ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เพียงแค่เล่นเกมอย่าทำลายข้าวของในร้าน
ตอนที่ 21
เพียงแค่เล่นเกมอย่าทำลายข้าวของในร้าน
หากระบบมีเซรุ่ม T-Virus สิ่งอื่นๆในเกมก้มีเช่นกันหรือ ?
แล้วปืนกลจรวดและปืนพก Magnum......และอื่นๆอีกมากมายล่ะ?
ระบบมีสิ่งเหล่านี้ด้วนเช่นกันหือ....
<เจ้าของร้านไม่มีอำนาจเพียงพอโปรดดำเนินการต่อเพื่อสิทธิอำนาจขอบคุณต่อไป>
ระบบตอบคำถามของฝางฉีอย่างรวดเร็ว
"สิทธิอำนาจนั่นมีอยู่จริงเหรอ?" ฝางฉีอยากรู้อยากเห็นเขาถามว่า "ฉันจะดูว่ามีอำนาจเท่าไรตอนนี้ฉันสามารถดูมันได้หรือไม่"
<คุณไม่มีสิทธิเพียงพอในการตรวจสอบ>
"......"
"ลืมไปเลยว่าฉันไม่สามารถพึ่งพาคุณได้ระบบ" ฝางฉีตอบกลับด้วยความหดหู่
T-Virus mี่ไม่มีผลข้างเคียง
ฝางฉี อารมณ์ดีเล็กน้อยเมื่อเขามองเห็นเข็มฉีดยาสีฟ้าอ่อนในมือของเขา
จากนั้นเขาค่อยๆฉีดของเหลวในเข็มฉีดยาเข้าไปในร่างกายของเขา เขารู้สึกถึงของเหลวไหลเข้าสู่ร่างกายมันเย็นยะเยือกมันไหลผ่านแขนของเขาและไหลเวียนไปรอบๆผ่านหลอดเลือดของเขามันแพร่กระจายไปยังแขนขาของเขา
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากจนไม่อาจต้านทานความเจ็บปวดจากร่างกายของเขาได้!
พลังที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นจากร่างกายของเขา พลังที่แข็งแกร่งมากจนมันกำลังจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ
หัวใจของฝางฉีตกลง "ระบบคุณไม่ได้พูดว่ามันไม่มีผลข้างเคียงไม่ใช่หรือ?"
<มันเป็นปฏิกิริยาที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ในการเริ่มต้น> ระบบอธิบาย <ไม่มีผลข้างเคียงหมายความว่าคุณจะไม่กลายเป็นซอมบี้>
"....." ฝางฉีรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกไฟไหม้และเปลวไฟดูเหมือนจะเผาไหม้เซลล์ทั้งหมดรวมทั้งเลือดและไขกระดูกสันหลัง!
ความเจ็บปวดอย่างแรงทำให้ฝางฉีหน้ามืด เขาล้มตัวลงบนที่นอนและความเจ็บปวดค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ
ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง <เจ้าของร้านระบบขอแนะนำให้คุณไม่ยอมแพ้มิฉะนั้นผลกระทบของไวรัสนี้จะหายไป>
"..........." ฝางฉีกัดฟันทน เขาไม่เคยรู้สึกถึงความเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อนที่ชีวิตของเขา! เซลล์ทั้งหมดของเขาแหลกเป็นเสี่ยงๆ
ยิ่งกว่านั้นเขาไม่สามารถเป็นลมได้!
เพื่อให้ไวรัสที่มีค่านี้ไม่เสียเปล่าเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอดทนรอต่อไป!
ความเจ็บปวดที่เคลื่อนไหวเป็นช่วงๆยังคงโจมตีร่างกายของเขาและตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเรือในมหาสมุทรที่กำลังโดนพายุพัดกระหน่ำเรือมันทำท่าจะล่มอยู่ตลอดเวลา!
เขาแค่อยากให้ความเจ็บปวดนี้ผ่านไปโดยเร็วที่สุด ถึงกระนั้นเวลาก็ดูเหมือนจะต่อสู้กับเขาด้วยมันผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหมือนกับหอยทาก
เวลาผ่านไปที่ละน้อยและฝางฉีไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเขารอดชีวิตมาได้อย่างไร ความเจ็บปวดหายไปในเช้าวันรุ่งขึ้น
..............................
ฝูงชนที่รวมตัวอยุ่ข้างนอกตอนนี้กำลังบ้าคลั่ง
มัคนกลุ่มใหญ่รวมตัวกันอยู่ด้านนอกร้านแล้วตอนนี้
"ทำไมเจ้าของร้านยังไม่เปิดร้าน?"
"ร้านนี้ไม่ควรเปิดในเวลา 8.00 น.เหรอ? ตอนนี้มันกี่โมงแล้ว? " อู๋ฉานบ่นเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงอยุ่บนท้องฟ้า
"เกือบเที่ยงแล้วใช่มั้ย "แบล็กลี่เดินไปเดินมา "ข้ากำลังจะไขปริศนา หนังสือต้องสาป ทำไมเจ้าของร้านไม่มาเปิดร้านของเขา?"
"เขานอนเลยเวลาที่กำหนดไว้หรือไม่"
หากมนุษย์สามารถเลือกชะตากรรมของพวกเขาเองได้ไม่มีใครอยากจะตกอยุ่เบื้องหลังคนอื่น
ยิ่งกว่านั้นนี่คือโลกที่ผู้อ่อนแอตกเป็นเหยื่อของผุ้ที่มีอำนาจมากกว่า
การเล่นเกมช่วยพวกเขาในการฝึกฝน?ตั้งแต่ที่ซือหมิงรู้เรื่องนี้เขาก็ขยันขึ้นมาทันที
ดังนั้น้เขาตื่นมาเช้านี้เพื่อที่เขาจะได้ก้าวหน้าในเกมและพบเบาะแสบางอย่างที่ชูกวนชิงไม่รู้ ด้วยวิธีการนี้เธอจะไม่สามารถหลบตาเธอบ่อยๆได้อีกต่อไป
"ข้าไม่อยากจะเชื่อร้านนี้อนุญาตให้ข้าเล่นได้หกชั่วโมงต่อวันเท่านั้น! " ด้วยความคิดนี้เขาเตะก้อนหินตามถนน เห็นได้ชัดว่าเขายังโกรธในเรื่องเมื่อวานอยู่
"ถ้า...." ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าฝางฉีบอก "ผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามกฎเหล่านี้จะถูกห้ามไม่ให้กลับมา" มันบังคับให้เขาอยู่นิ่งๆโดยสัญชาตญาณการต่อสู้กับความอยากที่จะทุบประตูเพื่อเปิดร้าน
"ลืมมันไปซะ! เขากำลังทำทั้งหมดนี้เพื่อกวนชิง เขาต้องทนให้ได้ในตอนนี้" เขาหัวเราะเยาะและเดินไปที่ ต้นกำเนิดอินเทอร์เน็ตคลับ อย่างไรก็ตามมีผู้คนจำนวนมากยืนรออยู่ด้านนอก!
เหลียนชิ อู๋ฉานและชายวัยกลางคนที่มีจอนอยู่ด้านข้างเรียกว่าหยางไห่ยืนอยู่ด้านนอกทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีแบล็กลี่ที่มากับพี่ชายแบล็กแบร์ชายที่ดูโง่เขลาตอนนี้ที่อยากจะเตะประตูร้านและชายร่างเตี้ยที่ผอมเรียกว่า แบล็กเมาส์แน่นอนว่านี่เป็นเพียงชื่อเล่นไม่ใช่ชื่อจริง
"พวกเจ้าทำอะไรอยู่?" ซือหมิงมีความรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นกลุ่มคนอยู่หน้าร้าน "ทำไมพวกเจ้าไม่เข้าไปด้านใน"
"มันยังปิดอยู่เหรอ?" เขาเบียดเข้าไปด้านในและตกตะลึง "ร้านมันควรเปิดแปดโมงไม่ใช่เหรอ?"
"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน" เหลียงชิรู้สึกเหมือนชายคนนี้ดูคุ้นเคยแลัสันนิษฐานว่าซือหมิงเป็นผู้เล่นเกม Resident Evil ด้วยเช่นกัน เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วตอบว่า "ครั้งล่าสุดเจ้าของร้านเปิดร้านช้าเพราะเขาเพิ่มคอมพิวเตอร์บางทีเขาอาจเพิ่มมันอีกในวันนี้"
" บางที " แบล็กลี่กล่าวว่า " ร้านค้าที่เต็มไปด้วยผู้คนเมื่อวานนี้เจ้าของร้านอาจเพิ่มคอมพิวเตอร์เข้ามาเพิ่มเติ่มก็ได้"
"เราควร....รอออีกสักครู่?"
ปัจจุบันฝางฉียังนอนอยู่บนเตียงของเขาอย่างอ่อนแรง ในที่สุดมันก้จบ.....
เขาไม่ต้องการจะสัมผัสกับประสบการณ์แบบเมื่อคืนนี้อีกครั้ง
เขาขยับนิ้วมือของเขาและรู้สึกว่าร่างกายของเขาดูแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก
ยิ่งกว่านั้นทุกสิ่งรอบตัวของมันแตกต่างกว่าทุกวัน!
เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินแม้กระทั่งเสียงปีกแมลงวันขยับตัวลอยอยู่กลางอากาศ!
เมื่อเปิดตาของเขาดูเขามองเห็นละอองฝุ่นบนกำแพง!
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงแล้ว!!!!!!
"ข้ารอไม่ไหวแล้ว!" อู๋ฉานตะโกนอย่างโมโห ถ้าเหลียงชิไม่หยุดเขาเขาคงจะพังประตูร้านเข้าไปแล้ว
"ข้าก็เหมือนกัน!" ซือหมิงไม่เคยรู้สึกกังวลอย่างนี้มาก่อน "ถ้าเจ้าของร้านไม่เปิดร้านเร็วๆนี้ทุกคนจะมารวมกันที่นี่!"
"ข้าควรพังประตูไหม?" แบล็กลี่กล่าว "มันเป็นเพียงประตูร้านข้าสามารถติดตั้งให้ใหม่ได้ในภายหลัง"
"....." ใบหน้าของเหลียงชิซีด "ถ้าเจ้าทำอย่างนั้นเจ้าของร้านจะไม่ยอมให้เจ้าใช้บริการที่ร้านอีกต่อไป"
"เล้วข้าควรทำอย่างไรดี?" แม้ว่านี่จะเป็นเพียงร้านค้าเล็กๆเจ้าของร้านก็ไม่ได้ดูธรรมดาเลยแบล็กลี่นึกย้อนกลับไปที่กฎของร้านและเขาตัดสินใจว่าเขาไม่สามารถทำให้เจ้าของร้านขุ่นเคืองได้ "ข้าทำอะไรไม่ได้เลย!"
"เจ้าพูดถูกมันช่างน่ารังเกียจ!" อู๋ฉานตบประตู "ข้ารู้สึกเหมือนว่าข้าเพิ่งเล่นไปไม่นาน แต่เขาบอกว่าหกชั่วโมงผ่านไปแล้ว! เวลามันไม่ควรผ่านไปเร็วขนาดนั้น! เจ้าของร้านจะไม่เปิดให้เราเล่นกันในวันนี้!"
"......" เหลียงชิได้แต่หัวเราะ "พี่ชายอู๋ข้ายืนอยู่ด้านหลังพี่และดูพี่ชายเล่นจนกระทั่งเท้าของข้าเจ็บเชื่อสิว่าเมื่อวานนี้เป็นเวลาหกชั่วโมง..."
"......" รู้สึกอับอายอยู่หน้าประตูร้าน "เช่นนั้นหกชั่วโมงมันไม่เพียงพอ!"
ร้านค้าทางด้านซ้ายของร้านฝางฉีเคยมีเจ้าของร้านชายชรา แต่มันไม่ได้เปิดในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าครอบครัวของเขาย้ายไปหลังจากที่ลูกชายของเขากลายเป็นนักวิชาการ ร้านที่อยู่ด้านขวานั้นเป็นร้านขายขนมปัง ที่นี่คือร้านที่ฝางฉีออกมาซื้อขนมปังทุกเช้า
ป้าเจ้าของร้านขนมปังรู้สึกแปลกใจที่เห้นคนจำนวนมากมารวมตัวกันอยุ่ที่หน้าร้านของฝางฉี "พวกเจ้ามาทำอะไรอยู่หน้าร้านของเขา"
"อืม...." เหลียงชิโดนถามหลังจากที่เขาซื้อขนมปัง "เจ้าของร้านยังไม่เปิดร้านเขาควรจะเปิดร้านในตอนแปดโมงเช้าเจ้าของร้านรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น"
"เอ่อ..."ป้าวังส่ายหัว "ข้าสงสัยในสิ่งเดียวกันฝางฉีมักมาที่ร้านของข้าทุกครั้งเพื่อซื้อขนมปังในตอนเช้า แต่วันนี้ทำไมเขาถึงมาช้ามากในวันนี้บางทีเจ้าอาจจะตะโกนเรียกดุว่าเขาได้ยินไหม"
"ตะโกน?" พวกเขามองหน้ากัน
"ข้าจะทำมัน" อู๋ฉานคิดและพูดออกมานี่เป้นความคิดที่ดีกว่าการทำลายประตูของเขา
ฝางฉียังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่ทั่วร่างกายของเขา แต่มันก็ดีกว่าเมื่อคืนนี้มาก
เขาสังเกตเห็นเหงื่อสีดำเต็มไปทั่วร่างกายเขาดังนั้นเขาจึงรับกระโดดลงไปอาบน้ำ อย่างไรก็ตามผ่านไปครึ่งทางยังไม่ถึงห้องอาบน้ำฝักบัวเขาได้ยินเสียงดังมาจากด้านล่าง
เขามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็วและมองเห็นผู้คนมากมายภายนอกร้าน
.....กี่โมงแล้ว หัวใจฝางฉีตกลงเขาตื่นสายไหม
-ด้านล่าง-
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเมืองสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างเช่นกัน ดังนั้นกลุ่มทหารหุ้มเกราะก็เดินเข้ามาถามว่า "พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่เพื่อชุมนุมกันข้าเห็นเจ้ายืนอยู่ที่นี่ในตอนเช้าตรู่และอยู่ที่นี่มานานกว่าครึ่งชั่วโมง ทำไมพวกเจ้ายังอยู่ที่นี่"
"โอ้ และเจ้าคนที่มีเคราทำไมเจ้าต้องตะโกนตั้งแต่เช้าตรู่? เจ้าพยายามก่อปัญหาใช่มั้ย?"
"...คนที่มีหนวดเคราเหรอ?" ใบหน้าของอู๋ฉานนั้นสีเข้มขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ขอบพระคุณพระเจ้าที่ตอนนี้เขาไม่ทุบตีประตูไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาได้! หากคนอื่นพบว่าเขาถูกเจ้าหน้าที่เมืองจับเพราะเขาไม่สามารถเข้าไปเล่นเกมได้เหล่านักรบในเมืองจะหัวเราะเยาะเขาอย่างน้อยก็หนึ่งปี!
"แม่**งข้าต้องการด่า!" อู๋ฉานโกรธมากในขณะที่แบล็กลี่ยิ้มและหาทางป้องกันยามในเมือง "หยุด!"
" ฮึ!"อู๋ฉานเยาะเย้ย แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าแต่เขาก็ไม่ได้ดง่พอที่จะต่อสู้กับทหารรักษาเมือง
"ข้ารู้ว่านักรบอิสระไม่สามารถไว้ใจได้!" ซือหมิงมองไปรอบๆเขาโดดเด่นจากฝูงชน "ข้าชื่อซือหมิงมาจากตระกูลซือ"
"ตะกูล.....ซือเหรอ?" ยามหน้าเมืองโค้งคำนับเขาเล็กน้อย "ข้าขอโทษที่จำนายน้อยไม่ได้นายน้อยซือ!"
"เพื่อนตัวน้อยคนนี้ดูเหมือนจะมาจากตระกูลอันทรงเกียรติ!" แบล็กลี่พึมพำอย่างเงียบๆ
"เขารวย" อู๋ฉานเย้ยหยัน
เหลียงชิยิ้มแย้ม "ไม่เป็นไรอย่างนย้อยเขาก็สามารถแก้ปัญกาได้อย่างรวดเร็ว"
"ทุกอย่างปกติดี" ซือหมิงสวมใบหน้าที่เยือกเย็นและหยิ่งที่สุดของเขา แต่จริงๆแล้วเขากำลังหัวเราะอยู่ในใจ "พวกเขาเป็นเพียงผู้คุมเมืองข้าสามารถจัดการกับทุกคนที่ข้าต้องดารได้!"
ผู้คุมเมืองปฏิบัติต่อเขาด้วยความเครารพทันที "นายน้อยซือจะบอกเราได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถรายงานต่อผุ้บังคับบัญชาของเราได้"
หลังจากคำอธิบายของซือหมิงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเมืองก็เริ่มสับสนมากกว่าเดิม "นายน้อยซือ....กำลังบอกว่าเจ้าของร้านไม่ยอมเปิดร้านนี้และพวกเขารออยู่ข้างนอกร้านเป้นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว? ดังนั้น.....ร้านนี้ทำอะไรบ้าง?"
"ความจริงเสมือน"
"ฆ่าซอมบี้เหรอ?"
"เล่นเกม?"
ยิ่งพวกเขาฟังมากเท่าไรก็ยิ่งทำให้พวกเขาสับสนมากขึ้นเท่านั้น หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเมืองพึมพำอย่างเงียบๆ "เจ้าคิดว่าเราควรตรวจสอบมันหรือไม่?"
"ข้าคิดว่าเราควร...ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาข้าจับผู้คนออกจากร้านนี้ทุกครั้งในช่วงลาดตะเวนกลางคืนพวกเขาเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ข้าไม่สามารถทำอะไรได้เลยมีบางอย่างเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้"
"เราไม่ควรแสดงท่าทีเหินห่าง!คนพวกนี้ล้วนมีสถานะที่สูงมาก เราสามารถรายงานกับผู้บังคับบัญชาของเราก่อนแล้วค่อยตัดสินใจว่าจะทำยังไงดี"
ทันใดนั้นฝางฉีก็ลงมายังชั้นล่างเพื่อทำการเปิดประตูร้านของเขา
เขาเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "ทำไมพวกเจ้ามาที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่"
"เปิดแล้ว! ร้านเปิดแล้ว!"
"ครับทำไมเจ้าเพิ่งมาเปิด!" มีคนเริ่มบ่นทันที
"เจ้าของร้านได้รับคอมพิวเตอร์ใหม่อีกครั้งหรือไม่" กลุ่มคนมองเข้าไปข้างในร้าน แต่ไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ "เจ้าของร้านนอนเลยเวลาหรือ?"
ฝางฉีแตะจมูกเขาอย่างช้าๆ ในทางเทคนิคแล้วเขานอนเลยเวลาที่กำหนอ
"ลืมมันไปเสียเถอะ" กลุ่มด้านหลังลั่งไหลเข้ามาภายในร้านของฝางฉี "เจ้าของร้านบอกความจริงกับเราในวันนี้เจ้าของร้านมีอะไรใหม่บ้างไหม"
"มีอะไรใหม่?" ฝางฉีพยักหน้า "ใช่"
"อะไร?"
"คอมพิวเตอร์มากขึ้นเหรอ?"
"เกมใหม่?"
"หนังที่เจ้าของร้านนพูดถึงเมื่อวานนี้ออกมาแล้วเหรอ?"
พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ฝางฉีด้วยความคาดหวัง
"เอ่อ...."ฝางฉีชี้มาที่ตัวเอง "การบุกรุกเมื่อเช้านี้โดยไม่ได้ตั้งใจนับว่าเป็นสิ่งใหม่หรือไม่?ไ
"..."
"..เอ๊ะ...เจ้าของร้านล้อเล่นกับพวกเราอย่างนี้ไม่ได้!" เหลียงชิกล่าวด้วยท่าทางหดหู้
"ดีมากเจ้าของร้าน..."
"...ขอแสดงความยินดี..."
"เจ้าไม่สามารถเลือกที่จะทำลายมันอีกครั้งได้หรือ " กลุ่มคนที่ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาไม่สามารถบ่นได้อีกต่อไปเพราะพวกเขาไม่สามารถหยุดฝางฉีได้
เจ้าของร้านฆ่าทรราชเมื่อวานนี้และเขายังต่อสู้ในวันนี้? นั่นหมายความว่าตอนนี้เขามีพลังมากขึ้นหรือไม่? พวกเขาคิดและไม่สามารถช่วยเหลือได้ ได้แต่ให้ความเครารพต่อเขามากขึ้น
**************************************
เลยตอนอ่านฟรีของอีกเว็ปแล้วน้า สนใจอ่านก่อนจิ้มได้เน้อ เราไปหลายวันเลยน่ะ 5555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น