ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 11 หึงหวง
บทที่ 11 หึหว
พระอาทิย์ึ้นสู่ท้อฟ้า เพื่อบอว่าเ้าแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เธอนอนอยู่ในอ้อมแนอเรโทั้ืน เรโลืมาื่นึ้นมอไปยัเฮอร์ไมเาอยาให้ทุๆเ้าที่ลืมาื่นึ้นเป็นอย่านี้ทุๆ วัน เรโระับวแนให้เธอเ้ามาใล้เ้ายิ่ึ้น เธอบหน้าเ้าไปยัอเา เรโูบที่หน้าผาเธอ
" อื้อ... " เฮอร์ไมโอนี่่อยๆ ยเปลือาึ้น
" อรุสวัสิ์ " เรโทัเธอ
" นายื่นั้แ่เมื่อไหร่ " เสียเฮอร์ไมโอนี่ยััวเียอยู่
" เมื่อี้นี้เอเธอหิวยัละ " เรโลุึ้นไปหยิบผ้าเ็ัวมาให้เฮอร์ไมโอนี่
" ยัเลย นายะอาบน้ำหรอ " เฮอร์ไมโอนี่ลุึ้นมานั่มอไปยัเรโ เายื่นผ้าเ็ัวให้ เฮอร์ไมโอนี่รับมาอย่า
" เธอไปอาบ่อนสิเี๋ยวันไปเอาุที่ห้อเธอมาให้ " เฮอร์ไมโอนี่พยัหน้าให้เา ' ุั้นหรอ ั้น็แปลว่าุั้นใน้วยสิ ' เฮอร์ไมโอนี่นึึ้นไ้เธอพยายามะะเียะายลาเีย
ุ๊บ!
" โอ๊ย ะ... เี๋ยว่อนมัลฟอย " เรโใเพราะเธอหล่นลมาาเียระแทบพื้นอย่าั ผ้าห่มหล่นลมาทับเธอ นแทบะไม่เห็นร่าเธอเลย
" เธอเป็นไรรึป่าว " เรโเ้าไปประอเธอ เฮอร์ไมโอนี่ลุเฮือออาอผ้าแล้วเินรไปที่หน้าประู ่อนะยืนบัประูไว้
" ัน... ะไปอาบที่ห้อันีว่า นายไปอาบน้ำเถอะ อนเ้านายมีเรียน แล้วอีอย่าวันนี้นายแ่นิ " เรโถึแม้ะำท่าทีเธอแ่็ไม่ไ้ว่าอะไร
" ั้นเอันที่้าล่านะ " เรโบอเธอพยัหน้าให้่อนะเินลับไปที่ห้ออเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ลับมาที่ห้อเธอนั่ลบนโฟาอเธอพรานึถึแนอันแ็แรที่อเธอลอทั้ืนลิ่นัวอันหอมลบอบอวนไปทั่วห้ออเา ลิ่นที่น่าหลไหล อ้อมอที่อบอุ่นรสูบที่หอมหวาน เธอแทบะไม่อยาาเาไปไหนเลย เฮอร์ไมโอนี่รีบอาบน้ำเพื่อที่ะไปิน้าว เธอเินลมายัห้อโถหอพัฟรีเฟ็ เรโนั่อยเธออยู่สัพัแล้ว
" รอนานมั๊ย? " เฮอร์ไมโอนี่ถามเาเรโเยหน้ามอเธอ่อนะเินเ้าไปับมือเธอ
" ไม่นานหรอ แ่ว่าไปันเถอะ ่อนที่ันะหิวน้อินเธอแทน " เฮอร์ไมโอนี่ีแนเาเบาๆ พวเาเินไปยัห้ออาหาร เมื่อถึเฮอร์ไมโอนี่ปล่อยมือาเรโ ่อนะมีใรเห็นเธอและเาแยันไปนั่ามโ๊ะ อบ้านัวเอ โลเวลวิ่มานั่ลที่้าๆ เธอ
" วันนี้เธอะไปูันแ่รึป่าว " โลเวลมอเอ้วยวามหวัเล็ๆ นอาารแ่อแฮรี่แล้ว็ไม่่อยเห็นเธอไปูารแ่เท่าไหร่นั
" อื้ม... ันว่าน่าะไปนะ อิู่อน " เฮอร์ไมโอนี่อบไปอย่าไม่่อยแน่ใ
" เย่ เธอ้อไปเียร์ันนะ " โลเวลว่าพราอเฮอร์ไมโอนี่แล้วเินาไป
" พวเธอเหมือนแฟนันมาเลยนะ " รอนเอ่ยแ่ไม่ไ้เยหน้าึ้นมามอเพราะเาสนใเพียแ่อาหาร
" นายหมายถึ...?? "
" เธอับโลเวลไ แล้วสรุปว่าไพวเธอบันหรอ " รอนพู
" นายะบ้าหรอ พวเราเป็นแ่เพื่อนัน " เฮอร์ไมโอนี่อบไปอย่าไม่รัเร รอนส่ายหัวในวามไม่รู้อเธอ
" แล้วเธอทำรายานอสเนปเสร็รึยั " แฮรี่ถามึ้น
" านั้แ่อาทิย์่อนอะนะ ันทำเสร็ั้นานแล้ว อย่าบอนะว่าพวนายยัไม่เสร็ " เฮอร์ไมโอนี่หรี่ามอพวเา
" ันเสร็แล้ว แ่รอนนะสิยัไม่เริ่มเลย "
" อย่าี่เ่าน่าแฮรี่ ัน็พยายามอยู่นะถึะไม่ไ้อะไร็เถอะ " แฮรี่และเฮอร์ไมโอนี่หัวเราะ รอนมัะเป็นแบบนี้ประำสุท้าย ไม่เฮอร์ไมโอนี่็แฮรี่ที่้อ่วยเา
" ะสายอยู่แล้วรีบินเถอะ " เฮอร์ไมโอนี่บอเพื่อนอเธอทั้สอ เธอไม่อยาพลาเรียนสัวิา เมื่อพวเาทาน้าวเสร็็แยย้ายันไปเรียน รอนและแฮรี่ไปเรียนวิาพยาร์ศาสร์ ส่วนเฮอร์ไมโอนี่็ไปเรียนวิาอัษรรูนโบรา มันเป็นวิาที่น่าเบื่อที่สุ แ่มันเป็นวิาที่เฮอร์ไมโอนี่ิว่าน่าสนใ เฮอร์ไมโอนี่ไปยัห้อเรียน็เห็นเรโำลัะเินไปเ่นันเธอึวิ่ไปหาเา
" นี้ๆ มัลฟอย นายลเรียนวิานี้้วยหรอ..?? " เฮอร์ไมโอนี่ถามแ่ับไม่ไ้ำอบมิหน่ำ้ำยัเินผ่านเธอไปอี
" นี้ มัลฟอยทำไมนาย้อเมินัน้วยละ นายโรธันเรื่ออะไร นายหยุเินแล้วหันหน้ามาุยับันไ้มั๊ยเนี้ย " เฮอร์ไมโอนี่เินรีบเร่ฝีเท้าเินามเา
" ันป่าว " ำอบที่เยามันทำให้เฮอร์ไมโอนี่หมวามอทน เธอึถอนรอเท้า้านึออแล้วปาใส่หลัเา เรโหยิบรอเท้าอเธอึ้นมา
" เฮอร์ไมโอนี่เธอล้าียัไ เอารอเท้าเธอมาปาใส่ัน " เรโหันหน้าไปทำท่าทาะะวาใส่เธอ
" ็นายไม่หันมาุยับันีๆ นิ แล้วยัเมินันอี " เฮอร์ไมโอนี่เถีย
" ันป่าว " เาอบมา้วยน้ำเสียเยา
" นาย้อเป็นแน่ๆ บอันมาเี๋ยวนี้นะ " เฮอร์ไมโอนี่เินเาไปหาเาพร้อมับำเสื้ออเา
" สนใัน้วยหรอ ทำไมไม่ไปสนใพ่อหนุ่มนลาอเธอละ ไอ้แริน่ะ " เรโเบื่อนหน้าหนี้เธอ
" โลเวล?? " เฮอร์ไมโอนี่มอหน้าเาอย่าๆ
" หึ ทีไอ้แริละเรียื่อ ทีันละเรียมัลฟอยๆ แถมยัไปอับมันลาห้ออาหารอี "
" หรือว่านาย.. หึันั้นหรอ?? "
" ันป่าว เธอเอาอะไรมาพู ยัยี่เ่าเอ๊ย " เรโสะบัหน้าหนีแล้วรีบเินาเธอไป แ่เฮอร์ไมโอนี่็ยัเินามเาไปอยู่ี
" ันรันายนะเรโ.. " เฮอร์ไมโอนี่ะโนออไป ีที่ไม่มีนอยู่แถวนั้นเรโหยุเินแล้วหันลับมาหาเธอ
" พูอีทีสิ " เรโ่อยๆ เินมาที่เธอ
" ัน.. ันรันาย " เฮอร์ไมโอนี่หลบาเรโ
" ื่อันละ พูอีทีสิ " เรโับเธอเหวี่ยเาหาผนั
" ัน.. รันาย ะ.. เรโ " เฮอร์ไมโอนี่้มหน้า้วยวามเิลเธอไม่ล้าที่ะสบาเา เรโเสยาเธอึ้นมา แ้มอเธอเ็มไป้วยสีมพูเพราะวามเิล เรโูบเธอเบาๆ แล้ว็ผละออ เฮอร์ไมโอนี่หัวใเธอเ้นแร แรนแทบะทะลุออมาาอ
" ัน็รัเธอเฮอร์ไมโอนี่ " เรโพูพร้อมทั้ยี้หัวเธอเบาๆ
" แล้วสรุปนายหึันหรอ " เฮอร์ไมโอนี่ถามเาอีรั้
" ็เอ้อนะสิ เธอะพอใมั๊ยละถ้าแฟนเธอไปอับนอื่นน่ะ " ออทำท่าทาอลเธอ เธอึึเามาุ้บที่แ้มทีนึ เรโใเล็น้อยแ่็ยิ้มแล้วส่ายหน้าให้เธอ เธอน่ารัเินว่าที่เาะโเธอไ้นาน
" หายโรธรึยั "
" หายแล้ว " เรโีหน้าผาเธอทีนึ่อนะุเ่าลที่พื้น
" นายทำอะไรน่ะ? " เฮอร์ไมโอนี่มอพฤิรรมอเา
" ใส่รอเท้าให้เธอไละยัยบื้อ เอาเท้ามาสิ " เออร์ไมโอนี่ยื่นเท้าไปให้เรโใส่ร้อเท้าให้ แล้วเินไปเ้าห้อเรียนพร้อมัน พวเาเรียนันไปเรื่อยๆ บาวิาพวเา็ไม่ไ้เอันเพราะเรโ ไม่ไ้ล เาิว่าบาวิามันี่เ่าเินไป บาวิา็ไม่มีสาระไรเลย เาเลยลเรียนแ่วิาที่เาสนใเท่านั้น
แ่วบ่ายเริ่มอ่อนลเหล่านัวิิอสลิธรินและเรเวนลอเรียมวามพร้อมสำหรับลแ่ เฮอร์ไมโอนี่เินึ้นมาที่อัรรย์ โลเวลเมื่อเห็นเธอมา็รีบึ้นไม้วาแล้วมาหาเธอทันที
" เธอมาริๆ ้วย " โลเวลยิ้มีใ
" แน่นอน นายแ่นิ ันไม่พลาหรอ "
ปี๊
เสียนวีเป่าเรียนัวิิลสนามอแ่ละบ้านลสนาม เรโไม่่อยพอใโลเวลเท่าไหร่นั เมื่อพวเาลสู่สนามันเรียบร้อยแล้ว เรโมอไปทาเฮอร์ไมโอนี่เธอยับปาเล็น้อยแ่็เป็นำพูที่ัเน
" เฮ้ โีนะ " เรโยิ้มให้ะเธอ แล้ว็หันมาสนใับารแ่ โลเวลและเรโ่าามหาลูสนิ โลเวลบินมาระแทเรโทีนึ่อนะยัิ้วแล้วยิ้มเยาะ
" นาย้อารอะไร " เรโถามเา
" นายิว่าไละ " โลเวลมอไปยัเฮอร์ไมโอนี่
" อะไร ? " เรโมวิ้ว
" ถ้าันนะ ันะไปสารภาพรัะเฮอร์ไมโอนี่นายิว่าไ "
" ไม่มีทา นายยัไม่สินะว่าพวเราบันแล้ว? " เรโแสยะอย่าผู้มีัย
" ว่าไนะ ทำไม... ทำไมันไม่รู้ " โลเวลทำหน้าเหมือนับไม่เื่อที่เรโพู เมื่อลูสนิบินผ่านหน้าพวเาไป ทั้สอ็เลิสนใเรื่อนั้นสัพั แล้วบินามลูสนิไป
" พวนายบันั้แ่เมื่อไหร่ันน่ะ มัลฟอย " โลเวละโนไปอย่าเือๆ
" ็ไม่นาน อโททีนะแริถ้านายอ่อนแอเินไป นาย็ไม่ไ้อที่นายำลัพยายามอยู่มาไละ " เรโพู้วยน้ำเสียหยามเหยีย มันทำให้โลเวลับแ้นใมา ลูบัเอลอยมาทิศทาอโลเวลอย่ารวเร็วมันเือบทำเาแ่็ทำให้เาิอะไรีๆ ออ เาบินเ้าไปเอาไม้าเสเอร์มา เมื่อรอัหวะแล้วเาึเหวี่ยแนีลูบัเอไปใส่เรโ
รี๊ ุ๊บบบ!!
เรโร่วลาไม้แล้วลมาสู่พื้น นัเรียนทุบ้าน่าใ อาารให่สั่นให้ไปามมาามพรอมฟรีย์มาอย่าเร่่วนเฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่ลมาทันที เาถูหามไปยัห้อพยาบาล หลายๆ น่าิว่ามันเป็นอุบัิเหุเพราะโลเวลไม่เยิทำร้ายใร เาบอทุนว่าเาใลูบัเอมันะพุ้มาใส่เาึไ้เอาไม้มาีมันออไป แ่ไม่ิว่าะโนเรโ เรโแน้าวาหั แ่ีที่ไม่เป็นไรมา เมื่อทุนออไปันแล้วเฮอร์ไมโอนี่็มานั่้าๆ เียเา เธอเป็นห่วเามา
" เธอมาทำไรรนี้น่ะ " เสียทีุ่้นหูแพนี่ เธอยืนออทำท่าทารัเียเธอ
" ันแ่มาเยี่ยมเา " เฮอร์ไมโอนี่อบ้วยน้ำเสียเรียบๆ
" แน่ใหรอว่าเาอยาให้มา หึ "
" นั้นมัน็สิทธิอัน "
" เรโเาไม่้อารเธอหรอ " แพนี่ระา้อมือเฮอร์ไมโอนี่ พร้อมับำแนเธอแน่น
" ใรบอละ ัน้อารเฮอร์ไมโอนี่่าหาละ แล้ว็มาว่าเธอ้วยปล่อย มือาเธอเี๋ยวนี้ " เรโ่อยๆ ลุึ้นมานั่
" เรโ.. หึ๊ย แล้วนายะเสียใ " แพนี่สะบัมือเฮอร์ไมโอนี่ออแล้วเินระทืบเท้า ปัๆ ออไป
" เป็นไบ้า เ็บอยู่รึป่าว " เฮอร์ไมโอนี่หันไปสนใแนอเรโแทน เรโส่ายหน้า แล้วึเธอึ้นมาอพร้อมูบที่หน้าผาเธอนึที
" ันเือบายเพราะเธอเลยนะเนี้ย " เรโหัวเราะ
" เพราะัน?? ันทำอะไรผิ?? "
" เพราะเธอน่ารัเินไปไละ ใรๆ เลยอบเธอ " เรโว่าพราลูบหัวเธอเบาๆ แ่เธอ็ยัไม่เ้าใที่เาพูอยู่ี เรโรู้ว่าเรื่อที่เิึ้นไม่ใ่อุบัิเหุแ่เป็นารใที่โลเวลทำลไป เาิว่า้อระวััวเอให้มาึ้นและเฮอร์ไมโอนี่เหมือนันเาะไม่ยอมเสียเธอไปเ็า
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ิามมอน่อไป :]]
สุสันวันพ่อย้อนหลั <3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น