หลงแทบตาย นายซื่อ(บื้อ) yaoi

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

  ณ เวลาเช้าของโรงเรียน

    ~โรงเรียนของเราน่าอยู่~

"เหอะเหอะเหอะ ฟังเพลงโรงเรียนที่พวกสภานักเรียนแต่งทีไรแม่งขนลุกทุกทีเลยว่ะ"เสียงจากนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งดังขึ้นมาทำให้นักเรียนหญิงรอบข้างหันไปมองได้อย่าง่ายดาย

 

"นี่ มันน่าขนลุกตรงไหนยะ ออกจะน่าฟังแล้วก็นะพวกสภานักเรียนน่ะทำอะไรก็ดีไม่เหมือนพวกนายหรอกที่ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องซักอย่าง ก่อนจะว่าพวกสภานักเรียนน่ะ ดูพวกนายก่อนดีมั้ยว่าดีแล้วรึยัง"

 

"ใช่ๆ"พอนักเรียนหญิงคนนั้นพูดจบก็มีเสียงนักเรียนคนอื่นๆพูดสมทบออกมาเรื่อยๆ

 

"แต่ก็นะ พวกสภานักเรียนดีกันทุกคน เรียนก็เก่ง บ้านก็รวย แถมยังสวยๆหล่อๆกันทุกคน เสียอย่างหนึ่งไม่น่าไปเอาไอ้แว่นที่ไม่มีอะไรน่าสนใจมาอยู่ด้วยเลย"เสียงของผู้หญิงคนนึงทำให้คนอื่นสนใจและพูดออกมาในเชิงเดียงกัน เช่น

 

"นั้นสิ ไม่น่าเลยไม่รู้รึงไงว่าทำให้กลุ่มของสภานักเรียนด่างพล้อย"

 

"ไม่รู้รึไงว่าตัวเองเป็นหลุมดำของกลุ่ม ฉันล่ะไม่ชอบไอแว่นนั้นเลยจริงๆ"

 

"บางทีนะไอแว่นนั้นน่ะอาจจะทำให้ตัวเองดูหน้าสงสารจนพวกสภายอมให้มาอยู่ด้วยแน่ลย"และก็อีกมากมาย โดยที่พวกเค้านั้นไม่รู้เลนว่าได้มีคนสองคนบังเอิญได้ยินบทสนทนานี้เข้าตั้งแต่ต้นจนจบ

 

 

 

  ณ ห้อง 4/1

"นักเรียนคะวันนี้ห้องเราได้มีนักเรียนใหม่เข้ามาต้อนรับเพื่อนดีๆนะคะ เอาล่ะ ธนดลเข้ามาได้จ๊ะ"

 

หลังจากที่ครูได้พูดจบก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามเด็กคนนั้นมีรูปร่างสูงโปร่ง มีผมสีดำสนิท มีดวงตาที่เรียวมีเสน่ห์ และมีใบหน้าที่เรียวคม มองดูหล่อแบบเท่ห์ๆ หลังจากนักเรียนใหม่เดินเข้ามานักเรียนหญิงใรห้องก็กรี้ดเสียงดังลั่น

 

"กรี้ดดดด~หล่อมากอ่ะ"

 

"เอ้า นักเรียนพอๆ"

 

"แนะนำตัวซิ"

 

"สวัสดีครับผมชื่อธนดล ชื่อเล่นชื่อไนท์ ฝากตัวด้วยครับ"ไนท์พูดจบก็ขยิบตาแถมจนทำให้นักเรียนหญิงในห้องกรี้ดดังกว่าเดิม

 

"เอาล่ะ ในเมื่อแนะนำตัวกันเสร็จแล้วก็หาที่นั่งเอาละกัน ห้องนี้ที่ว่างเยอะ"หลังจากที่ครูพูดจบก็มีเสียงเรียกให้ไนท์ไปนั่งข้างตนเอง

 

"มานั่งนี่เถอะไนท์"

 

"ไม่ๆ มานั่งข้างฉันดีกว่า"

 

"ไม่ไนท์ต้องนั่งข้างฉันต่างหาก"และเหตุการณ์อาจจะเป็นอย่างนี้ต่อไปหากครูไม่พูดออกมาซะก่อนว่า

 

"พอๆ ให้ไนท์เลือกที่เอง แล้วก็เงียบๆได้แล้ว..เอาล่ะ ไนท์อยากนั่งตรงไหนด็เดินไปเลย" 

หลังจากที่ครูพูดจบไนท์ก็เริ่มเดินไปที่กลางห้อง ก่อนจะมองไปรอบๆไนท์ชะงักนิดหน่อยตอนที่เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งรอบข้างของเด็กผู้ชายคนนั้นไม่มีคนนั่งเลยแม้แต่นิดเดียวทั้งๆที่ส่วนอื่นของห้องถึงจะไม่ค่อยจะมีที่ว่างเยอะขนาดนี้แท้ แต่ที่ว่างส่วนใหญ่จะอยู่รอบข้างเด็กผู้ชายคนนี้คนเดียวเลย พอไนท์เห็นอย่างนั้นก็ไม่รีรอที่จะเดินตรงไปนั่งข้างๆเด็กผู้ชายคนนั้นทันที

 

"ฉันขอนั่งตรงนี้นะ"

 

"อืมม"เสียงของเด็กคนนั้นดังขึ้นมาทำให้ไนท์อยากรู้จักคนตรงหน้ามากขึ้น จึงเริ่มทำความรู้จักฉบับตนเองทันที

 

"สวัสดีๆ ฉันชื่อไนท์ ยินดีที่ได้รู้จักนายชื่ออะไรหรอ"

 

"..."เงียบ

 

"นี่ บอกมาเถอะ นายชื่ออะไรหรอ"ความเงียบนั้นไม่ทำให้ไนท์ยอมแพ้ในการทำควรู้จักกับเด็กหนุ่มผู้นี้เลย

 

"..."เงียบ

 

"อ่าาาา บอกมาเถอะน้าาา~"ไนท์ยังคงพยายามต่อไป

 

"ไ..ท์"เสียงที่เด็กหนุ่มคนนั้นเปล่งออกมานั้นมันเบาซะจนไนท์ได้ยินไม่ชัด

 

"ฮะ!?"

 

"ฉันชื่อไวท์"สิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้ไนท์รู้สึกดีใจมาก

 

"อ่า ไวท์ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

 

"อืม ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

 

"ครับ"

 

"เรียนเถอะ ครูเข้าแล้ว"

 

"ครับๆเข้าใจแล้วครับ"โดยที่ทั้งสองนั้นไม่ได้สนใจคนทั้งห้องที่มองทั้งสองทำความรู้จักกันอย่างสงสัย ว่าทำไมคนอย่างไนท์ถึงมานั่งกับไวท์คนที่คนทั้งห้องไม่อยากคุยด้วยแม้แต่นิดเดียว บางคนสงสัยจนถึงกับไม่มีสมาธิเรียนจนเกือบจะโดนครูว่ากันเลยทีเดียว

 

ต่อค่ะ

 

~กริ้ง กริ้ง ทานข้าวเที่ยงกันเถอะค่า กริ้ง กริ้ง~

หลังจากที่ไวท์และไนท์เรียนกันไปหลายคาบก็ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว

"เอาล่ะค่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ ไวท์รวบรวมสมุดของเพื่อนมาส่งครูด้วยนะ"

 

"ครับ"

 

"งั้นครูไปก่อนละกัน"หลังจากที่ครูเดินออกไป นักเรียนทุกคนก็เอาสมุดมาให้ไวท์"

 

"เอางานไปส่งครซิ มานั่งเอ๋ออยู่ทำไม เกะกะคนที่จะมาคุยกับไนท์หมด"หลังจากที่ทุกคนส่งงานหมดแล้วก็ไล่ไวท์ไปทันที

 

"ครับ"ก่อนที่ไวท์จะเดินออกไปไวท์ก็ได้ยินเสียงไนท์ตะโกนมาว่า

 

"ไวท์เดี๋ยวฉันไปกินข้าวด้วยนะ"

 

ไวท์เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องพักครู

 

ก๊อก ก๊อก

 

"ขออนุญาติครับ"

 

"อ้าวไวท์มาแล้วหรอ"ครูทักทันทีที่ไวท์เดินเข้ามา

 

"ครับ"

 

"ไวท์เธอช่วยดูแลนักเรียนใหม่ได้ไหม"ครูพูดหลังจากที่ไวท์วางหนังสือเรียบร้อยแล้ว

 

"ได้ครับ"

 

"เอาล่ะ งั้นไปกินข้าวได้แล้วไป"

 

"ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

 

 

ทางไนท์

 

"นี่ไนท์ทไมถึงไปนั่งข้างคนมืดมนอย่างนั้นล่ะ"หลังจากที่ไวท์เดินออกไปแล้วไนท์ก็โดนพวกผู้หญิงในห้องรุมถามอะไรมากมาย จนไนท์รำคาญกันเลยทีเดียว

 

"ทำไมล่ะ ไวท์เค้าก็เป็นคนดีออก"

 

"ดีอะไรล่ะ ทำตัวให้น่าสงสารแล้วก็ได้เข้าไปอยู่กับพวกสภานักเรียนน่ะสิ คนอย่างนี้น่ะ อยากเด่น อยากดัง"

 

"ใช่ๆๆ คนอย่างนั้นน่ะ ไม่น่าคบหรอก"

 

"คนอย่างนั้นอ่ะน่ะเป็นข้อด้อยของสภานักเรียนชัดๆ"และข้อคิดเห็นที่ไม่ดีต่อไวท์ก็มีอีกเยอะแยะ 

บทสนทนานี้หยุดตอนที่ไวท์ก็เดินเข้ามาในห้อง

 

"ไนท์ไปกินข้าวกันเถอะ"

 

"อื้ม ไปละนะ"ประโยคแรกนั้นพูดกับไนท์ ส่วนประโยคที่สองคุยกับพวกผู้หญิงที่ยังอยู่

ระหว่างทางเดินมูคนมองไนท์มากมายเพราะไนท์นั้นเป็นเด็กใหม่แถมยังหน้าคาดี ไม่น่าจะมาเดินกับไวท์ได้เลย

 

"กรี้ด แก ใครอ่ะ"

 

"ไม่รู้น่าจะเป็นเด็กใหม่นะ"

 

"ทำไมถึงมาเดินกับคนมืดมนคนนั้นอ่ะ"

 

"ไม่รู้ซิ"เสียงซุบซิบดังมาตลอดทาง

 

"อย่าไปสนใจพวกนั้นเลยนะไนท์"

 

"อืม"

 

 

 ณ โรงอาหาร

 

พอมาถึงโรงอาหารไนท์ก็เป็นที่สนใจเหมือนเดิม

 

"นี่ไวท์ มีอะไรแนะนำไหม"

 

"ก็ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ กับข้าวมันไก่ร้านนู้นอ่ะ"

 

"อ่าไวทแล้วไวท์จะกินอะไรล่ะ"

 

"ผมว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวอ่ะนะ"

 

"งั้นฉันกินด้วยละกัน ไวท์ช่วยซื้อมาเผื่อหน่อยนะ เดี๋ยวฉันซื้อน้ำมาให้"

 

"ครับ"หลังจากนั้นทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปซื้อของ

 

หลังจากที่ไวท์ต่อแถวพักหนึ่งไวท์ก็ได้สั่งเสียที

 

"เอาเส้นเล็กหมูเลียงสองครับ"ไวท์กำลังจะเดินกลับโต๊ะเพื่อเอาของไปวางแต่ดันเกิดเหตุซะก่อน

 

กึก โครม โอ้ย

 

เสียงแรกก็คือเสียงที่ไวท์สะดุดขานักเรียนหญิงคนหนึ่ง

 

เสียงที่สองคือไวท์ล้ม

 

ส่วนเสียงสุดท้ายคือก๋วยเตี๋ยวที่ไวท์ซื้อมาหกใส่ตัวไวท์เอง

 

"อุ้ย ซุ่มซ่ามจังเลยนะ"

 

"555555"

 

"นี่เกิดอะไรข้นน่ะ"เสียงที่อยู่ก็ตะโกนออกมานั้นทำให้ทุกคนหันไปสนใจและเงียบด้วยความกลัวทันที

 

"พี่..."

 

 

 

  ______________จบค่า_____________

 

To be con.