ความสัมพันธ์แปลกของฉัน[และ]เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ความรักเด่นๆ

ตอนที่1
ความรักเด่นๆ





ความรัก เป็นสิ่งที่ใครๆหลายๆคนก็สามารถมีได้และไม่จำเป็นว่าต้องเป็นตอนไหนที่ความรักจะมาเพราะมันมาได้ทุกเมื่อ เมื่อ เราหวั่นไหว
.........


"เพียง รีบๆสิ มาสายแล้วนะเดี๋ยวพี่ไปปฐมนิเทศไม่ทัน"เสียงของสาววัย 17 ปี หรือ กอฟ้า พูดกับน้องสาวอย่างลนลานทั้งๆที่ตอนนี้เธอก็ยุ่งไม่แพ้น้องสาวของเธอ

"พี่..ฟ้าล่ะก็ เพียงก็รีบอยู่นะอย่าเร่งได้ไหม"ผู้เป็นน้อง สาวน้อยวัย 15 ปี หรือ เพียงฝัน พูดแกมว่าพี่ของเธอ

"เร็วๆนะ...พี่เก็บจะเสร็จแล้ว"กอฟ้า พูดพลางหยิบข้าวของที่พื้นอย่างรวดเร็ว

"อืม..เพียงก็จะเสร็จแล้ว"เพียงฝัน พูดอย่างลนลานแล้วเก็บของเข้าที่อย่างรวดเร็ว

"ป่ะ..เพียง"กอฟ้าพูดเสร็จก็รีบฉุดมือเพีงฝันวิ่งออกไปนอกบ้านอย่างไม่สนใจสิ่งใด




ณ  โรงเรียน



"เพียง..ทำไงดีเขาปฐมนิเทศกันแล้ว"กอฟ้าพูดพลางเขย่ามือเพียงฝันใหญ่

"ไม่รู้พี่สิ..แต่ที่รู้ๆเพียงจะนั่งรอให้เขาปฐมนิเทศเสร็จแล้วก็ค่อยเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกเขา"เพียงฝันพูดพลางนั่งเท้าคางอยู่ในศาลาไม้

"นั้นพี่ก็คงจะทำเหมือนแก"กอฟ้าพูดพลางเดินเข้าศาลาไปนั่งข้างๆเพียงฝัน



30 นาที ผ่านไป

"เพียงๆ..ไปเร็วเขาออกมากันแล้ว"กอฟ้าพูดพลางรีบคว้าแขนเพียงฝันเข้าไปรวมกับพวกนักเรียนที่ถยอยออกมาในห้องประชุม

"นั้นเพียงพี่ไปก่อนนะ"กอฟ้าพูดเสร็จก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆของเธอ
.................


say เพียงฝัน

ส่วนฉันก็เดินแหวกวงล้อมนักเรียนเข้าไปหาเพื่อนๆของฉัน

"ยัยซินๆ"ฉันตะโกนเรียกยัยซินเพื่อนรักที่เห็นคุยปื๋ออยู่กับหนุ่มๆ

"อ้าว..ยัยเพียงทำไมไม่เข้าไปปฐมนิเทศล่ะฉันไม่เห็นแกเลย"ยัยซินนี่เพื่อนรักทำหน้าสงสัยอย่างใสซื่อ

"อ๋อ..คือฉันเก็บของให้คุณหนูลิลลี่อยู่น่ะฉันเลยต้องมาสายเลยเข้าไม่ทัน"ฉันบอกความจริงไปเพราะยัยนี่รู้ดีว่าฉันไม่ได้โกหก

"โอ๊ย..ยัยลิลลี่นี่ล่ะก็บ้านรวยของเยอะยังจะขว้างข้าวของให้เสียให้ทำไม๊"ยัยซินพูดพลางขยี้หัวโมโหแทนฉัน

"ช่างเขาเถอะ ยังไงฉันก็มาถึงโรงเรียนแล้ว"ฉันพูดพลางตบบ่ายัยซิน