Love President รักนาย คุณชายท่านประธาน [The End]

ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 18 ห่วง?

งึมงำๆ -O-
ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย
อาาา จำได้ว่าฉันวิ่งตามใบคำถาม แล้วก็...
"ไง ฟื้นแล้วหรอ ^^"
"นะ..นาย" หวา ตื่นมาก็เจอเอฟซีนั่งอยู่ข้างๆเตียง เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าเนี่ย กรี๊ดดดดด >O<
"ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยฮะ ทำอย่างกับฉันจับเธอปล้ำงั้นแหละ -_-;;;" ง่ะ ตานี่อ่านใจฉันออกด้วยหรอ >_<
"แล้ว...ฉันเป็นอะไรไปอ่ะ" ฉันพูดพลางเอามือกุมศีรษะตัวเอง อูยย ยังมึนอยู่เลยแฮะ 
"ก็อยู่ๆเธอก็เป็นลม แล้วก็ตกทะเลไปไง นี่ เป็นลมแดดทำไมไม่บอกฉัน หา! เธอไม่ใชยอดคนพันธุ์เหล็กนะ จะได้เดินไปเดินมาตากแดดร้อนเปรี้ยงๆอย่างนั้นได้เป็นชั่วโมงน่ะ ถ้าเป็นอะไรก็บอกฉันเซ่ ถ้าเกิดว่าฉันไม่อยู่ตรงนั้นใครจะช่วยเธอ! เดี๋ยวก็ได้จมน้ำตายกลายเป็นผีทะเลหรอก คนอื่นเค้าเป็นห่วงรู้มั๊ย!" เอฟซีตะคอกใส่ฉันแล้วเขย่าแขนฉันอย่างแรง แงๆ ฉันยังไม่เคยเห็นเค้าโกรธขนาดนี้เลยนะ TOT
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน O_o
เมื่อกี้เค้าบอกว่าเป็นห่วงฉันใช่ป่ะ
กรี๊ดดดด รู้สึกฟินน >///<
"อะ..อื้อ ขอโทษนะ ><" ยังดีใจอยู่ อิๆ
"เฮ้! นี่เธอไข้ขึ้นเหรอ หน้าแดงแปร๊ดเลยเนี่ย" เอฟซีบอกแล้วเอามือมาทาบหน้าผากฉัน กรี๊ดดด หน้าฉันแดงขนาดนั้นเลยหรอ >///<
"ปะ..เปล่า! ฉัน..ไม่เป็นอะไร" ฉันบอกแล้วพยายามก้มหน้า เพื่อไม่ให้เอฟซีเห็นหน้าฉันที่มันแดงกว่าเก่าอีก 
"จริงนะ?"เอฟซีกุมมือฉันเอาไว้ แล้วมองฉันด้วยสายตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขินอ่ะ -///-
"จริงสิ! ฉันจะโกหกนายทำไมล่ะ ^___^" ฉันยิ้มแหยๆให้เอฟซี แล้วถูมืออีกข้างของตัวเองที่ยังว่างอยู่กับผ้าห่ม เหงื่อออกเต็มมือหมดแล้ว แอร์ในห้องก็เย็นออกนะเนี่ย >///<
"อืม ก็ดีแล้วล่ะ" เอฟซีจับมืออีกข้างของฉันมากุมไว้ ดีนะที่เช็ดเหงื่อก่อน >_<
"อะ..อือ ยังไงก็ ขอบคุณมากๆนะ ที่ช่วยฉันน่ะ แล้วก็ขอโทษด้วย"
"คราวหน้าก็อย่าทำให้เป็นห่วงอีกนะ ^^" เอฟซียิ้มให้ฉัน เล่นเอาฉันทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะ
"อืม ต่อไปฉันจะไม่..."
:X
O///O
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!! >///<
อยู่ๆเอฟซีก็ย้ายมือจากมือทั้งสองข้างของฉัน มาเชยคางฉันขึ้น แล้วประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว แล้วเขาก็เริ่มบรรเลงริมฝีปากอย่างอ่อนโยน และโรแมนติก วินาทีนี้ฉันรับรู้ได้ว่าเค้าเป็นห่วงฉัน และความรู้สึกบางอย่างที่เค้ามอบให้ ซึ่งฉันก็ไม่เคยปฏิเสธ จูบที่เขามอบให้ยังคงหอมหวาน มือทั้งสองข้างของฉันคล้องคอเค้าโดยอัตโนมัติ เหมือนกับว่า ถ้าฉันคลายมือออก เค้าจะหายไปไหน และเนิ่นนาน กับสัมผัสที่เค้ายังคงมอบให้ มีเร่งจังหวะและผ่อนเบาลงให้ฉันได้หยุดพักหายใจ ริมฝีปากของเรายังขยับไปด้วยกันไม่หยุด จนฉันเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา ซึ่งเอฟซีก็ไม่ต่างกัน ฉันได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขาแรงไม่แพ้กัน
"เป็นไง ดีขึ้นมั๊ย :)" เอฟซีถามหลังจากที่ริมฝีปากของเราผละออกจากกัน แล้วทำหน้านิ่งเหมือนกับเรื่องเมื่อกี้มันธรรมด๊าธรรมดา แต่ฉัน....>///<
"มะ..ไม่รู้ เอ้อ จีเน่กับพลอยไปไหนล่ะ"ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะกลัวว่าถ้ายังคิดเรื่องนั้นฉันอาจจะเป็นลมอีกรอบ หรือไม่ก็หัวใจวายตาย
"สองคนนั้นไปเอายากับครูพยาบาลน่ะ เดี๋ยวก็คงมาล่ะมั้ง"
"อ๋ออ..อื้อ" ฉันบอก แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมไว้ เหลือไว้แค่ลูกตาสองข้าง กรี๊ดดดด เขินโว้ยยยย >///////<
"เฮ้ แคดดี้ How are you?" แล้วฉันก็ได้ยินสำเนียงภาษาอังกฤษของน้ำเสียงที่คุ้นเคย ยัยจีเน่แหงๆ มาโกอินเตอร์อะไรตอนนี้ยะ -_-;;;
"ดีขึ้นแล้วล่ะ ^__^" ฉันยิ้มให้ แล้วจีเน่ก็เอาถุงพลาสติกใบเล็กๆวางไว้ข้างๆฉัน ฉันจึงรีบหยิบขึ้นมาแกะดู
"หือ? ยาหลังอาหาร กับยาก่อนนอน มีสองอย่างเองหรอ" ฉันหันไปถามจีเน่ที่นั่งไขว้ห้างอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียงฉัน (เอฟซีไปยืนปลายเตียงแล้ว)
"ใช่ ก็ตอนที่แกสลบอยู่ ครูพยาบาลเค้าฉีดยาให้แกไปแล้วเข็มนึง เลยกินเพิ่มอีกแค่สองอย่าง" ฉันพยักหน้ารับ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่หัวเตียงมา เพื่อดูเวลา โอ๊ะ 5 โมงเย็นแล้วหรอเนี่ย ท้องเริ่มร้องจ๊อกๆแล้วแฮะ (._.)
"หิวล่ะสิ ไปกินข้าวกัน" พลอยที่เงียบอยู่นานพูดขึน รู้ความคิดฉันด้วยแฮะ สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน อิๆ >O<
"อืม โอเค เอ้อ แล้วเกมหาสมบัติล่ะ" 
"แหม ถามได้ แกรีบลงไปงมหาในทะเลต่อเลย หาให้เจอด้วยนะยะ" หา!!! OoO
"O_o จริงอ่ะ"
"เฮ้ นี่เชื่อด้วยเหรอเนี่ย -_-;;; ก็เป็นโมฆะไปน่ะสิ ครูเค้าคงไม่ใจร้ายขนาดให้แกลงไปงมหาในทะเลจริงๆหรอกน่า" แต่แกนั่นแหละ ใจร้าย T^T
"อ่าๆ ก็ดีแล้ว นี่ ฉันหิวอ่ะ พาไปหาอะไรโซ้ยหน่อยดิ *O*" ฉันเกาะแขนจีเน่แล้วทำตาแอ๊บแบ๊ว (ช่างไม่ดูตัวเองซะเลยนะยะ -_-;;)
"จะไม่พาไปเพราะสายตาแกเนี่ยแหละ ขนลุก บรึ๊ยย" ยัยจีเน่พูดแล้วทำท่าอย่างที่พูดจริงๆ แหม่ ชักเริ่มหมั่นไส้ =_=
"อ่ะๆ ไม่ทำแล้วก็ได้ ไป กินข้าวกัน ^O^" ฉันบอกแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วก็เพิ่งเห็นสภาพตัวเองชัดๆนี่แหละ เอ่อ..เฮ้ย O_o
"ใครเปลี่ยนชุดให้ฉันอ่ะ O.o" ฉันถาม เพราะตัวเองตอนนี้อยู่ในเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงยีนส์ขาสั้น จำได้ว่าตอนแรกใส่กางเกงขายาวกับเสื้อเชิ้ตนะ
"ก็ลองนึกดูสิ เธอตื่นมาเจอใครตอนแรกล่ะ :)" เอฟซีพูดยิ้มๆ เฮ้ย อย่าบอกนะว่า...O_o
"กรี๊ดดดดดดดด!!! >O<"
"เฮ้! หยุด! เธอเชื่อด้วยเรอะ เพี้ยนจริงๆเลยให้ตาย -_-;;; ฉันล้อเล่น " อ้าวเหรอ =[]=
"ฮ่ะๆ ฉันเปลี่ยนให้แกเองแหละ" จีเน่พูด ฮู่ววว โล่งอก ^O^ "หรือแกไม่อยากให้ฉันเปลี่ยนให้ หือ?"
"ไม่ๆๆ แกเปลี่ยนแหละ ดีแล้ว"ฉันบอกแล้วถอนหายใจเบาๆ ใจหายหมด -O-
"ไปกินข้าวได้แล้ว ไส้ฉันจะบิดแล้วเนี่ย" พลอยพูดแล้วเอามือกุมท้องตัวเองเพื่อยืนยันสิ่งที่พูด ฉันจึงลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง
"อือ ไปกันเถอะ หิวเหมือนกัน ^^" แล้วฉันก็กำลังจะเดินไปที่ประตู 
"ไปกัน สาวๆ เดี๋ยวพี่พาไป" เอฟซีลุกขึ้นแล้วสาวเท้ามาหาพวกเรา แล้วก็เดินนำออกไป

ห้องอาหาร
เฮ้ออ  มาถึงสักที ตลอดทางที่เดินมามีแต่สาวๆกรี๊ดอีตาเอฟซีกันใหญ่ ชิ เห็นแล้วหมั่นไส้ -___-
"เดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะนะ" ฉันบอก แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปตักอาหาร ที่นี่จัดอาหารแบบบุฟเฟต์ ดีเลย แม่จะโซ๊ยให้เกลี้ยง >O<
ว้าวววว อาหารเยอะแยะเต็มไปหมดเลย มีทั้งอาหารไทน อาหารฝรั่ง ญี่ปุ่น บลาๆๆ ดีละ กินอย่างเต็มที่ ฮูเร่ (^O^)/
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ
ฉันจัดการคีบอาหารใส่จาน ทั้งข้าวผัด เนื้อสเต็ก หมูย่างเกาหลี ฯลฯ เต็มจานไปหมดจนต้องเอาถาดมารอง ช่วยไม่ได้ ก็คนมันหิวนี่ ^O^
"สลัดผัก มันดีสำหรับคนป่วยนะ :)" เอ๊ะเสียงคุ้นๆ พอฉันหันไป ก็เจอเอฟซีที่กำลังตักผักสลัดใส่จานฉันอยู่
"แต่ฉันหายแล้วนะ - -* " ชิ เวลาแบบนี้ใครจะอยากกินผักกันยะ 
"เอาน่า กินเถอะ เพื่อสุขภาพ :)"
"ชิ =_=" ฉันบอก แล้วก็ตักนู่นนี่ใส่จานเพิ่มอีกนิดหน่อย แล้วก็เดินไปหาจีเน่กับพลอยที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ
"เอาล่ะ โซ้ยยย \(^O^)/" ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วก็จัดแจงจานอาหารให้วางกระจายอยู่บนโต๊ะ แล้วก็ กินแหลกเลยจ้าา

อร่อยสุดๆ สวรรค์ชัดๆเลย ^O^