November ฤดูกาลแห่งรัก
หากฤดูกาลยังคงต้องหมุนเวียนเปลี่ยนไป ก็คงไม่ต่างอะไรกับรักที่จากไปและวนกลับมาใหม่ได้เสมอ เขาคือหนึ่งคนที่กำลังเผชิญอยู่กับสถาการณ์ที่มีทั้งรักใหม่และเก่าไปพร้อมๆ กัน..
ผู้เข้าชมรวม
35
ผู้เข้าชมเดือนนี้
9
ผู้เข้าชมรวม
พิจิกกา คอมเมดี้ นิยายรัก ตลก ฟีลกู๊ด โรแมนติก น่ารัก คลั่งรัก ความรัก อบอุ่น พระเอกคลั่งรัก พระเอกหล่อ แอบรัก โรมานซ์ รักโรแมนติก
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
บางความสัมพันธ์อย่าถามว่าจบลงยังไง ในเมื่อมันไม่มีทางเริ่มต้นใหม่ และกับบางความสัมพันธ์ มันไม่ต่างอะไรกับวงกลมหนึ่งวง เพราะไม่ว่าจะหาทางออกยังไงสุดท้ายก็วนกลับมาที่เดิม แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนบางคนก็ยังคงติดอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือนหายไป และไม่เคยมีแม้ใครสักคนที่เข้ามาทำให้ใจเต้นเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ อมยิ้มได้แม้กับเรื่องเล็กๆ หัวเราะอย่างมีความสุข และรู้สึกดีที่มีกันและกัน จะไม่มีจริงๆ เหรอคนคนนั้น..
ประเทศไทย ณ สนามบินแห่งหนึ่ง กระเป๋าใบใหญ่ถูกลากเดินมาตามทาง สองเท้าที่เดินเข้ามาจู่ๆ ก็หยุดนิ่งและมองสิ่งรอบข้างด้วยสายตาว่างเปล่า หลังจากหายไปใช้ชีวิตตามใจตัวเองอยู่เป็นปีๆ จนรู้สึกว่าพอล่ะ ไม่อยากหนีอะไรอีกแล้ว เพราะต่อให้หนีไปไกลจนสุดขอบฟ้าก็คงหนีไม่พ้นอยู่หากใครคนนั้นยังคงเป็นเงาที่ติดอยู่ในใจแบบนี้ กลับมาเผชิญกับความเป็นจริงซะดีกว่า อย่างน้อยๆ ก็แค่เห็น ก็แค่เจ็บ แล้วไงล่ะ ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นตาย
เคยมีคนบอกไว้ว่าหากจะลืมรักเก่าได้ก็ต่อเมื่อมีรักใหม่ แล้วใครล่ะรักใหม่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เธออยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้ป่านนี้แล้วก็ยังไม่เจอสักที..
"เฮ้อ.."
ร่างสูงถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนเดินลากกระเป๋าไปตามทางเดิน ระหว่างที่เดินไปนั้นจู่ๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นว่ามีบางอย่างหล่นจากกระเป๋าของผู้หญิงคนที่เดินอยู่ด้านหน้า ชายหนุ่มไม่ลังเลที่จะหยิบมันขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นกระเป๋าใส่พาสปอร์ต เมื่อเห็นว่าเป็นของสำคัญก็รีบเดินตามไปเพื่อที่จะเอาคืน
"คุณ คุณ คุณครับ"
เสียงเรียกนั้นทำหญิงสาวชะงักเท้าแล้วหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าชายรูปร่างสูงโปร่งกำลังเดินตรงมาที่เธอ
ขณะเดียวกันชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้าไปหาคนตรงหน้าเช่นกัน ก็ดันสะดุดความสวยที่เห็นได้ตั้งแต่ระยะห้าเมตร ทุกอย่างดูเชื่องช้าลงทันทีราวกับมนต์สะกด กระทั่งมาหยุดต่อหน้ากัน แม้ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างมีแว่นกันแดดปิดบังใบหน้าอยู่ แต่ภายใต้แว่นที่มองผ่านกันนั้น มีเพียงรอยยิ้มสวยของอีกฝ่ายที่เหมือนมีแรงดึงดูดทำให้ไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้ ถึงแม้ว่ารูปบนพาสปอร์ตเธอจะเหมือนแม่ชีก็ตามทีเถอะ แต่ความสวยเธอนั้นเปล่งประกายจนทะลุแว่นจนชายหนุ่มมองแล้วมองอีก
"คุณเรียกฉันเหรอคะ" หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจพลางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"อ๋อ! ครับ คือเมื่อกี้ผมเก็บพาสปอร์ตคุณได้ก็เลยจะเอามาคืนให้" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับชูพาสปอร์ตขึ้นมาโบกไปมา ในขณะที่หญิงสาวตรงหน้ารีบก้มหน้าควานหาพาสปอร์ตในกระเป๋าทันทีแต่ก็ไม่เจอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองและถามกลับ
"คุณเจอที่ไหนเหรอคะ"
"ตรงโน้น เมื่อกี้คุณทำหล่น"
"อ๋อ ขอบคุณมากนะคะ"
หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับคว้าพาสปอร์ตจากมือชายหนุ่มมาเก็บใส่กระเป๋าไปอย่างรีบร้อน แม้เขาจะดูเป็นคนดีที่อุตส่าห์เก็บของมาคืน แต่ดูสภาพหนวดเครารุงรังราวกับกับโจรขนาดนี้ อยู่ห่างๆ ไว้เป็รดีที่สุด เธอคิดในขณะที่เก็บพาสปอร์ตกระเป๋า
ในขณะเดียวกันชายหนุ่มเห็นแล้วว่าเธอกำลังจะไป เขาพยายามคิดสรรหาคำพูดให้ตัวเองดูหล่อที่สุดและรอจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นมา เพื่อทำความรู้จัก ทว่าความเป็นจริงกับสิ่งที่คิดไว้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อเธอเงยขึ้นมาขอบคุณแล้วเดินจากไปเลย
ร่างสูงทำได้แค่ยืนค้างและมองตามเธอไปอย่างนั้น
พัดลดา พานิภัทร์
ใช่ เขารู้จักชื่อเธอจากการอ่านพาสปอร์ต แต่มันน่าเสียดายที่ไม่มีแม้แต่โอกาสได้เห็นใบหน้าของเธอเลย เขาคิดพลางถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก ดวงตาคมกริบฉายแวว รู้สึกเหมือนมีอะไรคั่งค้างอยู่ในใจอย่างบอกไม่ถูก
คิดแล้วก็ได้ยิ้มแห้งๆ กับตัวเอง มันก็คงเป็นเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ ที่มีคนผ่านเข้ามา ก็เป็นธรรมดาที่มันจะผ่านไปเหมือนทุกครั้ง..
......................................
ผลงานอื่นๆ ของ พิจิกกา1 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พิจิกกา1
ความคิดเห็น