ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : เจ้าควรจะยินดีที่จะได้รับเกียรตินี้
ตอนที่ 45
เจ้าควรจะยินดีที่จะได้รับเกียรตินี้
ฟางฉีบอกกับหลันหยานว่านี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆของอวตารกษัตริย์เขาเริ่มต้นด้วยบทที่1 : การขับไล่ของพระเจ้า และมันจบลงด้วยเจ้าซิวเขาได้รับประสบการณ์การสังหารเป็นครั้งแรกโดยเขาได้รับข้อมูลการสังหารเพื่อไปเพิ่มประสิทธิภาพของ Myriad Manifestation Umbrella (ร่มหมื่นแปลง)
แน่นอนว่าฟางฉีค่อนข้างที่จะเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องไปอย่างมาก
ดวงตาของนาหลันหมิงซื่อกระพริบตาขึ้นลง เนื้อเรื่องและฉากของเรื่องเหมือนจริงมากและเะอไม่สามารถหาช่องโหว่ใดๆได้เลย มันฟังดูเหมือนมันเกิดขึ้นในโลกที่มีอยู่จริงๆ ไม่เหมือนกับนวนิยายที่แต่งขึ้นมาเลย
แต่มันไม่ใช่ที่อาณาจักรดาจิน!
ทำให้ความถูกต้องของมันแตกต่างไปจากเดิม ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่เคยที่ได้ยินเรื่องราวที่ใช้ 'เกม' เป็นเนื้อหาหลัก
เกมแบบนี้แปลกใหม่และไม่เหมือนใครสำหรับคนที่ชื่นชอบพวกมัน!
"ใช่ไหมล่ะเจ้าซิวเขาแข็งแกร่งมากใช่ไหม" หลันหยานหายใจออกและอุทานอย่างมีความสุขเมื่อเห็นว่านาหลันหมิงซื่อยอมรับความจริงที่ว่าเรื่องราวนั้นเป็นเรื่องจริง
หลังจากที่นาหลันพยักหน้าเบาๆ
"ข้าอยากฟังต่อ!แต่เจ้าของร้านที่ยิ่งใหญ่นั้นก็หยุดเล่าแล้วกลับไปเล่นเกมของเขา!" หลันหยานบ่นว่า "ข้ารู้สึกไม่ดีกับเจ้าซิวเลยเขาถูกทรยศโดยพรรคพวกของเขาและสุดท้ายเขากลับกลายเป็นวิญญาณที่โดดเดี่ยวข้าสงสัยว่าเขาจะกลับมาในตอนท้าย"
........................
"ฮัดเช้ย!!!!" ฟางฉีจามในขณะที่เขากำลังเล่นเกมอยู่ หลังจากที่มองไปรอบๆห้องอย่างไร้เดียงสาเขาก็บ่นพึมพำกับตัวเองว่า "มีใครกำลังพูดถึงข้าใช่ไหม"
"วันนี้ข้าอารมณ์ดีก็เลยบอกเธอถึงส่วนหนึ่งของอวตารกษัตริย์ข้าสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเอาเรื่องนี้ไปเล่าต่ออย่างแน่นอน"
ห้องโถงตระกูลนาหลันทั้งห้องเงียบลงหลังจากที่พวกเขาได้ยินนาหลันยิ่งเล่าถึงเรื่องนั้นอีกครั้ง!
ความเงียบงันนั้นน่ากลัวเป็นอย่างมากราวกับว่ามันเป็นความสงบก่อนที่จะเกิดพายุขึ้น
"สิ่งที่เจ้าพูดมาเจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงมากแค่ไหน?" หลังจากนั้นไม่นานนาหลันฮ่องวูก็ถามขึ้นมาในขณะที่เขาเน้นในแต่ละคำเขาก็กัดฟันของเขาไปด้วยและระงับความโกรธของเขา
ถ้านาหลันยิ่งไม่ได้ทำงานภายใต้เขามานานนาหลันฮ่องวูจะสงสัยอย่างแน่นอนว่าชายคนนี้พยายามจะปั่นประสาทของเขา
"นั่นคือ....สิ่งที่ข้าคิดเช่นกัน ข้าคิดว่าสิ่งที่เจ้าของร้านพูดส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้น" นาหลันยิ่งเริ่มเหงื่อตก เขารู้ว่าชายชราคนนี้น่ากลัวขนาดไหนเมื่ออย่าที่เขาโกรธ!
ตอนนี้ชายชรากำลังจะระเบิดความโกรธ!
เขารู้สึกเหมือนว่าเขาได้พูดอะไรบางอย่างที่ไม่ดี เจาจะถูกลงโทษอย่างไรความปราณีเขาจะถูกโยนเข้าไปในสวนหลังบ้านและป้อนให้กับสุนัขในวันพรุ่งนี้!
ดังนั้นเขาจีงรีบอธิบายให้นาหลันฮ่องวูฟังว่าเขารู้สึกอย่างไรในขณะที่เขาลองเล่น Diablo II ที่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของฟางฉี
เมื่อถึงเวลาที่เขาเหล่าเสร็จนาหลันฮ่องวูไม่สามารถนั่งเฉยๆในที่นั่งของเขาได้อีกต่อไปเขาเหล่ตาของเขาและจมลงไปในความคิด
หลังจากนั้นไม่นานเขาค่อยๆอ้าปากพูด เสียงของเขาฟังดูแหบและห้าวเหมือนกับเปลือกต้นไม้เก่าๆถูกัน "เจ้าคิดว่าข้าแก่เกินไป....และไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้อีกต่อไปแล้ว..."
"......"นาหลันยิ่งก้มหัวเขาไม่แน่ใจว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร
หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของนาหลันยิ่งแล้วนาหลันฮ่องวูก็พูดว่า "เอาคอมพิวเตอร์มาให้ข้า"
เขาฟังดูตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความคาดหวังในขณะที่เขาพูดว่า "ข้ามีชีวิตอยู่มาานมาก นี่เป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยให้ข้าได้สัมผัสกับสิ่งประดิษฐืทางจิตวิญญาณที่มีมนต์ขลังนี้!"
แม้ว่าเขาจะได้เห็นทุกชีวิตผ่านหน้าเขาไปมากมายแต่เขาไม่เคยได้ยินสิ่งประดืษฐ์ทางจิตวิญญาณที่พิเศษเช่นนี้เลย
"ขอรับท่านอาจารย์!"
"หากจำเป็นเจ้าสามารถเรียกใช้ shadow Guards (องครักษ์เงา)" ชายชราพูดเพิ่มเข้ามาอย่างช้าๆ
ทั้วทั้งร่างของนาหลันยิ่งสั่นเทิ้ม "ข้าจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังขอรับ!"
.............................
ในขณะที่ภายในลานหรูหราที่มีศาลาอยู่กลางน้ำหลังหนึ่งที่มีสระบัวล้อมรอบมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ในศาลาที่สวยงามเสาของศาลาเต็มไปด้วยลายแกะสลักอย่างงดงามตั้งแต่ดคนเสายันปลายเสา
ชายวัยกลางคนนี้เขาสวมเสื้อคลุมสีทองซึ่งเน้นขับให้รูปลักษณ์ของเขาสง่างาม เขากำลังหมุนถ้วยแก้วใบเล็กๆที่ละเอียดอ่อนที่อยู่ภายในมือของเขาในถ้วยแก้วมันมีของเหลวสีเหลืองอำพันที่อยู่ภายในมันกระเพื่อมเวลาที่มือเขากำลังเคลื่อนไหวน้ำภายในแก้วมันกระทบแสงแดดสะท้องแสงสีสันสดใสออกมา
เขามองเข้าไปในถ้วยแล้วพูดว่า "เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริงๆในครั้งนี้"
ไม่ไกลกันหนักมีชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ที่ขอบสระเขาสวมชุดคลุมสีดำ เขามีเคราแพะสั้นๆอยู่ที่คางและอายุใกล้เคียงกับชายอีกคนหนึ่ง ที่อยู่ด้านหลังของชายวัยกลางคน เขากำลังเผชิญหน้ากับชายชุดเสื้อคลุมสีทองและมือของเขากำลังบีบราวจับแน่นจนราวบันไดดูเหมือนเกือบจะแตกออกเป็นชิ้นๆ
"ข้าสั่งให้คนของข้าทำการตรวจสอบกับเจ้าของร้านที่เข้ามาแทรกแซงธุรกิจของเราเมื่อคืนนั้นแล้วมันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ"
ชายในเสื้อคลุมสีทองดื่มสุราทั้งหมดภายในถ้วยของเขาแล้วพุดเบาๆ "พี่นาเจท่านก็ควรรู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการได้ยินสิ่งเดียวที่ข้าสนใจก็คือผลลัพธ์ข้าจะอธิบายสิ่งต่างๆกับท่านพ่อของข้าได้อย่างไร?"
จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเดินตรงมาทางนาหลันเจเขาตบลงไปบนไหล่ของนาหลันเจเบาๆปละแสยะยิ้มก่อนที่จะเดินจากไป
หลังจากที่เขาเดินออกไปแล้วนาหลันเจบีบราวบันไดแน่นจนราวบันไดที่เขาจับอยู่ก่อนหน้านั้นแตกออกเป็นชิ้นๆ!จากนั้นเขาก็หันไปมองรอบๆเผยให้เห็นการแสดงออกทางใบหน้าที่เย็นชาของเขา
......................................
นาลันยิ่งเดินทางมาถึงร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของฟางฉีอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาได้แต่งตัวต่างออกไปจากเดิมที่เคยมาก่อนอย่างมาก
ก่อนหน้านี้เขาดูเหมือนกับคนปกติทั่วๆไป อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาปล่อยความมั่นใจและศักดิ์ศรี ใบหน้าสี่เหลี่ยมของเขาทำให้ดูเหมือนคนที่ดูเด็ดขาด
ข้างหลังของนาหลันยิ่งเป็นนายทหารวัยกลางคนที่เดินตามเขามายังที่แห่งด้วยความที่ไม่ทราบเนื้อหาที่แท้จริงในการมาครั้งนี้
"นายท่าน...." เจ้าหน้าที่คนนี้ปฏิบัติต่อนาหลันยิ่งด้วยความเคารพ "เรากำลังมาทำอะไรกันที่นี่?"
"เรากำลังจะมาซื้อบางอย่าง"นายทหารวัยกลางคนชะงักทันทีเมื่อเขามองดูตรอกตรงหน้าเขาเจาจำตรอกนี้ได้อย่างดีเลยทีเดียว
"เป็นที่นี่?"
จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆก่อนที่จะเห็นป้ายที่อยู่เหนือร้าน "ต้นกำเนิดอินเทอร์เน็ตคาเฟ่?"
"เจ้ารู้จักที่นี่เหรอ?" นาหลันยิ่งถามทหารที่มาด้วยอย่างงุนงง
"ข้าไม่..."นายทหารส่ายหัวแล้วยิ้ม "นายทหารของข้ารายงานว่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมามีชายหนุ่มสองคนในเมืองพลาดท่าในช่วงเวลาเคอร์ฟิวเพราะพวกเขาอยู่ที่ร้านนี้จนดึกมากเกินไปข้ารู้ว่าคนเหล่านั้นมีสถานะที่สูงดังนั้นข้าจึงไม่ได้มองเข้าไปในนั้น"
นาหลันยิ่งพยักหน้าและเดินเข้าไปภายในร้านของฟางฉี
ฟางฉีมองเห็นนาหลันยิ่งและรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเคยเห็นชายคนนี้มาก่อน อย่างไรก็ตามเขาจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน
โดยทั่วไปแล้วคนที่มีบุคคลิกเช่นนี้จะเป็นที่สะดุดตาไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนเขาจะได้รับความสนใจจากผู้คนรอบข้างอย่างแน่นอน มันแปลกที่ฟางฉีจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร
ฟางฉียังสับสนว่าเขาเคยเจอเขาที่ไหน เขาตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปหานาหลันยิ่งและเจ้าหน้าที่เขาถามพวกเขาทั้งสองคนว่า "เจ้าสองคนมาที่นี่เพื่อเล่นเกมใช่หรือไม่?"
นาหลันยิ่งส่ายหัว "เรามาที่นี้เพื่อทำธุรกิจ"
"ธุรกิจ?" ฟางฉีย้ำอย่างไม่มีความสุขหลังจากที่เขาได้ยินคำตอบของนาหลันยิ่งตอบกลับมา ในขณะนั้นเขาชี้ไปยังกระดานดำของเขา "ข้าทำธุรกิจที่เขียนอยู่บนกระดานดำเท่านั้นนอกเหนือจากที่เขียนแล้วข้าไม่มีอะไรให้พูดถึงอีกแล้ว"
"พูดอีกทีเด็กน้อย!" นายทหารวัยกลางคนผู้ที่ยืนอยู่ถัดจากนาหลันยิ่งพูดว่า "ข้าสามารถปิดร้านของเจ้าได้ในวันพรุ่งนี้เลยถ้าอยากลอง!"
นาหลันยิ่งยิ้มแล้วพูดว่า "นี่คือกงฮีรองผู้บัญชาการทหารปกป้องดินแดนข้าต้องการซื้อคอมพิวเตอร์จากเจ้ามันไม่ใช่การสูญเสียสำหรับเจ้าดังนั้นข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมรับเงินแต่โดยดีมันจะได้ไม่มีปัญหา"
กงฮีเขาก็เยาะเย้ยฟางฉีด้วยเช่นกัน "เจ้าควรจะยินดีที่ได้รับเกียรติที่นายท่านสนใจในบางสิ่งที่นี่และเรียนรู้ที่จะยอมเสียแต่โดยดี"
ใบหน้าของฟางฉีมือลง "พวกเจ้าขมขู่ข้า?"
"เราไม่ได้" นาหลันยิ่งยิ้มเมื่อเขาพับแขนเสื้อขึ้น จากนั้นเขาก็พูดอย่างมั่นใจว่า "ข้าแข็งแกร่งและมีระดับพลังมากกว่าที่เจ้าเป็นอยู่ในขณะนี้ดังนั้นเจ้าต้องยอมรับความพ่ายแพ้"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น