คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #186 : 184
เมื่อวานนี้ตามแนวทางการเล่นของฟางฉี, นาหลันฮ่องวูก็เปิดประตูห้องและมองเห็นสัตว์ประหลาดที่ชื่อ Pyramid Head (หัวหน้าปิระมิด)กำลังทรมานหุ่นอยู่ตรงมุมห้องใบหน้าของนาหลันฮ่องวูขาวซีดไม่นานนักเขาพูดว่า
"ตั้งแต่ที่ข้าสัญญาว่าข้าจะปล่อยให้สัตว์ประหลาดตัวต่อไปจะต้องโจมตีข้าก่อนสามครั้ง! เจ้าจะเห็นว่าไม่มีอะไรน่ากลัวกับสัตว์ประหลาดตัวนี้เลย!"
เมื่อพูดอย่างนั้นเขาก็เดินตรงไปที่สัตว์ประหลาดแล้วฟาดมันด้วยไม้ "เจ้าตัวประหลาดข้าขอสั่ง! จงโจมตีข้าเดี๋ยวนี้!"
สัตว์ประหลาดมันหัวมาอย่างช้าๆ "... " จากนั้นมันก็เปล่งเสียงคำรามอย่างกึกก้อง!
นาหลันฮ่องวูขมวดคิ้วเมื่อเขามีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นในหัวของเขา เขาไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน,สัตว์ประหลาดตัวนี้และทุกอย่างที่นี่มาก่อน แต่เขารู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้ด้วยเหตุผลบางอย่างราวกับว่าพวกเขานึกคิดถึงสิ่งที่ผนึกไว้ในตัวเขาเป็นเวลานาน!
"ผู้เล่น 100 คนจะเห็นรูปแบบเกมไซเรนฮิลล์ที่แตกต่างกันทั้ง 100 แบบ" อย่างที่พูดไปสัตว์ประหลาดตัวนี้แตกต่างจากตัวที่ฟางฉีพบตัวนี้มันเดินช้าอย่างมาก
แต่แทนที่จะโจมตีนาหลันฮ่องวูทันทีแต่มันกลับลุกขึ้นมาแล้วหยิบหมวกสามเหลี่ยมขึ้นมาราวกับว่ามันกำลังพยายามฉีกกระชากหมวกให้ขาดออกจากกันเพื่อเผยสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในหมวก!
นาหลันฮ่องวูรู้สึกตกใจกับความรู้สึกเหมือนสิ่งที่ซ่อนอยู่ในหมวกใบนั้นคือสิ่งที่ถูกผนึกไว้ในส่วนลึกของจิตใจของเขา!
โดยไม่รู้ตัวเขาดึงปืนออกมาและยิงใส่มัน! แทนที่จะตามล่าเขาหัวหน้าพีระมิดก็ถอยหลังกลับราวกับว่ามันทำตามความประสงค์ของเขา
"อาวุโสเอาชนะสัตว์ประหลาดจนสัตว์ประหลาดมันถอยออกไป!"
"อาวุโสแข็งแกร่งมาก!"
"ใช่เจ้าของร้านกลับสอนคนให้รู้วิธีปิดประตูดูผู้อาวุโสสินั้นเขาแข็งแกร่งอย่างมาก!" นาหลันหมิงซื่อแสดงความคิดเห็นเช่นกัน
ผู้ชมไม่รู้สึกถึงความผิดปกติกับฉากนี้ พวกเขายังคิดว่านาหลันฮ่องวู มีความสุขรู้สึกร่าเริงหลังจากการโจมตีจนสัตว์ประหลาดถอยออกไป
อย่างไรก็ตามฉากนี้มีความหมายแตกต่างกันในสายตาของนาหลันฮ่องวู! มันเป็นภาพลวงตาหรือไม่? นาหลันฮ่องวูส่ายหัวแล้วจ้องไปที่ Pyramid Head (หัวหน้าปิระมิด)ที่กำลังวิ่งหนี
สัตว์ประหลาดแต่ละตัวในไซเรนฮิลล์มีความหมายเฉพาะ ในไซเลนท์ฮิลล์ 2 นั้นสัตว์ประหลาดแต่ละตัวมีความหวาดกลัวของผู้เล่นที่ซ่อนอยู่ในตัวละครหลักหรือคนอื่น ๆ ในเกม ถึงแม้ว่าหัวหน้าพีระมิดจะไม่เปลี่ยนรูปร่างของมัน แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ลึกลับภายในจิตใจของหลันฮ่องวู
จากนั้นเขาก็ออกจากเกมอย่างรวดเร็ว!
"ข้าเพิ่งจำได้ว่าข้าต้องไปจัดการธุระเร่งด่วนในตระกูล!ข้าจะหยุดเอาไว้แค่นี้ก่อน!" นาหลันฮ่องวูลูบเคราของเขาแล้วพูดว่า "ผู้อาวุโสฟูกลับกันเถอะ!"
"ตกลง! ท่านประมุข!"
ผู้คนดูมองดูพวกเขาออกจากร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ไป ช่วงนี้มันเป็นฤดูร้อนและพวกเขาสวมเสื้อผ้าบาง ๆ
"ทำไมเสื้อของผู้อาวุโสถึงมีเหงื่อออกอยู่ที่แผ่นหลังของเขา?"
“ ข้าว่าวันนี้อากาศมันร้อนมากข้าเลยคิดว่าเขาคงเหงื่อออกจากการที่นั่งตรงนั้นเป็นเวลานาน .."
วันนี้ร้อนมากเลยเหรอ! เจียงเซียวหยูเอียงเอียงศีรษะของเธอไปด้านใดด้านหนึ่งตรงแผ่นกั้น ทุกคนคิดว่าบางทีผู้อาวุโสอาจกลัวมากจนเขาไม่กล้าที่จะเล่นต่อไป ...
"เขาไปแล้ว ... " ฟางฉีมองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า "ใครอยากเล่นเป็นคนต่อไป"
เซียวยูล์ฟพูดว่า "ข้า!"
ใบหน้าของฟางฉีเปลี่ยนเป็นสีเข้ม ทำไมชายคนนี้ถึงยังอยู่ที่นี่?
"ข้าจะเล่น" แม้ว่าซูเทียนจิจะไม่รู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้อาวุโสนาหลันหวาดกลัว แต่เธอก็ไม่กลัวและยังได้รับแรงบันดาลใจอย่างมากจากสไตล์การฆ่าตัวตายของนาหลันที่เป็นตัวละคร! เธอไม่เคยคิดเลยว่าเกมนี้จะเล่นด้วยวิธีนี้! มันน่าสนใจมาก! ซูเทียนจีอดใจรอไม่ไหวที่จะล้างอายของตัวเอง
"เจ้าเหรอ!" ฟางฉีกล่าว
"ใช่! เราไม่กลัวแม้แต่นิดเดียวในขณะดู!" แทนที่จะถูกหวาดกลัวดงชิงลี่พบว่าประสบการณ์การรับชมในวันนี้ค่อนข้างสนุก!
"เจ้าของร้านทำให้เราหวาดกลัวเมื่อเขาทำการถ่ายทอดสดเกมใหม่!" เจียงเซียวหยูบ่นว่า "เขากลัวจินตนาการตัวเองและยังพยายามทำให้พวกเราหวาดกลัวไปกับเขาด้วย"
"อืม ... " ใบหน้าของฟางฉีเปลี่ยนเป็นสีดำคิดอยู่แล้วดีพอที่ข้าจะทำให้เจ้าเอาไปนึกฝัน!
บนหน้าจอตอนนี้ซู่เทียนจิก็เริ่มใช้รูปแบบการฆ่าตัวตาย
"ดูสิพี่สาวซูกำลังเล่นแบบนั้นด้วย!"
"เจ้าควรจะเรียกนางว่าป้าซู!" ใบหน้าของ ฟางฉีเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
"หากเจ้าของร้านไม่เล่นเกมด้วยวิธีนี้ข้าจะไม่ดูเขาในวันพรุ่งนี้" เจียงเสี่ยวหยูกล่าวด้วยเสียงอุทาน
"ข้าเห็นด้วย!" ดงชิงหลี่กล่าวว่า "เมื่อข้าดูการเล่นของเจ้าของร้านเมื่อวานนี้แม้แต่ชิ้นส่วนที่ไม่น่ากลัวมันก็น่าหวาดกลัวอย่างมาก"
"ข้าเห็นด้วย!" นาหลันหมิงซื่อกล่าวเพิ่มทันทีด้วยน้ำเสียงที่สงบของเธอ "ถ้าเจ้าของร้านเล่นด้วยวิธีนี้พรุ่งนี้เราจะดูมันไม่เช่นนั้นเราจะไม่ดูมันเลย!"
"ข้าเห็นด้วยกับพวกเจ้าจริง ๆ !" เซียวยูล์ฟกล่าวว่า "เราจะรอดูซีรีส์ของท่านเท่านั้นทำไมเราต้องดูถ่ายทอดสดเกมของเจ้าของร้านด้วยล่ะ"
ขณะที่เขาพูดซู่เทียนจิล้มเหลวในการหลบหนีและถูกหุ่นนางแบบจับในระหว่างหลบหนี เนื่องจากตัวละครเอกไม่มีทักษะการต่อสู้ระยะประชิดแต่เธอก็หมุนไม้อย่างบ้าคลั่งและพยายามต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้
ใบหน้าของเซียวยูล์ฟกระตุกทันที ทุกคนพูดว่า "นี่มันสนุกกว่าที่จะดูเจ้าของร้านถ่ายทอดสดจริงๆ!"
ใบหน้าของฟางฉีดูมืดไปเลยเมื่อถูกเอาไปเปรียบเทียบกันเขาสงสัยว่าทำไมผู้คนเริ่มแข่งขันกันเพื่อผู้ชมในโลกนี้
โชคดีที่เขาเป็นผู้เล่นที่เร็วที่สุดในไซเรนฮิลล์ด้วยการเพิ่มความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขาทำให้เขาไม่กลัวอีกต่อไปเหมือนเมื่อก่อนฟางฉีกล่าวว่า "พรุ่งนี้ข้าจะแสดงสไตล์การฆ่าตัวตายที่แท้จริงให้พวกเจ้าเห็น! พวกเจ้าจะพบว่าสไตล์ของผู้อาวุโสนาหลันนั้นไม่มีอะไรดีเลย!"
ทันใดนั้นเขารู้สึกเหมือนกำลังขุดหลุมฝังศพตัวเองเมื่อเขาพูดอย่างนั้นฟางฉีดูอึดอัดใจเล็กน้อยคิดว่ามันเป็นแค่เกมและไม่มีอะไรใหญ่โตถ้าเขาเล่นมันคงจะไม่แตกต่างกัน
อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงผู้อาวุโสที่เพิ่งล้มเหลวฟางฉีก็รู้สึกไม่สบายใจ
"เจ้าของร้านกำลังขู่เรา!" เจียงเสี่ยวหยูดูไม่มั่นใจ!
"สไตล์การฆ่าตัวตายที่แท้จริงคืออะไร! มีสไตล์และกลุ่มแตกต่างกันในการเล่นเกมหรือไม่?"
ผู้คนรอบ ๆ ฟางฉีกลอกตา "เจ้าของร้านพวกเราดูการแสดงของท่านเมื่อวานนี้และมันสามารถอธิบายได้ด้วยคำเดียวว่า - ขี้ขลาด"
...
"เจ้าคิดอย่างไรกับนาหลันฮ่องวู?" จักรพรรดิจินหวูยูนั่งบนขอบหน้าผาในสวนของเขาพร้อมกับหมากหมากรุกในมือของเขา
"เมื่อตอนก่อตั้งอาณาจักรดาจินขึ้นใหม่มีศัตรูทุกชนิดรวมถึงกองกำลังหลักในประเทศและในประเทศเพื่อนบ้าน" ร่างสีดำปรากฎด้านหลังจินหวูยู
"ในยุคนั้นมีวีรบุรุษทุกชนิดต่างปรากฏตัวขึ้น!"
"ข้าจำได้" จินหวูยูพูดด้วยเสียงหัวเราะ "ข้าจำได้ว่านาหลันฮ่องวูเขาเองก็ได้รับชื่อเสียงในการสู้รบที่เรือนจำสกาย (เทียนลาว)
"อย่างไรก็ตาม ... " จีหวูยูวางหมากรุกสีดำนี้และพูดว่า "มันบอกว่ามีความลับบางอย่างในการต่อสู้ครั้งนั้นข้าสงสัยว่ามันเป็นความจริง ... "
ความคิดเห็น