คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [BangChan] C H I S M A S D A Y : Just like Snow and Candy #1
Just like Snow and Candy
วันคริสมาส ปีที่แล้ว...
“เย้ๆๆ คริสมาส คริสมาส” ร่างอวบของคนตัวขาวกำลังกระโดดดึ๋งๆอย่างร่าเริงต้อนรับหิมะสีขาวสะอาดที่กำลังโรยตัวลงมาจากท้องฟ้าอันสดใส เช้าวันใหม่ของเทศกาลสังสรรค์ที่แสนรื่นเริงของทุกคน
“นี่ ฮิมชาน นายจะไม่ใส่โค้ทไปเหรอ" ร่างอวบที่กลับมาสนใจเพื่อนสนิทเริ่มถามถึงความผิดปกติของเพื่อน ในวันที่หิมะตกและอากาศหนาวเย็นแบบนี้ ไม่ควรจะใส่แค่ชุดนักเรียนและเสื้อแขนยาวธรรมดานะ
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันชอบแบบนี้ เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย อาจารย์ด่าตายแน่”
“อืม” สองร่างบางกระชับกระเป๋าเป้ที่ไหล่แล้วค่อยๆเดินฝ่าหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาอย่างงดงามและน่าเสน่หา เพื่อนตัวอวบกำลังยิ้มร่าเริงกับบรรยากาศรอบเมืองที่ตกแต่งไปด้วยดวงไฟและของประดับของเทศกาลเต็มไปหมด ตามท้องถนนต่างเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังเดินจับคู่ จับกลุ่มกันสัญจรไปมา ทั้งกำลังจะไปทำงาน ไปโรงเรียนหรือแม้แต่คู่รักที่กำลังเกี่ยวแขนกันเดินมองไปตามร้านค้ามากมายที่ต่างก็ตกแต่งด้วยดวงไฟหลากสี กระดิ่งสีทองและต้นคริสมาสสีเขียวสดที่เต็มไปด้วยกล่องของขวัญเล็กๆ
“ยองแจ แวะซื้ออมยิ้มหน่อยสิ”
“จะกินเองหรือเอาไปให้นายคนนั้นล่ะ”
“ก็... ทั้งสองมั้ง”
“น่าอิจฉาจังเลยน่า แอบชอบคนที่เขาไม่คิดจะชายตามองนะ ชิส์ แต่วันนี้นายจะต้องได้ของกินเยอะแน่ๆเลยอ่ะ” ยองแจกอดอกวางท่า จนฮิมชานต้องยิ้มออกมาน้อยๆ แต่พอคิดถึงผู้ชายอีกคน รอยยิ้มสดใสก็เศร้าลงเป็นเท่าตัว มันเศร้าจนยองแจสัมผัสได้ แต่พอหันไปมองตามแนวสายตาของฮิมชานแล้ว ยองแจก็รู้เลยว่าทำไมรอยยิ้มสดใสถึงได้เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
บัง ยงกุก คนที่ฮิมชานแอบชอบ กับ...แฟนสาวของเขา
“ฮึก” เสียงสะอื้นเบาๆจากฮิมชานทำยองแจใจเสีย ปกติฮิมชานจะเป็นคนที่เก็บความรู้สึกได้ดี และร่าเริงเสมอเมื่ออยู่กับคนอื่น แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเหล่านั้น ฮิมชานกำลังปิดซ้อนความเจ็บปวดและหัวใจที่บอบช้ำเอาไว้
“อย่าร้อง และห้ามสะอื้นด้วยฮิมชาน นายเข้มแข็งกว่านี้นิ”
“ขอโทษยองแจ วันนี้ฉันคงจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ เรารีบไปโรงเรียนกันเถอะ”
“อืม” ฮิมชานเดินนำหน้ายองแจไป โดนไม่รอว่ายองแจจะตามมาทันรึเปล่า จากฝีเท้าที่เดินช้าๆอย่างสม่ำเสมอก็ค่อยๆก้าวเร็วขึ้น จนแทบจะวิ่ง เขายอมรับเลยว่าต้องการที่จะวิ่งหนีภาพตรงหน้าให้ไกลที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหนีพ้นรึเปล่า ในเมื่อหัวใจของเขามันยังคงอยู่ที่คนคนนั้น แล้วเขาจะทำยังไงดี
“เฮ้ย! ยงกุก” เสียงทุ้มต่ำที่ดูอ่อนโยนตะโกนเรียกร่างสูงที่กำลังเดินควงแขนแฟนสาวแสนสวยไปตามถนนย่านดังของโซล เพื่อชมบรรยากาศแสนสวยที่อบอวลไปด้วยหิมะเกร็ดสวย ร่างสูงหันไปมองอย่างไม่สบอารมณ์
“อะไรของแกว่ะ”
“เมื่อกี้ฉันเห็นฮิมชานกับยองแจเดินผ่านไป เมื่อกี้นี้เอง ดูเหมือนฮิมชานจะไม่ได้ใส่เสื้อโค้ทมาด้วยนะเว้ย อากาศหนาวขนาดนี้ยังไม่ใส่เสื้อโค้ทมาอีก บ้าป่ะว่ะ”
“มาบอกฉันทำไม”
“เผื่ออยากรู้” แดฮยอนเจ้าของร่างหนาและเสียงนุ่มน่าฟังยืนกอดอกมองเพื่อนอย่างประเมินสถานการณ์ เป็นเพื่อนกันมาหลายปีทำไมจะไม่รู้ว่าเพื่อนสุดเถื่อนคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ แค่อ้าปากก็เห็นถึงไส้ติ่งแล้วคุณเพื่อน ยงกุกที่โดนเพื่อนจับไต๋ได้ก็เกิดอาการเอ๋อแดร กจนแทบจะไปต่อไม่ถูก
“ไม่อยากรู้เว้ย จะไปไหนก็ไปไป๊”
“จร้า พ่อคุณ อย่าลืมว่าวันนี้เป็นวันคริสมาส สาวๆรวมถึงหนุ่มๆในโรงเรียนน่ะคงจะรุมฮิมชานจนตัวเหลือนิดเดียวอย่างแน่อะ เข้าใจที่พูดใช่ป่ะ เฮ้ย งั้นไปล่ะ บาย” แดฮยอนเดินล้วงกระเป๋าไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับยงกุกที่เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อคิดถึงภาพที่แดฮยอนพูดมา แล้ววันนี้ก็ไม่ได้ใส่โค้ทมาอีก คิดอะไรอยู่กันเนี้ย
“นี่ ยงกุกเราจะไปกันได้รึยัง” สาวสวยที่เกาะแขนอยู่เริ่มงอแงเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติของยงกุกหลังจากที่เจอเพื่อนสุดหล่อเข้ามาทัก ยงกุกก้มลงมองหน้าสาวสวยประจำโรงเรียนและได้แต่ถอนหายใจยาวออกมา
“ขอโทษนะจีอึน ผมว่าเรารีบไปโรงเรียนกันดีกว่า”
“ค่ะ” ร่างสูงจูงมือสาวสวยไปตามทางที่ประดับไปด้วยโทนสีเขียวของต้นคริสมาสและสีแดงสดใสของกล่องของขวัญมากมาย กระดิ่งสีทองเงาวาวส่งเสียงร้องเรียกเสนาะหู แต่ยงกุกก็ไม่ได้สนใจมันเลยซักนิด
“พี่ฮิมชาน สุขสันวันคริสมาสนะค่ะ ของขวัญค่ะ” สาวน้อยตัวเล็กยิ้มร่าเริงเข้ามาหาฮิมชานพร้อมกับส่งของขวัญให้ เหมือนๆกับอีกสี่ห้ารายด้านนอกที่พอเห็นตัวเขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาพร้อมคำอวยพรและกล่องของขวัญเล็กใหญ่เต็มไปหมด
“ขอบใจน่า เธอก็เหมือนกัน”
“ขอบคุณค่ะ มีความสุขมากๆนะค่ะ”
“อืม” สาวน้อยยิ้มหวานให้ฮิมชานอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที ฮิมชานมองตามเล็กน้อยก่อนจะกลับมาสนใจกล่องของขวัญใบเล็กต่อ ยองแจที่ตามมาด้านหลังก็ชะเง้อมองของในมือของฮิมชาน
“สาวน้อยหรือหนุ่มน้อยให้มาล่ะ”
“เด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้อ่ะ”
“โถ่ๆ ฮิมชานของเราเสน่ห์แรงจริงๆเลยนะ น่าอิจฉาจริงๆ”
“ไม่หรอกน่า ไปนั่งที่เถอะ” ฮิมชานจัดการหอบกล่องของขวัญ และของกินหลายอย่างไปที่โต๊ะประจำของตัวเอง ก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมตัวที่จะเรียนคาบแรกของวันนี้ แต่ครู่ต่อมาก็มีร่างสูงเดินเข้ามาในห้อง สายตาหลายคู่จ้องมองไปยังหนุ่มหล่อเท่อีกคนของโรงเรียน รอยยิ้มละลายใจส่งให้สาวๆในห้องได้ละลายเล่น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆกับหนุ่มหน้ามนนามแดฮยอนที่นั่งไขว้ห้างอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะเริ่มฝอยให้เพื่อนรักฟังอีกครั้ง
“เพื่อนครับ เมื่อกี้มีสาวน้อยหน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้มสุดๆเดินเข้ามารอฮิมชานพร้อมกล่องของขวัญสีชมพูลายหมีน้อยน่ารัก แล้วพอฮิมชานเข้ามาเธอก็ฉีกยิ้มหวานจนถึงหูก่อนจะยื่นกล่องนั้นให้ฮิมชานล่ะ เธอพูดว่า พี่ฮิมชานขา สุขสันต์วันคริสมาสนะค่ะ วันนี้พี่หล่อมากๆเลยล่ะค่ะ หนูรักพี่มากมาย พอฮิมชานรับกล่องแล้วเธอก็รีบวิ่งหนีไปเลยพร้อมกับแก้มแดงๆของเธอและสีชมพูระเรื่อบนแก้มฮิมชาน ยังไม่รวมกล่องของขวัญและขนมที่ฮิมชานถือมานะ มันเยอะมากอ่ะ ขอบอก”
“หยุดพูดได้แล้วแดฮยอน”
“อะจร้า ไม่พูดแล้วจร้า” แดฮยอนยิ้มมุมปากบางๆกับเพื่อนตัวสูงที่ไม่ค่อยจะกล้ายอมรับความรู้สึกตัวเอง แถมยังแอบมองอีกคนโดนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ยงกุกนั่งพิงเก้าอี้พลางกอดอก สายตามองตรงไปยังร่างบอบบางที่กำลังยิ้มสดใสกับหมู่เพื่อนๆ
... ให้มันกับฉันได้ไหม รอยยิ้มที่สดใสแบบนั้น มองที่ฉันแล้วก็ยิ้มแบบนั้นบ้างได้รึเปล่า ฮิมชาน ...
To be continued ...
ความคิดเห็น