นิชรา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    ท่ามกลางแสงสีของไฟหลากหลายสีและเสียงเพลงอันดันอึกทึกคึกโครม ชายหญิงหลายคนต่างยักย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะของดนตรี

"ไม่ไปเต้นกันหน่อยเหรอครับ"ชายหนุ่มมาดนักธุรกิจหน้าตาหล่อเหลา เอ่ยชวนหญิงสาวในชุดแซคสั้นสีแดงสด ราวกับรู้จักกันมานานนม หญิงสาวเงยหน้าจากน้ำเมาสีสวย มองคนเอ่ยชวน คิ้วโกงเลิกนิดอย่างฉงน แต่แล้วก็ส่ายหน้า

"งั้นขอผมนั่งด้วยคนนะครับ" ชายหนุ่มไม่รอคำอนุญาติ นั่งลงข้างหญิงสาว ยกมือเรียกบริกรมาสั่งเครื่องดื่ม ไม่นานเครื่องดื่มที่เขาสั่งก็มาเสิร์ฟ

"มาคนเดียวเหรอครับ"ชายหนุ่มถามหญิงสาวชุดแดง แต่ไร้ซึ่งคำตอบจากปากอิ่มสวยที่ฉาบด้วยลิปสติกสีแดงสดที่ส่งให้ปากของหล่อนน่ามองยิ่งขึ้น ชายหนุ่มเลิกคิ้ว แล้วเริ่มตั้งคำถามใหม่

"เรามาดวลกันหน่อยไหมครับ" ได้ผล หญิงสาวหันมามองคนยื่นสารท้าดวล
"เอาสิ" คำตอบที่ได้รับสร้างความพึงพอใจแก่ชายหนุ่มมาก ยิ้มตากรุ่มกริ้มแล้วกวักมือเรียกบริกร

"คนชนะจะได้อะไรละ"หญิงสาวเอ่ยถามเขาเป็นครั้งแรก

"ใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งของคนชนะตลอดทั้งคืน"ชายหนุ่มตอบแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย แต่หญิงสาวตรงหน้าก็ยิ้มตอบ ทำเอาคนท้าดวลเคลิบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มแสนหวาน





"ยังไหวไหมคะ" เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่มที่สติสัมปชัญญะเริ่มพร่าเลือน ชายหนุ่มหยิบแก้วบนโต๊ะ ที่เต็มไปด้วยขวดเครื่องดื่มที่เป็นอุปกรณ์ในการท้าดวล กระดกน้ำเมาเข้าปากแล้วหันไปพูดกับหญิงสาว

"หว้าย" ชายหนุ่มตอบลากเสียงยาว แล้วเอียงตัวซบบ่าหญิงสาว มือไม้อยู่ไม่นิ่ง ยุ่มยามอยู่บนตัวของหญิงสาว เธอจึงดันเขาออกอย่างรำคาญ

"ว่า แต่คู๊ณหอะ เอิ้ก ยางหว้ายอ่ะป่าว เอิ้ก" ชายหนุ่มเสียงอ้อแอ่เต็มที หญิงสายส่ายหน้าอย่างสมเพช เรียกบริกรมาเช็คบิล แล้วทำท่าจะลุก แต่มือของชายหนุ่มรั้งตัวเธอไว้

"จาปาย หน่ายคร้าบ เอิ้ก เรายางม่ายรุ แพ้ รุชาหนะเลย เอิ้ก"

"จะให้บ๋อยมาบอกไหมว่าใครชนะ" หญิงสาวสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม หันหลังเดินออกไป แต่ก้าวไปได้เพียงไม่กี่ก้าว หญิงสาวก็โดนรวบตัวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วทาบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากแดงสดที่น่าลิ้มลองทันที มือข้างหนึ่งของชายหนุ่มรั้งเอวคอดให้มาชิดตัว ส่วนอีกข้างเคล้าคลึงอยู่บนสะโพกง้อนของหญิงสาว ลิ้นสากแทรกเข้าไปหาความหวานที่รอคอย แล้วได้รับการตอบรับจากลิ้นนุ่ม ยิ่งทำให้ลิ้นสากสนุกไปกับการเริงรื่นอันหฤหรร 
     สองแขนเรียวรั้งคอแกร่ง แล้วถอนริมฝีปากออก แต่ดูชายหนุ่มไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไร แล้วริมฝีปากอิ่มก็เผยอพูด

"ต้องการแบบนี้ก็ไม่บอก" คำพูดดังกล่าวทำเอาอารมณ์ของคนฟังวิ่งพุ่ง

"แต่คืนนี้ฉันชนะ ฉันจะกลับบ้าน" สิ้นเสียงหญิงสาว ชายหนุ่มก็ทาบลองบนริมฝีปากแดงสดอีกครั้ง เจ้าของริมฝีปากอิ่มสุข ไม่ได้ขัดขืน ซ้ำยังให้ความร่วมมืออย่างดี

"กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดอันดัง ที่ทำเอาผู้คนที่ยักย้ายส่ายสะโพกอยู่บนฟลอร์ หยุดชะงัก ต่างหันไปยังต้นเสียง แล้วหันกลับไปเริงรื่นกับการเต้นรำของตนต่อ แต่ไม่สามารถแยกสองชายหนุ่มที่กำลังแลกลิ้นกันอย่างเมามันได้  แต่ก็ต้องโดนขัดเพราะมีมือมาแยกทั้งคู่ให้ออกห่างจากกัน หญิงสาวฉุนนิด ๆ แต่ไม่เท่าชายหนุ่มที่แสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

เพียะ!

และไม่ทันทีตั้งตัว เจ้าของชุดสีแดงสดก็โดนตบฉาด หน้าหันไปตามแรงมือ

"นังหน้าด้าน ชอบแย่งผัวชาวบ้าน" คนโดนว่าตาวาวด้วยความโกรธ มีหรือเธอจะยอมเป็นฝ่าถูกกระทำฝ่ายเดียว มือเรียวตบกลับทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ

" กรี๊ด แกกล้าตบฉัน" คนเริ่มก่อสงครามมองกลับมาตาวาวทั้งที่ยังนั่งอยู่บนพื้นเพราะแรงของเจ้าของชุดแดงสด ทำท่าจะลุกขึ้นมาตอบโต้ แต่ผู้ถูกกระทำก่อนไม่ปล่อยจังหวะให้คู่ต่อสู้ได้ทำอย่างนั้น เธอขึ้นคร่อมร่างของอีกฝ่ายทันที มือเรียวตบฉาด จนคู่ต่อสู้หน้าหันคนโดนตบหันมามองตาวาวแต่หญิงสาวไม่แคร์สายตาใช้หลัวมือข้างเดิมประทับไปที่แก้มอีกด้านหนึ่ง แล้วเธอก็จิกผม จนอีกฝ่ายที่เอื้อมมือมาตอบโต้ถึงกับร้องเสียงหลงและลดมือไปจับมือของสาวชุดแดงสดเพื่อลดแรงดึง

"จำไว้ ฉัน นิรชา นีรไพศาลกุล ไม่เคยแย่งผัวใคร ทำตัวอย่างนี้สิ ผัวจึงวิ่งไปหาของที่ดีกว่า เก่งจริงก็คุมผัวตัวเองให้อยู่สิ" พูดจบ เธอลุกแล้วเดินออกไปอย่างนางพญา ทิ้งให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้นกรีดร้องด้วยความเจ็บใจ