ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ลมหายใจ
บทที่ 2 ลมหายใ
เสียลมระทบระอย่าโหมระหน่ำ เ็ๆ ในแ่ละบ้าน่าหมัวอยู่ในหอนอน อาาศแบบนี้ไม่เป็นใเอาะเลยและมันยิ่ทำให้ ผู้ายผมบลอน์ ที่เฮอร์ไมโอนี่้อมาทำาน้วยหุหิไปให่ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ไ้พูอะไรเพียแ่เินามไปเียบๆ เท่านั้นเพราะรู้ว่าืนพูไรออไป็โน่าอีแน่ๆ ีที่ยัมี โล์ ับ โลเวล อยู่้วยไม่ั้นเธอับเรโทะเลาะันนไปถึห้อศาสราารย์มัอนนาัลแน่ๆ พวเธอเินมาถึห้อศาราารย์มัอนนาัล ในห้อนั้นมีศาสราารย์นอื่นๆ อยู่อี พวเาูเร่เรียมา
" ุะให้พวเาออไปไ้ยัไอัลบัส ้านอมันอันราย แล้ว.. แล้วอีอย่าพวเายัเ็ " เสียอศาสราารย์มัอนนาัล้าน
" ผมิว่า... มันน่าะเป็นารฝึประสบาร์ แล้วอีอย่ามัน็ไม่ไ้ไปที่อันรายสัเท่าไหร หน้าที่พรีเฟ็็ือเป็นัวแทนอรู ที่ไว้ในัเรียนนอื่นๆ ถ้าเิมีนัเรียนแอบบหนีออไปนอปราสาท พวเรา็ไม่สามารถามหาไ้หม แล้วุิว่าไละอาารย์ให่ " ศาสราารย์ เสนป หันไปถาม อาารย์ให่ที่ทุน่าเารพนับถือ
" ันิว่า.... "
" พวเราทำไ้ับ " โลเวลอบอาารย์ไปอย่ามั่นใ
" แน่ใหรอ ุแริ " ศาสราารย์ับเบิลอร์ถาม เาพยัหน้าแทนำอบ แ่ศาสราารย์มัอนนาัลทำท่าเหมือนะทัท้ว
" เอาน้า มิเนอร์ว่า อีอย่านัเรียนอแ่ละบ้าน็ไ้เลือมาแล้วนิ เราวระไว้ใเานะ " ศ.ับเบิลอร์ว่าพลาบบ่าโลเวลเบาๆ
" ั้นเอาเป็นว่า มิสเอร์ฮาเน ับ มิสเอร์แริ รวภายในปราสาท และ มิสเอร์มัลฟอย ับ มิสเรนเอร์ ไปรวรอบๆ ปราสาท ผมิว่าุเรนเอร์น่าะเ่ พวออนอเรื่อ เอิ่ม.. ผมหมายถึนอปราสาทน่ะรับ " เฮอร์ไมโอนี่มอไปยัสเนปทีู่เหมือนะเปรียบเทียบเธอะอนเรียน น่าะเอาืนเธอที่เธออบัเาเวลาสอน
" อ่อ หนูทำไ้อยู่แล้วะ " เฮอร์ไมโอนี่อบ
" แล้วเธอละุเรโ " ับเบิลอร์หันไปถามเา
" ผมทำไ้อยู่แล้ว ถ้าไม่มีัวเะะ น่ารำา อยมาเป็นัวถ่วผม " เรโหันไปอบับเบิลอร์ พร้อมลับออ เฮอร์ไมโอนี่มอ้อนๆ ไปยัเรโแ่เาหามิไ้รู้สึอะไร
หลัาหาลือันเสร็เ็ๆ ็่าแยย้ายันไปทำาน เฮอร์ไมโอนี่เินามเรโเียบๆ พร้อมมอไปรอบๆ เพื่อหานัเรียนที่ออมาแถวนี้ แ่บรรยาาศที่นี้ไม่เป็นใเอาะเลยมันหนัะยิ่ว่าอนนั้นอี เรโยืนอยู่รทาเิน เาาร่มแล้วเินออไป
" ยืนบื้ออะไรอยู่นั้น อยาเินาฝนรึไ " เรโหันไปมอเฮอร์ไมโอนี่
" อ่อ.. เอ่อ.. อื้ม.. เมื่อี้นายว่าไนะ ? " เฮอร์ไมโอนี่ไ้ยินไม่่อยัเท่าไหร่เสียฝนมันัเินไป
ึ่มันทำให้เาหุหิหนัว่าเิม เรโเินเ้ามาหาเฮอร์ไมโอนี่ใล้ๆ โน้มัวเ้ามาหาเธอ เฮอร์ไมโอนี่ถอยหลัไปเล็น้อย่อนะหลับาปี๋ เรโับมือเฮอร์ไมโอนี่ที่อนนี้ำเสื้อลุมแน่ เา่อยๆ แะนิ้วออ แล้วเอาร่มให้ เฮอร์ไมโอนี่มอเรโอย่าๆ
" เอาไปะ เป็นไ้ายึ้นมาันะรำบาเอา " ถึแม้ะเป็นำพูทีู่หน้าหุหิแ่็ทำให้เฮอร์ไมโอนี่แ้มเปลี่ยนสีไ้
" ะ..... อบุ "
" อย่าสำััวผิละ ันไม่อยามาับเธอถ้าสเนปไม่บอให้มาัน็ไม่อยามาหรอ เลือโสโรอย่าเธอไม่น่ามาเป็นพรีเฟ็เลย เสื่อมเสียเปล่าๆ ไปอ่อยพวผู้ายละสิถึไ้มาเป็นพรีเฟ็ " เรโมอมายัเฮอร์ไมโอนี่ั้แ่หัวรเท้า
เพี้ย!!!
" เินไปแล้วนะมัลฟอย " เฮอร์ไมโอนี่บหน้าเรโเ้าเ็มๆ เรโพุ่เ้าไปผลัเธอิับผนั
" เธอล้าียัไมาบหน้าันยัยเลือสีโลนโสโร " เรโเือสุๆ เาแทบะ่าเฮอไมโอนี่ับมือัวเอเพราะไม่เยมีใรล้าบหน้าเา เฮอร์โอนี่ปล่อยน้ำาให้ไหลอาบแ้มอย่าสุะทน เรโบีบไหล่เฮอร์ไมโอนี่แรึ้น
" ฮึ.. ปล่อยันนะเรโ " เฮอร์ไมโอนี่พยายามึแนออาเรโน้ำาอเธอไหลออมาไม่าสาย เธอไม่ไ้อยาให้มันเป็นแบบนี้ เธออยาุยีๆ ับเาเหมือนนอื่น ลอเวลาที่ผ่านมา เรโไม่เยะพูีับเธอเลย เธอ็เป็นแม่มเหมือนับนอื่นนะ เธอมีวามสามารถแ่ทำไมเรโไม่ยอมรับเธอเลยละ รวมทั้เพื่อนร่วมบ้านอเรโ้วย เรโปล่อยเฮอร์ไมโอนี่ร้อไห้ไปสัพัแ่เธอ็ไม่หยุเลยสัที เรโเอื้อมมือไปเ็น้ำาออ ประอหน้าเธอึ้นมามอสัพั ่อนะประบูบอันอบอุ่นให้ับเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่รับูบเาอย่าไม่ไ้ั้ใ เาอเธอเบาๆ พร้อมลับมอบูบที่ร้อนแรมาึ้น ่อนะผละูบออมาลอเลียที่อ เฮอร์ไมโอนี่ ราเบาๆ แ่แล้วเธอ็ื่นาภวั์ เธอผลัเรโออ น้ำาเธอไหลออมาหนัว่าเ่า
" นายมัน.... เลวที่สุ ันเลียนาย!!! " เฮอร์ไมโอนี่ะอสุเสีย่อนะวิ่ผ่าสายฝนที่โหมระหน่ำออไปยันอปราสาท
" เี๋ยวเรนเอร์ เวรเอ๊ย! " เรโสถบับัวเอ่อนะทิ้ัวลพื้น ทบทวนับัวเอว่าทำไรลไป แล้วทำไมเาถึไม่รัเลียูบเธอเลย แ่ลับโหยหาแล้ว้อารมาที่สุ สมอและหัวใเาสับสนเหลือเิน เรโหันไปเอับร่มที่ให้เฮอร์ไมโอนี่เา็นึเป็นห่วเฮอร์ไมโอนี่ึ้นมา เาหยิบร่มแล้ววิ่ามเธอออไป
เฮอร์ไมโอนี่วิ่ออมาอย่าไม่มีุหมายเธอหยุที่้นไม้เพื่อะหลบฝน เธอถูปาอัวเอออหวัเพื่อะลบรอยูบอเาไ้ เธอมอไปยัปราสาท ที่เธอวิ่ออมาเธอไม่วระทิ้หน้าที่ออมาเธอเินลับไปยัทาเิมที่เินออมา เธอเห็นใรสันทำท่าทีลับๆ ล่อๆ สวมใส่ผ้าลุมสีำ เินไปยัป่า้อห้าม เฮอร์ไปโอนี่แอบเินามเาไปเียบๆ เธอหยุอยู่หน้าป่า้อห้ามสัพั เธอะไปบอรู่อนี หรือ ะามเ็นนั้นเ้าไป
" ถ้าเิเ็นนั้นเป็นไรไปละ... " เฮอร์ไมโอนี่เินมารอยเท้าเ้าไปเียบๆ เธอเินเ้ามาลึึ้น ลึึ้นแล้วรอยเท้าอเ็นนั้น็หายไปเพราะฝน เธอึถอใหมุนัวลับ
" ลูมอส แล้ว... ันอยู่ที่ไหนละเนี้ย " เธอส่อไม้ายสิทธิ์ไปรอบๆ เินไปามทาที่เธอเินมาแ่ฝนทำให้เธอเห็นไม่ั เธอเ้าไปหลบในโพรไม้นาให่
" หยุไวๆ ทีถะ... อ๊ะ!! " เธอสะุอะไรนุ่มๆสัอย่าเธอส่อไฟไปใล้ๆ เธอถึับ้อใ เสือสีาว ัวให่นอนอยู่ เธอ่อยๆ ถอยออมาารนั้นหวัว่ามันะไม่ื่น
แร๊!
เสียิ่ไม้ปะทะับพื้นเท้าเ้าอย่าัเธอหันไปมอหน้ามันเพื่อที่ะเ็ว่ามันื่น ยัแ่แล้วเธอ็้อยืนทื้อ เพราะมันทำให้เสือัวนั้นื่นึ้นมา เฮอร์ไมโอนี่่อยถอยออาโพรไม้ อนนี้ฝนเลิแล้ว ทา้านอัว่าเมื่อี่อี เธอหวัว่ามันะไม่ทำไรเธอ มันลุึ้นทำท่าทีะไล่เธอ เธอึวิ่ออมาาโพรไม้ทันที มันวิ่ามเฮอร์ไมโอนี่ออมา อย่ารวเร็ว
" สูเปฟาย " เฮอร์ไมโอนี่หันมาฟาาถาใส่เสือัวนั้นแ่มัน็หลบไ้เธอวิ่ไปเรื่อยๆ นถึหน้าผา เธอมอเสือัวนั้นที่อนนี้มัน็มอมาทีเธอเ่นัน าอมันสีฟ้าสใส เหมือนที่เยรู้ั เธอ่อยๆ ยับัวไปที่หน้าผาเรื่อยๆ ้าล่านั้นเป็นแม่น้ำ เธอ่อยๆ ยับไปทีละนิๆ
โฮ!!!
" รี๊ " เสือัวนั้นระโเ้าหาเธอเลยทำให้เธอลไปในน้ำ เธอพยายามะเียะายึ้นมาาน้ำ เสือัวนั้นโลมาาหน้าผา เธอะเียะายึ้นาน้ำ แ่็ไม่เป็นผล เธอมิ่ลไปในแม่น้ำ เธอเห็นเสือัวนั้นว่ายมาหาเธอ แ่มัน็้อหายไปเมื่อมีใรสันโน้ำลมาเายื่นมือเ้ามา่วยเธอ เธอพยายามเอื้อมมือไปับเาแ่็้อทิ้ัวลไปเพราะหมแรพยุ
เฮอร์ไมโอนี่ลืมาึ้นเธอยืนอยู่ในุนอนสีรีม ในห้อนอนโลมัเิ้ลอเธอแสแส่อผ่านประูเ้ามา เธอ่อยๆ เปิประูออไป ็พบับ รอบรัว รอบรัวนึอยู่ที่แม่น้ำที่เธอุ้นเย เธอเห็นพ่อแม่อเธอับเ็ผู้หินนึ ำลัั้แมป์ันใล้ๆ แม่น้ำ
" เฮอร์ไมโอนี่อย่าไปไลนะลู "
" แม่.... " เธอมอไปยัเ็นนั้น มันือัวเธออนเ็ เธอเินามัวเอไป เฮอร์ไมโอนี่ัวน้อยำลันั่ถัมุอไม้อยู่ โหิน
" อะ! รอเท้า " เฮอไมโอนี่ัวน้อยทำรอเท้าหล่นลไปในน้ำ เธอพยายาม เอื้อมมือไปหยิบแ่็ไม่ไ้ผล เธอถลาลไปในน้ำ ทันที
" รี๊ พ่อา แม่า่วยหนู้วยย " เ็น้อยไหลไปามน้ำ เฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่ไปที่โหิน แ่มันลับลายเป็นหน้าผา เธอมอทิวทัศน์รอบๆ มันเป็นป่า้อห้าม เธอหันไปเอเ้าับเสือาวัวนั้นอีรอบ
โฮ
" รี๊ " มันเหมือนเหุาร์เาวูเลย แ่แล้วมีมืออันอบอุ่นอเธอเอาไว้แล้วอุ้มเธอึ้นมาาน้ำ
" เฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ลูไม่เป็นไรนะ " ุนายเรนเอร์อเธอ้วยวามเป็นห่ว พ่ออเธอวิ่ามมาทันที
" แม่ะ พ่อะ.. หนู... " เฮอร์ไมโอนี่มอไปรอบๆ เห็นแมป์อเธอและรอเท้าู่เล็วาอยู้าๆ
" ทำไมไม่บอพ่อว่ารอเท้าหล่นลไปในน้ำ พ่อะไ้เอาให้ ราวหลัอย่าไปนเียวละ " พ่ออเธอปลอบ้วยวามเป็นห่ว
" หนูอโทะ... หนูะไม่ออไปนเียวอีแล้ว " เฮอร์ไมโอนี่น้อยบอ เธออพ่อับแม่เธอ้วยวามรั
" เฮอร์ไมโอนี่ื่นไ้แล้ว " พ่อเธอบอ่อนะถอยออไปาเธอพร้อมลับแม่ เ็น้อยไม่เ้าใ เธอวิ่ามพ่อับแม่
" เฮอร์ไมโอนี่.... เฮอร์ไมโอนี่.... " พ่อแม่อเธอเรียเธอเป็นระยะๆ แล้วเินาเธอไป
เรโเรียื่อเฮอร์ไมโอนี่หวัว่าเธอะื่นเ้าปั้มหัวใให้เธอ พร้อมประบปาผายปอให้เธอ เารู้สึผิที่ทิ้เธอให้ออมานเียวเาพยายาม่วยเธออย่าสุวามสามารถ
" ื่นสิ เฮอร์ไมโอนี่ ยัยบ้าเอ๊ยย!! " เรโ้มลผายปอเธออีรั้
" เฮื้อ แ่ๆ แฮ่ๆ " เฮอร์ไมโอนี่พยายามสูลมหายใเ้าปอ เธอมอไปรอบๆ เพื่อหาพ่อแม่อเธอแ่นี้ับเป็นป่า้อห้าม เรโ่อยๆ พยุเฮอรไมโอนี่ึ้น
" นาย... มาทำไรที่นี้ " เฮอร์ไมโอนี่มอเรโอย่าๆ ว่าเามาไ้ไ เธอำลัรวบรวมวามทรำที่เิึ้น่อนหน้านี้
" น่วยไม่ิะอบุเลยรึไ แล้วเิบ้าไรึ้นมาถึไ้ไปโน้ำ่าัวายอย่าั้น " เรโยัพยุเธออยู่ เธอมอหน้าเาสัพั่อนะิเรื่อทั้หมออ
" ัน... ันเินามเ็นนึมาในนี้ แล้ว... ันเ้าไปหลบในโพร ันเอเสือสีาว มันไล่นนถึหน้าผา แล้วัน็ลมา.... " เธอนึเรื่อราวราวๆ แ่แล้วเรื่อูบ็ผุึ้นมาในหัวอเธอ เธอพลัเรโออ นเาแทบล้ม
" โอ๊ย เป็นบ้าไรึ้นมาอีเนี้ย " เรโมอหน้าเฮอร์ไมโอนี่ ทำท่าทีหยิบไม้ายสิทธิ์ ออมาี้หน้าเรโ
" นาย.. นายมันน ที่ันเป็นแบบนี้เพราะนาย... นาย.. นายูบันทำไมมม " เฮอร์ไมโอนี่ะโนใส่เรโสุเสีย เรโหลุำออมา
" 555555 ็เธอบันนิ บ็้อู่ับูบสิ ใ่มั๊ย? " เรโทำหน้ายียวนมันยิ่ทำให้เฮอร์ไมโอนี่แ้มแึ้นมาทันที เธอหมุนัวลับแล้วเินออไปารนี้ แ่เธอแทบทรุเธอไม่มีแรเหลือเลยีที่เรโับเธอไว้่อน เาอุ่มเธอึ้น เธอิ้นเล็น้อย แ่เรโมอ้อนะ่อน
เาอุ้มเธอลับไปยัปราสาทีที่เวลานี้เ็ในแ่ละบ้านหลับหมแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เธอเหนื่อยมานเผลอหลับไป
" โอ๊ะ! โอ้ มาแล้วหรอุมัลฟอย แล้วนั้นมิสเรนเอร์เป็นไรไปละ " ศ.มัอนนาัลวิ่มาูทันที เธอรอพวเามาั่วโมว่าแล้ว เธอรออยู่ับโลเวล
" นายทำไรเฮอร์ไมโอนี่น่ะ " โลเวลมอไปที่เรโที่อุ้มเฮอร์ไมโอนี่อยู่
" เธอน้ำ ผมเลย่วยเธอึ้นมา " เรโอบ้วยเสียเรียบๆ
" ายแล้วไปทำอีท่าไหนละเนี้ย ูท่าะมีไ้้วย " ศ.มัอนนาัล เอามือไปแะหน้าผาเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ เรโทำสีหน้าเป็นห่วเธออย่ามา ศ.มัอนนาัลลูบหลัเรโเบาๆ เพื่อปลอบ
" ผมพาเธอไปเอับ มัลฟอยเหนื่อยแล้วให้เาไปพัเถอะับ " โลเวลบอ ่อนะ่อยๆ อุ่มเฮอร์ไมโอรี่ึ้นเบาๆ แล้วเินรไปที่ห้อพยาบาลทันที เาวาเธอลบนเียห้อพยาบาล ูบลมือเธอเบาๆ ่อนะเินออไปาห้อพยาบาล เมื่อโลเวลออไปแล้วเรโึเินมานั่้าๆเธอ
" ันอโทนะ เฮอร์ไมโอนี่ " เาพูอโทเธออย่าแผ่วเบา วาอไม้ไว้ให้เธอแล้วลับไปยัหอพรีเฟ็
--------------------------------------------------------------------------------------------
ิามมอน่อไป เม้นเป็นำลัใ้วยนะะ :]
พี่เสือ ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น