หวานใจ นายซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #2 : การพบเจอ / จียง - Rewrite

ผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเอง อยู่ในสถานที่แห่งนึง ที่นี่สวยงามราวกับดินแดนสวรรค์

"ที่นี่...มันคือที่ไหนกันนะ"

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมๆกับครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ก่อนที่ผมจะตื่นขึ้น

ผมพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น ผมจำได้ว่า ผมและเพื่อนๆกำลังซ้อมเต้นกันอยู่ แล้วภาพผมก็ดับวูบไป  และที่นี้คือที่ที่ผมตื่นขึ้นมา

"นี้เรา เหนื่อยเกินไป จนวูบไปซินะ ตอนนี้ก็คงหลับอยู่ในห้อง และที่นี้ก็คงเป็นความฝัน "

ผมลองตบที่หน้าตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไร และนั่นทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่า ที่นี้คือดินแดนแห่งความฝัน

// ถ้าที่นี้เป็นความฝันจริงๆ ก็คงจะเป็นฝันดีเอามากๆ//

ภาพเบื้องหน้าที่ทอดไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา ทุ่งดอกเดซี่สีขาว ที่บานสะพรั้ง มันช่างเป็นสถานที่ ที่สวยงาม เหมาะกับการพักผ่อนและแต่งเพลงซักเพลง

ผมเดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ต้นไม้ใหญ่ ผมนั่งลงและหลับตา สายลมเย็นอ่อนๆ พัดโชยมากระทบที่ใบหน้า

"อ๊า แบบนี้ซินะ ที่เขาเรียกธรรมชาติบำบัด"

ผมรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ถึงผมจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ตบหน้าตัวเองไปเมื่อกี้ แต่ก็สัมผัสได้ถึงสายลมอ่อน และกลิ่นไอธรรมชาติได้อย่างน่าแปลกประหลาด

//ถ้าตอนนี้มีสมุดและปากกาซักเล่ม คงได้เพลงใหม่ๆ อีกหลายเพลงแน่ๆ //

ในตอนที่ผมเพียงแค่นึกคิดเท่านั้น สมุดและปากกาก็มาปรากฏที่ตักของผมในทันนี้

“เฮ้ยย!!!.... มาได้ยังไงเนี้ย  เมื่อกี้ยังไม่มีเลย . . . . .”

ผมแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวผมเองกำลังฝันอยู่ มันคงไม่แปลกอะไร ถ้าในตอนที่เราฝันจะมีของแปลกๆ หรือของที่ต้องการ ปรากฏออกมาตามใจปรารถนา

“เจ๋งแฮะ!!! อยากได้อะไรก็ออกมาหมดเลย ถ้าได้อยู่ที่นี่ตลอดไปก็คงดีมาก"

ในโลกแห่งความเป็นจริง ผมต้องพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ตอนนี้ผมเป็นเด็กฝึกในค่ายๆนึง ผมและเพื่อนๆต้องฝึกอย่างหนักเพื่อที่จะได้เดบิวต์เป็นศิลปิน

ซึ่งบางครั้งมันทำให้ผมเหนื่อย และท้อ แต่ผมก็ไม่เคยยอมแพ้กับมัน แต่ครั้งนี้ ผมต้องมาอยู่ที่นี่ ก็คงเพราะร่างกายของผมมันทนไม่ไหว มันส่งสัญญาณว่ามันต้องการพักผ่อน ซึ่งผมก็รู้มาตลอด แต่เพราะผมเป็นคนที่ทำอะไรแล้วต้องทำให้สุด ผมก็เลยฝืนตัวเองมาตลอด

"..."

"..."

ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งแต่งเพลงอยู่ใต้ต้นไม้นั่น สายลมอ่อนๆ ก็พัดมากระทบที่ใบหน้าของผมครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนในที่สุดเขาก็ผล่อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนั้นเอง ขณะที่เขากำลังหลับอยู่

เสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามา และหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ไกลจากเขามากนัก

“อุ๊ย?! มีคนอยู่ด้วยเหรอ”

เสียงของใครบางคนทำให้ผมรู้สึกตัว

// เอ๊ะ!! เสียงผู้หญิง?? ใครกันนะ //

ผมแกล้งหลับต่อ เสียงของเธอเบาลง ก่อนที่เธอจะค่อยๆเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผม

ผมรับรู้ได้เลยว่าเธอกำลัง ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม เพราะกลิ่นอายหอมอ่อนๆและลมหายใจอุ่นๆของเธอ 

// นี้เธอเข้ามาใกล้เราขนาดไหนกันนะ ถ้าเราลืมตาตอนนี้เธอจะตกใจไหมนะ หรือไม่เธอก็อายจนหนีไปก็ได้ //

“⊙０⊙  มะ...แม่เจ้า?!  นี้คนจริงๆหรือว่าเทวดาที่ดูแลสวรรค์กันเนี้ย  แม่จ๋า ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นคนหล่อขนาดนี้นะเนี้ย นี่นะเหรอที่เขาเรียกว่าเทวดา”

เสียงหวานๆของเธอกำลังเจื่อยแจ้วอยู่ตรงหน้าผม น้ำเสียงของเธอช่างไพเราะ น่ารัก เขากับกลิ่นหอมอ่อนๆของเธอ

และคำพูดที่ตลกของเธอ เล่นเอาผมแทบจะกลั้นยิ้มไม่ได้

ระหว่างที่ผมกำลังจะลืมตาขึ้น ผมก็รู้สึกถึงไออุ่นจากมือของเธอที่เข้าใกล้ใบหน้าของผม

“เจ้าแดดบ้า ! คนเขากำลังนอน อย่าส่องมาซิ”

คำพูดของเธอ ทำให้ผมไม่สามารถที่จะอดกลั้นได้อีกต่อไป อยากจะเห็นหน้าเหลือเกินเจ้าของเสียงหวานๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆนี้

ผมหลุดหัวเราะออกมาในทันที ที่เธอพูดจบ

ผม : ฮ่าๆๆ

เธอ : ว๊ายยย นะ....นี้คุณ...ตื่นอยู่แล้วเหรอ

เธอดูท่าทางตกใจ ที่ผมจู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา

ทันทีที่ผมได้เห็นหน้า เจ้าของกลิ่นหอมนั่นและเสียงหวานที่เธอเอ่ยออกมา ทำเอาผมตะลึงงัน เธอช่างสวยและน่ารักราวกับนางฟ้า น้ำเสียงของเธอช่างอ่อนหวาน ทำให้ผมตกอยู่ในภวังค์

ดวงตากลมโตสดใส ของเธอกำลังจ้องมองมาที่ผม ไม่นานนักพวกแก้มนวลเนียนของเธอค่อยๆ แดงระเรื่อ ริมฝีปากอมชมพูอวบอิ่ม ค่อยเม้มเข้าหากัน ก่อนที่จะเผยให้เห็นร้อยยิ้ม

ผมจ้องมองเธอตาไม่กระพิบ ผมของเธอยาวสลวย อีกทั้งยังเป็นสีแดงเชอรี่สะดุดตา ตัดกับผิวขาวอมชมพูของเธอ ทำให้ผมไม่แน่ใจว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนหรือนางฟ้ากันแน่