คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตามแผน
“เม ลแะเอายัไ”เหมียวถามันะที่เินมาทำาน้วยัน
“ แทำามแผนที่ันบอแล้วัน”ันบอแผนให้เหมียวฟัั้แ่เมื่อืนแล้ว
“มันะสำเร็เหรอแ ”
“แอยูละัน พี่หมอ้อเป็นแฟนันวันนี้แน่นอน”
“ แแน่ในานั้นหรือเมย์” แ็อยูแล้วันเหมียว ันบอับเหมียว้วยวามมั่นใ แ่เอาริๆัน็ไม่มีวามมั่นใอะไรหรอแ่็ะลอ ทำามแผนที่ัวเอิไวู้ ันเรียมนมเหมือนทุวัน แ่วันนี้ันิว่าพี่หมอ้ออยาินนมอันมาว่าทุวันแน่ๆ เพราะันมีแผนอัน พูแล้วปิบัิารเลยีว่า
“เหมียวเ้าห้อ่อนเมย์เลยนะ เี๋ยวเมย์ะเินไปห้อพี่หมอ่อน”
“สู้ๆนะ” ำลัใาเหมียวนเียว็สุยอแล้ว
“ ้า เรียมัวไ้เพื่อนเยเป็นหมอไ้เลย” ันเินรไปยัห้อพัพี่หมอเหมือนทุวันและวันนี้็เหมือนเย เอหมอพิมพ์อยู่ับพี่หมอ และูเหมือนพี่หมอำลัมอมาที่ัน้วย ันมอพี่หมอแล้วแล้ทำสายาเศร้า พร้อมับหันหน้าหนีและเินออมาเลย เป็นไปามา พี่หมอเินามันออมาทันที แ่เสียใันไม่ให้พี่หมอามทันหรอันรีบเินแมวิ่เ้าที่ทำานทันที สัรู่พี่หมอเินเ้ามาันแล้ทำเป็นไม่เห็นพี่หมอและ้มหน้าทำานเหมือนพี่หมอไม่มีัวน
“เหมียวามแผนนะ” ันระิบบอเหมียวเพราะว่าันับเหมียววาแผนันไว้แล้วให้เหมียวทำานแทนทันทุอย่า ันะพยายามไม่อยู่ใล้พี่หมอให้มาที่สุ โยที่ันทำานแทนเหมียวส่วนเหมียว็ทำานแทนัน
วันนี้ผมทำานไม่มีสมาธิเลย ะให้ผมมีไ้ยัไ ในเมื่อเธอไม่ยอมแม้แ่ะสบาผมเลย แถมเมื่อเ้าเธอไปหาผมยัเอับหมอพิมพ์อีเธอเ้าใผมผิอีแน่ๆ ๆ ผมะทำยัไี แถมานที่้อทำร่วมันับผมเธอ็ให้เหมียวมาทำแทน ผมทนไม่ไหวึัสินใถามเหมียวทันทีที่มีโอาส
“เหมียวเมเป็นอะไรหรือเปล่าวันนี้” เหมียวมอหน้าผม แล้วทำหน้าเหมือนไม่อยาอบผมเลย
“ เห็นเมย์บอว่า เมย์ไม่อยาทำานที่นี่แล้ว่ะุหมอ”ผมใมาในสิ่ที่ผมไ้ยิน
“ ทำไมหรอ เมย์มีปัหาอะไรรึเปล่า”
“เห็นเมย์ บอว่ามีเบื่อ อาะลาออ ไปทำานที่บ้านับแม่็ไ้่ะุหมอ”
“ เรียนา้อลาออเลยหรอ”
“ เห็นเมย์ บอว่าไม่อยาเอหน้าใรบาน” ผมรู้เลยราวนี้เหมียวั้ใพูประผมแน่นอน
“ ใรบานไม่หมายถึผมนะ”
“ อันนี้เหมียวไม่ทราบริๆ่ะ ุหมอ้อถามเมย์ูนะะ” ยิ่ผมไุ้ยับเหมียวยิ่ทำให้ผมเรียมาึ้นว่าเิม เป็นไเป็นัน วันนี้ผม้อพูับเมย์ให้รู้เรื่อผมมอูนาฬิา อีประมา 1 ั่วโมะออเวร ้อรอให้นไ้หม่อน ถึะุยับเธอไ้ ผมรัษานไ้ไปเรื่อยๆ นระทั่นไ้หมและผม็ูเวลา อีแ่ 10 นาที็ะถึเวลาที่ผมะ้อออเวร ผมัสินใที่ะุยับเธอทันที
“พี่าวรับ ผมออนุาุยับเมย์นะรับ”พี่าวมอผมและเมยย์สสัยว่าสอนนี้มีอะไร้อุยัน
“ามสบาย่ะุหมอ นไ้็ไม่มีแล้ว แ่มีอะไรันหรือเปล่าะ”
“เมย์ไมุ่ยับพี่หมอ่ะพี่าว”เธอโธรผมริๆ้วย
“แ่ผมะุยับุ” ผมแล้ทำเสียริั ผมเินเ้าไปใล้เธอและระิบ้าหูเธอ
“ถ้าุไม่ไปุยับผมีๆผมะเ้าไปอุ้มุออไปุย้วยันเี๋ยวนี้”
“ ุหมออามีธุระ่วน เมย์ไปุยับุหมอ่อนนะ”พี่าวบอัน พร้อมับพยัหน้าให้ทำามพี่หมอ
“่ะพี่าว” ันเินามุหมอึุ่หมอเินเ้าห้ออาหาร พอันเินเ้าไป ุุหมอ็เินมาล็อห้ออาหารทันที ึ่ถ้ามอา้านอ ะมอไม่เห็นเลยว่าน้าในำลัทำอะไรอยู่
“พี่หมอล็อห้อทำไม”ผมไม่อบเธอแ่ถามลับเธอทันที
“ เมย์ะลาออเหรอW
“ใ่่ะ ถ้าพี่หมอวุ่นวายับเมย์มาๆเมย์ะลาออริๆ” พอเธอพูบ ผมัสินใับเธอ ไว้้าฝาพร้อมับเอามือทั้สอล็อไม่ให้เธอหนีไปไหน
“ พี่หมอะทำอะไร” ผมไม่พู แ่ผมัสินใ ใ้ปาอผมบยี้ปาเธอทันที เธอเหมือนไม่ยอมให้ผลเ้าไปล้วล้ำเ้าไป้าใน ผมัสินใบีบปาเธอให้อ้าปาออ พร้อมับเ้าไปิมวามหวานในปาอเธอไ้อย่าสบาย ผมูบเธอไปสัระยะ นรู้สึว่าเธอเลิิ้นและเริ่มูบอบผม ผมึ่อยๆถอนูบอย่าเสียาย
“ ยัะลาอออยู่ไหม”ผมถามเธอ้วยสายาเ้าเล่ห์
“ ะลาออวันนี้เลย” เธอพูบผม็ูบเธออี แ่ราวนี้ผมูบนาน ูบนเธอรู้สึว่าเธอะยืนไม่อยู่แล้ว ผมอุ้มเธอไปนั่เ้าอี้โยที่ให้เธอนั่บนัผมทั้ๆที่ปาอผมยัูบเธออยู่ ราวนี้เธอเป็นน่อยถอนูบออาปาผม และผม็ยอมอย่า่ายาย
“ เป็นแฟนับพี่นะ พี่ไม่ไหวแล้ว พี่อร้อล่ะ เมย์เป็นแฟนับพี่นะ พี่อบเมย์ และพี่็อบมาๆ้วย
“ถ้าเมย์ไม่ยอมเป็นแฟนพี่หมอล่ะ” ูเธอทำผมสิรับ เธอใ้มือทั้สอวาที่ไหล่ผมทั้ๆที่ยันั่ัผมอยู่
“พี่ะับเมย์ออไปูบ้านอ”ผมบอ้วยเสียที่ไม่เป็นัวเอแล้ว
“เมว่าพี่หมอไม่ล้า่ะ” ยัทำหน้าท้าผมอี ถ้าไม่ใ่ที่ทำานผมะัารับเธอเี๋ยวนี้เลย
“ เมะลอไหมล่ะ” ถ้าเธอไม่ยอมผมทำริๆ้วย
“ เมย์เป็นแฟนพี่หมอ็ไ้่ะ แ่มี้อแม้”
“ อย่าบอนะว่าให้พี่บอทุนว่าเมย์เป็นแฟนพี่”
“ในเมื่อพี่หมอไม่อยาให้บอใร เมย์็ะไม่บอแ่ เมย์มี้อแม้”
ความคิดเห็น