Love President รักนาย คุณชายท่านประธาน [The End]

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 17 หมดสติ

"เอาล่ะค่ะ นักเรียนทุกคน มารวมกันที่นี่หน่อยนะคะ"

ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องพัก ก็ได้ยินเสียงคุณครูประกาศเรียกพอดี ฉันจึงเดินไปนั่ง แล้วก็เจอจีเน่กับพลอยที่นั่งรออยู่แล้ว

("  )(  ")

ฉันหันไปรอบๆ ฮู่ววว เอฟซีไม่อยู่แฮะ ดีแล้วล่ะ แงๆๆ นอกจากพ่อแล้ว เกิดมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเห็นฉันวาบหวิวขนาดนั้นเลยน้าา ถ้าเจออีตา
นั่นอีกฉันต้องไม่กล้ามองหน้าแน่ๆ แงๆๆ TOT

"ค่ะ ครูจะอธิบายกติกาเกมล่าสมบัติให้ฟังกันนะคะ แต่ละกลุ่มจะมีสีประจำกลุ่มนะคะ ก็จะให้ทุกคนตามหาซองจดหมายที่เป็นสีของกลุ่มตนเอง ใน
ซองจดหมายจะมีกระดาษคำถามอยู่ ให้ทุกคนมาตอบคำถามใส่ใบกิจกรรมที่จุดสตาร์ท กลุ่มไหนตอบคำถามได้ถูกต้องที่สุด ใช้เวลาน้อยที่สุด ก็
จะเป็นผู้ชนะค่ะ ไม่มีใครสงสัยอะไรแล้วใช่มั๊ยคะ.....ถ้าอย่างนั้น เริ่มได้!!!!"

พูดจบ แต่ละกลุ่มก็รีบแยกย้ายไปวางแผนกัน รวมถึงพวกเราสามคนก็ด้วย

"งั้น จีเน่ไปหาตามชายหาดฝั่งนู้น พลอยไปหาตามบ้านพัก ส่วนฉันจะไปหาที่สะพานปลาเอง" ฉันบอก ทั้งสองคนพยักหน้ารับ แล้วก็แยกย้ายกัน
ไป



ตึกๆๆๆๆ



ฉันรีบวิ่งไปที่สะพานปลา แล้วก็พยายามมองหาซองจดหมายสีแดงไประหว่างทางด้วย(สีประจำกลุ่มฉันคือสีแดง)

อยู่ไหนวะเนี่ย....

ฉันวิ่งมาถึงที่หมายจนได้ แล้วก็พยายามมองหาซองจดหมายนั่น ทำไมมันหายากอย่างนี้ฟะ อยู่ตรงซีกไหนก็โลกเนี่ย -O-

(.. )( ..)

ใต้ก้อนหินก็แล้ว ตามพื้นก็แล้ว ยังหาไม่เจออีก หรือว่าไม่ได้อยู่ที่นี่เนี่ย 

"เฮ้ เธอทำอะไรอยู่น่ะ งมหาหอยกินรึไง"



เฮือก  =[]=

เสียงที่ไม่อยากได้ยินที่สุดในชีวิต

("  )

"ว่าไง มาทำเบื้ออะไรอยู่ตรงนี้ หือ?" แงๆๆๆ จริงด้วย เอฟซีจริงๆด้วยยย TOT พอนึกถึงเรื่องนั้นแล้วหน้าก็แดงแปร๊ดแล้ว >///<

"นี่! ฉันถาม ไม่ได้ยินรึไง" 

"ฮะ ละ...เล่นเกมหาสมบัติ" ฉันรีบตอบไป แงๆ ทำไมใจเต้นแรงอย่างเน้ TOT

"อ๋อ ได้ยินครูธิติยาพูดอยู่ แล้วหาเจอรึยังล่ะ" เอฟซีถามแล้วค่อยๆเดินมาหาฉัน

"ยังเลย หายากโคตร T^T"

"ฮะๆ ฉันช่วยหาแล้วกัน" แล้วเขาก็ทำอย่างที่พูโจริงๆ เอฟซีเดินมองหาซองจดหมายนั่นให้ฉัน ฉันก็ค่อยๆเดินมองหาต่อ



.....20 นาทีผ่านไป.....

"แฮกๆ ฉันว่าไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก" เอฟซีตะโกนบอกฉัน นั่นสิ เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย ขนาดอีตานั่นยังหอบ แล้วฉันจะเหลือเรอะ -O-

"อือ งั้นลองไปหาชายหาดข้างล่างดีกว่า" พูดเสร็จ เราสองคนก็เดินลงมาหาที่ชายหาดข้างล่าง ไอ้ชายหาดนี่มันก็กว้างชะมัด กว่าจะเจอสลบแน่



"กรี๊ดดดดดด พี่เอฟซี"

"กรี๊ดๆๆ พี่เอฟซีจริงๆด้วย"

"แอร็ยยยย ดูสิ หุ่นเซ็กซี่ชะมัด >O<"

"ว๊ายยย ถ่ายรูปสิ ถ่ายรูปๆ"



นั่นคือเสียงส่วนหนึ่งที่ฉันได้ยิน -_-;;;

จะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนายะ เดี๋ยวโดนๆ (แอบหึงละสิ ฮุฮิ : แครมบูเล่)



กระดึ๊บ กระดึ๊บ (-o-;)



ฉันค่อยๆก้าวขาออกมาจากเอฟซีทันที เดี๋ยวฉันโดนพวกแฟนคลับจับโยนลงทะเล -O-

"เฮ้ ไปไหนน่ะ มานี่สิ" อีตานั่นกวักมือเรียกฉัน และนั่นก็เป็นจุดชนวนไฟพิโรธของเหล่าบรรดาสาวๆแฟนคลับของอีตาบ้าเอฟซีที่กำลังจะเผาฉันตาย

"ฉัน...ไปหาตรงนู้นดีกว่า"ฉันบอก แล้วรีบสาวเท้าหนีไปทันที ไม่รู้หรือว่าแกล้งเนี่ย ไม่เห็นรึไงแฟนคลับพวกนั้นจะฆ่าฉันตายอยู่แล้ววว -O-



อยู่ไหนนะ...("  )(  ")



ฉันคอยเปิดดูใต้ก้อนหินที่อยู่ตามพื้น หาไม่เจอสักที ฉลามงาบไปแล้วรึเปล่าวะเนี่ย -_-;

โอ๊ะ! O_o

นั่น! OoO

กรี๊ดดด นั่นอะไรสีแดงๆอยู่ใต้ก้อนหินง่ะ  เจอแล้วๆ เจอแล้ววว >O<



ฟึ่บ!

ง่ะ =[]=

ฉันรีบวิ่งไปเก็บวัตถุสีแดงๆที่อยู่ใต้ก้อนหิน แต่ว่า....

มันคือ....

"กรี๊ดดดด คุณคะๆ นั่นของฉันเองค่ะ ฉันทำหลุดในทะเล สงสัยคงโดนคลื่นซัดมาน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณค่ะๆ"

มันคือบิกินี =[]=

พูดเสร็จ คุณเธอก็ขอบคุณฉันเป็นการใหญ่ แล้วก็หยิบบิกินีสีแดงเพลิงของคุณเธอไปจากมือฉันแล้ววิ่งกลับไปที่ห้องพัก

โรงเรียนเดียวกับฉันนี่หว่า O_o

เด็กห้องไหนฟะ -_-

"นี่ เจอรึยัง"เอฟซีเดินมาหาฉันจากด้านหลัง 

"ยังเลย หาตั้งนานแล้วเนี่ย สงสัยจะไม่ได้อยู่ที่..."

"เฮ้ๆ นั่น! ใช่รึเปล่า"ฉันยังไม่ทันพูดจบ เอฟซีก็ตะโกนขึ้นมาแล้วพลางชี้ไปทางก้อนหินใต้สะพานปลาที่ฉันไปหาตอนแรก

("  )

ฉันหันไปตามที่เอฟซีชี้ นั่น นั่น!

กรี๊ดดดด นั่นไง ใช่แน่ๆ >O<

ฉันรีบวิ่งไปที่บางอย่างสีแดงใต้ก้อนหินเล็กๆ 2-3 ก้อน



ฟึ่บ!

ฉันรีบคว้ามันขึ้นมาทันที

กรี๊ดดดด ใช่จริงด้วย >O<

"ไง ใช่รึเปล่า"เอฟซีวิ่งตามฉันมาแล้วถาม ฉันได้แต่พยักหน้าตอบ แล้วรีบแกะซองจดหมายในมือทันที



ฟิ้ววววว พึ่บ!

โอ๊ะ พอฉันแกะซองจดหมายแล้วกำลังจะหยิบขึ้นมา ลมจากไหนไม่รู้มันก็พัดกระดาษคำถามไปเฉยเลย กรี๊ดดดด อย่าไปน้าาา >O<



ตึกๆๆ 

ฉันรีบวิ่งไปตามลมที่พัดกระดาษนั่นไป โดยมีเอฟซีวิ่งตามมาติดๆ



แฮกๆ =[]=

เหนื่อยชะมัด ปวดหัวจี๊ดๆด้วย 

ฉันวิ่งกลับขึ้นมาบนสะพานปลาอีกรอบ ปลิวมาไกลจังวะ ดีนะยังไม่ปลิวตกทะเล

อาาา เจอแล้ว อยู่นั่นไง ฉันวิ่งไปเก็บกระดาษทันที แต่มันก็โดนลมพัดปลิวไปอีกรอบ แงๆๆ ซวยจริงเลยโว้ยย

ฉันวิ่งไปตามกระดาษที่ปลิวไปตามลม แต่แล้วก็...



วูบบบ.....

อยู่ก็หน้ามืด ปวดหัวกะทันหัน แล้วก็......

"เฮ้ย! ระวัง!!!"



ตู้มมมมมม!!!!!



นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน......



ฟิ้ววววว ตู้มมมมม!!!!

เอฟซีรีบกระโดดตามร่างบางที่พลัดตกลงไปในทะเล แล้วพยายามแหวกว่ายหาร่างเล็กว่าอยู่ที่ไหน จนไหนที่สุด เขาก็เจอ

เขาประคองแคดดี้ขึ้นมาบนชายหาด แล้วพยายามปั๊มหน้าอกของเธอหลายครั้ง

(เงียบ)

ตึกๆๆๆ

(เงียบ)

ร่างบางยังคงเงียบต่อไป เขาจึงตัดสินใจ ค่อยๆประกบริมฝีปากลงไปช้าๆ แล้วเป่าลมเข้าไปตามจังหวะ



"แคด เธออย่านิ่งอย่างนี้สิ ฟื้นขึ้นมาสิ ยัยบ้าแคด!!!"




-----------------------------------