ง สมเด็จราชินีทนไม่ไหวกับการกระทำและความคิดเห็นที่ไม่ลงรอยกันขององค์ราชาจึงต้องปลีกตัวกลับอาณาจักรเดิมของเธอโดยตั้งตัวเป็นศัตรูกับองค์ราชา...แล้วพาบุตรชายคนที่สองไปกับเธอด้วย...

องค์ราชันเองก็มีความเห็นเช่นเดียวกับองค์ราชินี เพราะทนกับการกระทำและความเห็นที่ไม่ลงรอยกันไม่ได้ จึงตัดสินใจแยกกันอยู่... โดยที่มีบุตรชายคนแรกอยู่เป็นเพื่อน...

ถึงแม้ว่าบุตรชายฝาแฝดทั้งสองจะเหงาหงอยเมื่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน... เมื่อไม่มีครอบครัวที่อบอุ่นดั่งเช่นเมื่อก่อน...แต่เพื่อผู้มีพระคุณ... เพื่อเสด็จพ่อและเสด็จแม่... ไม่ว่าเขาจะเศร้าโศกเพียงใดเขาก็จะต้องทำตัวให้มีความสุขสมกับการตัดสินใจของท่านทั้งสองที่ตัดสินใจแยกกันอยู่เพื่อความสุขที่แท้จริง

เมื่อองค์ราชินีกลับอาณาจักรไปไม่นานก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นอีกครั้ง องค์ราชินีและองค์ราชันได้เปิดสงครามระหว่างกัน เพราะความเคียดแค้นต่อกัน... และละโมบในความรุ่งเรืองของกันและกัน

ในช่วงเวลาแห่งสงครามและความโหดร้ายดำเนินต่อไปอย่างไม่มีสิ้นสุด... บุตรทั้งสองต่างรู้สึกอึดอัดเมื่อตนต้องเข้าร่วมสงคราม... แต่พวกเขาจะอึดอัดยิ่งกว่าเมื่อเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของพวกเขาต้องเข้าห้ำหั่นกันเอง

บุตรทั้งสองทนดูไม่ไหว พวกเขาไม่ต้องการเห็นบุคคลอันเป็นที่รักเข้าห้ำหั่นกันเอง ไม่ต้องการเห็นประชาชนของพวกเขาล้มตายกันไปทีละคน ไม่ต้องการเห็นเด็กน้อยร้องไห้เมื่อสูญเสียครอบครัว และที่สำคัญที่สุด...

พวกเขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับพี่น้องตนเอง...

แต่แล้วสงครามก็สิ้นสุดลง... ผลลัพธ์อันไม่คาดฝันประกฎแก่สายตาประชาชนและบุตรทั้งสอง องค์ราชันและองค์ราชินีสิ้นชีพจากคมดาบของกันและกัน

บุตรทั้งสองเสียใจมาก... พวกเขาต้องขึ้นเป็นองค์ราชาทั้งที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบปี พวกเขาต้องรับความเคียดแค้นของประชาชนที่มีต่ออาณาจักรตรงข้ามไว้เพื่อไม่ให้ใครซี้ซั้วออกไปฆ่าฟันกันเอง

พวกเขาต้องตั้งตัวเป็นศัตรูกับพี่น้องของตนเอง... ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่อยากเป็น...