คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #180 : 178
ฟางฉีที่ถูกท้าทายจากบรรดาเหล่าลูกค้าที่ต้องการจะรอดูเขาถ่ายทอดสดในคืนนี้และเข้าไปเล่นเกมไซเรนฮิลล์สิ่งที่พวกเขาคาดหวังจากฟางฉีก็คืออาการหวาดกลัวในเกมของเขา
ในขณะนี้ซู่เทียนจิปิดท้ายเกมแล้วจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งกว่าคนอื่นมากและในที่สุดเธอก็สามารถฆ่าสัตว์ประหลาดได้สองสามตัวตั้งแต่เริ่มต้น
ด้วยเหตุผลบางอย่างเมื่อใดก็ตามที่เธอเห็นสัตว์ประหลาดชนิดนี้เธอก็รู้สึกถึงความสงบจิตใจที่มีอยู่น้อยนิด เธอมีประสบการณ์ฝังใจเมื่อเธออยู่ในการบ่มเพาะอย่างสันโดษในช่วงก่อนที่ระดับบ่มเพาะจะเพิ่มขึ้นไปในระดับอาณาจักรแห่งมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์
ในช่วงเวลานั้นเธออยู่ใกล้กับการพัฒนาอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถบรรลุสำเร็จหลังจากที่บ่มเพาะอย่างหนักเป็นเวลานาน ในช่วงเวลาก่อนการบรรลุเธอกลัวว่าพลังงานของเธอจะเบี่ยงเบนออกจากเส้นลมปราณของเธอและทำให้เกิดอาการธาตุไฟเข้าแทรก
แม้ในตอนนี้เธอยังคงจดจำความทรงจำในช่วงเวลานั้นลางๆ ในตอนนี้มันไม่ได้เป็นความกลัวที่ชั่วร้ายที่ฝังลึกในจิตใจของเธออีกต่อไปแต่เธอหวังว่าเธอจะลืมมันได้ในสักวัน!
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เธอหลบหนีออกมาได้และฆ่าสัตว์ประหลาดบางตัวลงไปในตอนนี้เธอรู้สึกว่าจิตใจของเธอสงบลงกว่าเดิมมาก
"นี่เป็นผลประโยชน์ของเกมหรือไม่" เธอไม่รู้ว่ามันเป็นผลมาจากการเล่นเกมหรือเป็นแค่ภาพลวงตาที่จิตใจของเธอสร้างขึ้นมาอย่างไรก็ตามกระบวนการเล่นทั้งหมดคือ ...
"ลืมมันไปเสียเถอะข้าจะเล่นมันอีกวันหนึ่ง" ซู่เทียนจิก็รู้สึกเหนื่อยล้าทางจิตใจมากๆมันช่างน่ากลัวจริงๆ!
หากเธอยังคงเล่นต่อไปเธอคงจะหวาดกลัวในช่วงระหว่างทางตอนกลับไปที่สำนักในตอนกลางคืน
โชคดีที่เธอมีสาวกสองคนคอยดูแลและเป็นเพื่อนในตอนกลับสำนักพร้อมกันกับเธอ
ด้วยความคิดนี้เธอรู้สึกอบอุ่นภายในจิตใจหลังจากนั้นเธอก็มองเห็นสาวกสองกำลังกอดกันพวกเขาอยู่ในความหวาดกลัว .......
...
มีหลายคนที่อยากจะดูการถ่ายทอดสดของฟางฉีพวกเขารออยู่ในร้านอินเตอร์เน็ตจนถึงเย็น
แน่นอนว่าถ้าฟางฉีไม่ถ่ายทอดสดเขาจะกลายเป็นคนโกหกในเมื่อเขาบอกว่าเขาไม่กลัวที่จะเล่นเกมไซเรนฮิลล์หลังจากนั้นเขาก็คงไม่คิดที่จะผิดคำพูด
"เจ้าของร้าน! ตอนนี้เวลา 20.00 น. แล้วท่านจะทำการถ่ายทอดสดเกมไซเรนฮิลล์เลยหรือไม่!"
ผู้เล่นใหม่ที่กำลังรอดูถ่ายทอดสดไซเรนฮิลล์รวมไปถึงเสี่ยวเล้งหยู,เจ้าหญิงและผู้เล่นเก่ายังลามไปถึงนาหลันหมิงซื่อและซู่เทียนจีต่างก็จ้องเขม็งรอดูฟางฉีที่ยังคงเล่น Diablo อยู่โดยไม่สนใจพวกเขา
หากตาของพวกเขาในตอนนี้สามารถฆ่าฟางฉีให้ตกตายได้แล้วละก็!บนร่างกายของเขาคงมีบาดแผลนับไม่ถ้วนจากสายตาของคนรอบข้าง
" เจ้าของร้านจะไม่รักษาสัญญา?" ซู่เทียนจิมีสีหน้าที่หม่นหมอง
"เจ้าของร้าน! ถึงเวลาถ่ายทอดสดแล้ว!" ดงชิงลี่ยังคงรอดูการถ่ายทอดสดแม้ว่าเธอจะหมดเวลาในการเล่นเกมไปนานแล้วเหตุการณ์เช่นนี้มันน่ากลัวเกินไปแต่เธอก็ยังคงต้องการดูถ่ายทอดสดเกมไซเรนฮิลล์
อย่างไรก็ตามการดูคนอื่นเล่นเกมมันก็น่าตื่นเต้น! หลังจากที่ได้ดูสองสามครั้งฉากที่น่ากลัวเหล่านั้นก็น่ากลัวน้อยลงไปเยอะและเธอก็ต้องการที่จะดูใบหน้าที่น่ากลัวของผู้เล่น!
"เอ่อ…" ใบหน้าของฟางฉีในตอนนี้นั้นแข็งทื่อ "พรุ่งนี้ข้าค่อยถ่ายทอดสดได้ไหม?"
"ไม่!"
"เจ้าของร้านท่านต้องถ่ายทอดสดมันในวันนี้!"
" ในตอนนี้! ในช่วงเวลานี้!"
"เท่านั้น!!!"
ผู้เล่นที่เคยเล่นเกมกำลังท้าทายฟางฉีให้เขานั้นได้รับความหวาดกลัวจากจิตใจทีดำมืดของเขา!
ในตอนนี้พวกเขากำลังกดดันและจ้องไปที่ฟางฉีพวกเขาต้องการให้ฟางฉีได้รับประสบการณ์เช่นเดียวกันกับพวกเขา!
"เจ้าของร้าน! พวกข้าล้อมไว้หมดแล้ว!" หลันหยานตะโกน "ท่านไม่สามารถหลบหนีไปได้!!"
เขายกนิ้วเดียวแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นข้าจะเล่นมันซักครู่!"
"ไม่!!!" ทุกคนดูดุร้ายมากขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของฟางฉี "เจ้าของร้านต้องเล่นให้ได้นานที่สุดเท่าที่เจ้าของร้านจะทำได้!"
"หนึ่งชั่วโมง?" ฟางฉียกหนึ่งนิ้วขึ้นอีกครั้ง
"ข้าเป็นผู้หญิงก็ยังเล่นไปตั้งสี่ชั่วโมง!" ซู่เทียนจิเตือนเขาด้วยวิธีที่ 'เป็นมิตร'
ฟางฉีตรวจสอบเวลาและพูดว่า "พวกเจ้าต้องการให้ข้าเล่นมันทั้งหมดสี่ชั่วโมงใช่หรือไม่?"
"แน่นอน!"
"แน่นอน!"
นาหลันฮ่องวูลูบเคราของเขาและพูดว่า "ข้าก็อยากจะขอให้เจ้าของร้านเล่นเป็นเวลาห้าชั่วโมงเนื่องจากร้านค้าของเจ้าจะปิดตอนเที่ยงคืน ดังนั้นข้าจะไม่ขอให้คุณเล่นเป็นเวลาห้าชั่วโมงแต่เปลี่ยนเป็นสี่ชั่วโมงนั้นคือน้อยที่สุด"
ใบหน้าของฟางฉีกระตุก "ผู้อาวุโสข้าคิดว่าท่านต้องหลงทางและเดินไปรอบๆเมืองไซเรนฮิลล์แน่ถ้าท่านเล่นมันเป็นเวลาห้าชั่วโมง ... "
เมื่อเห็นว่าพวกเขาได้ล้อมเขาเอาไว้หมดแล้ว ฟางฉีก็โบกมือแล้วพูดอย่างงุ่มง่ามว่า“ ถ้าอย่างนั้นข้าจะเล่นมันก็ได้”
ข้าหวังว่าจะได้เห็นว่าขาของเจ้าของร้านนั้นไม่มีแรงเมื่อจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว! นั่นคือสิ่งที่เจ้าของร้านสมควรจะได้รับสำหรับทำให้พวกเราหวาดกลัว! หลายคนคิดด้วยความแค้น
ตัวอย่างเช่น เจ้าชายองค์ที่ห้า, นาหลันหมิงซื่อและซองชิงเฟิง ที่พวกเขาอ้างว่าพวกเขาไม่เคยหวาดกลัวเช่นนี้มาก่อนในชีวิตของพวกเขา!
สำหรับซู่เทียนจิเธอหวาดกลัวสัตว์ประหลาดอย่างมากในตอนแรกๆเธอชกและเตะเหมือนปู เธอต้องการและปรารถนาที่จะฆ่าทุกคนที่เห็นความอัปยศอดสูของเธอ!
ตอนนี้เธอลองนึกย้อนกลับไปเธอสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้ตัดสินใจเล่นเกมนี้ตั้งแต่แรก ในขณะที่เธอครุ่นคิดเรื่องที่ทำให้เธอไม่มีความสุขนี้!
ฟางฉีได้คลิกเปิดเกมไซเรนฮิลล์ขึ้นมาแล้ว!ในขณะเดียวกันก็มีการเปิดหน้าจอถ่ายทอดสดขนาดใหญ่
ด้วยการขยายพื้นที่ร้านค้าและมีผู้เล่นจำนวนมากที่ไปดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฟางฉี พวกเขาไม่สามารถไปยืนเบียดกันอยู่ข้างหลังฟางฉีเพื่อมองดูเขาเล่นเกมได้ พวกเขาจึงต้องเลือกที่จะรอดูการถ่ายทอดสดที่จอทีวีในตอนนี้บางคนกำลังนั่งบนโซฟาเพื่อรอดูถ่ายทอดสดเกมบนหน้าจอขนาดใหญ่
ด้วยการที่ร้านมีผู้คนมากมายมารอดูถ่ายทอดสดเกมไซเรนฮิลล์หญิงสาวอย่างเฟ่งกัวและหยูซินรู้สึกดีขึ้นเมื่อมีหลายๆคนมาชุมนุมกัน
จุดเริ่มต้นของเกมมันเหมือนกัน แม้จะมีความเป็นอิสระระดับสูงในเกมแต่เนื้อเรื่องยังคงเหมือนเดิม
ข้าจะรอดูว่าเจ้าของร้านจะแสดงอาการหวาดกลัวอย่างไร! เธอไม่พอใจอย่างมากที่ถูกล้อเลียนจากเขา ชิเชี่ยวเฟิงคิดว่าในขณะที่เธอดูฟางฉีกำลังค่อยๆเดินอย่างช้าเข้าไปในม่านหมอกหนาบนหน้าจอ ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นคนแรกที่หวาดกลัวอยู่ดี
"เด็กคนนี้ต้องหวาดกลัวอย่างแน่นอน!" ซู่เทียนจิยกคิ้วของเธอขึ้น "ข้าจะคอยดูว่าเขาทำให้ตัวเองขายหน้าอย่างไร!"
แน่นอนว่าพวกเขาเห็นฟางฉีหยุดอยู่ที่สุสาน
"เจ้าของร้านเดินต่อไปสิ!!!"
"ใช่! เดินต่อไป!"
"เข้าไปในไซเรนฮิลล์ถ้าท่านกล้า!"
"ข้าขอเดินเนื้อเรื่องก่อนไม่ได้เหรอ?" ฟางฉีกลอกตาของเขาขึ้นบน
ตัวละครหลักเจมส์จะพบกับผู้หญิงที่ชื่อแองเจล่า ผู้ที่ซึ่งมาที่นี่เมืองนี้เพื่อมาตามหาแม่ของเธอ เธอจะบอกกับตัวละครหลักว่าเมืองไซเลนท์ฮิลล์แท้จริงแล้วเป็นสถานที่ที่อันตรายและน่าขนลุกมากและเธอก็พยายามที่จะชักชวนให้เขากลับไปพร้อมกันกับเธอ
ในความเป็นจริงทุกคนที่มาไซเรนฮิลล์ล้วนมีเหตุผลของพวกเขา
"ผมกำลังมองหา ... ใครบางคน....ใครบางคน ... ที่สำคัญมากสำหรับผม ผมจะทำทุกสิ่งทุกอย่างถ้าหากผมจะได้อยู่กับเธออีกครั้ง ... " เมื่อเจมส์พูดคำเหล่านี้ด้วยสีหน้าที่ต้องการหาคนสำคัญเนื้อเรื่องได้ดำเนินต่อแล้วและเขาจะทำการค้นหาต่อไปไม่ว่าเขาจะเจอกับปัญหาอะไร
เกมที่ระบบสีดำได้ปรับเปลี่ยนทั้งหมดมันมีความเป็นอิสระสูง แต่บทความพื้นฐานไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
"ดู! เจ้าของร้านกำลังจะเข้าไปในเมือง!"
"เขากำลังห่อไหล่อยู่ใช่ไหม! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"
"ข้าหวังว่ามันจะสนุกไปกับการแสดงของเขาในเวลาเดียว!"
บางคนในกลุ่มผู้ชมดูพึงพอใจในความคิดของตัวเอง "ถนนสายนี้เขาจะไปเอาวิทยุเหรอ"
พวกเขาไม่รู้ว่าวิทยุนั้นมีประโยชน์หรือไม่ แต่พวกเขารู้ว่าสถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดพวกมันปิดกั้นเส้นทางไปหาวิทยุมันไม่ได้ง่ายดายเลยและผู้เล่นจะได้รับความหวาดกลัวอย่างมาก หลังจากความพยายามหลายๆครั้งก็ไม่มีใครเดินมาทางมาที่นี่อีกต่อไป
พวกเขาแปลกใจที่เจ้าของร้านยังคงเลือกที่จะไปเส้นทางนี้!
"เจ้าของร้านเข้าไปในรั้วแล้ว!" หลันหยานเธอตื่นเต้นเพราะฟางฉีกำลังจะมาถึงช่วงเวลาที่น่ากลัวที่สุดในอีกช่วงเวลาไม่นาน!
"เจ้าของร้านรู้สถานการณ์ตอนนี้มาก่อนอยู่แล้วดังนั้นข้าคิดว่าเขาจะไม่กลัว!" ชิเชี่ยวเฟิงกล่าว
"ไร้สาระ" ดงชิงหลี่พูดว่า "แม้ว่าข้าจะดูพวกเจ้าเล่นเกมมาก่อนแต่ข้ายังคงหวาดกลัวเมื่อข้าเข้าไปเล่นมัน เมื่อมาอยู่ในรั้วนี้มันยากที่จะหลบหนี! หากเจ้าหันหลังที่จะออกมาข้างนอกเจ้าอาจถูกโจมตีโดยสัตว์ประหลาด!"
"ยกเว้นว่าเจ้าต้องการที่จะสู้กับสัตว์ประหลาด! นาหลันหมิงซื่อมาเพิ่มแต่เมื่อเธอจำช่วงเวลาที่น่ากลัวนั้นเธอก็เริ่มหน้าซีด
จากนั้นพวกเขาเห็นร่างที่บิดเบี้ยวอยู่เบื้องหลัง ฟางฉี!
บนหน้าจอฟางฉีหยิบไม้ที่เท้าขึ้นมาและโจมตีไปที่สัตว์ประหลาดบนใบหน้าสามครั้ง!
"บ้านเกิดของข้าอยู่ในเมืองนี้ ...$#%#@ " เขาฮัมเพลงและเหวี่ยงขาของเขาข้ามรั้วไปในขณะที่มีวิทยุอยู่ในมือของเขา
"... "
ฟางฉีพูดบนหน้าจอว่า "วิธีการโจมตีหลักของสัตว์ประหลาดตัวนี้ที่มันกำลังพ่นพิษดังนั้นการโจมตีที่ดีที่สุดพวกเจ้าควรจะโจมตีให้โดนใบหน้าของมัน ... "
"ไม่ว่าข้าจะหวาดกลัวขนาดไหนให้คิดเสียว่ามันคือเกม!มันคือเกม! " ฟางฉีพึมพำเบาๆ
ใบหน้าของทุกคนตอนนี้กระตุกถี่ยิก! เมื่อมองเห็นการกระทำของฟางฉีที่ไม่ได้เป็นไปตามที่พวกเขาคาดหวังไว้
ความคิดเห็น