หวานใจ นายซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #14 : ความทรงจำในลมหายใจ - Rewrite

เดซี่ //

หลักจากวันนั้น ฉันได้แต่คอยเฝ้ามองและติดตามเรื่องราวของเขาผ่านสื่อต่างๆ ฉันมีความสุขที่ได้เห็นหน้าเขาทุกวัน

ได้เห็นเท่าที่อยากจะเห็น ได้ยินเสียงเขาเท่าท่ี่ต้องการ

รอยยิ้มของเขายังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ร้อยยิ้มนั้นที่ฉันรัก

พี่เนย์ถามฉันว่า ฉันไม่อยากไปหาจียงเหรอ ไม่อยากไปแสดงตัวให้เขาเห็นเหรอ ว่าฉันมีตัวตนอยู่ในโลกของความจริงเหมือนกัน

ถามว่าอยากไหม ฉันอยากจะเจอเขามากๆ อยากจะไปหาเขาแทบขาดใจ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจหลายๆอย่าง

‘…’

‘เขาจะจำฉันได้หรือเปล่า’

'เรื่องของเราทั้งหมดที่อยู่ในความทรงจำของฉัน มันเป็นความจริงหรือเปล่าที่เราได้เจอกัน หรือเป็นเพียงความฝัน ที่ฉันจินตนาการขึ้น'

'จีดราก้อน หรือจียง ใช่คนเดียวกันไหม หรือแค่ความบังเอิญที่คนในฝันของฉัน ดันหน้าตาและชื่อไปเหมือนเขา'

' จียงบนโลกแห่งความจริงในตอนนี้ เขาอาจจะไม่รู้จักฉันเลยซักนิด ถ้าฉันไปหาเขา แล้วถูกเขามองด้วยสายตาที่ห่างเหินด้วยใบหน้านั้น ฉันคงปวดใจมากๆ’

ทั้งหมดที่ฉันกังวล และสับสน มันทำให้ฉันลังเลที่อยากจะไปหาเขา แล้วตอนนี้มันก็คงไม่ง่ายที่คนธรรมดาอย่างฉันจะไปเจอ ศิลปินเกาหลี ที่กำลังมีชื่อเสียงอย่างมากในตอนนี้

แต่ถึงฉันจะกังวลและสับสนยังไง ฉันก็ยังต้องการที่จะรู้ความจริง ว่า ใช่เขาจริงไหม

//ให้เวลาฉันหน่อยนะ แล้วฉันจะขยับเข้าไปใกล้คุณให้มากกว่านี้ //

---

วันเวลาผ่านเลยไป

ฉันยังคงเฝ้ามองดูเขาอยู่ห่างๆ มองดูเขาใช้ชีวิตในแบบที่เขาใฝ่ฝัน ได้ทำสิ่งที่เขาอยากจะทำ ได้เห็นเขายิ้มและมีความสุขในทุกๆวัน มันก็เพียงพอสำหรับฉัน

ตอนนี้ฉันคงทำได้แค่คอยเป็นกำลังใจให้เขา เหมือนที่เขาเคยต้องการอยู่ตรงนี้

// จียง ฉันยินดีด้วยนะกับสิ่งที่คุณทำมันสำเร็จ ฉันอยากจะยืนข้างๆและให้กำลังใจคุณ โอบกอดคุณ แต่ฉันคงทำมันไม่ได้ในตอนนี้ ไม่ว่าจะมีฉันอยู่ตรงนั่นหรือไม่ ฉันก็อยากให้คุณมีความสุข.....เค้ารักที่รักนะ//

ฉันยังดำเนินชีวิตของฉันไปตามปกติ ไปเรียนหนังสือ ไปเรียนภาษาเกาหลี ไปเที่ยวกับเพื่อน ใช้ชีวิตให้มีความสุข

//รอฉันก่อนนะ...........จียง แล้วฉันจะไปหาคุณเอง//

---

จียง //

            ผ่านมาหลายวันแล้วนับจากวันนั้น...ที่ผมจำทุกอย่างได้ ผมได้แต่เฝ้าโทษตัวเองในทุกๆวัน ว่าผมทิ้งเธอ  ผมอยากจะขอโอกาสกลับไปหาเธออีกครั้ง เพื่อบอกเธอว่า ผมอยู่ที่ไหนและเป็นใคร แต่ผมไม่รู้ว่าต้องหาโอกาสนั้นได้ที่ไหน

ผมเริ่มวาดภาพดอกเดซี่.....ผมตั้งชื่อภาพนี้ตามชื่อของเธอ “เดซี่”

// เดซี ที่รัก ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกเลยในชาตินี้ แต่ผมจะจดจำคุณไปตลอดชีวิตของผม และผมจะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อคุณ ผมจะใช้ชีวิตให้มีความสุขเหมือนที่คุณเคยบอกว่าเสมอว่า อยากให้ผมมีความสุข อยากให้ผมได้ทำสิ่งที่ผมรัก ตอนนี้ผมทำสิ่งที่ผมรักสำเร็จแล้ว ผมได้เป็นนักร้องแล้ว ถ้ามีคุณอยู่ตรงนี้ ยินดีกับผม กอดผม ผมคงจะมีความสุขได้มากกว่านี้ //

น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ผมตั้งใจไว้แล้วว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะร้องไห้เมื่อนึกถึงเธอ  หลังจากนี้เวลาที่นึกถึงเธอผมจะยิ้มและมีความสุข เพราะเธอคือความสุขของผม

ต่อจากนี้ผมก็คงต้องใช้ชีวิตต่อไป แต่เธอจะยังอยู่ในหัวใจและลมหายใจของผมตลอดไป

'ผมรักคุณ....เดซี่'