ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHANMAFIA#01(50%)แก้คำผิด
CHANMAFIA#01
[เ็ม50%]
"น้อแบฮยอน..."
เสียทุ้มเรียื่ออเ็น้อยหน้าาน่ารัที่นอนบอแร่อผู้เป็นพ่อ 'านยอล'
"..."
ไม่มีเสียอบรับแ่อย่าใ ทำให้านยอล้มลไปุ๊บปาเล็อวบอิ่มอ'แบฮยอน'ลูายัวเอ
"ื่นไ้แล้วนะ"
านยอลบอ้าๆหูอแบฮยอน เ้าัวลืมาึ้น้าๆ่อนะบิี้เีย
"แปโมแล้ว"
"ห้ะ!!"
านยอลพูบแบฮยอนลุพรวึ้นรีบระโลาเียรีบวิ่เ้าห้อนํ้าทันที านยอล็แอบำไม่ไ้เพราะวามน่ารัอลูายัวเอ
านยอลลาเียเินเ้าไปในห้อนํ้าที่แบฮยอนพึ่เ้าไปเมื่อสัรู่
แบฮยอนที่ำลัถอุนอนแ่เสื้อเิ้บา หันไปมอานยอลที่เ้ามาในห้อนํ้า
"ป๋า!!"
"หืม?"
แบฮยอนะโน้วยวามใ่อนะเอาเสื้อเิ้มาสวมใส่เหมือนเิม
"ป๋าเ้ามาทำไม!?"
แบฮยอนถามผู้เป็นพ่อที่เ้ามาหน้าาเย
"็ป๋ามาอาบนํ้ารับ เป็นไรไปห่ะเราน่ะ?"
"ะ...็เ้าะอาบนํ้า"
แบฮยอนบอลับ้วยเสียสั่นเพราะวามอาย
"่วนี้่อ้านารอาบนํ้าับรอบรัวแล้วหรอ...หืม?"
านยอลทั้พูทั้เินเ้าไปหาแบฮยอน เ้าัว็ถอยหลันิอบอ่าอาบนํ้ารุ่นแ้วใสสีมนม่ว
ูม!
แบฮยอนถอยนหายหลัลไปในอ่าอาบนํ้าโยที่ไม่ไ้ถอเสื้อผ้า
ีนะที่านยอลเปินํ้าในอ่าเอาไว้่อนะมาปลุแบฮยอน
านยอล้มลไปุ๊บปาแบฮยอน หลัาที่แบฮยอนเอามือลูบหน้าัวเอที่โนนํ้าระเ็นใส่
แบฮยอนในิๆ่อนะเอามือันหน้านรหน้าออ ้วยวามมือไวอานยอลเลยปัมือเรียวอแบฮยอนออ่อนะอุ้มร่าเล็อแบฮยอนออาอ่าอาบนํ้า มานั่ที่เาเอร์อ่าล้ามือ
"ป๋าเ้ารีบ"
แบฮยอนรีบัึ้นพยายามะลาอ่าล่ามือ แ่ลไม่ไ้เพราะร่าสูให่เ้ามาแทรระหว่าาเรียวอแบฮยอน
"รีบทำไมรับ วันนี้วันเสาร์นะรับ"
แบฮยอนถึลับอ้าปา้า ในสมอสับสนอย่ามา ทำไมัวเอลืมวันไ้ เพราะเอาแ่ิวหนัสือนลืมเปล่า
็ไม่นะ...
"อ้ะ!"
แบฮยอนสะุ้ึ้นมีบาอย่ามาสัมผัสที่อาวัวเอ เป็นเพราะานยอลที่วยโอาสัที่อแบฮยอนที่ำลัใ้วามิอยู่
แบฮยอนพยายามะันอแร่ แ่แร็มีน้อยนิเหลือเิน สู้แรอผู้เป็นพ่อไม่ไ้เลย
านยอลัอแบฮยอนนเป็นรอยแ่อนที่ะไปที่ใบหูอแบฮยอน
"วันนี้มาสนุันีว่ารับ...น้อแบฮยอน"
25%
านยอลเอามื้อสอใส่เ้าไปในเสื้อเิ้บาลูบไล้ับร่าายที่าวเนียนอแบฮยอนพร้อมับลิ้นยาวเลียเนินอและูเป็นรอยแลีบุหลาบ
"อื้อ...อ้ะ...!"
แบฮยอนราเสียหวานออมาเพราะวามเสียวที่านยอลระทำเอาไว้
"ปะ...ป๋า!...หยุนะ"
แบฮยอนบอห้าม้วยเสียสั่น มือเรียวเล็พยายามันหัวอานยอลออ
หมับ...
ปรื!!
"โอ้ย!!!!"
มือ้ายอแบฮยอน่าร้ายยิ่นั ไปับใบหูอานยอล่อนะบินเ้าัวร้อโอ้ยออมาั้อห้อนํ้า มือหนาให่พยายามะแะมือแบฮยอนออาหูัวเอ
"ทำบ้าอะไรอป๋า! ออไป้านอเลยนะรับ!...เ้าอนป๋าแน่!!"
บำพูอุลู ุพ่อรีบวิ่ออาห้อนํ้าลูบหูัวเอเบาๆ
'ร้ายริๆเลยแหะ ลูเหมือนใรว่ะ?- -'
านยอลิในใ ่อนะยิ้มออมาลั้นเสียหัวเราะเอาไว้ไม่ให้ั เี๋ยวลูายเปิออมาว่าเอา
หลัาที่านยอลอาบนํ้าเสร็ ็พาันิน้าวปิอรอบรัว แบฮยอนอายุแ่15ปีเอ ส่วนานยอลแ่25ปี หนุ่มมาทำธุระิส่วนัวเป็นประธานบริษัทสามบริษัท มี โรบาล มี บริษัทที่เี่ยวับเพร และสุท้าย บริษัทฟอร์นิเอร์
ึ!
แบฮยอนวา้อนส้อมอย่าแร่อนะลุาเ้าอี้้วยใบหน้าที่สื่อถึวาม'อน'
านยอลมอู้าหลัลูายนถึึ้นบรรไ ัวเออิ่มท้อพอี ยนํ้าื่มอึหนึ่่อนะลุาเ้าอี้เินไปหลบมุมเสาแอบูลูายัวเอนถึห้อ
"ุานยอลไปทำอะไรใหุ้หนูโรธรึเปล่าะ?"
แม่บ้านถามึ้นพร้อมับเ็บอาหารที่อยู่บนโ๊ะ
"่ายยยย...รับ"
านยอลลาเสียยาวพร้อมับหน้าหอยเหมือนหมาน้อย
"รีบไป้อเลยะ ืนีันไวๆนะะ"
แม่บ้านพูบพร้อมับยอาหารเ้าไปในรัวและ่อยออมาเ็บที่เหลือ่อ
านยอลแสระยิ้มออมาเมื่อิอะไรไ้
"ืนีแน่รับ...ืนนี้แหละ หึ"
50%
1/2
(Loading 100%)
อีรึ่นะ่าาา
พอ50%็ะมีอี50%
รวมเป็น100%เลย่าาา
ิว่าะปุปปัปมั้ย่าานัอ่าน
สุสวบทุนนน^^
ถ้าอยาให้แ่่อ
2เม้น่อนเี๋ยวแ่^^
ิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น