ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BLACK TECH INTERNET CAFE SYSTEM ระบบอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในต่างโลก (นิยายแปล)

    ลำดับตอนที่ #308 : 306

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.13K
      128
      24 มี.ค. 64

    ณ​ กลุ่มไทชิ

     

    ชายชราในชุดคลุมสีขาวยังคงนั่งตกปลาด้วยความสบายใจที่ทะเลสาบซี่เชวย ข้างๆ เขาคือชายชราอีกคนที่อยู่ในชุดคลุมสีดำ

     

    “ดู้เหยา (Duyou แปลว่าความว่าเปล่า(ผู้แปลอิ้งบอกมาแบบนี้)) เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ความศักดิ์สิทธิ์ยังคงเป็นชีวิตที่ดูว่างเปล่า” ชายชราชุดดำลูบเคราและพูดด้วยเสียหัวเราะ

     

    ชายชราชุดขาวตอบกลับด้วยรอยยิ้มจางๆ “การฝึกฝนมีหลากหลายรูปแบบการนั่งสมาธิขณะที่นั่งไขว้ก็ถือเป็นการฝึกฝนในจิต สิ่งที่ข้าทำก็เรียกว่าการฝึกฝน ข้าไม่เคยว่าง ..”

     

    ชายชราชุดดำหัวเราะและเปลี่ยนหัวเรื่อง “ข้าได้ยินมาว่ามีสถานการณ์แว่วๆ เล็กๆ เกี่ยวกับดินแดนหยุนเตียนระดับสูงหรือ?”

     

    ชายชราชุดขาวตอบกลับเบาๆ “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร สถานการณ์กำลังจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า”

     

    แสงแดดที่ส่องจากผิวน้ำทะเลสาบนั้นสะท้อนให้เห็นสีหน้าอันเรียบนิ่งของเขา จู่ๆ เสียงฝีเท้าที่ดูเร่งรีบก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

     

    “ท่านอาจารย์! เราได้ข่าวมาจากดินแดนหยุนเตียนระดับสูง” สาวกพูดอย่างเหนื่อยหอบ

     

    “อะไรหรือ?” ชายชราถามพลางยิ้มจางๆ “ข้าคิดว่าพวกเขากำลังทำร้ายกัน”

     

    “ทำร้ายกันและกัน??” ชายชราชุดดำทวนคำพูด “ดู้เหยาเจ้าไม่ไปช่วยพวกเขาหรือ?”

     

    “กลุ่มไทชิของข้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจทางโลก” ชายชราชุดขาวตอบอย่างไตร่ตรอง “ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเคลื่อนไหว เมื่อดินแดนหยุนเตียนระดับสูงมาขอความช่วยเหลือเราจะให้พวกเขายืมสมบัติหนึ่งชิ้น ..”

     

    “พวกเขาไม่ได้ทำร้ายกันและกัน” สาวกกล่าวด้วยความอับอาย

     

    “พวกเขาไม่ได้ทำร้ายกันและกันหรือ?” ชายชราพูดด้วยความประหลาดใจ “ยังไงคนอ่อนแอถูกทำร้าย?”

     

    “ไม่ ..” สาวกกล่าวซ้ำ “พวกเขา .. ยังไม่ได้ทำอะไร!”

     

    “…” ชายชราชุดดำ

     

    “…” ดู้เหยา

     

    “อื้มม .. ?” จากเรื่องราวที่ได้ฟังและคิดทบทวนแล้วหลังจากที่ตาจินได้ทำการเอาชนะหยุนเตียนระดับสูงไปโดยได้รับการสนับสนุนจากร้านของฟางฉี เขาสงสัยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นอีกหรือเปล่าในตอนนี้

     

    “ข้อมูล .. เชื่อถือได้หรือไม่?” ดู้เหยาทำหน้าแข็ง

     

    “ข้า ..“ สาวกของเขานิ่งไปครู่หนึ่ง “ข้าพบกับสถานการณ์แปลกๆ แต่คิดว่ายังต้องใช้เวลาในการสืบหาข้าขอสังเกตการอีกสักสองสามวัน”

     

    “แปลก” ดู้เหยาขมวดคิ้วและวางเบ็ดตกปลาพลางคิด การใช้ความคิดแบบอนุรักษ์นิยมพวกหยุนเตียนระดับสูงจะคิดสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้เพียงเพราะมีการช่วยเหลือจากสามนักบวช

     

    มันแปลกที่พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือใดๆ

     

    “ข้า .. เอิ่ม ยังไม่ได้ยินข่าวลือ” สาวกพูดเสริม

     

    “ข่าวลืออะไร?”

     

    “พวกเขาบอกว่าร้านนั้นมีเทคนิคพิษ ทำให้พวกเขาเสพติด” สาวกรายงาน “สายลับของเราได้ยินจากบทสนทนาของคนทั่วไป”

     

    “เมื่อผู้ฝึกฝนสัมผัสมันพวกเขาจะติดและสามารถ ..”

     

    “อะไรนะ!?”

     

    “สามารถรักษาให้หายได้โดยการถูกฟ้าผ่า!” สาวกกล่าว “เหตุผลที่ศิษย์พี่เฟิงฉีไม่ติดเพราะเขาถูกฟ้าผ่า .. ซึ่งมันเป็นข้อพิสูจน์ว่านี่น่าจะเป็นเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกัน”

     

    แววตาของดู้เหยาดูสับสน นี่มันคืออะไรกันแน่!?

     

     

    เมืองครึ่งเป็นเหมือนเมืองเนื้องอกของดินแดนทะเลดวงดาวที่นี่พิเศษและเต็มไปด้วยผู้ฝึกฝน ถึงอย่างไรคนจากดินแดนในเมืองอื่นก็ยังต้องเดินทางมาที่นี่เพื่อรับรายการพิเศษที่พวกเขาไม่สามารถหาได้จากที่อื่น

     

    “ซี .. เจ้ามาที่นี่อีกแล้วหรือ?” หน้าประตูบ้านการจัดประมูลชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีทองซีดกำลังทำสวนหน้าบ้านเอ่ยอย่างหงุดหงิด “ข้าบอกแล้วว่าไม่มีพื้นที่เหลือพอสำหรับรายการระดับต่ำถึงระดับปานกลาง ..”

     

    ใครจะรู้ว่าหนังสือเกราะเวทย์มนตร์อันไร้ขีดจำกัดนั้นมีราคามากเท่าไร?

     

    “แม้ว่าพ่อของเจ้าจะอยู่ที่นี่ยังไงก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม!”

     

    “ท่านกรรมการบริหารจิน!” ซีเฉินโจวเดินเข้ามาพลางเรียกชื่อเขาด้วยใบหน้าที่กระตุกเล็กน้อย “เจ้าคงต้องหลีกทาง”

     

    เขาไม่พอใจที่คณะกรรมการของเขานั้นได้รับสินบนจากคนอื่นๆ แถมไม่แสดงความเคารพต่อเขาในวันนี้

     

    “เจ้าพูดอะไร?” จินวูได้รับสินบนจากตระกูลเฟิงแห่งทะลเดวงดาวเพื่อขายของบางอย่างที่พวกเขาได้รับมาอย่างผิดกฎหมายและเขาไม่สามารถคืนมันได้เพราะรับเงินแล้วและจินวูเองไม่ได้สนใจคำพูดของซีเฉินโจวเท่าไร

     

    “ข้าก็คิดว่าเจ้าคงต้องออกไปจากนี่เช่นกัน” ปีศาจดำเผยตัว

     

    “ขอโทษนะท่านจิน แต่ข้าก็คิดว่ามีบางอย่างเริ่มผิดปกติ” ถังหยวนเดินออกมา

     

    “ท่านจินเจ้าก็ไม่แสดงความเคารพต่อสำนักงานมังกรขาวของข้าหรือ?” ผู้ปลูกฝังชุดขาวเดินเข้ามา

     

    “ท่านผู้อาวุโสจิน!” โมเทียนชิงเดินตามมา “ข้าไม่ใข่คนแปลกหน้าที่นี่เจ้าอยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่หีือ?”

     

    “ผู้อาวุโสจิน!” ผู้ฝึกฝนระดับมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์ปรากฎตัวพร้อมกับสัญลักษณ์สัตว์หายากที่ปักบนหน้าอก

     

    “ท่านผู้อาวุโส!” ผู้ปลูกฝังสาวหน้าคมตาโตเสื้อคลุมสีแดงโดดเด่นเอ่ยเรียกเขา

     

    “ท่าน ..”

     

    กองกำลังน้อยใหญ่กว่าสิบกองส่งตัวแทนจากเข้ามาในเมืองชั้นใน

     

    “บางทีท่านควรที่จะคิดไตร่ตรองก่อนจะตอบเรา”

     

    “ฮ่าๆๆๆๆๆ” รวนหนิงหัวเราะจนตัวสั่น “พี่ซียื่อดูหน้าของชายแก่คนนั้นสิ!”

     

    ฟางฉีหันมองหน้าเธอ “ดูจากหน้าแล้วเจ้าพอใจมากนะ ..”

     

    “หึ!” รวนหนิงยิ้มและแสดงออกว่าเธอพอใจไม่น้อย

     

    การแสดงออกของจินวูนั้นสลดลงเล็กน้อย “พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่? ต้องการก่อปัญหากันหรือ?”

     

    “รีบลงทะเบียนให้เราสิ!” พวกเขาตะโกน

     

    “ข้าต้องการซื้อหนังสือเรียกพระเจ้าแห่งสัตว์ร้าย! เจ้ารู้มั้ยว่าราคามันแพงแค่ไหน!?”

     

    “ข้าต้องการขายคฆาหยกซึ่งเป็นสิ้นค้าประเภทหนึ่งในเกมเจ้าจะสามารถรับผลที่เกิดขึ้นได้มั้ยถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับมัน?”

     

    “เจ้ารู้ไหมว่าหนังสือทักษะน้ำแข็งของข้านั้นมีราคาเท่าไร? เจ้ากล้าที่จะบอกว่ามันคือการประมูลเล็กได้อย่างไร!?”

     

    จินวูพูดไม่ออก .. เกิดอะไรขึ้นกันวะเนี่ย!

     

    “ท่านผู้อาวุโสเราควรทำยังไงกันดี?” ผู้ฝึกฝนชุดดำข้างๆ เขาถาม

     

    จากประสบการณ์ที่จินวูเคยพบเขาจึงสงบลงในไม่ช้า “พวกท่านสามารถแสดงมันให้ข้าเห็นเพื่อประเมินค่าได้ใช่มั้ย?”

     

    “แสดงให้เห็น? ง่าย!” ปีศาจดำโบกมือของเขาและแสดงแสงจิตวิญญาณสีทองที่เปล่งออกจากร่างกายเขากลายเป็นรูปทรงกลงโปร่งแสงมันดูแข็งแกร่งกว่ารูปทรงกลมทั่วไปที่สร้างจากสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ

     

    “มันเป็นเกราะเวทย์มนตร์ เจ้าเคยเห็นมันมาก่อนหรือไม่? สามารถบล็อกการโจมตีจากผู้ฝึกฝนระดับสูงได้ เจ้าอยากลองมั้ยท่านจิน?”

     

    “มันสามารถป้องกันผู้ฝึกฝนมหาสมุทรระดับสูงได้มั้ย!?”

     

    ซียื่อใช้เกราะนี้เพื่อปกป้องเธอจากการโจมตีของผู้ฝึกฝนระดับแม่น้ำอย่างไรเมื่อปีศาจดำนำไปใช้เรากับพลังของเขาเกราะจึงออกมาดูมีพลังมากขึ้น

     

    “แล้วคนอื่นๆ ละ?” ในที่สุดจินวูก็เริ่มจัดลำดับความสำคัญของรายการเหล่านี้

     

    “มากับเราแล้วเจ้าจะได้เห็นคุณค่าของมัน” ตังหยวนแห่งหยวนเฮงเชิญชวน

     

    “ใช่! เจ้าจะเข้าใจหลังจากได้เห็นพวกเราเล่นเจ้ากระบี่ขั้นเทพ!”

     

    “ท่านผู้อาวุโสเราจะจัดกันยังไงกับครอบครัวเฟิงดี” ลูกสมุนของเขาที่อยู่ข้างๆ กระซิบ

     

    “เจ้าต้องการให้ข้าจัดการกับกองกำลังใหญ่ที่นี้หรือ?” จินวูตอบลูกสมุนเขาก่อนจะหันมาตอบกลับทุกคน “ข้าจะไปดูว่ารายการที่พวกท่านพูดถึงนั้นมีคุณค่าตามที่ได้อ้างมาหรือเปล่า!”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×