คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 จีบ
Chapter 02 จีบ
หลังจากผมโดนเซอร์ไพรซ์เรื่องเป้าหมาย พี่เลย์ก็ยอมสารภาพออกมาแต่โดยดี ว่าแค่อยากจะแกล้งผมเล่นๆ
แกล้งเล่น? แต่ผมเกือบโกรธพี่แล้วนะเว้ย!
ไม่ใช่แค่แกล้งให้มาเจอแบบคิดไม่ถึงนะครับ ตอนจะกลับพี่แกยังพยายามยัดเหยียดให้พี่คริสไปส่งผม แล้วใครจะไปให้โง่? เกิดพี่คริสพาผมไปฆ่าหมกป่าทำไงเล่า! คนบ้าอะไรตาดุชิบ ผมเลยงัดสกิลการแถ(ที่ไม่ค่อยมี)ออกมาใช้ สรุปคือได้กลับกับพี่เลย์เหมือนเดิม โชคดีไปไอ้ยอลเอ๊ย!
พอขึ้นรถได้ผมก็ใส่พี่เลย์ไม่ยั้ง แล้วคิดว่าพี่แกทำไงครับ แม่งยิ้มตอบอย่างเดียวอ่ะ แยกเขี้ยวใส่พี่เลย์จนหนำใจ พี่แกก็เริ่มใช้ความจริงจังเข้าแทรก แล้วพอดีคนอย่างผมมันไม่ถูกกับความจริงจังซะด้วย ไอ้ยอลก็เงียบน่ะสิครับ ยอมฟังแต่โดยดี
พี่เลย์ยืนยันว่าพี่คริสคือคนที่ผมต้องจีบ ระยะเวลาไม่มีกำหนด จีบนานแค่ไหนก็ได้ แต่ถ้าผลการจีบดำเนินไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ พี่เลย์จะมีโบนัสพิเศษให้ และอาจหมายถึงเพิ่มเงินงวดต่อไปด้วย ผมนี่ยกนิ้วมือนิ้วเท้าขึ้นมาคำนวณโดยพลัน ไม่ได้ครับ เรื่องเงินเรื่องทองเราต้องรอบคอบครับ โดยเฉพาะถ้าผมจีบติด ผมอาจจะได้ผลตอบแทนที่ดีแบบที่คาดไม่ถึงเลย
ถึงจะกังวลที่พี่คริสแม่งโคตรดุ (คนหรือล็อตไวเลอร์ก็ไม่รู้)แต่เล่นเอาเงินมาล่อแบบนี้ เสี่ยงตายไอ้ยอลก็ยอม ฮ่าๆๆๆ
ยิ่งได้เงินมามาก ผมก็จะได้บ้านคืนเร็วขึ้น มันคือสิ่งเดียว สิ่งเดียวที่ยืนยันว่าผมยังมีครอบครัว ผมยังมีความทรงจำที่ดีอยู่ที่นั่น และผมจะไม่ยอมเสียมันไปเด็ดขาด
เป็นไง ผมหล่อป่ะ ไม่พูดไม่เป็นไรผมรู้ตัว ฮ่าๆๆ
อ๊ะๆ ห้ามเรียกผมว่าเด็กกำพร้านะเว้ยครับ เพราะผมกำมีด!
ผิดๆๆ ผมหมายถึงผมไม่ใช่เด็กไร้พ่อไร้แม่นะ แค่พ่อผมย้ายไปอยู่สวรรค์เฉยๆ แล้วก็...ติดต่อไม่ได้...
จบเรื่องของผม เข้าเรื่องงานกันดีกว่า ตั้งแต่วันนั้นผมก็ยังไม่ได้เดินหน้าจีบพี่คริสเลย ก็ผมยังไม่พร้อมนี่หว่า เข้าใกล้พี่คริสคุณต้องพร้อมตายทุกเมื่อนะรู้ยัง
เกือบอาทิตย์แล้วล่ะที่ผมหลบทั้งพี่เลย์ทั้งพี่คริส แรกๆพี่เลย์เหมือนจะมาตามหาผมเหมือนกัน แต่ผมหลบตลอด โชคดีที่พี่แกไม่มีเบอร์โทรผม พี่แกพลาดสุดๆอ่ะว่ามั้ย ฮ่าๆ
แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไปหาเพื่อนก่อนครับ ไม่งั้นพวกมันโมโหหิวจนกินผมแทนแน่
RRRRRRRRRRRRRRRR
นั่นไง มันโทรตามละ
“ฮัลหละ...”
“ยอล มึงอยู่ไหนวะ เมื่อไหร่มึงจะเสด็จมา คนอื่นเขารอกินข้าวนะเว้ย!” ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เสียงง๊องแง๊งของไอ้แบคดังมาตามสาย
“ใจเย็นสิวะ กูวิ่งอยู่เนี่ย” ผมบอกไอ้แบคพร้อมซาวด์ประกอบลิ้นห้อย
“เร็วๆนะเว้ย!” ไอ้แบคบอกเสียงเข้ม ท่าทางจะโมโหหิว
“เออๆๆ เฮ้ย!” ชานยอลตอบรับปัดก่อนจะร้องเสียงหลง เมื่อวิ่งเข้าปะทะบางอย่าง
พลั่กก
ตุบ
อูยยยยย กูวิ่งชนอะไรวะเนี่ย
ชานยอลก้มมองสำรวจตัวเองว่าได้เลือดหรือเปล่า ก่อนจะเงยหน้ามองข้างหน้าว่าอะไรขวางทางเขาอยู่
ชัด...ชัดเลย กูวิ่งชนยักษ์!
“พะ...พี่คริส หวัดดีครับ ไม่ได้เจอกันหลายวันเนอะ จะไปไหนหรอพี่?” รัวลิ้นถามก่อนจะค่อยๆดันตัวลุกขึ้น โดยมีมือใหญ่ของอีกคนช่วยประคอง
“วิ่งแบบนี้เกิดไปชนชาวบ้านเขาตายจะทำยังไง” คริสว่า คิ้วหนาขมวดฉับ ตาดุๆถูกส่งมาให้จนคนมองยิ้มแหย
บางทีผมก็ไม่ได้ถึกถึงขึ้นวิ่งชนคนตายป่ะวะ คนนะเว้ยไม่ใช่ควาย เอ๊ะ หรือพี่มันหลอกด่าผม?
“ขอโทษด้วยครับ พี่เป็นอะไรรึเปล่า” ถามไปตามมารยาท ดูก็รู้ว่าพี่คริสแม่งไม่ได้สึกหรอตรงไหนเลย
“จะไปไหน?” คริสถามกลับ พร้อมจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ
พี่มันเคยคิดจะตอบตรงคำถามมั่งป่ะวะ หรือพี่มันหูตึงไม่ได้ยินที่ผมถามวะ
“ไปกินข้าวกับเพื่อนครับ พี่ไปด้วยกันมั้ย?”
อย่านะเว้ย ผมแค่ชวนตามมารยาทนะ
“ไปสิ”
เหยดดดดดดดดดดดดดด จะไปทำม๊ายยยยย
ณ ศูนย์อาหาร
“คริส! ทางนี้เว้ย” กลุ่มเพื่อนคริสโบกมือเรียกทันทีที่เขาและชานยอลเข้ามาในโรงอาหาร
อยู่กันครบกลุ่มเลยเอี้ย! นั่นๆๆ พี่เลย์มองมาด้วย อุตส่าห์หลบมาได้ตั้งสามวัน T^T
ชานยอลคิด ส่งยิ้มแหยไปให้นายจ้างที่ยังคงยิ้มอบอุ่นเหมือนเคย
“โอ๊ะ ท่านคริส มึงมากับน้องชานยอลได้ไงวะ?” เทาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้างงงวย
ก็ไอ้คริสมันไม่ชอบไม่ใช่หรอวะ ไหงมาด้วยกันได้?
“กูเก็บได้ข้างทาง” คริสตอบพร้อมยกยิ้มมุมปาก
“มึงพูดอย่างกับน้องมันเป็นหมา” ซิ่วหมินเอ่ยออกมาซื่อๆ แต่ทั้งกลุ่มหัวเราะครืน
“หึหึ ก็เหมือนอยู่” รวมทั้งคนข้างๆชานยอลด้วย
หมา นี่ผมโดนว่าเป็นหมาหรอวะ เดี๋ยวรู้เลย!!
“แล้วพี่ชอบให้ผมเป็นหมารึเปล่า หมาตัวนี้เลี้ยงง่าย ขี้อ้อนด้วย สนใจรับไปเลี้ยงมั้ยครับ?” ชานยอลแกล้งเอาแขนไปคล้องแขนอีกคน หัวทุยซบตรงบ่าแกร่ง เงยหน้าช้อนสายตามองหน้าคริส
คึคึ หยอดไปหนึ่งดอก ผมแอบเห็นหูพี่คริสแดงด้วยว่ะ เฮ้ย พี่มันเขินหรอเนี่ย!
“ละ...เล่นอะไรของมึงเนี่ยห๊ะ! ไปไกลๆกูเลยไป” คริสว่า มือหนาพยายามดึงมืออีกคนออกจากแขนอย่างสุดความสามารถ
“งื้ออ ใจร้ายจัง” แกล้งทำหน้าเศร้าพร้อมน้ำเสียงสั่นๆเข้าไปอีก
“รีบไปก่อนที่กูจะเตะมึง ไอ้เด็กนี่!”
“ไปก็ได้ ไว้ผมจะมาจีบใหม่นะครับ จุ๊บ” ชานยอลยอมปล่อยแขนอีกคน ก่อนจะผละออกมาแล้วส่งจูบให้ เล่นเอาหูคริสแดงหนักเข้าไปอีก
ว๊ากกกก ไอ้พี่คริสเขินเว้ย!
ชานยอลกลั้นยิ้มก่อนจะเดินแยกออกมาหากลุ่มตัวเอง
“อะ...ไอ้ยอล”
“อะไร?” ชานยอลเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่ ก็เห็นไคมองเขาสลับกับข้างหลัง ตาโตอ้าปากค้างราวกับตกใจอะไรบางอย่าง “มันเป็นอะไรของมัน?” เมื่อเห็นเพื่อนผิวเข้มยังไม่ตอบก็เลยหันไปถามคนอื่นแทน
“แล้วมึงไปแรดที่ไหนมาล่ะ” เซฮุนตอบให้ ก่อนจะดูดนิ้วที่เลอะช็อกโกแลตของตัวเองต่อ
“ตลกละสัส แรดบ้าอะไร” ชานยอลส่ายหัว แล้วทรุดตัวนั่งแทรกระหว่างไคกับแบคฮยอน
“หรอออ แล้วที่มึงยืนกอดแขนซบบ่าส่งจูบให้พี่คริสนั่นคืออะไรห๊ะ!” แบคฮยอนหันมาเบะปากทำเสียงล้อเลียนใส่เพื่อนตัวสูง มือเล็กดึงหูกางๆของชานยอลยืดออกแล้วตะโกนใส่เสียงดัง
เชี่ยละ นี่พวกมันเห็นหรอวะเนี่ย
“พวกมึงตาฟาดรึเปล่า กินข้าวๆ วันนี้คิวใครเลี้ยงกูวะ” ชานยอลบอกปัดขำๆ แกล้งมองซ้ายมองขวาสำรวจเมนูที่อยากกิน
“ตาฟาดเชี่ยไรล่ะ พวกกูเห็นเหมือนกันทุกคน อย่าเปลี่ยนเรื่องสัส บอกมาว่าเมื่อกี้หมายความว่าไง” แบคฮยอนยังคงรบเร้า
ถามจริงแบค เรื่องตัวเองมึงมุ่งมั่นขนาดนี้มั้ย!!
“ก็ไม่ได้อะไร ก็แค่เล่นกัน...ตามประสา…คนสนิท” ชานยอลตอบกระท่อนกระแท่น พยายามใช้คำที่ดูไม่น่าสงสัยมากที่สุด แต่ดูจะมีพิรุธมากที่สุดมากกว่า สำหรับเพื่อนอีกคน
“มึงไปสนิทกับพี่เขาตอนไหนวะ ผมเป็นเพื่อนมึงมาสองปีไม่เห็นมึงจะไปเจริญสัมพันธไมตรีกับใครเขาเลย” เฉินถามเรียบๆเรื่อยๆ ทว่าสายตากลับจ้องตรงมาที่ชานยอลราวกับจับผิด
“ไค มึงกูหิวข้าว ไปซื้อข้าวกินกัน” ชานยอลหันไปชวนไค มือคว้าแขนเตรียมดึงเพื่อนให้ลุกไปด้วยกัน แต่อีกคนกลับจ้องเขานิ่ง ก่อนจะถามประโยคที่ชานยอลได้ยินแล้วอยากจะกัดลิ้นตายซะเดี๋ยวนั้น
“ตกลงมึงกิ๊กกับพี่คริสหรอวะ?”
“เหี้ย!” ชานยอลสบถลั่น มือเรียวเผลอตวัดตบหัวไอ้คนถามทำคำถามจนหัวทิ่มไปกับโต๊ะ
“มึงคิดได้ไงสัส พวกมึงเมาอากาศรึไงห๊ะ แค่พี่น้อง เข้าใจ๊? พี่น้อง! เคลียร์นะ หิวโว้ย!” ชานยอลพูดรัวๆก่อนจะลุกหนีไปซื้อข้าว
“โอ้โฮรัท”
“แม่งตอบอย่างกับดารา”
“ไม่มีพิรุธเลย”
“โง่สมกับเป็นมันดี”
สี่หนุ่มมองหน้ากัน ก่อนจะยักไหล่ไม่ใส่ใจไอ้เพื่อนตัวดี ซักฟอกวันนี้ไม่ได้ ไว้หลอกถามมันทีหลังก็ได้
“อ้าว ว่าไงชานยอล วันนี้มาเร็วเชียว” เฮียคินเจ้าของร้านทักขึ้น
“วันนี้ผมเลิกเรียนเร็วน่ะเฮีย” ชานยอลตอบพร้อมรอยยิ้ม เจ้าของร้านเองก็ยิ้มตอบ
“เออๆ งั้นไปหาอะไรกินในครัวก่อนไป ซ้อเขาคงทำไว้รอแล้ว เดี๋ยวข้าไปดูหน้าร้านก่อน”
“ครับ” ชานยอลตอบรับก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว เจ้าของร้านหนุ่มมองตามหลังอีกคนไปด้วยความเอ็นดู ชานยอลเป็นเด็กดี ขยัน มีแต่คนรัก แม้แต่เมียเขาเองก็หลงจนอยากจะรับเป็นลูกซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่ติดตรงอายุมันไม่ได้ห่างกันมากพอนี่สิ เลี้ยงมันไว้เหมือนน้องเหมือนนุ่งอย่างดีก็ดีเหมือนกัน
เริ่มค่ำ ร้านเหล้าใจกลางเมืองก็พร้อมต้อนรับลูกค้าที่มาสังสรรค์เฮฮา ไฟประดับร้านถูกตกแต่งสวยงาม ดนตรีสดเริ่มบรรเลงจากจังหวะเบาๆชิลๆ ลูกค้าหนุ่มสาวทยอยเข้าร้านกันมาเรื่อยๆ เด็กเสิร์ฟในร้านเดินรับออเดอร์กันขาแทบขวิด
“รับอะไรดีครับ?” ชานยอลหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเตรียมจดรายการที่ลูกค้าสั่ง ทว่าผ่านไปสักพักลูกค้าก็ยังไม่สั่งอะไรออกมา เจ้าตัวเลยต้องเงยหน้ามอง
เหี้ย!
ชานยอลสบถในใจ ตากลมสบเข้ากับนัยน์ตาดุแสนคุ้นเคยเข้าอย่างจัง ก่อนจะหันไปมองอีกคนที่มาด้วยกัน รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งมาก่อน แน่นอนนั่นนายจ้างรูปหล่อของเขานั่นแหละ
“ชานยอลทำงานที่นี่ด้วยหรอ?” เลย์ถามพร้อมรอยยิ้ม
ก็ถามแปลกนะพี่ เห็นยืนรับออเดอร์อยู่นี่เรียกว่ามาอุดหนุนร้านเขารึไง
“ครับ พวกพี่เพิ่งมาร้านนี้ล่ะสิ ผมไม่เคยเห็นพวกพี่เลย”
“ก็...” ยังไม่ทันที่เลย์จะตอบอีกคนก็ถามแทรกขึ้นมาซะก่อน
“เงินที่ได้ไม่พอใช้รึไง ทำไมถึงยังต้องทำงานแบบนี้อีก?”
“เอ๊ะ เงิน?” ชานยอลจ้องหน้าคนถามอย่าไม่เข้าใจ
“เอ่อ คริสมันหมายถึง...ถึงทุนที่เราได้น่ะ”
“อ๋อ ทุนนั่นมันก็แค่ค่าเทอมน่ะครับ ไอ้ค่ากินใช้ผมก็ต้องหาเพิ่มเอา” ชานยอลตอบ ยิ้มกว้างอย่างไม่คิดสงสัยกับคำพูดประหลาดๆของคริสอีก
“สู้ๆละกันนะครับ มีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่กับไอ้คริสได้”
“ขอบคุณนะครับ พวกพี่จะรับอะไรดี?” ชานยอลกล่าวขอบคุณเลย์ ก่อนจะถามหาออเดอร์อีกครั้ง เลย์สั่งเครื่องดื่มมึนเมาไม่กี่ขวด ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ “แล้วพี่ล่ะครับ เอาอะไรเพิ่มมั้ย?” ชานยอลถามอีกคนที่นั่งจ้องหน้าเขานิ่งๆ
“นั่ง” แทนที่จะสั่งรายการเครื่องดื่มแต่คริสกับพูดคำๆเดียวออกมาราวกับคำสั่ง
“ครับ?”
“นั่งด้วยกันก่อน” เสียงเข้มกว่าเดิม สายตามาเต็ม แต่คนโดนสั่งก็ต้องส่ายหัวหวือ
“ไม่ได้หรอกครับ ผมต้องไปทำงานน่ะ”
“ไปลาออกซะไป” คริสพูดเสียงหงุดหงิด
“เฮ้ยพี่ ผมต้องทำมาหากินจะลาออกได้ไง”
“แล้วทำงานดึกๆอย่างนี้จะเอาเวลาที่ไหนนอน” คริสพูดเสียงอ่อนลงกว่าเดิม จนคนฟังอดคิดไม่ได้ว่าอีกคนกำลังเป็นห่วง
“ก็เวลาเรียนไงพี่”
“ละ...” คริสเตรียมจะเถียงต่อ แต่ก็โดนขัดด้วยประโยคที่ทำเอาเขาพูดอะไรไม่ออก
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยังไงผมก็มีเวลาไปจีบพี่อยู่ดี”
“...”
“อ้อ! วันนี้ห้ามหิ้วสาวกลับนะ ผมหึง” เมื่อเห็นอีกคนเงียบ ชานยอลเลยเสริมเข้าไปอีกประโยค
“มึง...”
ชานยอลยิ้มให้คริสที่กำลังพูดอะไรไม่ออก ก่อนจะเดินเอาออเดอร์ไปส่งแล้วไปต้อนรับลูกค้าคนอื่นต่อ
“รับอะไรดีครับ” ชานยอลเอ่ยถามลูกค้าเสียงสดใส ยิ้มกว้างให้ลูกค้าหน้าโหดโต๊ะใหญ่อย่างเป็นมิตร
“อยากได้น้องพี่ต้องสั่งอะไรครับ”
“อ้อ เหล้าที่แพงที่สุดในร้านใช่มั้ยครับ”
“พี่ขอแค่ใจก็ได้ พอจะให้ฟรีได้รึเปล่า?”
“เอ่อ พี่สั่งเถอะครับ ผมต้องไปรับลูกค้าคนอื่นอีกน้า” ชานยอลแกล้งเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อน แต่ดูจะถูกใจอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง
“นั่งกับพวกพี่แปปหนึ่งสิ เดี๋ยวพี่ให้ทิป” ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่ดึงแขนชานยอลให้เข้ามาใกล้
“ไม่ได้หรอกครับ ถ้าพวกพี่ยังไม่รู้จะสั่งอะไร งั้นผมไปรับโต๊ะอื่นก่อนดีกว่า” ชานยอลบอกแล้วดึงตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว
เฮ้อ ให้ตาย ทำงานเหนื่อยก็เพราะต้องรับมือลูกค้าพวกนี้เนี่ยแหละ
หลังจากนั้นชานยอลหลุดออกมาได้ เจ้าตัวก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ สักพักเจ้าของร้านก็เดินหน้าเครียดมาหา
“เป็นอะไรรึเปล่าเฮีย ทำหน้าอย่างกับเมียมีชู้”
“ปากเสียแล้วเอ็ง”
“อ้าว แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“ช่างแม่ง เอ็งอ่ะไม่ต้องปรับแล้วออดงออเดอร์น่ะ จะไปนั่งคุยกับรุ่นพี่หรืออะไรก็ตามสบาย”
“ทำไมล่ะเฮีย คนยังเยอะอยู่เลย”
“เฉพาะเอ็ง เถ้ายังอยากมีร้านให้ทำงานก็ทำตามที่ข้าบอกซะ” เฮียคินบอกเสร็จก็เดินหนีไปทันที ชานยอลมองตามไปอย่างสงสัย แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงบ่นของเจ้าของร้านเท่านั้น “ทำงานอยู่กับกูมาตั้งนาน มันไปมีผัวตอนไหนวะ แถมดุอีกนะสัส!”
สงสัยเฮียจะบ่นน้องๆผู้หญิงในร้าน ที่บ่นอย่างนี้เพราะซุกกิ๊กรึเปล่าวะ!
“ชานยอลๆ”
“อ้าวพี่เลย์ มีอะไรหรอครับ อยากได้อะไรเพิ่มหรอ”
“เปล่าๆ จะมาชวนไปนั่งด้วยน่ะ เห็นเจ้าของร้านบอกเราว่างแล้วเลยมาตาม” ชานยอลขมวดคิ้วสงสัย
เฮียเพิ่งมาบอกเมื่อกี้ แล้วไหงพี่เลย์รู้เร็วจังวะ? เอาวะ ไหนๆเฮียก็บอกให้พัก ไปนั่งกินเหล้าฟรีสักหน่อยก็ดี คึคึ
----------------------------------------------
ไม่รู้จะพูดอะไร ฮ่าๆ ขอบคุณทุกวิวทุกคอมเม้นนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ รักนะคริสยอล จุ๊บบบบ
#KYจ้างรัก
ความคิดเห็น