รักเปรี้ยว หวาน ของฉันและนาย

ลำดับตอนที่ #2 : 1>>เจอซะแล้ว T*T

            บ่ายของวันหนึ่งที่หน้าเบื่อมากสำหรับเด็กนักเรียนแต่จะมากสำหรับฟานี่ที่ตอนนี้กำลังนั่งสัปปะหงก  อยู่ในห้องเรียนที่หน้าเบื่อ “ทิฟ ทิฟ ยัยทิฟ” เสียงของสาวน้อยโต๊ะข้างๆคนหนึ่งเรียกให้สติของทิฟฟานี่กลับมาอีกครั้ง “มีไรหรอ” ทิฟฟานี่ตอบด้วยเสียงงัวเงีย “วันนี้มีคอนเสิร์ต ดง บัง แกจะไปกับฉันมั้ย” ยูริเพื่อนสาวของทิฟฟานี่พูดขึ้น “ตอนไหน” ทิฟฟานี่ตอบด้วยเสียงตื่นเต้น “อีกชั่วโมงหนึ่งก็จะเริ่มแล้ว” ยูริรีบตอบ “แล้วเราจะไปกันยังไง” ทิฟถามด้วยท่าทางกังวล “ไม่เห็นจะยาก” ยูริพูดเสียงดัง “ นี่!เธอสองคนคุยอะไรกัน” อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ถามขึ้นเสียงดัง “ ไปล้างห้องน้ำ” อาจารย์ลงโทษทิฟและยูริ ยูริยักคิ้วให้ทิฟทีหนึ่งแล้วก็ลากทิฟไปที่ห้องน้ำ “นี่แหละวิธีของฉัน” ยูริพูดด้วยท่าทางภูมิใจในความสำเร็จของตัวเอง “ฉันไม่เข้าใจ” ทิฟงงกับวิธีของยูริ “เราก็แอบโดดกำแพงออกไปไง เพราะว่าตอนนี้ก็ไม่มีใครสนใจเราอยู่แล้ว”ยูริเสียเซล์ฟกับเพื่อนที่ไม่ค่อยตามทันเรื่องแบบนี้ซัดเท่าไหร่ “แล้วห้องน้ำนี่หล่ะ” ทิฟยังงงอยู่ “ เดี๋ยวตอนเย็นป้าแม่บ้านเค้าก็มาทำความสะอาดอยู่ดีแหละ อีกอย่างห้องน้ำนี่มันไม่สกปรกเลยซักนิด ฉันว่าเรารีบไปกันดีกว่าเดี๋ยวไม่ทัน” ยูริรีบลากทิฟออกไป “ขอโทษด้วยนะคะป้า” ทิฟรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองตาก็ช่วยไม่ได้ เพราะความอยากที่จะไปเจอนักร้องในดวงใจ

            “โหนี่ยูริมันไม่ใช่น้อยๆเลยนะเนี่ย” ทิฟมองดุกำแพงที่สูงท่วมหัวตัวเองลัวกลืนน้ำลายลงอย่างอยากลำบาก “นี่พูดอย่างกับแกไม่เคยโดงั้นแหละ” ยูริกำลังเตรียมท่าจะปีนไปก่อน “ก็ตอนที่ปีนตอนนั้นมันไม่สูงขนาดนี้หนิหว่า” ทิฟกลืนน้ำลายอีกครั้ง “งั้นเดี๋ยวฉันปีนไปก่อนแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกแกแกก็รีบปีนตามไปนะ” พูดเสร็จยูริก็ปีนไปอย่างยากลำบาก“ว้าย” ทิฟได้ยินเสียงยูริร้องออกมาแล้วก็เงียบไป “ ยูริแกโอเคมั้ย” ไม่มีเสียงตอบรับจากยูริ “นี่ตอบหน่อยสิ ฉันจะปีนไปแล้วนะ แกไม่เป็นไรใช่มั้ย” พูดเสร็จทิฟก็พยายามปีนขึ้นกำแพงอย่างยากลำบากกว่ายูริด้วยซ้ำ พอปีไปได้ไดครึ่งหนึ่งทิฟก็จะกระโดดลงไปหายูริที่รออยู่ข้างล่างแต่สิงที่เธอเห็นไม่ได้มีแค่ยูริเท่านั้นที่ยืนอยู่ข้างล่างแต่กลับมีผู้ชายอีกสองคนไม่รู้เป็นใครทิฟไม่อยากจะโดลงไปข้างล่างแล้วแต่ช้าไปร่างของเธอก็หล่นลงไปแล้ว และสิ่งที่ไม่คาดฝันกว่านั้นก็คือทิฟดดลงไปทับกับผู้ชายคนหนึ่งที่เอไม่เคยรุ้จักแล้วก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนริมฝีปากของเธอไปถูกกับริมฝีปากของนายที่เธอโดดลงมาทับนิ่งไปชั่วขณะทิฟรู้สึกว่าสิ่งรอบตัวของเธอหยุดไปชั่วขณะเธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองหน้าของนายที่เธอนอนทับอยู่ หน้าตาของนายนี่หวานมาก ตาตี่นิดหน่อย หน้าขาวใสไม่ต่างจากหน้าผู้หญิง ริมฝีปากชมพูระเรื่อหน้าตานายนี่สวยชะมัด สวยกว่าผู้หญิงบางคนดีไม่ดีสวยกว่าฉันอีกไม่ได้ไม่ได้ไม่มีทาง “นี่ เมื่อไหร่เธอจะรีบออกไปจากตัวของฉันซะทีมองฉันนานขนาดนี้ชอบฉันหรอ” นายหน้าหวานเรียกสติทิฟให้กลับมา “เอ่อ ยังกฉันอยากอยู่บนตัวนายนานนักงั้นแหละ” ความหล่อที่ทิฟคิดไว้เมื่อกี๊หายไปพร้อมกับปากเสียๆของนายหน้าหวาน  “เธอรู้มั้ยว่าฉันไม่ชอบให้หครมาดนตัวฉัน” นายหน้าหวานพูดพลางปัดเสื้อผ้าตัวเอง “แล้วไง” ทิฟพูดกวนๆ “ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะตัวฉันถ้าฉันไม่อนุญาต” นายนั่นอธิบายต่อ “แล้วไง” ทิฟยัง กวนไม่เลิก “เธอต้องรับผิดชอบ”เขายังอธิบายต่อไป “รับผิดชอบ นายจะให้ฉันรับผิดชอบนาย จะบ้าหรอฉันไม่ได้ทำนายท้องซะหน่อย”ทิฟงงกับคำพูดของผู้ชายคนนี้ “ฉันไม่สนเธอเป็นคนโดดลงมาทับฉันเธอต้องรับผิดชอบ” เขายังคงอธิบายต่อ “แล้วฉันต้องรับผิดชอบยังไง” ทิฟยอมให้กับความรั้นของผู้ชายข้างหน้า “ฮึ เธอต้องเป็นแฟนกับฉัน”  “ห๊า” นี่ไม่ใช่แค่เสียงทิฟแต่เป็นเสียงของยูริและผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างยูริ “นี่ให้ฉันทำอย่างอื่นไม่ได้หรอ” ทิฟอ้อนวอนเขา “ไม่ ยังไงซะเธอก็ต้องรับผิดชอบเพราะเธอรับปากกับฉันแล้ว” ทิฟเข่าแทบทรุดเพราะคำพูดเด็ดขาดของเขา “ฉันชื่อ คังอิน เธอชื่อไร” ทิฟที่กำลังอึ้งอยู่พูดตะกุกตะกัก “ฉะ ฉันชื่อทิฟฟานี่” ทิฟแนะนำตัวอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “ดีงั้นคืนนี้ฉันจะโทรไป เอาโทรศัพท์เธอมานี่” คังอินแย่งโทรศัพท์มาจากมือของทิฟกดเบอร์ของตนเองแล้วโทรออก แต่สิ่งที่น่าอายที่สุดในชีวิตทิฟก็เกิดขึ้นเพราะคำพูดของคังอิน “นี่โทรศัพท์เธอไม่มีตังหนิ หน้าเบื่อจริงๆงั้นคืนนี้โทรหาฉันด้วย ถ้าเธอไม่โทรฉันฆ่าเธอแน่” คังอินพูดหน่ายๆ “แล้วฉันจะโทรยังไงก็ฉัน…” ทิฟหยุดไว้แค่นั้นเพราะความอาย “นั่นมันก็เรื่องของเธอ” คังอินพูดแต่นี้ก็เดินหันหลังเดินหนีไป “นี่คังอินนายคิดยังไงยัยนั่นไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย ฉันว่าเพื่อนของยัยนั่นสวยกว่าตั้งเยอะ” เพื่อนของคังอินพูดอย่างไม่เข้าใจในตัวของเพื่อนคนนี้เลย

 “นี่อึนฮยอกนายเลิกพูดซักทีเถอะน่ามันเรื่องของฉันนะ” คังอินพูดปัดๆ “แต่นี่คังอินเพื่อนยัยนั่นสวยจริงๆนะ” อึนฮยอกยังพูดไม่เลิก ทางด้านของทิฟฟานี่ที่ตอนนี่ยังอึ้งอยู่ “นี่ยัยทิฟแล้วเธอจะทำยังไงต่อไป เธอรู้มั้ยว่านายนั่นเค้าเป็นใครนั่นหน่ะนายคังอิน ส่วนอีกคนเค้าชื่อ อึนฮยอก สองคนนี้เค้าเป็นอันธพาลแนวหน้าของโซลเลยนะแล้วอีกอย่างเค้ายังมีเพื่อนอีกตั้ง 11 คนแหนะ ทั้ง13 คนนี้เค้ารวยทุกคนเลยนะครอบครัวของพวกเค้าเป็นผู้มีอิทธิพลเลยนะทิฟฉันว่าเธอโดนของดีซะแล้วหล่ะ” ยูริพูดเสียงเหนื่อยๆเพราะเห็นใจเพื่อนของตนเอง “นี่ยูริเธอให้กำลังใจฉันหรือซ้ำเติมฉันกันแน่เนี่ย” ทิฟพูดเสียงเนื่อยๆ “เออนี่ทิฟฉันมีอะไรจะบอกเธอ” ยูริเพิ่งนึกอะไรขึ้นไดเลยพูดขึ้น“จะซ้ำเติมอะไรฉันอีกฮะ”ทิฟประชดเพื่อน “เปล่าฉันแค่จะบอกเธอว่า คอนเสิร์ต ดง บัง มันเริ่มแล้ว เราไปดูไม่ทันแล้ว” ยูริพุดอย่างเสียดาย “ห๊า!!ฉันลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยไม่จริงนะนี่ที่ฉันทำมาทั้งหมดนี่มันพังเพราะนายนั่นคนเดียวหรอเนี่ยฉันไม่อยากเชื่อเลย นี่ขนาดเจอกันครั้งแรกยังซวยขนาดนี้แล้วครั้งต่อไปมันจะขนาดไหนเนี่ย” ทิฟพูดขึ้นเหมื่อนคนสียสติ