คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Special Valentine Day
Special Valentine Day
“อ่ะ มีคนฝากให้มึง”
ผมยื่นกล่องช็อกโกแลตให้คนตัวสูงอย่างเขินๆ คนตรงหน้ามองของในมือที่ผมยื่นให้อย่างงงๆ แต่ก็ยอมรับไปแต่โดยดี
“ใครวะ” มันถามขณะพลิกกล่องไปมาเหมือนสำรวจ
“ไม่รู้ดิ แต่น่ารักอยู่นะ” ผมบอกมัน หึๆ จะใครที่ไหนล่ะ ก็ผมนี่แหละ!! แล้วคือแบบว่าเมื่อกี้ชมตัวเองอ่ะ เขินเหมือนกันนะตัววว >_<
ที่บอกว่ามีคนฝากมาอ่ะนะ ประเด็นคือไม่กล้าให้ตรงๆไง บางทีคนเรามันก็ต้องมีฟอร์มบ้าง ให้มันไปตรัสรู้เองแล้วกัน ถ้ารักกันจริงอย่างน้อยๆมันต้องจำลายมือผมได้แหละ
“แน่ใจหรอว่าไม่รู้” ไอ้แม็กซ์หรี่ตาถามผมอย่างจับผิด ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่! ไม่! และไม่!!
“เออดิ ถ้ารู้ก็บอกไปแล้ว”
“งั้นก็….” ไอ้แม็กซ์ยิ้มน้อยๆแล้วก้มหน้าหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเป้ พอหาเจอแล้วก็หยิบมันออกมา….ยื่นให้ผม?!
“ฮะ!!? ไรวะ” ผมถามอย่างอึ้งสุดขีด
“ดอกกุหลาบไง มึงเห็นเป็นรองเท้าบู๊ตหรอ”
มันบอกด้วยสีหน้ากวนตีน คือสองลูกตาผมก็เห็นแหละว่ามันเป็นดอกกุหลาบ ช่อใหญ่ด้วย แต่มันออกจะเหนือความคาดหมายไปหน่อยที่มัน…เอามาให้ผม
“ให้” มันพูดแล้วยัดช่อดอกไม้ใส่มือผมพร้อมกับยิ้มกว้าง โอ๊ยเขินโว้ยยยยย >///<
“ขะ…ขอบคุณนะ” ผมตอบแบบตะกุกตะกัก หน้าแดงไปหมดแล้วตอนนี้ ระดับความเขินห้าพันแปดร้อยเจ็ดสิบเก้าเมกกะเฮิร์ต >///<
“จะเขินทำไม ไม่ได้ให้มึง” คนตรงหน้าขำพรืดออกมาทำเอาอารมณ์ผมสะดุดกึก หมายความว่าไงวะ =O=
“ละ….แล้วที่บอกว่าให้…?”
“ให้ฝ้ายคณะมึงให้หน่อย น่ารักโดนใจ”
มันพูดแล้วทำหน้าเคลิ้ม อะ….ไอ้! ไอ้ชั่วววว ไอ้เวรรรรร ไอ้เหี้ยยยยยยย คุณหลอกดาววว TOT
“เออ!!” ผมกระแทกเสียงใส่มันแล้วกระชากดอกไม้มาไว้ในมือ ฮึ่ม! ให้ฝ้ายใช่มั้ย เดี๋ยวกูจะปาอัดพื้น กระทืบ! กระทืบ! กระทืบ!! เอาอีโต้สับเป็นชิ้นๆแล้วโปรยลงแม่น้ำเจ้าพระยาซะเลยคอยดู!
“ก๊ากกกก กูล้อเล่นนนน” ไอ้แม็กซ์หัวเราะกากจนเห็นลิ้นไก่ “ให้มึงอ่ะแหละ”
ฮะ? =O=
“เอ้า ทำหน้างงอีก กูบอกว่ากูให้มึงไง” มันยิ้มแล้วเดินมาประชิดตัวผม “แฮปปี้วาเลนไทน์นะครับสุดที่รัก”
หึ๊ยเขินนนนนน >////////<
“ขอบใจ!” ผมตอบแบบ (ทำเป็น) หน้านิ่งๆ แต่แก้มงี้แดงก่ำเป็นมะเขือเทศแล้วมั้ง
“แหมๆ ทำเป็นงอน เดี๋ยวกูจับปล้ำโชว์เลยเอามั้ย”
“เฮ้ย!! อย่า!!!” ผมเอามือยันอกคนตัวสูงไว้แทบไม่ทันเมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว หื่นตลอดเลยไอ้บ้านี่ -///-
“ทำไม” ไอ้แม็กซ์ขมวดคิ้ว
“เดี๋ยวคนอื่นเห็น -///-”
“อ๋อ โอเค งั้นไปห้องกัน”
“เฮ้ยยยยย” ผมรีบกระชากแขนตัวเองออกมาทันทีเมื่อคนตรงหน้าทำท่าจะลากผมขึ้นห้องจริงๆ “ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“แล้วอย่างไหน”
“ก็….กูอาย -/////-”
“อายอะไร ทำอย่างกับไม่เคย” ไอ้แม็กซ์พูดหน้าตาเฉยก่อนจะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกเราเกือบจะแตะกัน “เมื่อคืนก่อนนี่ก็….”
“พอ!! สต็อป!!!”
“ก็มันจริงนี่หว่า วาเลนไทน์ทั้งทีกูขอหน่อยไม่ได้หรอ”
“มันก็ได้แต่….นี่มันยังเที่ยงอยู่เลยนะ” ผมบอกก้มหน้างุด ทำไมไอ้บ้านี่มันหน้าด้านจังวะ พูดเรื่องแบบนั้นได้หน้าตาเฉยท่ามกลางสาธารณะชน นี่มันกลางสวนสาธารณะเลยนะเว้ย!
“โอเค๊ งั้นกูรอให้ถึงตอนกลางคืนก่อนก็ได้” มันบอกแล้วยกน้ำขึ้นดื่ม “แต่มึงต้องสัญญาก่อนว่ามึงจะให้กู…..ทั้งคืน”
“ทะ…ทั้งคงทั้งคืนอะไรล่ะ กูเป็นลมตายก่อนพอดี -///-”
“ถ้างั้นกูปล้ำมึงตรงนี้แหละ”
“โอเค! โอเค!!” ในที่สุดผมก็แพ้มันจนได้ “กูสัญญา”
“นั่นแหละ น่ารักมาก” คนตรงหน้าก้มหน้าลงมาจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากผม งื้อออออ ทำอะไรโจ่งแจ้งแบบนี้ >///<
“อ้อ ช็อกโกแลตนั่นน่ะ” ผมบุ้ยปากไปทางกล่องช็อกโกแลตสีหวานแหววในมือไอ้แม็กซ์ “กู…เป็นคนให้มึงเอง”
“นั่นไง กูว่าละ” มันหัวเราะเบาๆ “ทำไมไม่บอกตรงๆตั้งแต่แรก จะฟอร์มจัดอะไรนักหนาฮึ”
“คะ….ใครจะไปหน้าด้านเหมือนมึงล่ะ มันก็ต้องมีอายบ้างป่าววะ”
“ฮ่าๆๆ งั้นก็อายต่อไปเหอะ” เราสองคนมาหยุดนั่งพักที่โต๊ะซึ่งเป็นจุดพักของคนที่มาเดินเล่น
“แฟนใครวะ น่ารักจัง” ไอ้แม็กซ์เท้าคางแล้วมองผมตาหวาน
“น่ารักแล้วรักป่ะ” ผมถามพลางยิ้มเขิน
“รักมากกกกกกกกก” ไอ้แม็กซ์บอก แล้วยืนยันคำพูดของตัวเองด้วยการประกบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของผม ก่อนจะเริ่มขยับไปมาเบาๆ ช้าๆ หวานฉ่ำ และโคตรจะโรแมนติก ท่ามกลางผู้คนมากมายเดินผ่านไปมา ไม่องไม่อายแม่งละ จูบมันออกจะหวานขนาดนี้ ถึงโดนถ่ายรูปประจานลงเฟซบุ๊กผมก็ยอม
แอร๊ยยยยย >///////<
ตอนนี้เป็นตอนพิเศษต้อนรับวาเลนไทน์นะค๊าาาาาา >////< ซึ่งเนื้อหาไม่มีความเกี่ยวข้องกับตอนปัจจุบันเลย ก่อนหน้านี้ยังเลียดๆกัน เอ๊ะ แล้วตอนนี้มารักกันได้ไงหว่า คนอ่านอย่างงนะคะ แล้วก็เหมือนเดิม แต่งดีไม่ดียังไงเม้นท์ติชมได้น้า รอพบกับตอนหน้าได้ในเร็วๆนี้ค่า
ไปล่ะ บั๊ยบาย >3<
ความคิดเห็น