ความรักรสเปรี้ยวของหนุ่มสุดเซี้ยวกับสาวจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : พบกันครั้งแรก ( หรือเปล่า )

1

“ ยุนนา! กลับบ้านดีๆนะ ^O^ ฮี่ๆ โชคดีนะ! แล้วเจอกันวันเปิดเทอมล่ะ! ลาก่อนนน!!! เอิ้ก!…ลาก่อนนน!!! “

“ เฮ้ย!!!! ใครกัน! -_-^^^ ใครกันที่ทำแบบนี้ ไอ้ห่านรกตัวไหนห๊ะ!! ““

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ลุกขึ้นมาตะโกน เลื้อสูทของเชาเปียกโชกและที่มือก็ถือแก้วเหล้าที่ว่าเปล่าอยู่ เฮ้อ~ สงสัยจะทะเลาะกับเมีย เขามีใบหน้าที่เหมือนชะมดเอามากๆ =_= บางทีอาจจะมีใครมาพ่นยาฆ่ามดแถวนี้เขาถึงได้…

“ เฮ้! แกใช่มั้ยไอ้หนุ่ม!!

เฮือก! ฉันหันไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆทันที เฮ้…=O= ชะมดไม่ได้ทะเลาะกับเมียมานี่นา นี่ๆ

“ ไอ้หนุ่มคนที่ถือขวดเหล้านั่นน่ะ แกใช่มั้ย? “

ตึ้ก ตั้กๆ เสียงหัวใจของผู้ชมที่อยู่รอบๆตัวดังออกมาข้างนอกอย่างระทึก และแล้วเขาก็ทำปากเบะอย่างไม่พอใจพร้อมกับพ่นคำพูดพล่อยๆออกมาว่า

“ เปล่า…ยัยนี่ต่างหาก “

อ๊ากกก!!! ไอ้เลว! ผู้ชายคนนั้นยัดขวดเหล้าที่เคยอยู่ในมือของเขามาที่ฉัน นายมันเลวมากกก!ขอย้ำ! เลวจริงๆ! ชะมดเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ฉันแทนทันที -_-

“ เธอทำเหรอ…นังชั่ว! ฉันถามว่าเธอทำเหรอ!!! “

“ หุบปากซักทีเหอะไอ้ชะมด! >_< “

“ เฮ้ย! เรียกลูกพี่เราว่าชะมดได้ไงวะ คุกเข่าเดี๋ยวนี้! คุกเข่า!! “

โอ๊ะโอJ…O_o ในที่สุดขบวนการโจ๋เรนเจอร์ก็โผล่มาซักทีสินะ พวกลูกน้องที่นั่งอยู่เมื่อกี้ต่างลุกขึ้นมาแล้วกระทืบเท้าตึงตัง ยุนนา TOT ยุนนาาา ยัยโง! เธออยู่ไหน ไอ้พวกนี้ทำให้ฉันรู้สึกกลัวนะ ฉันหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้นอีกครั้งอย่างโกรธแค้น น้ำตาๆกำลังจะไหลออกมาแล้ว แกทำให้ยุนนาของฉันต้องระเห็ดระเหเร่ร่อนหนีไป! ฮือ…ฉันยกขวดเหล้าที่เขาให้มาขึ้นซด อึ้กๆๆ เอิ้ก!…ฮี่ๆ >///< หมดขวดเลยๆ เมาแอ๋ เมาแน่ๆ

“ เธอทำอะไรของเธอน่ะ… =_= อยากตายรึไง “

ฮิๆ ^^ ไม่เป็นไรหรอกๆเพราะวันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่ว่าใครจะว่ายังไงฉันก็ม่ายโกรธ…เอิ้ก!… ทันทีที่ชะมดทำท่าจะเดินมาหาฉันคนดูที่อยู่รอบๆก็หลีกทางให้มันทันที

“ แก๊งค์มันดู -_-^ เธอรู้จักแก๊งค์มันดูมั้ย “

“ ห๊ะ…มันดู >_< มันดูๆๆ ฮิๆ ฉันชอบกินมันดูมันดู๊ดูมันทำ ก๊ากๆๆ “

“ พวกผมบอกแล้วไงว่าให้ลูกพี่เปลี่ยน TOT “

“ หุบปากน่า!! “

หัวหน้าแก็งค์มันดูหันไปตวาดลูกน้องด้วยใบหน้าที่แดงแจ๋ และแล้วเขาก็หันกลับมาหาฉันอีกครั้ง

“ เธอต้องคุกเข่า ก้มหัว แล้วขอโทษฉัน “

“ ฮี่ๆ ทำไมฉันต้องทำงั้นล่ะ >_< “

“ เพราะฉันเป็นอึนซังมัลแห่งแก็งค์มันดู -_-

“ ห๊ะอะไรนะ! ^O^ ชะ…ชะมดแห่งแก็งค์มันดู! ก๊ากๆๆ พวกนายนี่ตลกจังเลยอ่ะ ก๊ากๆๆ “

“ ฟี้~ “

2

ติ๊กๆๆ กริ๊งงง!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังไปทั่วทั้งห้อง โอย =_= ฉันรู้สึกปวดหัวชะมัด!

“ ใช่ ซอเรมี…ใช่เธอจริงๆใช่มั้ย “

“ ฮึ! …แต่ฉันว่าเสียงหัวเราะของเธอตลกกว่าอีก “

ให้ทาย…ให้ทายว่าใครเป็นพูดประโยคข้างบนนี้ แน่น้อนแน่นอนว่าไม่ใช่ยุนนาแน่ๆ ^O^ ฮ่าๆ ไอ้หนุ่มหน้าหล่อคนนั้นไงล่ะ หึๆ ^^ ไม่เป็นไรหรอก ไม่โกรธ…ฉันไม่โกรธ! เพราะว่าวันนี้ฉันอารมร์ดี!! หึๆๆๆ ฮึ! ไอ้ทุเรศเอ๊ย! ตัวเองเป็นคนใส่ความฉันแท้ๆ ยังจะมาด่าคนอื่นได้อีกเหรอเนี่ย หน้าด้าน! หน้าด้านที่สุดเลย!! ฉันยืนนิ่งและจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้น ถ้าตอนนี้ฉันยังมีสติครบถ้วนอยู่ล่ะก็ ถ้าฉันไม่ได้เมาแอ๋จนกลายเป็นคนพูดมากไปแล้วล่ะก็ ฉันสัญญา…ฉันสัญญาว่าจะอัดเค้าให้น่วมเลย

“ นี่ยัยบ้า O_O เงียบทำไมน่ะ เธอเงียบแล้วน่ากลัวชะมัดเลย “ – โจ๋เรนเจอร์ 1

“ ใช่ๆ หยั่งกับมีรังสีอำมหิตพวยพุ่งออกมาเลยอ่ะ เฮ้! หัวเราะก๊ากๆอีกสิ “ – โจ๋เรนเจอร์ 2

“ ไม่…ฉันหัวเราะน่าเกสียด -_- ฉันจะไปแล้ว “

พูดจบฉันก็ก้าวขาออกไปทันที ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครยอมใหัฉันไป หนึ่งในขบวนการโจ๋เรนเจอร์พุ่งตัวมาจับฉันเอาไว้อย่างกับปลาหมึก หนอย~ ก็บอกว่าจะไปไงล่ะ! -_-^ หมดอารมณ์เล่นด้วยแล้ว!! ฉันพยายามยื้อสติที่กำลังจะกลับมาเอาไว้แล้วใส่แรงเฮือกสุดท้ายโยนเขาลงไปนอนที่พื้นทันที ฮึ่ม! โจ๋เรนเจอร์อึ้ง…ชะมดอึ้ง…และนายสุดหล่ออึ้ง

“ เธอ…เธอเป็นใครกันแน่! “

“ เฮ้อ~ =_= ฟังให้ดีนะชะมด ฉันไม่มีทางขอโทษพวกนายแน่ๆ วันนี้ฉันสนุก -_- แต่ยังไง…ฉันก็ขอสู้ดีกว่า “

“ … “

“ พรุ่งนี้หนึ่งทุ่มตรงไปเจอฉันที่มัธยมชเวโก ลานหญ้าหลังโรงเรียน ^^ อย่างลืมไปล่ะ“

แล้วฉันก็เดินออกมาจากที่ตรงนั้น ที่ๆมีสายตาของหนุ่มหล่อจับจ้องอยู่ อย่าล้มนะ…อย่าล้มต่อหน้าเค้านะ

อะ…อ้วกกก! ฮี่ๆ ^^ ไม่ล้มแฮะ.แต่อ้วก ฉันทรุดตัวลงนั่งริมฟุตบาทแล้วอ้วกเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่กินเข้าไปเมื่อเย็นนี้ออกมา แค่กๆ ฉันมันสกปรกที่สุดเลย ซอเรมีกลายเป็นผู้หญิงซกมกไปซะแล้ว ^O^ ฉันยังคงอ้วกต่อไปอย่างทรมาน แก็งค์มันดูกลับไปนั่งกินเหล้ากันต่อแล้วส่วนนายหน้าหล่อกำลังเดินมาที่ฉัน

“ อ้วกกก! แค่กๆ… “

“ เธอ… “

“ อะไร! ถ้าจะมาเยาะเย้ยกันล่ะก็ไปเลยนะ ไม่ใช่ตอนนี้ นายต้องไม่เห็นตอนที่ฉันเป็นแบบนี้เซ่! โธ่เว้ย!! อ้วกกก! “

“ หึๆ ^^ แล้วปกติเธอเป็นแบบไหนล่ะ “

เขาถามพลางใช้มือที่ว่างอยู่ลูบหลังให้ฉัน

“ ก็ปกติน่ะ…ฉันเท่จะตายไป ^^ ฮึๆ “

ฉันพูดแล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้ง โอ้~ โลกหมุนติ้วเลยแฮะ ฉันรู้ว่าตัวเองอาจจะไปไม่ถึงบ้านก็ได้ในสภาพแบบนี้ แต่ฉันก็ยังเดินออกไป โซเซเหมือนคนขาเป๋น่าสมเพชชะมัด! ต้องไม่ให้ใครเห็น ต้องไม่ให้ใครเห็นในสภาพแบบนี้ ฉันเอาหมวกไหมพรมที่ซุกอยู่ในกระเป๋าขึ้นมาสวม

“ นี่! …ขึ้นมาสิ “

“ อะไร “

“ ขึ้นมาบนหลังฉันสิ ^^ “

นายนั่น…ยิ้มดูดีมากเลยแฮะ -_- ฉันแอบหน้าแดงไปชั่วขณะ จะขึ้น หรือไม่ขึ้นดี? ขึ้น! ไม่ขึ้น! ฉันเอาเหรียญร้อยวอนออกมาโยน อะฮ่า! >o< บางทีฉันอาจจะดูใจง่ายไปหน่อย แต่ฉันก็ไม่มีเงินซักวอนเดียวดังนั้นฉันควรจะรับความช่วยเหลือจากเค้าเอาไว้นะ ฮิๆ

“ ทำอะไรของเธอน่ะ -_- “

“ เสี่ยงทายไง ^^ ปะ ไปกันเถอะ “

“ ได้หัวเหรอ “

“ อืม ^-^ “

และระหว่างที่ฉันกำลังอยู่บนหลังเค้า และระหว่างที่เค้ากำลังเดินอยู่นั้น…ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ -_- เค้าทำท่าลังเลเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างแต่ก็ไม่ยอมพูดซัก

“ นี่! มีอะไรอยากจะถามรึเปล่า “

“ อะไรของเธอ =_= ทำไมฉันต้องอยากพูดกับเธอด้วยล่ะ “

“ หือ…ไม่รู้สิ ^^ แค่อยากจะบอกว่าถ้ามีอะไรจะพูดก็รีบพูดมาเถอะ เพราะถ้าฉันกลับไปเป็นปกติเมื่อไหร่ล่ะก็นายอาจจะไม่มีโอกาศได้พูดกับฉันอีกนะ “

“ … “

“ ตอนที่ฉันเมาน่ะ…ฉันใจดีนะ ^^ “

ฮู้ว~ เงียบ แล้วระหว่างเราก็ไม่มีอะไรจะพูดกันอีก ฉันซุกหน้าลงไปบนแผ่นหลังของเขา ง่วง…ง่วงชะมัด! กลิ่นนี้มันทำให้ฉันรู้สึกง่วง…

กลิ่นของความรัก

–O- ชะมดกำลังเรียกนายอยู่นะ ฉันจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้นเขม็งซักพักเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองฉัน =_=^ ชิ! หล่อชะมัด ฉันยังคงมองหน้าเขาสลับกับชะมดอยู่อย่างนั้น“

ฉันโบกมือให้ยุนนาอย่างแข็งขัน เธอเดินไปได้ร้อยเมตรแล้วแต่ฉันก็ยังโบกมือและยิ้มอยู่อย่างนั้น ฮิๆ >_< ฉันเป็นเพื่อนที่ดีใช่มั้ยล่ะ! ฉันว่าฉันจะรอจนกว่าเธอจะขึ้นรถแท็กซี่ไปล่ะ

“ บ๊าย บายๆๆๆๆๆๆๆๆ ^O^ “

ขวับ! อ๊ะ O_o อยู่ๆยุนนาที่กำลังเดินโซเซอยู่นั้นก็หันกลับมา เธอวิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้ง

“ แฮ่กๆ… เรมี! ซอเรมียัยโง่!! -_-^ ก็พรุ่งนี้แล้วไง ก็พรุ่งนี้แล้วไงล่ะวันเปิดเทอม “

“… “

“ เราจะเจอกันพรุ่งนี้ “

ยุนนาพูดย้ำอีกครั้งด้วยใบหน้าจริงจัง =_= นี่เธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่เนี่ย ฉันที่ไม่แน่ใจเท่าไหร่นักจึงถามออกไปว่า

“ อือ…แล้วไงล่ะ -_-; “

ยุนนาเริ่มหน้าแดงขึ้นมาทันที โอ้! ยัยนี่เมาหนักกว่าฉันอีกนะเนี่ย!! ฮิๆ >o< สงสัยยัยนี่คงคิดว่าฉันไม่รู้ คงคิดว่าฉันนึกว่าอีกหลายวันกว่าจะถึงวันเปิดเทอม คิกๆ โถ…เด็กน้อยๆ~

ฉันเริ่มล้อเลียนสียุนนาเธอจึงหันมาผลักไหล่ฉันอย่างรำคาญ แต่ไม่เป็นไรหรอก ฮุๆ ^^เพราะว่าวันนี้ฉันดื่มไปเยอะมากเพราะฉะนั้นวันนี้ฉันจึงอารมณ์ดี ก๊ากๆๆ อะฉันผลักไหล่ยุนนา >o< อะยุนนาผลักไหล่ช้าน >o< ๆๆๆ อะฉันเริ่มผลักแรงขึ้น ^^; แล้วซักพักเราสองคนก็เริ่มผลักกันไปมา -_-^ เฮ้ย!!นี่เธอเมาหรือจงใจจะแก้แค้นฉันจริงๆกันแน่ห๊ะ! ยุนนายังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด และดูเหมือนเหตุการณ์จะเริ่มเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆเมื่อฉันผลักยุนนากระเด็นไปไกลสองเมตร -_- เอ่อ…

“ เธอ…=O= ไม่เจ็บรึไง “

ย้ากกก!!! และทันทีที่ฉันถามออกไปยุนนาก็เสียสติไปทันที O_O เธอวิ่งเข้ามาตุ๊ยท้องฉันอย่างบ้าคลั่ง! อ้ากๆๆ! และแล้วแจ๊คพ๊อตโชคชั้นที่สองก็ตกมาอยู่ในมือฉันอีกครั้งเมื่อ…. ซ่าาา เสียงนี้ดังขึ้น ฉันหันไปข้างหลังช้าๆด้วยใบหน้าเซ็งหลุดโลก เฮ้อ~ เรื่องนี้มันชักจะไม่สนุกแล้วแฮะ -_-