หลงแทบตาย นายซื่อ(บื้อ) yaoi

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 พี่น้อง!? 100%

บทที่ 1 พี่น้อง!?

 

"พี่..."เสียงนั้นไม่ได้เกิดจากไวท์แต่กลับมาจาก

 

"ไนท์ งั้นหรอ"เสียงนี้ดังมาจากคนที่มาใหม่

 

"ใช่ครับ พี่นาย"คนที่มาใหม่นั้นชื่อนายนี่เอง

 

"ว่าแต่เกิดอะไรขึ้น ไวท์ถึงเปียกแล้วก็ไปนั่งกับพื้นอย่างนั้น"

 

"พี่รู้จักไวท์ด้วยหรอ"ไนท์ถามขึ้นมาเพราะอดสงสัยไม่ได้

 

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ ไวท์ตอบพี่มาก่อนทำไมถึงเป็นแบบนี้"

 

"ไม่มีอะไรครับ ผมซุ่มซ่ามเอง"ไวท์ตอบหลังจากเงียบไปนาน

 

"จริงหรอ"

 

"ครับ"

 

"ไม่จริงครับ ผมเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นไวท์โดนผู้หญิงคนนี้ขัดขาครับ"ไนท์นั้นพูดขึ้นมาทันทีทำให้คนอื่นหันไปสนใจ

 

"นี่นายอย่ามาพูดมั่วๆนะ หลักฐานก็ไม่มี อีกอย่างนายน่ะพึ่งเดินมาแล้วจะไปเห็นอะไร อย่ามากล่าวหากันง่ายๆนะยะ"ผู้หญิงคนที่ขัดขาไวท์เริ่มร้อนตัวจึงพูดขึ้นมาแบบนี้

 

"ใครว่าผมไม่มีหลักฐาน อีกอย่างมีคนเห็นตั้งแต่ต้นก็เยอะ ไม่ลองถามคนพวกนั้นดูล่ะครับ ว่าพวกเค้าเห็นอะไร อีกอย่างผมน่ะยืนมองมานานแล้วด้วย"

 

"กรี้ดดดดดด ฝากไว้ก่อนเถอะ"ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับพวกของตัวเอง

 

"เอาหละในเมื่อไม่มีอะไรแล้วก็แยกย้ายกันไปเถอะ"หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ

 

"แล้วไวท์เอาไง มีเสื้อสำรองรึป่าว"นายถามทันที ไวท์นิ่งคิดไปสักพักจึงตอบมาว่า

 

" เอ่อ ไม่มีครับ เมื่อวานผมพึ่งจะเอาออกไปน่ะครับ"

 

"แล้วเราจะเอายังไงกันดี"

 

"เอ่อพี่ครับ ผมมีเสื้ออยู่ครับ แต่เป็นเสื้อพละนะ"ไนท์พูดขึ้นมาทันที

 

"เอางั้นก็ได้ ไวท์ใส่เสื้อไนท์ไปก่อนนะ"นายพูดขึ้นหลังจากที่คิดหาวิธีอื่นไม่ออก

 

"ครับ"

 

"งั้นไปกันเถอะ"

 

 

 

 

ณ ห้องเรียน

 

"อ่ะไวท์นี่เสื้อฉัน เอาไปเปลี่ยนนะ"

 

"ครับ"ไวท์รับไปก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด เผยให้เห็นไหล่ขาวและน่าอกแวบๆ ทำเอาพวกนายนั้นกลืนน้าลายอึกใหญ่

 

"อึก ไวท์ทำอะไรน่ะ"นายถามหลังจากที่พยายามจะไม่มอง'อะไรๆ'ไปมากกว่านี้

 

"เปลี่ยนเสื้อไงครับ"ไวท์ตอบก่อนจะยิ้มให้นายไปหนึ่งที เป็นรอยยิ้มที่ทำเอานายไปไม่เป็นจนไนท์ต้องมาช่วยพูดอีกคน

 

"เอ่อไวท์ เดี๋ยวพวกฉันออกไปรอข้างนอกดีกว่านะ ไปกันดีกว่าเนอะพี่นาย"

 

"เออ ไปกันดีกว่า"พูดจบก็ออกไปทั้งสองคนปล่อยให้ไวท์ยืนมึนอยู่คนเดียว"

 

"รีบไปไหนกันนะ แต่ช่างเหอะเปลี่ยนเสื้อดีกว่า"

 

5 นาทีผ่านไป

 

"มาแล้วครับ"ทันทีที่ไวท์เดินออกมา ท้งสองหนุ่มก็ต้องค้างกันอีกรอบ นั้นเพราะ...เสื้อที่ไวท์ใส่อยู่นั้นมันหล่นลงมาตรงไหล่ขาวๆ เนื่องจากเสื้อที่ใส่นั้นตัวใหญ่เกินไป

 

"เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทั้งสองคน เฮ้"

 

"เอ่อไม่เป็นไร ไวท์ใส่เสื้อคลุมหน่อยเถอะ"ไนท์ที่ได้สติเริ่มพูดขึ้นมา

 

"ใส่ทำไมหรอ"ถามไม่พอยังแถมการเอียงคอนิดๆให้กระแทกใจเล่นอีกต่างหาก

 

"ใส่ๆไปเหอะน่า นะไวท์นะ"นายช่วยพูดอีกคน

 

"ก็ได้ครับ"

 

"อ่ะ ฉันไปซื้อมาให้ตอนนายเปลี่ยนเสื้อ เอาไปกินซิ เดี๋ยวจะหิว"นายส่งขนมปังและนมให้หลังจากที่ไวท์ใส่เสื้อคลุมเสร็จ

 

"ขอบคุณนะครับ"

 

"ไม่เป็นไรน่า คนกันเองทั้งนั้น"

 

"ว่าแต่พี่นายกับไนท์รู้จักกันได้ยังไงหรอครับ"

 

"อ่า พวกเราเป็นพี่น้องกันน่ะ"ไนท์ตอบขึ้นมา

 

"พี่น้องหรอครับ"

 

"ใช่ พวกเราเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ได้เจอกันนานแล้วน่ะ"

 

"เอ๋??"

 

"พอดีผมไปเรียนที่ต่างประเทศมาน่ะครับ"

 

"อ๋อ ดีจังเลยนะครับมีพี่น้องน่ะ ผมอยากมีจังเลยพี่น่ะ แต่ไม่มีโอกาส"

 

"พวกฉันเป็นพี่นายให้ได้นะ"

 

"จริงนะครับ"

 

"จริงซิ อีกอย่างผมอยากมีน้องชายด้วย"ไนท์พูดทันทีเมื่อไวท์ถาม

 

"งั้น ฝากตัวด้ยวนะครับพี่ชาย"

 

'อ้ากกกก ถ้ามีน้องชายแบบนี้จริงๆ มีหวังจะต้อง...แน่เลย อย่าคิดแบบนี้ซินี่น้องนะนาย'

 

'เปลี่ยนจากน้องเป็นอย่างอื่นได้ไหมเนี่ย เฮ้ยอย่าคิดอย่างนี้นะไนท์อย่าคิดๆ'

 

"พวกพี่เป็นอะไรกันครับ"

 

'อ้ากกกกกกกกกกกกก'

 

'ว้ากกกกกกกกกกกกก'

 

 

ต่อค่ะ

 

หลังจากที่นายและไนท์พยายามสงบสติตัวเองจนสำเร็จแล้วนั้น ก็พากันไปนั่งในห้องเรียน

 

"ว่าแต่พี่นายกับไวท์รู้จักกันได้ยังไงหรอ"ไนท์นั้นถามคำถามที่ตนเองนั้นถามไปก่อนหน้านี้อีกครั้ง

 

"นายอยากรู้จริงหรอไนท์"

 

"ก็จริงซิครับพี่ ถ้าผมไม่อยากรู้ผมจะถามทำไมล่ะ"

 

"พี่ครับอย่าทะเลาะกันเลย"

 

"พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันหรอกน่าไวท์ ก่อนหน้าที่ฉันจะไปเรียนต่อพวกเราก็เป็นแบบนี้ประจำนั้นแหละ เนอะพี่นาย"

 

"ใช่แล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าพวกเราจะทะเลาะกันนะครับ น้องน้อยของพี่"

 

"ฮะ"การที่ไวท์นั้นตอบว่าฮะนั้นทำให้ทั้งสองคนแปลกใจไม่น้อย

 

"ทำไมไวท์ถึงเปลี่ยนคำพูดล่ะ"

 

"ก็เป็นพี่น้องกันแล้วไงฮะ แต่ถ้าไม่อยากให้พูดก็ไม่เป็นไรกลับไปพูดแบบเดิมก็ได้นะ"พูดพร้อมกับการก้มหน้าลงพร้อมกับการตัวสั่นน้อยๆ ทำให้ไนท์นั้นถึงกับต้องเข้าไปกอดปลอบแทบไม่ทัน

 

"ไม่เอาน่าไวท์ ไม่เป็นไรหรอกครับ พูดแบบนั้นก็ได้ พวกเราไม่ว่าอะไรหรอก แค่แปลกใจเฉยๆน่ะ"

 

"ฮะ"ไนท์ที่เนียนกอดไวท์อยู่นั้นรีบเข้าไปทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ไวท์หน้าแดงได้อย่างดี

 

"ฟอดดดดดด เก่งมากครับ เด็กดี"หอมแก้มเสร็จก็ชมไปอีกที

 

'ทำไมแก้มไวท์ถึงหอมแล้วก็นุ่มขนาดนี้เนี่ยยยยย'

 

'มากไปแล้วนะเว้ยไอ้ไนท์ ฉันก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันน้าาาาาา'

 

'ทำไมรู้สึกร้อนหน้าแปลกๆเนี่ย??'

 

นายที่ทนมองต่อไปไม่ไหวรีบมาแยกตัวทั้งสองคนออกจากกันทันที

 

"เอาหละฉันจะบอกนายแล้วนะว่าทำไมฉันถึงรู้จักกับไวท์ มานี่มา"นายพูดพร้อมกับเรียกไนท์ให้ไปนั่งใกล้ๆ พอไนท์ไปนั่งแล้วนายค่อยโน้มตัวไปใกล้ๆ พร้อมกับกระซิบบอกว่า

 

"นั้นก็เพราะฉันเป็น....ยังไงล่ะ ฉันถึงรู้จักไวท์"

 

"..."

 

"???"ไวท์งงว่าทำไมไนท์ถึงทำหน้าช็อคและเงียบไปแบบนั้น"

 

"..."

 

"อะไรน้าาาาาาาา"

 

 

 

_____________จบค่า_____________

 

 

To be con. 



ไรต์ขอโทษน้าาา ที่พิมพ์ผิด TT. แต่แก้ให้แล้วน้าาา ขอโทษจริงๆค่าาาาา