คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : เจ้าของร้านไม่อยู่ที่นี่ดังนั้นพวกเจ้าทุกคนปฎิเสธที่จะไม่เล่นเกม?
ตอนที่71
เจ้าของร้านไม่อยู่ที่นี่ดังนั้นพวกเจ้าทุกคนปฎิเสธที่จะไม่เล่นเกม?
ความรู้ของฟางฉีถูกจำกัดไว้เพียงความทรงจำของเจ้าของร่างเก่าและการสนทนาพูดคุยภายในร้านเกมแห่งนี้เท่านั้นความจริงหลังจากที่เขาได้มายังโลกใบนี้ภายในไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้ย่างเท้าก้าวออกไปจากถนนเส้นนี้เลยยกเว้นต่อเมื่อตอนที่ว่าเขาจะไปสอบเข้าสถาบันหลินยันหรือสถานที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ในโดโจ
ก่อนที่เขาจะเปิดร้านอินเทอร์เน็ตแห่งนี้เขาไม่ได้ออกจากถนนเส้นนี้บ่อยนักเพราะเขารู้สึกว่าถูกคุกคามอยู่เสมอและเชื่อว่าผู้ชายที่ไม่มีพลังหรือพรสวรรค์ด้านอื่นๆก็ไม่สามารถที่จะอยู่รอดปลอดภัยได้ในเมืองที่มีผู้ปลูกฝังอยู่มากมายเช่นนี้
กลับกันตอนนี้มันเป็นเพียงเพราะเขาไม่มีเวลาว่างไปเที่ยวไหนเลยทำให้เขาก็ยังไม่ได้ออกไปจากถนนเส้นนี้
ครั้งที่แล้วเขาต้องออกจากร้านไปก็จริงแต่การเดินทางของเขาจบลงด้วยอาหารเช้าที่เร่งรีบดังนั้นเขาจึงกลับมารู้สึกรำคาญ ดังนั้นในวันนี้ฟางฉีจึงอยู่ในอารมณ์ที่ดีเมื่อเขาสพายปืนยิงจรวดไว้ที่หลังของเขาและออกไปทันที
ขณะที่เขาเดินไปที่ใจกลางเมืองจิ่วหัวเขาก็สังเกตเห็นว่าถนนกลายเป็นความวุ่นวายของฝุงชน ถนนที่เขาอยู่ในปัจจุบันนี้เรียกว่า ถนนต่านฟู ซึ่งเป็นถนนที่มีธุรกิจและศูนย์การค้าที่มีชื่ีอเสียงในเมือง
เช่นเดียวกับเขาผู้คนจำนวนมากสะพายอาวุธไว้ที่หลังท้ายที่สุดนี่คือโลกของนักรบและผู้ปลูกฝัง
มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่.....ฟางฉีสามารถเห็นขุนนางแต่งกายอย่างสง่างามและผู้ปลูกฝังและเหล่านักปราชญ์ได้ในทุกที่ ของถนนเขามาถึงโลกนี้เมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่เคยเห็นภาพทิวทัศน์ที่วุ่นวายและงดงามขนาดนี้มาก่อน ร้านค้าสองชั้นนับไม่ถ้วนตั้งอยู่ทั้งสองข้างของถนนตกแต่งไปด้วยกระเบื้องหลังคาที่มีกระจกหลากสีสันประดับอยู่
-Golden Rain toer-
ชื่อแปลกๆฟางฉีเหลือบมองไปที่ร้านค้าโบราณแห่งนี้ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาเป็นคนแรกของเข้าวันนี้
นี่คือร้านค้าที่ขายสิ่งประดิษฐ์ทางวิญญาณที่ขายให้กับผู้ปลูกฝังที่อยู่ภายในเมืองจิ่วหัวและนักผจญภัยต่างๆที่แวะเวียนมาที่เมืองจิ่วหัว
ทันทีที่ฟางฉีเดินเข้ามาภายในศาลาแห่งนี้เขาก็เห็นสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณทุกประเภทวางไว้ในตู้กับผนังแต่ละชิ้นมีรายละเอียดเล็กน้อยและราคาค่อนข้างที่จะแพงเอาการ
"เฮ้ดูสิ!" เมื่อฟางฉีที่กำลังหลงเสน่ห์วัตถุทางจิตวิญญาณลูกค้าบางรายที่เข้ามาภายในร้านค้าต่างพากันชี้มาทางปืนยิงจรวดที่ฟางฉีกำลังสะพายอยู่และพากันกระชิบกระชาบ "อาวุธนี้มาจาก Resident Evil ไม่ใช่หรือ"
"ข้าก็คิดอย่างนั้น..." ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสีเหลืองตอบว่า "ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นแบบจำลองหรืออะไร แต่ข้าคิดว่าอาวุธนี้มีอยู่เฉพาะใน Resident Evil เสียอีก"
"มันดูเหมือนจริงมากๆเขาเล่นResident Evilด้วยหรือไม่"
"ไปถามเขาสิ"
"......"ฟางฉีได้ยินตั้งแต่ที่พวกเขาพากันกระชิบกัน แม้ว่าพวกเขาจะกระชิบแต่เขาก็ยังคงได้ยินบทสนทนาทั้งหมดและใบหน้าของเขาก็กระตุกเล็กน้อย
ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาเริ่มจะสามารถสร้างแบบจำลองอาวุธของข้าได้อย่างรวดเร็ว.......
"สวัสดีสหาย" ชายหนุ่มเสื้อเหลืองที่เดินเข้ามาหาฟางฉีและวางมือของเขาไว้ที่หน้าอกเพื่อทักทาย "เจ้าเล่นResident Evilด้วยหรือไม่"
ฟางฉีได้ยินดังนั้นเขาก็พูดไม่ออก คนที่เล่นResident Evilจะไม่รู้จักฐานะของเขาที่เป็นเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ได้อย่างไร
เป็นอีกครั้งที่เขาไม่ควรที่จะตกใจตั้งแต่วันที่เขารับเจียงเสี่ยวหยูมาเป็นคนดูแลลูกค้าที่แผนกต้อนรับในขณะที่เขาเล่น Diablo ในมุมเล็กๆของร้านแทน
ชายหนุ่มคนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่เปิดเผย เขาตบไหล่ของฟางฉีและถามว่า "เจ้าอยู่ที่ไหนในเกมแล้วตอนนี้หรือ?เจ้าต้องการที่ให้ข้าช่วยหรือไม่ข้าสัญญาว่าเจ้าจะผ่านการเล่นเกมนี้ในเวลาไม่นาน"
ใบหน้าของฟางฉีบิดเบี้ยวอีกครั้ง "ไม่เป็นไร...ข้าต้องการที่จะดูสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่นี่..."
"เจ้ามาที่นี่เพื่อซื้อสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณใช่หรือไม่" ชายหนุ่มตบหน้าอกของตัวเอง "นั่นง่ายมากลุงของข้าเป็นเจ้าของร้านนี้บอกสิ่งที่เจ้าต้องการและข้าจะขอให้พวกเขามอบส่วนลดให้แก่เจ้า"
ข้าควรจะบอกเขาว่าข้ากำลังเล่น Diablo อยู่หรือไม่? ฟางฉีคิดภายในหัวของเขา
......
- ร้านต้นกำเนิดอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ -
"หืม!!เจ้าของร้านอยู่ที่ไหนกลุ่มคนที่ทยอยเข้าไปในร้าน แต่ไม่เห็นฟางฉีพวกเขาจึงพากันมารวมตัวที่บริเวณหน้าเคาน์เตอร์และถามว่า "เด็กน้อยเข้าของร้านอยู่ที่ไหน"
"พวกเจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่นเกมหรือ?ทำไมพวกเจ้าถึงถามหาเจ้าของร้าน" เจียงเสี่ยวหยูสับสนแล้วมองไปทางเย่เชาว์เทาและกลุ่มชายหน้าตาดีที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา
"ข้ามาที่นี่เพื่อพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับบางสิ่ง" เย่เชาว์เทาชี้ไปทางสาวกมากกว่าสิบสองคนด้านหลัง "เจ้าเห็น?คนเหล่านี้หรือไม่พวกเขาเป็นสาวกที่มีความสามารถของกลุ่มข้า ข้าต้องการที่จะพูดคุยกับเจ้าของร้าน"
จากนั้นเขาก็ตบเคาน์เตอร์แล้วถามว่า "เจ้าของร้านอยู่ที่ไหนบอกให้เขาออกมาพบข้า!!"
"มีปัญหาอะไรที่จะพูดเกี่ยวกับเจ้าของร้านเพียงเจ้าเงินและสามารถเล่นเกมได้เลย!!" เจียงเสี่ยวหยูพูดด้วยการดูถูกและเหยียดหยาม "แค่ให้คริสตัลแก่ข้าและสอนพวกเขาให้เล่นเกมด้วยตัวเอง"
"........."เย่เชาว์เทา
"ทำไมเขาถึงตัดสินใจออกนอกร้านในวันนี้"อันเหว่ยดูหดหู่ "เมื่อคืนนี้ข้าคิดถึงวิธีการจัดสรรคะแนนทักษะสองวิธีและต้องการที่จะถามเขาว่าวิธีไหนดีกว่ากันทำไมวันนี้เขาถึงไม่อยู่ที่ร้านได้อย่างไร"
เจี่ยงเสี่ยวหยูตกตะลึงที่เขาต้องการคำแนะนำจากฟางแี?
"เด็กเหลือขอคนนั้นอยู่ที่ไหน" นาหลันฮ่องหวูถาม "ข้าต้องการดูเขาเล่นเกมทำไมเขาไม่อยู่ที่นี่"
"ใช่แล้วพวกเรามาที่นี่เพื่อที่จะมาดูการเล่นของเจ้าของร้าน" ผู้เล่นคนอื่นๆที่เลือกตัวละครพาลาดินเช่น หลินเส่าและคุนหลู่รู้สึกทึ่งกับเทคนิคของฟางฉีเมื่อวานนี่เช่นการใช้งานของเจ้าหน้าที่ TP ดังนั้นพวกเขาจึงอยากที่จะดูเจ้าของร้านในวันนี้
พวกเขาใช้เวลาก่อนที่จะเริ่มเรียนมาที่นี่แต่วันี้ฟางฉีกับไม่ได้เล่นเกม?
พวกเขาบ่นว่า "เรามาถึงที่นี่ในตอนเช้าเพื่อมาดูเจ้าของร้านเล่น Diablo ทำไมเขาถึงไม่อนู่ที่นี่?"
สำหรับพวกเขาการดูฟางฉีเล่น Diablo เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำในทุกๆวันและมันก็สนุกไปไม่น้อยกว่าการเล่นเกมด้วยตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจะไม่มาที่นี่ได้อย่างไร
แต่ในวันนี้เจ้าของร้านไม่อยู่ที่ร้านนั่นหมายความว่าพวกเขาจะต้องกลับไปเล่นเพียงหกชั่วโมงต่อวันและใช้เวลาที่เหลือในการเอ้อระเหย?
เจียงเสี่ยวหยูไม่มีคำไหนที่จะกล่าว มันเป็นเพียงเกม ทำไมพวกเขาทุกคนถึงทำมันราวกับเป็นเรื่องใหญ่โต
"เขาไปที่ไหน?" อันเหว่ยเรียกร้อง "บอกให้เขากลับมา"
ในอดีตฟางฉีอยู่ที่ร้านเสมอดังนั้นอันเหว่ยจึงสามารถถามคำถามใดที่เขามีและคอยชื่นชมในการเล่นเกมของฟางฉีเสมอมา อย่างไรฏ็ตามตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่อันเหว่ยรู้สึกถึงการต่อสู้ภายในใจที่ไม่เคยมีมาก่อน
เขาจะเล่นได้อย่างไรถ้าคะแนนทักษะของเขาไม่ได้ถูกใช้อย่างสมบูรณ์
"มันเป็นเรื่องใหญ่!!" เย่เชาว์เทาดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมาแล้วนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ "บอกเขาว่ามีธุรกิจใหญ่รอเขาอยู่ที่ร้านถ้าเขาไม่กลับมาก็ลืมมันไปได้เลย!! เราจะไม่กลับมาอีก!"
"เขาพูดถูก!!" อันเหว่ยเป็นอีกคนที่สนับสนุน "ถ้าข้าไม่ได้คำตอบในเรื่องนี้ข้าจะใช้เวลานานเกินไปที่จะฆ่าพวกอสูรมันเสียเวลา ถ้าเขาไม่กลับมาข้าจะไม่เล่นมัน!!"
เยาเชาว์เทากล่าวเสริมอีกว่า "แค่บอกเขาว่าถ้าเขาไม่กลับมาเราทุกคนจะหยุดเล่นและเขาจะต้องสูญเสียลูกค้า!!"
เมื่อได้ยินดังนั้นเจียงเสี่ยวหยูก็รู้สึกไม่พอใจและวางมือลงบนเอวของเธอ "ก่อนที่เจ้าของร้านจะออกไปเเขาบอกให้ข้าบอกกลับพวกเจ้าทุกคนว่าทำในสิ่งที่พวกเจ้าต้องการถ้าพวกเจ้าไม่ต้องที่จะการเล่นก็ออกไป"
"อะไร?" ผู้คนที่ขู่ว่าจะหยุดเล่นเกมในตอนนี้ก็งุนงงและพากันมองกันไปมาเมื่อได้ยินสิ่งที่เจจียงเสี่ยวหยูบอก
เจ้าของร้านช่างเป็นคนที่เหย่อหยิ่งเสียนี่
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าฟางฉีจะเป็นคนเดียวที่จะสามารถพูดสิ่งนี้ได้ ดังนั้นทันทีที่เจียงเสี่ยวหยูกล่าวออกมาทุกคนก็รู้สึกอึดอัดใจ
"ข้า...."อันเหว่ยกำลังจะบอกว่าเขากำลังจะจากไปในตอนนี้ แต่ก่อนที่คำพูดของเขาจะออกมาจากปากของเขาก็เปลี่ยนมันแล้วพูดว่า "ข้าจะไม่พูดกับเจ้าแล้ว ข้าจะรอเขาอีกสองสามชั่วโมง"
"ท่านพ่อข้าจะไปเล่น Diablo ก่อนเธอพูดถูก" เย่เชาว์ยี่หัวเราะในขณะที่เธอวิ่งเข้าไปข้างใน
"เย่เชาว์ยี่!!!!" ใบหน้าของเย่เชาว์เทาแดงจัดเขาเพิ่งจะพูดว่าทุกคนในกลุ่มของเขากำลังจะจากไปมันช่างเป็นการหักหน้าของเขาเสียนี้กระไร"
เย่เชาว์เทาพูดอย่างน่ากลัวว่า "ติดต่อเจ้าของร้านและบอกให้เขากลับมาข้าต้องการคุยกับเขาเกี่ยวข้องกับก่อนหน้านี้!!"
"เจ้าของร้านไม่มีหยกสื่อสารข้าไม่สามารถติดต่อกับเขาได้" มือของเจียงเสี่ยวหยูยังอยู่ที่เอวของเธอ "ถ้าเจ้าต้องการให้เขากลับมาก็ให้ออกไปหาเขาด้วยตัวเอง"
"...."เมื่อได้ยินดังนั้นลูกค้าทุกคนก็รู้สึกอยากจะต่อว่าเธอเสียเหลือเกิน
ความคิดเห็น