คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #247 : 245
ก่อนที่รวนหนิงและเพื่อนๆ ของเธอจะปิดคอมและออกจากร้าน จู่ๆ คนกลุ่มใหญ่ก็เดินเข้ามาในร้าน ในกลุ่มมีคนในตระกูลหวังเกือบหกสิบคน
ข้างหวังชานเป็นชายหนุ่มวัยกลางคนที่อยู่ในชุดคลุมสีน้ำตาลเข้มลักษณะท่าทางของเขาดูร่ำรวย
ความจริงแล้วหวังชานไม่ได้ต้องการจะพาเถาคุนมาที่นี่ เขาเพียงต้องการไปยังที่ของเถาคุนเพื่อขอยืมผู้คน ซึ่งถือเป็นเรื่องง่ายที่จะหลอกคนธรรมดาๆ แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับการหลอกเถาคุน
หวังชานมีทางเลือกไม่มากนักผลที่ตามมาคือต้องพาพวกเขาทั้งหมดมายังที่นี่!
“ท่าน! เปิดใช้งานเกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพให้พวกเขาที!” ผู้คนมากกว่าห้าสิบเดินเข้ามาในร้าน กลุ่มพวกเขาดูดึงดูดความสนใจจากลูกค้าคนอื่นอย่างมากโดยเฉพาะรวนหนิงและผองเพื่อนของเธอที่เพิ่งหนีมาหลังจากการแก้แค้น
ซูโมที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์มองไปที่พวกเขาด้วยสายตาสงสัยว่าจะมีกี่ร้านค้าภายในเมืองกันที่เปิดใช้งานเกมโดยใช้คริสตัลมากขนาดนี้!
เอ้อ อย่าคิดเยอะมีไรก็ทำไปสิเจ้าโง่ เขาบอกตัวเอง ในขณะที่หวังชานและเถาคุนโยนถุงก้อนใหญ่ลงหน้าเคาน์เตอร์ เขารีบนับมันอย่างเร่งรีบเพราะกลัวที่จะเกิดความผิดพลาด จะพลาดไม่ได้แม้แต่หนึ่งคริสตัล!
รวนหนิงรู้สึกประหลาดใจมาก แต่มันจะน่าแปลกใจกว่านี้หากเป็นเมื่อก่อน เธอคงมองว่าไม่มีคนโง่ที่ไหนจะมาที่นี่หรอก ตอนนี้เธอรู้สึกสูญเสียคำพูดเมื่อเห็นภาพนี้
เถาคุนเป็นอาจารย์คนที่สองของศาลาหยวนเฮงที่นั่นขายสมบัติทางจิตวิญญาณอันล้ำค่าแถมยังมีคาถาที่หายากทุกชนิด ธุรกิจของเขาใหญ่มากนับโดยรวมก็พอๆ กับกองกำลังทั้งนอกเมืองและในเมือง
อย่างไรก็ตามเขามาที่นี่กับหวังชานเพื่อสำรวจสถานที่ เขารู้ว่าคงมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นเป็นแน่เมื่อหวังชานได้ขอยืมคนจำนวนมากจากเขา หวังชานรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเก็บซ่อนความลับนี้จากเขา เขาจึงเลือกที่จะทุกอย่างเท่าที่เถาคุนอยากรู้ ว่าร้านดังกล่าวปรากฏขึ้นในเมืองครึ่งได้อย่างไร
แม้เขาจะมีประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมในโลกของเขา แต่เขาก็ไม่เคยได้ยินหรือพบเห็นเกี่ยวกับสถานที่ดังกล่าวเช่นนี้มาก่อน
ที่สำคัญ .. มันเป็นขุมทรัพย์พลังแห่งใหม่!
ร้านนี้เหมือนกองกำลังที่เพิ่งจัดตั้งใหญ่ซึ่งเพิ่งมาถึงเมือง โดยไม่ลังเลเจ้าของกล้าจะที่เปิดร้านลงหลักปักฐาน หลายอย่างในใจของหวังชานเขายังคงบอกความจริงไปไม่ทั้งหมด หากเกิดอะไรขึ้นมันอาจเกิดปัญหาแก่ตัวเขาเองได้ เขาจึงคิดรอบครอบอย่างมากในเรื่องนี้
เนื่องจากผู้คนในเมืองครึ่งแห่งนี้ส่วนมากล้วนเป็นผู้ปลูกฝังพวกเขาส่วนใหญ่แรกเริ่มจึงเลือกเล่นอาชีพนักเวทย์และเต๋า ในไม่ช้าคนกลุ่มหนึ่งก็ถือกำเนิดจากจุดเกิดในหมู่บ้านเล็กๆ
เถาคุนเบิกตาโพงหลังจากเขาสัมผัสได้ถึงพลังความแข็งแกร่งในการฝึกฝนที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
การฆ่าสัตว์ประหลาดสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของข้าได้มากขนาดนี้เลยหรอ? ทั้งหมดนี่ถือเป็นสาระสำคัญทางจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ นี่อาจจะดีกว่าห้องเพาะปลูกที่มีไว้สำหรับอาจารย์ในศาลาหยวนเฮงก็เป็นได้!
อย่างไรก็ตามมีผู้เล่นใหม่เพิ่มขึ้นจำนวนมากทั้งที่นี่เองและรวมไปถึงผู้เล่นจากจิวหัวในเกมด้วยเช่นกัน ส่งผลให้มอนเตอร์และสัตว์ประหลาดนอกหมู่บ้านเกิดไม่ทัน แพ้ว่าระบบจะทำการขยายแผนที่ให้กว้างแล้วก็ตาม
เห็นได้ชัดว่าเถาคุนนั้นเอาแต่ใจกว่าหวังชานมากเขากำลังออกคำสั่ง “ค้นหาสัตว์ประหลาดเพื่อฆ่า! หากใครกล้าแย่งเหยื่อกำจัดพวกมันให้หมด!”
เขาแอบก้าวร้าวและเอาแต่ใจ! อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ได้รับการผูดขาดในการล่าเป็นไก่ในบริเวณของตน!
นอกหมู่บ้านมีมือใหม่และผู้เล่นกลุ่มใหม่ที่กำลังไล่ล่าสัตว์เล็กๆ พวกเขาไล่ล่าคนอื่นและคนแปลกหน้าทั้งหมดอย่างดุเดือด!
“อยากเจอพวกเราหรอ?” เถาคุนพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยเยาะ “ศิษย์น้องหวัง กองทัพของจิวหัวที่เจ้าพูดถึงอยู่ที่ไหน? ข้าอยากจะเห็นว่าพวกเขาว่าจะสามารถทำอะไรกับกองทัพของศาลาหยวนเฮงได้หรือเปล่า!”
อีกด้านหนึ่ง กงฮี, หวังเกวียงและสมาชิกคนอื่นๆ ของจิวหัวพวกเขาไม่ได้สนใจอะไรในเวลานี้เท่าไรนักเพราะถึงเวลาจำกัดของวันนี้แล้ว
อย่างไรก็ตามผู้เล่นคนอื่นๆ ที่ผ่านมาได้กลายเป็นเหยื่อของพวกเขา คนประมาณหนึ่งโหลถูกฆ่าตายในชั่วพริบตา!
…
ณ ร้านขายน้ำอมฤตของฉินฮงหลิน เขาเป็นหัวหน้าแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในอันดับสามสิบหก เขาได้มอบหมายให้กับซือเนียนและซือเปาผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาให้ดูแลธุรกิจนี้
เขาอยู่ในร้านเพื่อปิดบังธุรกิจลับซึ่งผิดกฏหมาย เขาทำการขายและปลอมยา ก่อนหน้านี้เขาประสบปัญหาเล็กน้อยในการทำธุรกิจแถมก่อนหน้านี้ยังมีคนตายในร้านเขาถึงสองคนโดยที่ยังหาฆาตรกรไม่พบ!
ผู้ซื้อบางคนมายังร้านของเขาในวันนี้เพื่อมาทดสอบและทำธุรกิจน้ำอมฤตกับเขา .. บางคนคิดว่าฉินฮงหลินเป็นแค่เสือแก่ธรรมดา แต่นั้นเป็นความคิดที่ผิด!
ขณะเดียวกันหลิวซานดูท่าทางกระตือรือร้นพลางถือกระดาษในมือ “ข้าไม่เห็นใครเคยถือดาบแบบนี้มาก่อนเลย!”
มีเสียงตะโกนกลับมา “ข่าวร้าย!”
หนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาที่สวมเสื้อคลุมสีดำของเขารายงานด้วยสีหน้าหวาดผวา “ซือซิเอ้อและผีหมอกดดำพร้อมด้วยดูกั้นผู้มีความแข็งแกร่งถูกโจมตี แขนและขาของพวกเขาหัก!”
“อะไรนะ!?” ใบหน้าของหลิวซานมืดหม่น “ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน!?”
“บังเอิญคนข้างข้ากำลังจะไปนำพวกเขากลับมา” ผู้ปลูกฝังเสื้อดำกล่าวต่อ “ท่านหัวหน้า .. ตอนนี้เราจะทำอย่างไรกันดี!?”
“พาข้าไป!” หลิวซานเดินไปถึงห้องโถงใหญ่ด้วยใบหน้าเศร้าสลดและเห็นคนนนอนตายอยู่บนพื้นจำนวนครึ่งโถง เขาพยายามระงับสติและเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น!?”
“เทคนิคดาบของเจ้านั้นมันช่างทรงพลังมาก!” ซือซิเอ้อพูดด้วยเสียงแข็ง “เขาทำลายสมบัติทางจิตวิญญาณของข้าด้วยดาบเพียงครั้งเดียว!”
“เทคนิคดาบหรอ!?” หลิวซานขมวดคิ้วสีหน้าจริงจัง
“เทคนิคดาบคืออะไร?” หลิวซานมองภาพในมือทันที “มีดาบลักษณะเช่นนี้หรือไม่!?”
“ใช่!” ซือซิเอ้อคลานกลับมาอย่างรวดเร็วราวกับเห็นผี “ใช่มันดูเหมือนมาก!”
หลิวซานกำหมัดแน่น “ดี! ข้าไม่ได้มองหาเจ้าของดาบแต่ข้ากำลังดาบหาดาบเล่มนี้ ไม่คิดว่าจะอยู่แค่ใต้จมูกของเรา”
…
ณ ร้านขายยาและน้ำอมฤตของฉินฮงหลิน เขามองภาพในมือด้วยสีหน้ามืดหมอง ในภาพมีรูปชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีดาบโฉบเฉี่ยวอยู่ข้างกายเขา รายละเอียดของภาพนั้นชัดเจนมา
“ข้าประหลาดใจที่ชายคนนี้กล้าแตะต้องร้านยาของเราแถมยังฆ่าลูกน้องของกลุ่มปีศาจดำอีกด้วย!”
“เขาทำสิ่งนี้ทั้งหมดและเขาสมควรตาย!” หญิงสาวตุ้งติ้งข้างๆ เขาพูดขึ้น
ขณะเดียวกันผู้ปลูกฝังผ้าคลุมสีดำเดินเข้ามาในร้าน
“ซือเปา มันคืออะไร?”
ซือเปาเดินเข้ามากระซิบบางอย่างกับเขา
“อะไรนะ!? เราเจอเขาแล้วหรอ?” ฉินฮงหลินลุกขึ้นยืนทันทีและหัวเราะ “ดูเหมือนว่าคนของเราจะก้าวไปอีกหนึ่งก้าว!”
“เขากล้าที่จะฆ่าผู้ใต้บังคับบัญชาของกลุ่มปีศาจดำซึ่งนั่นหมายความว่าเขามีพลังอำนาจมาก!” หญิงสาวตุ้งติ้งกล่าว “จะให้ข้าพาคนไปจัดการกับเขามั้ย?”
“ช้าก่อน ..” ฉินฮงหลินยิ้มด้วยร้อยยิ้มชั่วร้ายชวนขนลุก “ข้าจะจัดการกับปัญหานี้ด้วยตัวเอง ข้าจะกลั่นเลือดของเขาออกมาเป็นยาแก้โรค!
ความคิดเห็น