คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 น่ารัก
CHAPTER 03 น่ารัก
แกร๊ก...
ฟุบ!
“อาา เหนื่อยชะมัดเลย” ร่างโปร่งครางขณะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ระบายลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา หลับตาพริ้ม มุมปากยกยิ้มบาง
บ้านนี่แหละ อบอุ่นที่สุด
“ถ้าตอนนี้พ่อยังอยู่...”
“เป็นไงวันนี้ เรียนเหนื่อยมั้ยลูก?”
“ที่สุดเลยพ่อ เหนื่อยมากกกก”
“ฮ่าๆๆ ขึ้นไปอาบน้ำซะไป เดี๋ยวลงมากินข้าวกัน”
“งานเยอะขนาดนี้จะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อนห๊ะเรา”
“เดี๋ยวผมค่อยไปแอบงีบในห้องเรียนก็ได้ครับ”
“ฮ่าๆๆๆ เออดีๆ มีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกนะ”
นึกมาถึงตรงนี้หน้าของใครก็โผล่แทรกขึ้นมา
“ทำงานดึกๆแบบนี้จะเอาเวลาที่ไหนนอน”
ถึงหน้าตาและน้ำเสียงจะดูราวกับคนพูดแค่ถามไปเรื่อยเปื่อย แต่สายตาที่ส่งมามันมีอะไรมากกว่านั้น
แปลกที่รู้สึก...ดีใจ
ดีใจที่คนคนนั้นเป็นห่วง...
“เพื่อนมึงเองก็ห่วงนะยอล ทำไมไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้เลย”
ขมวดคิ้ว ใช้ความคิด ทว่าร่างกายที่เหนื่อยกลับทำให้เกือบเคลิ้มหลับไปซะอย่างนั้น
“เฮ้อ อาบน้ำแล้วนอนซะชานยอล! พรุ่งนี้ยังต้องเหนื่อยกันอีก”
ร่างโปร่งดันตัวขึ้นจากเตียงนุ่ม แล้วเดินลากขาเข้าห้องน้ำไปช้าๆ ปัดเรื่องกวนใจแล้วจัดการกับร่างกาย
“อือ กูนอนอยู่ใต้ตึก งั้นหรอ ไม่เป็นไร กูหลับอยู่นี่แหละ โอเค อือๆเจอกัน” ผมคุยโต้ตอบกับปลายสายอย่างสะลึมสะลือ จับใจความได้ว่าวันนี้อาจารย์เลื่อนคลาสไปสองชั่วโมง หนุ่มผิวขาวก็ใจดีแนะนำให้ไปนอนที่หอมันก่อน แต่ผมไม่มีแรงจะลุกไปไหนแล้ว เลยขอนอนต่อมันที่นี่นี่แหละ หลังจากเซฮุนวางสายไปผมก็เข้าสู่นิทราอีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อมีอะไรอุ่นๆมาแนบแก้ม
“กาแฟมั้ย?” เสียงทุ้มใหญ่เอ่ยถามพร้อมแก้วกาแฟที่ถูกวางลงตรงหน้า ร่างสูงสมส่วนนั่งลงข้างๆ
“ขอบคุณครับ” ผมยืดตัวขึ้นแล้วยกกาแฟฟรีขึ้นจิบ รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้างเหมือนกัน
“สภาพดูไม่ได้” พี่คริสพูดขึ้นลอยๆ ในมือมีแก้วกาแฟเหมือนกับที่ให้ผม สายตาเหม่อมองไปข้างหน้า ทว่าผมก็รู้ว่าพี่คริสกำลังพูดด้วย
“ดูไม่ได้อะไรกัน ผมยังหล่ออยู่นะพี่” ผมพูดแล้วแกล้งซบหัวที่ไหล่คนข้างๆ อืมมม สบายกว่าโต๊ะแข็งๆเยอะเลย
“กล้าพูดนะมึง มึงหล่อกูก็เทพบุตร” แปลกที่อีกคนไม่ได้ว่าอะไรกับหัวเขาที่ซบอยู่ที่ไหล่ พี่คริสคุยโต้ตอบพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ
อื้อหือ ไม่ค่อยหลงตัวเอง แต่ผมไม่เถียงหรอก พี่มันหล่ออย่างนั้นจริงๆน่ะแหละ
“เมื่อคืน...ผมฝันถึงพี่ด้วยว่ะ” ผมหลับตาลงแล้วพูดออกมาเบาๆ
“...นี่มุกจีบของมึง?”
ผมขำเบาๆกับคำถามของอีกคน ทั้งๆที่ผมพูดเรื่องจริง ดันคิดว่าเป็นมุกจีบซะได้ งั้นเล่นกับเขาสักหน่อย “รู้ทันอย่างนี้ มาเป็นคนรู้ใจผมเถอะ” จบคำพูดผมพี่คริสก็แกล้งกระแทกไหล่ที่ผมซบอยู่ แต่หัวผมยังซบได้แนบแน่นไม่หลุด ฮ่าๆ
“นึกยังไงถึงมาจีบกู” พี่คริสถามออกมา น้ำเสียงปกติ ไม่กดดัน หรือบ่งบอกอารมณ์ใดๆ ราวกับถามลอยๆไม่จริงจัง
“ตอนแรกก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมว่าผมเริ่มรู้แล้วล่ะ” ผมตอบกำกวม
“อะไรของมึง ตอบอะไรให้มันเข้าใจง่ายๆหน่อยได้มั้ย” คราวนี้รู้สึกว่าพี่มันหันหน้ามามองผมด้วย
“เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่พูดเยอะขนาดนี้น่ะ” ผมช้อนสายตาบอก อีกคนขมวดคิ้วมุ่น ตาคมดุสบกับผม แล้วก็หันหนีไปทางอื่น
“...”
“เฮ้ย เงียบทำไมพี่ ผมไม่ได้ว่านะ แต่ผมชอบ” ผมถามขำๆ ก่อนจะพูดเสียงจริงจังตอนท้าย
“กูเบื่อมุกจีบสาวของมึงละ”
“จีบสาวที่ไหน ผมจีบหนุ่มต่างหาก”
“กวนตีนกูอีกทีมีถีบ” ถึงจะว่าอย่างนั่น แต่มือพี่ท่านฟาดลงบนหัวผมเรียกน้ำย่อยก่อนเลยครับแหม่
“ใจร้ายอ่ะ” ผมผละหัวออกมาจากไหล่พี่คริส แกล้งทำปากยู่ พูดเสียงกระแดะพร้อมฟาดมือไปที่ไหล่พี่มันเบาๆ
“อย่าทำหน้าน่าถีบแบบนั้น เดี๋ยวกูจะอดใจไม่ไหว” ถ้าเป็นเป็นทำหน้าน่ารักนี่ผมคงคิดว่าพี่มันอยากฟัดผมนะ ผมขำเบาๆก่อนเอนตัวไปซบไหล่พี่คริสเหมือนเดิม
“พี่ชอบคนแบบไหน?” ผมถาม สายตามองไปที่มือพี่คริสที่กำลังจับแก้วกาแฟ นิ้วพี่มันสวยนะ
“...ไม่ง่วงแล้วรึไง?” คงอยากถ้าจะให้พี่คริสตอบตรงคำถามได้ในคำถามเดียว
“ก็ง่วง แต่อยากคุยกับพี่มากกว่า” ผมบอกพร้อมถูหัวกับต้นแขนแน่นเบาๆ
“มึงหยุดจีบกูก่อนได้มั้ย?” คนโดนจีบบอกพร้อมเสียงถอนหายใจเบาๆ แต่ผมสนุกที่เห็นพี่มันเหนื่อยใจอ่ะ
“ฮ่าๆๆๆ ตอบสิครับ พี่ชอบคนแบบไหนหรอ?” ผมหลับตาอีกครั้ง แล้วถามย้ำ
“กูตอบให้ก็ได้ แต่บอกไว้ก่อน ตรงข้ามกับมึงทุกอย่าง”
“ทำเป็นพูดๆ เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้นเคยได้ยินป่ะ” ไอ้พี่คริสยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ยังเผื่อแผ่ยักข้างที่ผมซบอยู่หลายๆครั้งด้วย
“กูชอบคนน่ารัก มองโลกในแง่ดี ยิ้มง่าย ใจดี ขี้อ้อน ตรงไปตรงมา ไม่เสแสร้ง ขาว ตาโต ปากอิ่มน่าจูบ หุ่นนางแบบ” พี่คริสร่ายยาวแบบไม่มีสะดุดหยุดคิด สาวในอุดมคติสินะ
“ถามจริง คนหรือนางฟ้าวะนั่น” ผมโอดครวญ ทั้งชีวิตผมตั้งแต่เกิดมา ผมยังไม่เคยพบเจอคนที่พี่คริสบอกเลย
“หึหึ นางฟ้า” หูย เล่นของสูง
“แบบนั้นหายากนะพี่ รักคนธรรมดาแบบผมดีกว่า ผมง่ายนะ” ผมบอกขำๆ
“ประสาทจะแดก ถ้ากูรู้ว่ามึงจีบแบบนี้ กูคงไม่ @#$%&#@$#@#$$@#%^”พี่คริสบ่น ก่อนจะพึมพำอะไรสักอย่างที่ผมฟังไม่ถนัด
“พี่ว่าไงนะ?”
“กูกำลังด่ามึง”
“รักก็บอก ไม่ต้องแกล้งด่าหรอกน่า” ผมตีมึนหยอดพี่มันไปอีก
“จิ๊”
“ฮ่าๆๆ”
“นอนสิ มีเวลาพักมึงควรพักนะ” อีกแล้ว คำพูดแบบนี้อีกแล้ว
“พี่เป็นห่วงผมหรอ?”
“กูพูดอย่างนั้นหรอ?”
“พี่ไม่พูดผมก็รู้สึก”
“มึงคิดไปเอง”
“คงงั้น ผมขอเบอร์พี่หน่อยสิ” ผมขำ แล้วเนียนขอเบอร์อีกคน ได้เบอร์นี่ถือว่าจีบได้ขั้นหนึ่งแล้วใช่มั้ยครับ?
“กูไม่ให้” พี่คริสปฏิเสธเสียงแข็ง
“ถ้าผมคิดถึงพี่ ผมจะได้โทรหาไง”ผมพูดเสียงกระเง้ากระงอด
“นั่นแหละกูถึงไม่ให้” ยังคงปฏิเสธ แต่เสียใจครับ ผมได้ตัวช่วยแล้ว
“09xxxxxxxx เบอร์สวยนะพี่” ผมพูดแล้วโชว์โทรศัพท์ของพี่คริสในมือให้ดู ผมจิ๊กมาตอนที่พี่มันกำลังปฏิเสธแล้วกดเบอร์โทรออกหาตัวเองเรียบร้อย
“ปาร์ค – ชาน - ยอล!” หูย ดุจัง ฮ่าๆ
“ฮ้าววว ง่วงจัง ยืมไหล่หน่อยนะพี่” ผมเมินเสียงดุๆนั่นแล้วเนียนซบไหล่พี่มันต่อ
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ตื่นมาอีกที คนข้างๆก็หายไปแล้ว เหลือแต่ผมที่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ
แก้วกาแฟสองแก้วยังวางอยู่ด้วยกัน ทำให้ผมนึกย้อนไปถึงคนซื้อมาให้และช่วงที่พูดคุยกันก่อนที่ผมจะหลับ
ถึงพี่คริสมันจะดูโหดดูดุ แต่จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย ประมาณว่าปากร้ายใจดีรึเปล่า? รึผมซาดิสกันนะ แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ผมไม่กลัวพี่มันละ ตีมึนใส่พี่คริสก็ไม่ทำอะไรผมหรอก ฮ่าๆ
คุณว่ามั้ย? พี่คริสน่ะ......น่ารักดีนะครับ....
“ชานยอล วันนี้มึงพร้อมจะตอบคำถามพวกกูรึยัง” ไอ้แบคอ้าปากถามทันทีที่กลุ่มผมเข้ามาในห้องเรียนกันครบทุกตัว
“ตอบคำถามอะไรวะ?” ผมถาม ดันตัวไอ้ห่าไคให้ไปนั่งไกลๆก่อนจะแทรกตัวไปนั่งข้างเซฮุนซะเอง ไอ้นี่ไม่ค่อยสนใจโลกภายนอกดี
“เรื่องมึง...กับพี่คริส” ไอ้แบคขยายคำถามให้เข้าใจได้ตรงประเด็นมากขึ้น แต่เดี๋ยวนะ เรื่องนี้อีกแล้วหรอวะ
“นี่มึงยังไม่จบรึไง มึงจะถามจนกูกับพี่เขาได้กันเลยมั้ย?” ผมถามเนือยๆ เลื้อยตัวลงไปก่อนนอนแผ่พิงพนักเก้าอี้ อ่าา สบาย
“ถ้ามึงตอบพวกกูวันนี้ คงไม่ต้องรอถึงวันนั้น”
“เชี่ย!” พูดอย่างกับจะมีวันนั้น
“มึงบอกพวกกูมาเถอะ มึงกับพี่คริสเป็นอะไรกันวะ?” ไอ้ไคถามบ้าง ไม่ยักรู้ว่ามึงก็สนใจกับเค้าด้วยนะเนี่ย
“พี่น้อง” ผมตอบคำตอบเดิม แต่ดูเหมือนคนถามจะไม่ค่อยพอใจคำตอบผม
“พี่น้องป๊ะมึงสิ เมื่อวานกอดแขนยืนซบส่งจูบ วันนี้นอนพิงไหล่ พี่น้องท้องชนกันรึไงสัส”
“มึงโมโหเชี่ยไรเนี่ยไค หรือมึงหึงกู?”
“เชี่ยขนลุก กูไม่ตาต่ำเหมือนพี่คริส”
“มึง!” นี่มันว่าผมไม่มีดีใช่มั้ย!?
“พวกมึงอย่าเพิ่งตีกันดิ่วะ” ไอ้แบคปราม เชื่อสิ จุดประสงค์ไม่ใช่ไม่อยากเห็นเพื่อนทะเลาะกันหรอก มึงยังเผือกไม่เสร็จต่างหาก “ยอล มึงบอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่ามันยังไง ใครจีบใครหรือได้กันแล้ว” นั่นไง ยังไม่จบ
“มันไม่มีอะไร” ผมถอนหายใจแล้วยืนยันคำเดิม
“พวกกูเพื่อนมึงนะ อะไรนักหนากับเรื่องแค่นี้ บอกกันไม่ได้หรอวะ” ไอ้แบคพูดเสียงจริงจัง สายตาจ้องมองผมอย่างตัดพ้อ ผมหันหน้าไปมองคนอื่น แต่ก็เห็นพวกมันมองผมแบบนั้นเหมือนกัน ไอ้ฮุนพยักหน้าราวกับสนับสนุนกับคำพูดของไอ้แบค ผมไม่ชอบสถาณการ์แบบนี้เลยจริงๆ
“เฮ้อ กู...กำลังจีบพี่คริส” ผมบอกเสียงเบา ไม่สนใจว่าพวกมันได้ยินรึเปล่า แต่ผมถือว่าผมพูดออกไปแล้ว
“ห๋า!” ได้ยินสินะ พวกมึงนี่หูหมาจริงๆ
“เห่าเสียงหลงเชียวนะพวกมึง” ผมมองพวกมันขำๆ
“มึงนึกยังไงไปจีบพี่เขาวะ” คราวนี้ไอ้คนไม่สนใจโลกถามบ้าง
“นะ...นี่มึง มึงชอบผู้ชายหรอวะ” ไอ้ไคพูดทำท่าเอามือกุมเป้ากุมก้นพัลวัน ห่า อย่างมึงกูไม่มีทางพิศวาสเด็ดขาด
“มึงหลอกพวกกูป่ะเนี่ย” ไอ้แบคที่เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอถามขึ้นบ้าง
“ตลกสัส” ท่านเฉินกล่าวนิ่งๆ
“กูบอกแล้ว ตามที่พวกมึงอยากรู้ ถ้าพวกมึงรับไม่ได้...”
“กูว่าแล้ว น้ำหน้าอย่างไอ้ยอลไม่มีทางได้เป็นผัวใครหรอก” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ไอ้นิ่งไม่สนใจโลกก็พูดขัดขึ้นมา
“ที่มันไม่สนผู้หญิงเพราะอย่างนี้นี่เอง” ไอ้ไคบอกโคลงหัวช้าๆ แต่หน้าตามันยังช็อคอยู่นะ และประโยคเด็ดจากคนเดิม...
“มึงไม่ต้องห่วงว่าพวกกูจะรังเกียจมึงหรอก เพราะปกติพวกกูก็รังเกียจมึงอยู่แล้ว”
“สัสเฉิน!” ผมพ่นสัตว์ใส่หน้ามันเบาๆ(?)ตามอารมณ์
“เออ พวกกูไม่ว่าอะไรหรอก แล้วมึงจีบพี่เขาติดรึยัง?” หายช็อกไอ้แบคก็เผือกต่อ บางทีผมก็สงสัยตรรกะมันเหมือนกัน
“ยัง แต่ได้เบอร์มาแล้ว” ในเมื่อรู้แล้ว บอกให้หมดเลยแล้วกัน
“ใช่เล่นนี่หว่า แต่กูเพิ่งรู้นะว่าพี่คริสชอบผู้ชาย” ไอ้ไคทำหน้าอึ้งทึ่งเหวอ โดยเฉพาะเมื่อมันพูดประโยคหลัง
“เปล่า พี่เขาไม่ได้ชอบผู้ชายหรอก” ผมบอกเสียงเบา พี่คริสมันไม่มีทางชอบผู้ชายต่างหาก
“อ้าว แล้วทำไมพี่เขายอมให้มึงเข้าใกล้ขนาดนั้นวะ” ไอ้ฮุนถามสิ่งที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน นั่นสิ ทั้งๆที่พี่มันไม่ชอบ ทำไมถึงยอมให้ผมขนาดนั้น
“กูก็ไม่รู้ว่ะ...” ผมตอบกลับไปเบาราวกับเสียงคราง จมอยู่กับคำถามที่ไอ้ฮุนถาม ทำไมกันนะ...
แต่แล้วไอ้ตัวดำก็ทำโลกส่วนตัวของผมพัง....
“กูว่านะ เรื่องนะมันมีต้องมีซั่ม!”
“เฮ้ย!”
“อะไร กูหมายถึงซัมติง”
“ย่อซะเสื่อมเลยนะสัส!”
ก็ไม่แน่ใจ ว่าความดำมาพร้อมกับความกามรึเปล่า....
----------------------------------------------------------------------
ชอบตอนที่คริสยอลอยู่ด้วยกัน แต่งไปเขินไป .///.
ตอนนี้มาเร็ว แบบเร็วมาก ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น สกรีม #KYจ้างรัก
และทุกกำลังใจเลยน้าาา
ความคิดเห็น