ผู้หญิงน่าเบื่อกับผู้ชายประหลาด

ฉันกำลังจะเดินไปหยิบเกี๊ยวมากินต่อ

หยิบเกี๊ยวแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วก็เห็นความผิดปรกติบางอย่าง

โออิชิมีเนื้องอกหน้าตาดีงอกออกมาจากโต๊ะเรอะ

ฉันวางเกี๊ยวลงบนโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมอง

“โต๊ะฉัน”พูดเสียงเรียบ

“อืม ผมนั่งด้วย”เสียงเรียบพอกัน-_-

“ฉันมาก่อน”-_-

“โต๊ะอื่นเต็ม ผมนั่งด้วยไม่ได้รึไง”ว่าพลางเงยหน้าจากจานปลาดอลลี่

...เสียงยียวนนิดๆไม่เข้ากับหน้าตาที่เปล่งออกมาจากปากบางสีสดนั่นมัน

“คุณมีปัญหาอะไรกับฉันรึไง”-_-+

“เปล่า ผมแค่ขอนั่งด้วย กินเสร็จแล้วก็ไปแค่นั้น..”-_-

“เฮ้อออ ก็ได้”รีบๆกินแล้วไปก็จบ-_-***

“ขอบคุณครับ”ยิ้มบางๆ

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

รีบก้มหน้ากินทันที

“อืม ไม่เป็นไร”

....ยิ้มบ้าอะไรดูดีขนาดนั้น ใจเผลอกระตุกไปวูบเลยเหอะ-_-//

“คุณนี่ประหลาดดีเนอะ ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด”-_-

“ขอบคุณ ชั้นได้ยินมาทั้งชีวิตละ”-_-

“มืดมนชะมัด”-_-

“แน่นอน”-_-

“ฮ่ะๆ ฮาด้วยอีกต่างหาก”หลุดเสียงหัวเราะเบาๆในลำคออมยิ้มนิดหน่อย

....ท่าจะบ้าจริงๆ น่าเสียดาย

“บ้าสิคุณ กินไปเลย”-_-/

“ครับๆ”

ต่างคนต่างกินไปสักพัก จานปลาดอลลี่ก็ถูกเลื่อนมาด้านหน้าฉัน

ฉันเงยหน้ามองมือที่ยื่นจานมาให้

“อะไร”

“ผมให้ คุณไม่กินปลาเหรอ”

“ก็กินแต่รอไว้ที่หลังแก้เลี่ยน”

“ดีแล้ว งั้นก็เอาจานนี้ไปนะ”

“ทำไม อิ่มเหรอหรือสั่งมาเกิน”

“เปล่า ผมแค่อยากให้”

“ขอบคุณ แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกล่ะ เตือนไว้เลย คนที่เพิ่งเจอกันมาทำแบบนี้เดี๋ยวเขาก็คิดว่าจีบหรอก”-_-

....บื้อชะมัด

“เหรอ...ผมก็ทำอยู่นะ”

“อะไรนะ”หันควับหาคนพูด

“จีบคุณไง”

“ฮะ! ไม่ตลกนะ” ฉันขมวดคิ้ว

เรื่องราวของผู้หญิงแปลกๆที่เหมือนจะมืดมนเหมือนเทียนจะดับ(?)กับผู้ชายแปลกๆที่(หล่อลากมากและ)มองเห็นขี้ผึ้งที่เหลืออยู่ในตัวเธอ