คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 เคือง!!
Chapter 9 เคือง!!
“เอาจริงหรอพี่?” ผมถามพี่คริสด้วยความไม่แน่ใจ คิดแล้วคิดอีกก็ไม่เห็นด้วยกับพี่มัน
“อืม” พี่คริสตอบกลับมาสั้นๆ มันยังคงยืนจ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่มันรำคาญผมเต็มทีแล้วก็ตาม
“แต่ว่า...มันจะดีหรอวะพี่” ถึงพี่มันจะทำบรรยากาศกดดันยังไผมก็ยังลังเลอยู่ดี
“คิดมากน่า” ถอนหายใจ พร้อมพูดตัดรำคาญ
“แต่มันครั้งแรกของผมเลยนะ” ผมก้มหน้าพูดเสียงอู้อี้
“มันไม่ได้แย่หรอกน่า มึงน่าจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ” น้ำเสียงเริ่มเหวี่ยงนิดๆ
“แต่...” แต่กูก็ไม่โอเคอ่ะ
“มึงจะอะไรนักหนากับแค่นอนด้วยกันเนี่ยห๊ะ” เหมือนได้ยินเสียงเชือกขาดผึง! เมื่ออีกคนขึ้นเสียง
“ก็มันไม่ชินนี่หว่า ผมนอนคนเดียวมาตั้งแต่จำความได้เลยนะพี่” อีกคนกเงยหน้าเอ่ยสู้
“จิ๊” จิ๊ปากพร้อมตวัดสายตา ก่อนจะตามมาด้วยการใช้กำลัง
ตุบ!!
ไอ้พี่คริสดึงผมให้นอนลงบนเตียง แขนยาวล็อกตัวผมไว้แน่น “หุบปากแล้วนอนซะ ถ้ายังลีลาอยู่มึงจะได้ทำอย่างอื่นแทน” กระซิบขู่ผมทั้งยังจ้องตากดดัน ถามจริง มึงไปฝึกเรื่องแบบนี้มาจากหนายยยย
“อะไรอ่ะ?” ผมแกล้งถาม ตั้งใจกวนตีนคนอารมณ์บูด แต่จริงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่มันจะทำอะไรผม ปล้ำหรอ? นั่นมันผมต่างหากที่ควรทำกับมัน
“กูบอกให้นอน” พี่คริสบอกเสียงเข้ม แต่เสียใจ กูเลิกกลัวมึงนานละพี่
“แล้วถ้าผมไม่นอนพี่จะให้ทำอะไร?” แกล้งทำหน้าซื่อตาใส ไอ้พี่คริสขมวดคิ้วมุ่น ว้าววว ชอบสีหน้าแบบนี้จัง
“บางทีมึงก็ควรกลัวกูบ้างนะ” ก็มันไม่กลัวแล้วอ่ะ
“จะให้ทำอะไรหรอ?” ผมยังคงถามอย่างต่อเนื่อง เอาสิ ดูซิพี่มันจะทำยังไงกับผม
“อยากรู้มาก?” ผมพยักหน้ารัวๆแทนคำยืนยัน “เอาหน้ามาใกล้ๆสิ” ผมขยับหน้าเข้าไปหามันตามคำบอก แล้วต้องทำยังไงต่อ?
“แล้วตะ...อุ๊บ! อื้อออ” ทำไมหน้าพี่มันอยู่ใกล้ผมจังวะ แล้วอะไรอุ่นๆที่ปาก...
จูบ!?
ลิ้วร้อนสอดเข้ามาในปากผม ดุนดันเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมจนผมเผลอขยับตาม...
“อืมมม อื้อ! พี่...แฮ่ก เดี๋ยว! อื้อออ” ผมพยายามส่งเสียงทุกครั้งที่ปากของเราเกิดช่องว่าง มือก็พยายามดันตัวพี่มันออก หายใจไม่ออกเว้ยยย
“หึหึ อืมม จุ๊บ!” พี่คริสหัวเราะเบาๆแล้วผละออกไป
“แฮ่กๆ พี่เล่นอะไรเนี่ย” ทันทีที่รวบรวมพลังลมปราณได้ก็พ่นคำพูดใส่พี่มันทันที เล่นห่าอะไรอย่างนี้ เกิดเคลิ้มไปทำไงเนี่ย!(อ้าว!?)
“ก็จูบไง ทำให้ดูว่าจูบเค้าทำกันแบบนี้ ไม่ใช่เอาปากมาชนกันเล่นแบบมึง”
“แม่งงง” หมดคำจะพูด ไม่ใช่จูบไม่เป็น แต่ไม่คิดจะจูบแบบนี้ต่างหากเว้ยยยย ดีพคิสอ่ะ ดีพคิสเลยนะ ต่ออีกนิดนี่ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นเลย
“หึ หน้าแดงแน่ะ” ยังมีหน้ามาแซวกูอี๊กกกกกกกก แต่เดี๋ยวนะ...
“พี่จูบผม?!” ผมบอกพร้อมชี้หน้ามัน มันจูบผมอ่ะ จูบผมมมมม
“ทำไม?” ไอ้พี่คริสทำหน้างง
“พี่จูบผมอ่ะ พี่จูบผมๆๆ” ผมยังคงพูดรัวๆ ดิ้นไปดีมาอย่างไม่รู้จะพูดยังไงต่อ
“มึงจะดิ้นหาพระแสงอะไร ก็จูบมึงไง แล้วทำไมวะ?” มือแข็งเหมือนคีมเหล็กกดเอวผมไว้แน่น แอบจั๊กจี้นะเว้ยเนี่ย
“พี่จูบผม ....แสดงว่า...พี่ชอบผมแล้วใช่ป่ะ?”
“....” เงียบ... เงียบเลยสิ ปฏิเสธไม่ได้ล่ะซี๊
“ฮั่นแหน่ะ ชอบเค้าแล้วอ่ะดิ๊” ผมยังคงจี้ให้มันยอมรับ ทำหน้าล้อเลียนให้มันหลุดออกมา
“เพ้อเจ้อ แค่จูบ ทำกับใครก็เหมือนกันแหละ ไม่ชอบกูยังจูบเลย” ไอ้พี่คริสตอบกลับมาหน้านิ่ง ผมหุบยิ้มทันที หมายความว่าไง พี่มันจะสื่อว่าแค่จูบแต่ไม่ได้ชอบผมหรอวะ?
“แล้ว....”
“ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรไง กูแค่สอนมึงจูบ” อืม... ชัดเจน...
ผมไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปอีก จึงได้แค่พลิกตัวหันไปอีกทาง ขออนุญาตดราม่าแป๊ปหนึ่งได้มั้ยครับ?
จริงหรอวะ แค่จูบจะทำกับใครก็ได้งั้นหรอ แล้วทำไมผมไม่คิดอย่างนั้นเลยวะ ผมจะไม่จูบกับใครเลยนะ ถ้าผมไม่รู้สึก...
“งั้นผมนอนล่ะ ฝันดีนะพี่” ผมบอกอีกคนเบาๆ ก่อนจะบังคับตัวเองให้หลับ
ตื่นมาผมคงหายจากความรู้สึกคันยิบๆที่ใจนี่สักที...
“ไอ้ยอลโว้ยยยยยยยยยยยย” เสียงโวยวายดังลั่นมาจากหน้าบ้าน
ใครมาสงเสียงอะไรแต่เช้าวะเนี่ยยย คนจะหลับจะนอน วันนี้วันหยุดด้วย เวลานอนของข้าาาา
“มันไม่อยู่บ้านหรอวะ?” นอกจากตะโกนโหวกเหวกแล้ว ยังคุยกันเสียงดังอีก
“คงนอนอยู่แหละมั้ง วันหยุดเห็นมันนอนตายทุกที”
“งั้นขึ้นไปเลยเหอะมึง กูร้อน”
“เออๆ”
แว่วเสียงพูดคุยกันแต่ผมไม่อาจจับใจความได้ ใครจะมาใครจะไปไอ้ยอลไม่สนแล้วครับ กูจะนอนนนน
ตึงๆๆๆๆๆ
“ไอ้ยอลลลล ตื่นโว้ยตื่นนนน” เสียงเรียกดังรัว ก่อนจะตามมาด้วยการเปิดประตูอย่างไม่มีมารยาท
ปัง!
“โอ๊ะโอ!”
“บัดสีบัดเถลิง...”
“ไวไฟจังวะ”
“อื้มมม....ฮ้าวววว” ผมบิดขี้เกียจทั้งๆที่ยังนอนอยู่ แล้วพยายามมองดูว่าใครที่มารบกวนการนอนของผม ที่แท้ก็เหล่าสหายรักนี่เอง...“อ้าว? พวกมึงมาทำอะไรกันแต่เช้าเนี่ย?”
“ก็ว่าจะมานั่งเล่นบ้านมึง แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะเว้ย” ไอ้ไคเอ่ยปากบอก แต่ตามึงมองอะไรวะ ทำไมไม่มองหน้ากู
“อืมๆ เดี๋ยวกูออกไป พวกมึงไปรอข้างล่างก่อนไป กูอาบน้ำแปป” ผมบอกพวกมันแล้วพยายามดันตัวขึ้นจากเตียง แต่ทำไมผมลุกไม่ขึ้นสักทีวะเนี่ย ผมห่มผ้าห่มแน่นไปหรอ? เมื่อคืนคงเผลอนอนม้วนอีกแน่เลย ผมควานมือจะกระชากผ้าห่มออก แต่พอจับหมับปรากฏว่า...มันไม่ใช่ผ้าห่มว่ะครับคุณ!
“เฮ้ย!” ผมตกใจผลักแขนที่ดึงออกจากเอวตัวเอง แล้วมองหาเจ้าของแขน
ไอ้พี่คริส!
มันมานี่ได้ไงวะ หรือว่าผมไปฉุดมันมา เฮ้ยยย ไม่ใช่ดิ เมื่อวานผมให้มันมาส่งบ้าน แล้วมัน... มันก็จะนอนค้าง อ่อออ แล้วเมื่อคืนมันนอนกอดผมหรอวะ? แล้วเพื่อนผมเข้ามาเห็น...หะ...เห้
ผมหันกลับไปมองหน้าห้องที่ยังมีเหล่าสหายยืนยิ้มล้อเลียนอยู่ เวร!!
“คือ...” ผมอ้าปากตั้งใจจะอธิบายแต่ก็โดนขัดซะก่อน
“พวกกูไปรอข้างล่างละกัน ส่วนพวกมึงจะทำอะไรกันก็ทำ แต่อย่าเสียงดังนะเว้ย เพราะพวกกูอยู่ข้างล่าง โอเค๊?” ไอ้แบคพูดเสร็จ พวกมันก็พากันลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ไอ้เพื่อนเวร..
“อื้อออ เสียงดังอะไรวะ” และแล้วไอ้คนข้างตัวผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมา ผมนอนจ้องหน้ามัน ดูซิว่าตื่นมาเห็นว่าตัวเองตื่นมานอนกอดผมอยู่มันจะทำหน้ายังไง “หื้ม?” ไอ้พี่คริสลืมตามองหน้าผม ก่อนจะเหลือบไปมองแขนตัวเอง แล้วมันก็...
ตุบ!
มันถีบผม!
“ซี๊ดดดดดด ทำอะไรของพี่เนี่ย!”
“มึงฉวยโอกาสกับกูอีกแล้วนะ” ไอ้พี่คริสลุกนั่งบนเตียง ยู่ปากแล้วมองค้อนใส่ผม แม่งน่าหมั่นไส้มาก
“นอนกอดเค้าเองแท้ๆมาว่ากูฉวยโอกาส แล้วทีเมื่อคืนไอ้คนที่บ้าสอนจูบแม่งไม่น่าต่อยปากกว่าหรอวะ แม่ง” ผมบ่นกับตัวเอง ก่อนจะมองมันอย่างอาฆาต แอบเห็นมันสะดุ้งเล็กๆด้วย แต่ช่างเหอะ คิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็หงุดหงิด
ผมเลือกที่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยอีกคนนั่งทำหน้ามึนอยู่บนเตียง
ผมออกมาจากห้องน้ำ อีกคนก็ยังนั่นอยู่ท่าเดิม มันมองผมเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ก็เปลี่ยนเป็นคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแทน ช่างมัน วันนี้ผมเคือง!!
“วันนี้มามากหรอวะ?” ทันทีที่หย่อนก้นลงข้างเหล่าสหาย ไอ้ตัวปากดีก็ทักทันที
“มามากพ่องสิ” ผมว่ามันพร้อมปาชิ้นขนมใส่หัวมันด้วย โทษฐานปากเสีย
“อ้าว ก็เห็นมึงหงุดหงิด เป็นไรวะ พี่คริสไม่ถึงใจหรอ”
“หุบปากมึงเลยไอ้แบค อย่าพูดถึงมัน อารมณ์เสีย”
“เอ๊า!? พี่เขาทำอะไรให้วะ มึงงอนอะไรพี่เขาเนี่ย”
“....”
“ต้องทำว่ามึงมีสิทธิ์อะไรไปงอนเขามากกว่า งอนไปเขาก็ไม่ง้อ...” ไอ้ฮุนครับ ไอ้พูดน้อยต่อยหนัก...
“กูไม่ได้งอนซักหน่อย”
“หึหึ”
“มึงชอบพี่เขามากหรอวะ”
“ก็ชอบดิวะ ฮ่ะๆ ไม่ชอบกูจะจีบหรอ”
“จุ๊ๆๆๆ เลิกโกหกพวกกูได้แล้วน่า พวกกูรู้หมดแล้ว ไอ้สัญญาจ้างรักของมึงกับพี่เลย์น่ะ”
“ห๊ะ!?”
“พี่เลย์บอกพวกกูเอง พี่เขากลัวว่าให้มึงทำคนเดียวชาตินี้คงไม่สำเร็จ”
“ก็เลยให้พวกกูเป็นตัวช่วย”
“พวกมึงว่าแบบนี้ดีแล้วหรอวะ?” ผมเอ่ยถามพวกมันเบาๆ ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าทำแบบนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“แบบนี้?...อะไรวะ” ไอ้เฉินถาม
“ก็...ที่กูจะไปทำให้พี่คริสรัก แล้วให้เขารู้ทีหลังว่าทั้งหมดเป็นแผนของเพื่อนตัวเอง มันไม่เป็นการทำร้ายความรู้สึกใครหรอวะ?” ในเมื่อพวกมันรู้แล้วก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องเก็บมาคิดคนเดียว ยังไงหลายหัวก็ดีกว่าหัวเดียวล่ะวะ
“คิดมากน่ามึง มึงไม่อยากมีเงินจ่ายค่าบ้านรึไง คิดถึงตัวเองก่อนเถอะ อีกอย่างพี่เลย์เขาก็บอกมึงเองนี่ว่าพี่เขาเคลียร์ได้ อย่าคิดมากๆ” ไอ้ไคบอก มือดำๆตบบ่าผมอย่างให้กำลังใจ
“งั้นหรอวะ...” ถ้าพวกมันว่างั้น ผมเอาอย่างนั้นก็ได้
“เถอะน่า ตอนนี้มึงคิดแค่ว่าจะทำยังไงให้พี่เขารักมึงดีกว่า” ไอ้ไคบอก เมื่อก็หยิบขนมเข้าปากไปด้วย
“ช่างมันก่อนได้มั้ย กูเคืองมันอยู่” ผมถอนหายใจปลงๆ ตอนนี้ไม่อยากคิดทำอะไรทั้งนั้นแหละ
“อ้าว ไหนว่าไม่งอน” ไอ้ฮุนถามเบาๆ แต่สายตามันนี่ล้อเลียนผมมาก
“ก็ไม่ได้งอนกูแค่เคืองเว้ย” โวยใส่มันไปเบาๆ ก่อนจะแย่งขนมไอ้ไคมากินบ้าง
“แล้วเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นวะ?” ไอ้ตัวสอดรู้ยังคงทำหน้าที่ได้ดี ไอ้แบคยื่นหน้ามาใกล้ผมแล้วรอฟังคำตอบอย่างลุ้นระทึก
“ก็...”
“ก็?”
“เรื่องอะไรก็จะบอก” ผมพูดแล้วยักคิ้วหลิ่วตากวนๆใส่มัน กูบอกพวกมึงก็ล้อสิ หึหึ
“ใจร้ายว่ะมึง”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ครับ คิดถึงครับ” พวกผมมองไปยังที่มาของเสียง พี่คริสกำลังคุยโทรศัพท์เดินลงบันไดมา พี่มันเดินมาหยุดใกล้ๆพวกผม แต่ก็ยังไม่วางสาย ตาคมนั่นเหลือบมามองผมนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มให้โทรศัพท์อย่างกับปลายสายอยู่ตรงหน้า
“เดี๋ยวจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลยครับ ครับ รักนะครับ แล้วเจอกัน...” พวกผมเงียบจนพี่มันคุยโทรศัพท์เสร็จ เจ้าตัวกวาดตามองพวกผม ก่อนจะหยุดมองที่ผมเป็นคนสุดท้าย “กูกลับก่อนนะ ส่วนชุดนี่เดี๋ยวเอามาคืน”
“ครับ...” ผมรับคำเบาๆ แล้วพี่มันก็เดินออกจากบ้านไป
“กูว่า...เกมนี้ชักไม่หมูแล้วว่ะ” ไอ้เฉินพูดทั้งที่ยังมองตามหลังไอ้พี่คริสไป
หมูไม่หมูไม่รู้ ที่รู้ๆ… กูเคือง!!
--------------------------------------------------------------------
สั้นเนอะ ฮ่าๆๆ
เม้น+สกรีม #KYจ้างรัก กันด้วยนะ
ขอบคุณจ้าาา
^^
ความคิดเห็น