ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เบื้องหลังวิธีกำจัดซอมบี้
ตอนที่ 7
เบื้องหลังวิธีกำจัดซอมบี้
**เปลี่ยนชื่อตัวละครเล็กน้อย ซ่งชิงเฟิง (ซองชิงเฟย) วังไท่ (หวังไท้)
................................................
หลังจากที่ประตูเมืองเพิ่งเปิดมีผู้คนยังคงสัญจรในบริเวณประตูอย่างเบาบาง ที่ประตูเมืองมีชายหนุ่มสามคนปรากฎอยู่คนหนึ่งส่วมชุดสีขาวและอีกคนสวมชุดสีแดง " นายน้อยมันเป็นเกมที่ดีจริงๆหรือ?ทำไมนายน้อยต้องปลุกเราแต่เช้าตรู่ " ชายหนุ่มสองคนเดินตามอย่างเร่งรีบตามรอยเท้าของซองชิงเฟิงไปแต่ก็ล้มเหลวในการติดตามพวกเขาไม่สามารถติดตามได้ทัน
" ช้าลงหน่อยนายน้อย!ท่านรีบร้อนอะไรหนักหนา? " ชายหนุ่มชุดแดงถือพัดไว้ในมือและส่งไปให้ซองชิงเฟย
"นายน้อยมันเป็นเพียงร้านค้าเล็กๆทำไมนายน้อยถึงจริงจังกับมันมากนัก? " ชายหนุ่มในชุดแดงโบกพัดในมือของเขาอย่างไม่เป็นทางการดูเหมือนว่าเขาจะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย
" ท่านไม่ได้มางานเลี้ยงเมื่อวานนั่นเป็นเรื่องที่ไม่สุภาพเลยสำหรับท่าน " เขากล่าว
" เขาพูดถูก! " ชายหนุ่มสวมชุดขาวกล่าว "ท่านทำให้ข้างงนายน้อย "
" นอกจากนี้ท่านไม่รู้หรือว่าวันนี้เป็นวันอะไร? " ชายหนุ่มชุดแดงเข้ามาพูด "มันคือวันที่สถาบันหลิงยันเปิดรับสมัครสอบ ! ข้ารู้ว่าพี่ชายของข้าแข็งแกร่งและมีประการณ์มากพอที่จะเพิกเฉยต่อวันอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่เราต้องการได้อันดับที่สูงอยู่ท่านจะขอให้เราไม่ทำการสอบและเล่นเกมกับท่านได้อย่างไร? "
" พวกเขาไม่ได้เปิดการสอบตลอดเวลาทั้งวันหรอกหรือ?" ซองชิงเฟิงตอบกลับด้วยความเย็นชา
" ....... " เขามีประเด็นการทดสอบของสถาบันหลิงยันมันดำเนินการทดสอบไปตลอดทั้งวันและด้วยสถานะของพวกเขามันไม่น่าจะมีปัญหาหากพวกเขาจะมาถึงช้ากว่าผู้สอบที่เหลือคนอื่นๆ
" ท่านพูดถูก" ชายหนุ่มชุดขาวหัวเราะแบบแห้งๆนั่นเป็นสาเหตุที่ซองชิงเฟิงลากพวกเขาออกมาเล่นเกมแต่เช้าตรู่?
"ลืมมันไปเถอะ" ชายหนุ่มชุดแดงพยายามไกล่เกลี่ยข้อพิพาทของพวกเขา "ถ้าอาจารย์น้อยแนะนำพวกเราก็อาจจะไปกัน"
ฝางฉีตื่นแต่เช้าตรู่เขามองดูเวลาตอนนี้มันยังไม่ถึง 8 โมงเช้าเลยอย่างไรก็ตามมันก็โอเคเนื่องจากเขาตื่นเช้าเขาอาจเปิดร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของเขาเร็วขึ้นมากกว่าเดิมเขาเดินลงบันไดและปลดล็อคประตูร้านของเขาเพื่อที่จะออกไปหาไรกินตอนเช้าๆ จากนั้นเขากำลังจะออกไปซื้อขนมปังนึ่งเพื่อ.......
"นายน้อยสถานที่นี้จะเปิดหรือไม่อย่างน้อยข้าควรเรียกเจ้าของร้านออกมา?" หนึ่งในสหายของซองชิงเฟิงถามด้วยเสียงอู้อี้ หลังจากที่พวกเขามายืนอยู่ด้านหน้าร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในตอนเช้าตรู่แบบนี้ ทันใดนั้นเองประตูร้านก็มีการขยับและเปิดออกมาฝางฉีชงักทันทีเมื่อเห็นซองชิงเฟิงและชายหนุ่มอีกสองคนที่หน้าร้านของเขา
" เจ้ามาเร็วเกินไป " ใช่มันเร็วจริงๆซองชิงเฟิงยิ้มอย่างข่มขื่น
"ข้าเล่นตอนนี้ได้ไหม "
"....." หลังจากที่เขาตกใจครั้งแรกฝางฉีก็หัวเราะออกมา
" เจ้ามาแต่เช้าเพื่อเล่นมัน ? " ฝางฉีถาม
" เกมมันสนุกมากจริงๆ" ซองชิงเฟิงตอบกลับมา
" มันยังไม่ถึงเวลาเปิด..." ฝางฉีอดไม่ได้ที่จะเกาจมูกเล็กน้อยเพื่อแก้เขินเขาไม่คิดว่าซองชิงเฟิงจะมาเช้าขนาดนี้
" เข้ามา...." ฝางฉีตอบพร้อมกลับหันหลังกลับเข้าร้านไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่
"..............." นายน้อยซองชิงเฟิงพยักหน้าและเดินเข้ามาในร้านในขณะเดียวกันอีกสองคนที่เหลือก็เหลือบมองหน้ากันและกันราวกับว่าพวกเขารู้สึกถึงความหมายลึกซึ้งยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยินการสนทนาระหว่างนายน้อยและเจ้าของร้าน ในตอนนี้พวกเขาอยากรู้แล้วว่าเกมอะไรที่สามารถทำให้ซองชิงเฟิงติดได้ขนาดนี้ ขนาดที่ว่าเขารอทั้งคืนเพื่อที่จะกลับมาเล่นมันอีกครั้งพวกเขาตระหนักว่าพวกเขาอาจประเมินคำว่าเกมนี้สำคัญกับเขามากเพียงใด ดังนั้นพวกเราทั้งสองคนรีบเข้ามาภายในร้านทันทีที่เขาเข้ามาภายในร้านเขาก็พบกับกระดานดำเล็กๆที่แขวนอยู่ข้างๆประตูทางเข้า
" มันแพงจริงๆ! " ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะชี้นิ้วไปทางฝางฉี
" เจ้าแน่ใจหรอว่าเพื่อนคนนี้ไม่ได้พยายามที่จะหลอกเอาคริสตัลจากเรา "
อย่างไรก็ตามซองชิงเฟิงเปิดเกม Resident Evli ด้วยความคุ้นเคยจากนั้นเขาก็ไม่สนใจทั้งสองเขาตอบกลับมาเพียงคำสั้นๆว่า " เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าลองเล่นดู"
" อย่าลืมชำระเงิน " ฝางฉีรีบกำชับ
" เราดูเหมือนคนที่ไม่สามารถจ่ายด้วยเจ็ดคริสตัลหรือ? " ใบหน้าของทั้งสองคนคล้ำ
"ข้าดีใจที่พวกเจ้าสามารถจ่ายได้ " "แต่เจ้าต้องจ่ายเงินก่อนนั้นคือกฎของร้านข้า " ฝางฉีตอบ
"ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าเป็นเจ้าของร้านแบบไหน! ข้าจะทุบร้านนี้ออกเป็นชิ้นๆคอยดู! " พวกเขาจ้องไปที่ฝางฉีอย่างโกรธเคือง
ในเวลานี้ซองชิงเฟิงวางถุงคริสตัลเล็กๆไว้บนโต๊ะคอมพิวเตอร์ของเขาก่อนที่จะพูดว่า " ข้าจะจ่ายให้พวกเจ้าวันนี้เป็นคำขอโทษที่หายไปจากงานเลี้ยงเมื่อวานนี้ "
ชายหนุ่มในชุดแดงถูกเรียกว่าคุนหลู่และอีกคนหนึ่งในชุดสีขาวมีนามว่าหลินเส่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกับซองชิงเฟิงซึ่งเป็นสาเหตุที่พวกเขาถูกลากออกมาแต่เช้าตรู่เพื่อให้พวกเขาได้รับประสบการณ์ในการเล่นเกม พวกเขามองเข้าไปในถุงเหรียญและกระโดดขึ้นด้วยความประหลาดใจ " ทำไมเจ้าถึงให้คริสตัลกับเขามากมายนัก! " พวกเขามีสองคนซึ่งหมายความว่าเวลาเล่นชั่วโมงหนึ่งเท่ากับ 14 คริสตัล อย่างไรก็ตามมันมีมากกว่า 14 คริสตัลในถุงนั้นแน่นอน
"การเปิดใช้งานบัญชีของพวกเจ้ารวมถึงเวลาเล่นเกมหกชั่วโมงสำหรับพวกเราทั้งสามคนรวมทั้งหมดเป็น 46 คริสตัล "
ตาของฝางฉีเกือบจะถลนเมื่อเขาเห็นผลึกมากถึง46 คริสตัลเพียงไม่กี่วันหลังจากที่เขาเปิดร้าน ! เขามีรายได้ 46 คริสตัลนั่นหมายความว่าขนาดร้านอาหารที่มีขนาดใหญ่ของครอบครัวหวังไท้ยังต้องประกอบธุรกิจตลอดตั้งสามเดือนเพื่อมีรายได้ถึง 46 ผลึก อย่างไรก็ตามเขาสามารถหาได้เพียงไม่กี่วัน ก่อนที่อุณหภูมิของมือฝางฉีจะสัมผัสกับคริสตัลทุกอย่างก็หายไป! คริสตัลทั้งหมดหายไป
"คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรระบบ !! " ฝางฉีเหมือนรู้สึกว่าของรักถูกพรากออกไปมันเกิดอะไรขึ้นตอนนี้
" การสร้างเกมและใช้งานคอมพิวเตอร์ต้องการพลังงานซึ่งระบบเองก็ต้องการเช่นกัน " เสียงระบบดังขึ้นภายในหัวของฝางฉี
" คริสตัลมีการจัดลำดับความสำคัญอย่างไรสำหรับระบบ " ......ทำไมคุณถึงเป็นหลอกลวง ใบหน้าของฝางฉีโกรธเคืองขณะที่ยกนิ้วกลางไปที่หัวของเขา บอกข้าเมื่อข้าสามารถรับผลึกได้!
" ระบบบันทึกบางอย่างไว้สำหรับโฮสต์ แต่ก็ก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณที่จะสามารถใช้งานนอกสถานที่ " จากนั้นฝางฉีก็มองดูคริสตัลคู่หนึ่งที่ปรากฎขึ้นอีกครั้งในมือของเขา "ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน "
" หกชั่วโมงเหรอ? " หลินเส่าซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของร้านประท้วงทันทีว่า "ข้านัดใครบางคนในเวลาอาหารกลางวันข้าไม่มีเวลามากพอที่จะอยู่ที่นี้ได้" อย่างน้อยเขาต้องเข้าทดสอบของสถาบันหลินยันวันนี้เขาจะเพิกเฉยต่อการสอบได้อย่างไรและแทนที่จะมาเสียเวลาที่ร้านเพื่อสุ่มเล่นเกมหกชั่วโมงแทน? หลินเส่าเป็นเพื่อนกับซองชิงเฟิงก็จริงแต่เขาคิดว่าความลังเลของเขานั้นถูกต้อง
"ไม่เป็นไรหรอก! คุนหลู่กล่าวอาจารย์น้อยจ่ายเงินไปแล้วดังนั้นเราต้องรักษาหน้าของเขาไว้ลองดูว่าเจ้าสิ่งนี่สมกับเงินที่จ่ายไปหรือไม่ก็ใช่ก็ยอดเยี่ยมถ้าไม่ใช่...." ที่นี่เขาหยุดพูดและจ้องมองไปที่ฝางฉี "จากนั้นอย่าว่าเราไม่นำความรู้สึกของชิงเฟิงมาพิจารณา!"
" หากเจ้าคิดว่าเกมนี้ไม่คุ้มค่าเงินเจ้าสามารถพังร้านของข้าได้เลย " ฝางฉีกล่าวอย่างแผ่วเบาแต่มีความมั่นใจภายในน้ำเสียงที่กล่าวมา
" เจ้าพูดมันออกมาด้วยตัวเองน่ะ!" เมื่อได้ยินสิ่งที่ฝางฉีกล่าวในที่สุดคุนหลู่และหลินเส่าก็สงบลง ด้วยความช่วยเหลือของซองชิงเฟิงพวกเขาทั้งคู่ก็เริ่มเล่นเกม ภาพเคลื่อนไหวเหมือนมีชีวิตสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณแปลกๆและโลกที่ไม่เหมือนใครก็ปรากฎต่อหน้าพวกเขา
" เกมนี้เป็นนวนิยายที่สามารถจับต้องได้ " ซองชิงเฟิงช่วยอธิบายแก่เพื่อนๆของเขาเกมที่ดีที่สุดสำหรับพวกเจ้า "พวกเจ้าจะกลายเป็นตัวละครหลักของนวนิยายเรื่องนี้ " คุนหลู่และหลินเส่า ถูกทำให้งุนงงโดยดูวิธีการที่ทุกอย่างพวกเขาดูและอุทาน! "สิ่งที่...เกิดขึ้น?" นี่คือเทคโนโลยีมีบางสิ่งที่นอกเหนือในจินตนาการที่สมบูรณ์!.ในไม่ช้าพวกเขาจะเลิกบ่นว่ามันแพงขนาดไหน
" พวกเจ้าไม่ได้สงสัยเลยหรือว่าทักษะของข้าดีขึ้นอย่างก้าวกระโดดหรือไม่ ? " ซองชิงเฟิงยิ้มอย่างมีเล่ห์สนัย
" เจ้าจะพบมันเมื่อพวกเจ้าเล่นเกมนี้ "
" มัน....เพราะสิ่งนี้? " คุนหลู่แบะหลินเส่ามองตากันด้วยความประหลาดใจซองชิงเฟิงยิ้มเมื่อเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของทั้งสอง ความจริงใครจะกล้าบอกละว่าเมื่อวานเขาก็ตกใจเช่นกันเพื่อความเท่าเทียมแล้วเขาไม่ควรบอกกับพวกเขาเช่นกัน
" แต่ก็ระวังสัตว์ประหลาดในเกมไว้ด้วยพวกมันแข็งแกร่งอย่างมาก " เขาเตือนทั้งสองคน
" หลังจากที่ข้าใช้เวลาครึ่งค่อนวันในการฆ่าพวกมัน ข้าสามารถฆ่ามันลงได้ห้าหรือหกตัวแต่ข้าก็ตายอย่างน้อยสองครั้ง!"
"ตาย? "พวกเขาหันมามองซองชิงเฟิงๆรีบอธิบายว่า " มันเป็นแค่เกมเจ้าสามารถเริ่มต้นใหม่ได้หลังจากที่เจ้าตาย "
" เจ้าสามารถทำได้เช่นนั้นเหรอเกมมันดูเหมือนจริงมาก!" เมื่อได้ยินสิ่งนี้การแสดงออกต่อฝางฉีก็ลดลงเขาไม่รู้เลยว่าเขาอาจทำให้เขาขุนเคือง ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขายังไม่แสดงมากเกินไป ตอนนี้เขาอาาจเป็นผู้ฝึกฝน! หากเป็นเช่นนั้นเขาอาจไม่ใช่ผู้ปลูกฝัฝงที่อ่อนแอ พวกเขาถูกครอบงำอย่างรวดเร็วในเกม แต่เช่นเดียวกันกับผู้เล่นใหม่ทุกคนที่เคยเล่นมาจนถึงตอนนี้พวกเขาถูกกินด้วยซอมบี้ตัวแรกใน Resident Evli
" ทำไมข้าถึงฆ่ามันไม่ได้ ? ยิ่งข้าพยายามมากเท่าไรมันก็ยิ่งน่ากลัวมากกว่าเดิม! Resident Evli One มีการตั้งค่าเริ่มต้นด้วยภาพพื้นหลังที่น่ากลัว แม้ว่าพวกเขาจะออกจากเกมเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการก็สามารถมองดูร่างกายของตัวละครของเขาถูกเคี้ยวเป็นชิ้นๆอยู่ภายในเกม พวกเขาตัวแข็งและหวาดกลัวภาพจากซอมบี้พวกนั้นจากนั้นพวกเขาล้วนชื่นชมซองชิงเฟิงที่กล้าหาญ
" นายน้อย....ท่านบอกว่าท่านสามารถฆ่าสัตว์ประหลาดห้าหรือหกตัวเมื่อวานนี้เหรอ? "
" ความแข็งแกร่งของเจ้าเพิ่มขึ้นภายใต้แรงกดดันที่มากมายเช่นนี้" ซองชิงเฟิงชอบวิธีที่พวกเขาพูดชื่นชมตัวเองจากนั้นเขาก็พูดอย่างลึกลับว่า
"สัตว์ประหลาดเหล่านี้แข็งแกร่ง แต่มีวิธีจัดการพวกมัน "
"ท่านมีวิธีกำจัดมันหรือไม่" พวกเขาอุทานด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่สามารถฆ่าซอมบี้ได้ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม ซองชิงเฟิงหาวิธีฆ่าสัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนจะฆ่าไม่ตายได้อย่างไร
" แน่นอนเมื่อวานนี้ข้าต้องใช้เวลานานมากในการค้นหาความลับสู่ความสำเร็จ " ซองชิงเฟิงอธิบายอย่างอวดๆ
" โปรดบอกพวกเราเถิด " พวกเขาทั้งสองต่างอ้อนวอนอย่างจริงจัง
"ข้าจะบอกพวกเจ้าเช่นกันตั้งแต่ที่พวกเจ้าต้องชืนชมข้าอย่างจริงใจ "
" ข้าพบโดยบังเอิญเมื่อวานนี้เมื่อตอนที่ข้าสู้ก้บสัตว์ประหลาด "
จากนั้นเขาโบกมือให้เพื่อนเขาทำท่าทางให้พวกเขาโดยการเคาะไปที่หัวของเขา พวกเขาต้องขอบคุณคำใบ้ของซองชิงเฟิงทักษะการต่อสู้ของคุนหลู่และหลินเส่าก็ดีขึ้นอย่างมาก พวกเขาทั้งคู่เกิดในครอบครัวที่เก่าแก่และมีชื่อเสียงถึงแม้พวกเขาจะอายุน้อยแต่ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาก็ค่อนข้างสูง
พวกเขาใช้เวลาสักครู่ในการพยายามหลีกเลี่ยงการถูกรอยขีดข่วนจากซอมบี้ อย่างไรก็ตามประมาณสองนาทีต่อมาพวกเขาทั้งคู่ก็สามารถกำจัดซอมบี้ที่บริเวณหัวได้สำเร็จ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เล่น Resident Evli พวกเขาหวาดกลัวอย่างยิ่งกับการดำรงอยู่ของซอมบี้ก่อนที่เนื้อเรื่องจะคืบหน้า ! เมื่อเห็นศัตรูที่ร้ายกาจตายด้วยมือน้ำมือของพวกเขา หลินเส่าและคุนหลู่ก็เริ่มมีความมั่นใจมากขึ้นทันทีความหวาดกลัวภายในพวกเขากลายเป็นความสำเร็จ
" นั่นคือวิธีการที่ดีที่สุดในการกำจัดซอมบี้!!!! "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น