ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ชะตาที่ 5 : การตัดสินใจของวองโกเล่ 100%
ชะตาที่ 5 : การตัดสินใจของวองโกเล่
"แล้วพวกคุณทั้งหลายจะเอาไงล่ะครับ" เสียงถามของยูโนเรียกความสนใจให้ทุกคน สึนะที่รวมอยู่ในนั้นพลางคิดว่าจะเอาไง.... แต่สุดท้ายก็ต้องชำเลืองมองรีบอร์นอยู่ดี และดูเหมือนรีบอร์นจะรู้ทันจึงพูดตัดหน้าทันที
"สึนะ..ครั้งนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนาย"
"เฮ้ย!!... รีบอร์นเอาอย่างงี้เลยหรอ" แล้วฉันจะทำไงละเนี่ย เฮ้อ...กลุ้ม สึนะที่พลางคิดอย่างเหงื่อตก และก็ต้องถูกกดดันเข้าไปเมื่อเจอสายตาคาดคำตอบจากพวกนาโนฮะและคำพูดชวนปวดหัวของเพื่อนของเขา
"รุ่นที่สิบว่ายังไง ผมก็อย่างงั้นครับ เพื่อปกป้องรุ่นที่สิบ" เอ่อ...ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้นะ โกคุเดระคุง
"ฮ่าๆๆ สนุกดีนี่ เอาไงสึนะ" อย่าบอกนะว่าคิดว่าเป็นเกม..(ตลอดแหล่ะนะ)
"ได้เลย ลุยแบบสุดขั้ว" คุณพี่ชายก็เบาๆหน่อยก็ได้นะครับ
"หึ...ถ้าตอบไม่ถูกใจผม ผมจะขย้ำคุณ" ...... คุณฮิบาริก็เอาด้วยหรอเนี่ย... ซวยล่ะทีนี้
"เอ่อ......" ไม่ต้องสนใจครับ นี่เสียงสึนะ..... (ที่เหลือความคิดนะตะเอง ว่ะฮ่ะฮ่ะ <<จิตไปแล้วค่ะ)
"ไม่ต้องรีบก็ได้จ้ะ" นาโนฮะที่เห็นความลังเลก็มองออกอย่างเข้าใจก่อนจะพูดเพื่อให้คลายความกังวล..แต่สำหรับคนอื่นก็ไม่แน่นะ
"ไม่ได้นะนาโนฮะ จะให้พวกนี้ยุ่งไม่ได้... พวกนี้ไม่เกี่ยวข้องเลยด้วย" วีต้าที่พูดอย่างเสียงดังเพื่อคัดค้าน โดยลึกๆก็คือตัดไฟแต่ต้นลม!!....มันเกี่ยวกันมั้ย?? ไม่น่าถาม..... ไม่รู้เหมือนกัน (แป่ว~~)
"ไม่เป็นไรหรอกวีต้าจัง อีกอย่างโครโน่ก็ยั-......." แต่ว่า ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบเสียงของฮายาเตะก็ขัดขึ้นทันที
"นาโนฮะ ทุกคน.... โครโน่คุงติดต่อมาแล้วล่ะ"
"เฮ้อ..ทันใจจริงๆเลยนะครับ ถ้าเมื่อกี้มันน่าจะทันบ้าง" ยูโนพึมพำขึ้นเมื่อเพื่อนสาวอย่างนาโนฮะยังพูดถึงคนที่ติดต่อมายังไม่ทันที่จะประโยคก็ติดต่อมาทันที ดีจริงๆ
"จะฉายภาพล่ะนะ" ฮายาเตะพูดขึ้นก่อนจะมีอะไรบางอย่างลอยอยู่กลางอากาศก่อนที่เธอจะกดลงไปในนั้นเปรียบเสมือนแป้นพิมพ์โดยมีพวกสึนะนั่งตาค้างและนั่งงงเป็นทิวแถว
และยิ่งตึ๊บเข้าไปใหญ่เมื่อจู่ๆ ก็มีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่พร้อมกับฉายร่างของบุรุษคนนึงที่นั่งอยู่กลางโต๊ะโดยใส่ชุดอย่างเต็มยศและอลังการ...(งานสร้าง..?? หาเรื่องแป้ก 555)แม้ว่าเขาขะเคยเจอเรื่องแบบนี้แล้ว แต่ก็ตกใจเป็นนะ....เว้ยเฮ้ย...(เอ๊ะ..คำหลังมันใช่เรอะ)
"สวัสดีทุกคน...นี่คือคนที่เกี่ยวข้องใช่มั้ยผู้บัญชาการยางามิ" เสียงทุ้มที่ดูทรงอำนาจดังขึ้นถามผู้ที่มีอำนาจรองลงมาจากเขา
"ค่ะ" ทุกคนทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง ทำให้พวกสึนะต้องยืนอย่างงงและเพื่อไม่ให้เสียมารยาท (ยกเว้น..อ่ะนะ)
"เอาล่ะ ทุกคนตามสบายแต่เราต้องมาพูดเรื่องนี้ก่อน...เนื่องจากหลายสาเหตุทำให้หน่วยปฏิบัติการที่ 6 ได้ถูกแต่งตั้งขึ้นอีกครั้ง....โดยศูนย์บัญชาการ..คือที่เดิม..แต่ว่า~~" เขาพูดอย่างยาวเหยียดจนลืมไปว่า..พวกสึนะที่ฟังอยู่ยังไม่รู้จักเขาเลย..สักนิด..เลยต้องรีเพลย์ใหม่เลยล่ะนะ เหอะๆ
"ก็อย่างที่ว่าไป...... พูดยาวเกินสินะ...พวกนายน่ะ ถ้าเป็นไปได้....ทางเราขอให้พวกคุณช่วยรับผิดชอบโดยการตามหาจูเวลซีดพร้อมกับพวกเราโดยใช้ฐานทัพที่ที่พวกคุณอยู่เป็นที่พึ่งหลักได้รึเปล่า ผม โครโน่ ฮาราวน์ ผู้บัญชาการใหญ่และผู้สนับสนุนหน่วย 6 ยินดีที่ได้รู้จัก"
โครโน่พูดรัวก่อนจะจบประโยคด้วยคำแนะนำตัว สำหรับสึนะมันคงจะไม่มีอะไรมาก หากว่าตอนที่พูดถึงเรื่องเป็นไปได้ต้องพูดด้วยน้ำเสียงกดดันอย่างรุนแรง(ในความคิด) และสีหน้าจริงจัง(ในสายตาเขา) แถมดูท่าคาดหวังกับเขามากอีกเสียด้วย....... รู้สึกว่าจะคิดหนักจนเพลียเป็นคำพูดได้เลยว่า...
เอ่อ........ ผมก็อยากจะบอกว่า..... พูดแบบนี้ หารังสีกดดันมาถล่มผมเลยดีกว่าครับ!! เรื่องวุ่นมันมาอีกแล้วววว ครับท่านผู้โช้ม~~ อ่อก!! <<--สึนะ
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นและย่างก้าวอย่างสม่ำเสมอ โดยจุดมุ่งหมายที่เขากำลังจะไปก็คือ ....
บ้านซาวาดะ (เกือบเขียนวาซาบิแล้วเชียวน้าา)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูสองสามครั้งก่อนจะหยุดเมื่อคนข้างในมาเปิดประตู หญิงสาวรุ่นราวที่น่าจะอยู่ในช่วงที่ผ่านวัยรุ่นมาหมาดๆ แต่รู้ไหมว่า เธอคนนี้เป็นถึงแม่คนแล้วแถมลูดน่ะยังอายุตั้ง 14 ขวบ!!
"ยินดีต้อนรับจ้า เอ๋ นั่น เธอ...." เสียงเพราะๆกล่าวต้อนรับผู้มาใหม่แต่ต้องชะงักเพราะหน้าและน้ำเสียงมันคุ้นมากๆ ก่อนที่จะนึกออกว่า...
"ขอรบกวนนะขอรับ... ไม่ทราบว่าท่านซาวาดะยังอยู่ที่นี่รึเปล่าขอรับ?"
"เอ่อ....ทางผมก็......" สึนะพูดด้วยเสียงที่อ้ำอึ้ง กึงกื่อ...(ไม่ใช่กิ้งกือ) จนทำให้ครูพิเศษของเขาตัดสินใจแทนอย่างแน่วแน่ว่า....
"โอเค พวกเราจะให้ความร่วมมือ แต่ต้องมีข้อแม้...?"
"เฮ้ย...อะไรของนายน่ะ รีบอร์นแล้วก็ข้อแม้นั่นด้วย" สึนะโต้กลับทันทีเพราะข้อแม้ที่ว่าของรีบอร์น ในแต่ละครั้งมันทำให้เขาต้องเจ็บตัวจนเกือบตาย... แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็แข็งแกร่งขึ้นอ่ะนะ แม้ว่าไอ้ฉายามันยังคงอยู่ก็เถอะ
"หนอย~~เรื่องมากชะมัด เดี๋ยวก็ไม่ตายดีหรอก เฮ้ ฮายาเตะ ปล่อยนะ" วีต้าที่โวยวายขึ้นเพราะว่าแค่ตอบรับธรรมดามันก็ทำให้พวกเธอต้องวุ่นคอยดูแลแล้ว นี่ยังจะมีข้อแม้อีก พวกเธอไม่ปวดกะบาลตายหรอ (อย่างว่าแต่ทางนั้นเลย สึนะก็เกือบสลบเหมือนกันจ้ะ วีต้าจัง)
"ไม่เอาน่า วีต้า อย่าเป็นเด็กเจ้าอารมณ์สิ โตๆกันแล้วนะ เดี๋ยวนาโนฮะดุเอานะ" ฮายาเตะที่ปรามวีต้าก็พูดกระซิบคำหลังเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคนเพราะรู้จุดอ่อนของเด็กคนนี้ดี หากไม่เกิดเหตุการณ์นั้น วีต้าก็คงไม่ห่วงนาโนฮะขนาดนี้
"ชิ....." ได้ผล เธอหยุดทันทีพร้อมกับนั่งลงอย่างสงบเสงี่ยมเสียด้วย ก็บอกแล้ว เรื่องของนาโนฮะมีผลกระทบสำหรับแม่จอมวีนคนนี้อ่ะนะ
"เฮ้อ.... ข้อแม้อะไร เราไม่รับปากหรอกนะว่าจะทำได้หรือเปล่า" โครโน่พูดขึ้นเพื่อฟังข้อแม้ของรีบอร์นที่ยื่นให้
"ข้อแม้ที่ว่า ก็แค่ขอให้พวกนี้มันทำงานร่วมกับพวกนาโนฮะและก็คอยฝึกพวกนี้ควบคู่ไปด้วย ทำได้รึเปล่า"
"เฮ้ยยยย!!!! / ห้ะ!! / ......!!" ทั้งหมดตกอยู่ในภวังค์ของความตกใจจนสุดขีด คนที่ตั้งสติได้ก็ร้องตะโกนขึ้น บางเสียงก็คัดค้าน บางเสียงก็ถามเพื่อความแน่ใจ หรือควบสอง?
"อะไรนะ!! รีบอร์นนายบ้ารึเปล่า"
"เจ้าหนู อยากตายมั้ย!!"
"อะไรนะ!! ไม่มีทาง"
".....?"
และอีกมากมายนับประกายสำหรับความตกใจในครั้งนี้ แม้ไม่มากแต่ก็ตะโกนแข่งกันอย่างสุดเสียวและยิ่งเป็นคนที่ดังเป็นทุนเดิม.....
"เจ้าหนู เอาใหม่สิ บอกใหม่อีกทีอย่างสุดขั้ว!!!!" เสียงดังกระหึ่มทำใก้สัณญาณการติดต่อในนั้นเบลอไปชั่วขณะ เมื่อมันชัดอีกครั้้งก็ทำให้ได้เห็นโครโน่ที่ทำท่าปิดหูอย่างชัดก่อนจะพูดด้วยเสียงเคืองตามนิสัยของตน
"โอยยย เอาเป็นว่า ได้ล่ะกันนะ แล้วก็ช่วยหาเครื่องหรี่เสียงด้วยก็ยิ่งดี กลัวพยาบาลจะรักษาไม่ไหว" (เสียงช่างบาดจิต)
"ขอโทษแทนเรียวเฮด้วยล่ะกัน" เสียงรีบอร์นกล่าวสำนึกผิดต่างจากสีหน้าที่ดูมีความสุข(ที่นำพาความซวย)มากในตอนนี้ แต่ใช่ว่าอนุมัติแล้วจะไม่มีปัญหาตามมาอ่ะนะ
"ได้ไงอ่ะ ผู้บัญชาการทำไมเราต้องทำตามด้วย" เสียงแรกคือวีต้า ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของซิกนัม
"ฉันไม่ยอมรับหรอกนะ"
"ทำไมผมต้องไปสุมหัวกับเจ้าพวกสัตว์กินพืชด้วย ผมขอปฏิเสธ" ฮิบาริพูดขึ้นก่อนจะหันไปเจอะเฟทที่ดันหันมาทางเขาทันที และผลที่ตามมาก็คือ (มันร้ายแรงมากเลยนะ!!)
สบสายตาอย่างจัง!!
"งั้นทางเราก็ขอไม่ขัดข้อง" เสียงเฟทดังขึ้นเพื่อพูดให้รู้ว่า ทำไรก็ทำ เราไม่แคร์!! (เด็ดเดี่ยวมาก เฟทจัง!!)
"หึ...ว้าว ชักอยากจะขย้ำคุณขึ้นมาซะแล้วสิ" ฮิบาริพูดขึ้นก่อนจะเรียกทอนฟามาขนาบมือเตรียมพร้อมรบ!! แต่ก่อนจะทำไรเสียงกระแอมของผูอยู่ทางไกลก็ดังขึ้นตามประสาคนหวง...แบบห่วงๆอยู่ห่างๆ
"อะแฮ่มๆ พอก่อน เอาเป็นว่าตามนี้นะ ส่วนรายละเอียดงานการตามหาเอาไว้จะส่งข้อมูลไปให้ทีหลัง ส่วนเรื่องที่พ่อเด็กน้อยนั่นขอไว้ ก็ให้จัดการแบ่งกันเอาเอง ผู้บัญชาการยางามิ นาโนฮะ และเจ้าหน้าที่เฟท จัดการด้วยล่ะกันนะ"
โครโน่กล่าวยาวตามเคย ถามว่า....ฝั่งสึนะบางคนเข้าใจมั้ย ถามว่าฟังทันรึเปล่าน่าจะเป็คำถามที่เหมาะที่สุดมากกว่านะ แต่ก่อนที่สายจะโดนตัดไป โครโน่หันมาเรียกเฟทก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแบบเคร่งเครียดที่ต่างจากตอนทำงาน
"เจ้าหน้าที่เฟท ดูแลตัวด้วย อย่าให้ใครมาเกะกะในระหว่างทำงานและพักผ่อน" เฟทที่ได้ยินก็ถึงกับงงเพราะทุกที คนๆนี้ไม่ค่อยจะคุยกับเธอเพราะยังอายๆที่มีน้องสาวอยู่ แต่ดูเหมือนมันคงหายไปแทนที่ด้วยบางอย่างตั้งแต่ฮิบาริพูด เอ่อ กัดกับเฟทแล้วล่ะนะ (ว้ากกก. โดนทั้งทอนฟาและอาวุธของโครโน่)
"ค่ะ"
ฟึบ ภาพตัดไปกลับเข้าสู่ช่วงเดิมทันที แต่เพราะนาโนฮะถามเฟทความสนใจจึงเทไปทางเฟททั้งหมด
"หมายความว่าไงน่ะ เฟทจัง"
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน" เฟทที่ตอบอย่างงงๆเพราะตัวเองก็ยังอึนในตัวพี่ชายไม่แท้อยู่เหมือนกัน (ก็เค้าหวง)
"เอาล่ะ กลับมาก่อนดีกว่า นี่ใกล้จะมืดแล้ว พวกคุณกลับไปก่อนได้เลยนะ แล้วพรุ่งนี้หสกไม่รบกวนก็ช่วยมาทีนี่พูดคุยเรื่องนี้ก็แล้วกันนะคะ" ฮายาเตะพูดขึ้นเพื่อที่จะได้ให้ทุกคนกลับไปพักผ่อน เพราะรู้ว่าต่อไปต้องวุ่นกว่านี้แน่นอน
"หนอย พูดจบก็ไล่พวกเราเลยนะ ยัยบ้าพลัง" โกคุเดระพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเมื่อเขาเห็นว่าฮายาเตะเหมือนจะไล่พวกเขา
"ไม่ใช่สักหน่อย ไอ้ระเบิดหัวเงิน ที่บอกให้กลับคือต้องการให้นายไปพักผ่อนต่างหากล่ะ!!" คำพูดของเธอทำให้เขาชะงักทันทีแต่ไม่วายกลับโต้กลับเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกเมื่อกี้
"เหอะ ไม่บอกก็ไปอยู่แล้วล่ะน่า"
"เชื่อเขาเลย ฮึ่ย" ฮายาเตะพ่นลมหายใจหนักหนักๆออกมาเนื่องจากเมื่อกี้อารมณ์ขึ้นไปหน่อย แต่สำหรับเพื่อนสาวอย่างพวกนาโนฮะที่เห็นปฏิกิริยาอย่างนั้นก็อดแอบหัวเราะไม่ได้ แหม ก็รู้หรอกว่าเป็นห่วงแต่ไม่เห็นต้องขนาดนี้เลยน้า~~
หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายยังตกลงกันไม่ได้อยู่นานสองนาน แม้ว่าจะอนุมัติเรื่องข้อแม้ของรีบอร์นแล้วก็ตามที นาโนฮะที่เห็นว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาจึงไล่ทุกคนกลับมา ณ ตอนนั้นทันที แม้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนฮายาเตะจะบอกให้กลับแล้วแต่พวกสึนะก็ยังไม่กล้ากลับ (แน่ะๆ ไม่นอนค้างที่นี่เลยอ่ะ กิ้วๆ)
"เอาเป็นว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนล่ะกันนะ พรุ่งนี้ค่อยมาเจอที่นี่อีกครั้งล่ะกันนะ หากไม่สะดวก..."
"เอ่อ ไม่เคยครับ พรุ่งนี้เดี๋ยวพวกเราจะมาครับ เอ่อ แต่ต้องหลังจากเลิกเรียน ..." สึนะที่เอ่ยเพราะไม่อยากขัดความประสงค์ของนาโนฮะ (ที่จริงไม่มีไรร้อกก แค่อยากมาเฉยๆ) <<ย่ะ :ไรท์
"ก็ได้จ้ะ มาได้ตลอดเว~" ก็กะจะพูดให้จบหรอกนะ แต่ตัวขัดมักมีเสมอ
"มาไม่ได้ตลอดเวลาย่ะ ฮึ่ย นาโนะฮะ~~" วีต้าประท้วงขึ้นเนื่องจากสาเหตุตรงๆเลยก็คือ ที่นี่...
มันฐานทัพนะเฟ้ย!!! ไม่ใช่เซเว่นอีเลเว่น - -' ที่จะได้เข้าได้ 24 ชม. วีต้าพลางคิดก่อนจะพูดเผื่อให้นาโนฮะเปลี่ยนคำ แต่ดูเหมือนว่าเป็นการความเด็กที่ไม่ค่อยได้แสดงมากนักให้นาโนฮะได้ยิ้มอย่างสบายใจ
"ฮ่ะๆ ไม่เป็นไรหรอกวีต้าจัง... ดีซะอีก จะได้ไม่ต้องเหนื่อยกันมากยังไงล่ะ.. หรือว่าวีต้าจัง ไม่ชอบหรอ??"
"อ้ะ....อือ... ก็ได้" หึ เพราะไม่อยากให้เธอฝืนหรอกน่ะ ถึงยอม... นี่แหล่ะเหตผลจริง พอจะวีนก็วีนนนได้ใจ แต่พอrอจะห่วง ก็ห่วงเกิ๊น~~
"คิกๆ" เสียงหัวเราะน้อยๆดังมาจากพวกฮายาเตะที่เห็นอาการห่วงของเธอจนอดขำไม่ได้ ทำให้เธอส่งค้อนชุดใหญ่ให้ซะ ก่อนจะสะบัดหน้ามาอีกทาง.... แต่ก็ดันพบว่าพวกสึนะมองมาทางนี้อยู่ จึงนิ่วหน้าพร้อมส่งสายตาอาฆาตไปแทนต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ.....
"เชอะ" เสียงสะบัดก่อนจะเดินไปเคียงข้างฮายาเตะพร้อมกอดอกอย่างเอาแต่ใจ... (วีจัง จะกลายเป็นเด็กแล้วเรื่องนี้)
".......แหะๆ งะ...งั้นพวกผมไปก่อนนะครับ" สึนะที่พลางยิ้มแหยก่อนจะบอกลาทุกคน.....
"งั้นเดี๋ยวให้เฟทจังไปส่งล่ะกันนะ" นาโนฮะพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนอาจจะกลับกันไม่ถูกและหลงได้... (ได้ข่าวว่าพวกเขาอยู่ที่นี่มาก่อนไม่ใช่หรอ <<ไรท์) จึงกะจะเดินไปส่งครึ่งทาง.....
"คะ..ครับ ขอบคุณครับ" สึนะที่พูดจบก็ลากทุกคน ยกเว้นฮิบาริที่เดินนำลิ่วไม่สนใจใคร ส่วนรีบอร์นที่เดินมาทีหลังเป็นคนปิดท้าย....
เฟทที่ได้ยินดังนั้น ก็ต้องปลงกับนาโนฮะก่อนจะทำตามอย่างเสียไม่ได้ เฟทเดินแซงนำไปเปิดประตู แต่พอจะก้าวสู้หน้าบ้านเสียงของรีบอร์นก็ขัดขึ้น...
"ไม่ต้องเป็นห่วง... เดี๋ยวเรากับสึนะจะกับเอง ไม่ต้องไปส่งหรอก" เฟทเลิกคิ้วอย่างแปลกใจก่อนจะตอบรีบอร์นไปว่า
"ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็จะไปทำธุระแถมนี้นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก" เฟทพูดขึ้นก่อนจะหันไปสนใจทางเดินข้างหน้า.....
ผ่านมาได้ประมาณ 10 นาที ตอนนี้ทุกคนกำลังเดินอย่างเงียบเชียบ ฮิบาริที่ไม่รู้ว่าไปตอนไหน หันซ้ายหันขวาอีกทีก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องลอย โกคุเดระที่เดินไม่เถียงกับใครพลางมองวิวยามค่ำอย่างหงุดหงิด ยามาโมโตะที่เดินอย่างชิวๆตามสไตล์ของตนเหมือนกับเรียวเฮ รีบอร์นที่เกาะบนหัวสึนะก็ทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างจึงทำให้สึนะไม่กล้าชวนใครคุยเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเป็นคุณเฟทที่ให้บรรยากาศเป็นผู้ใหญ่ แถมยังเงียบขรึมเหมือนกับคุณฮิบาริอีกต่างหาก.... แม้ว่าจะน้อยกว่า(เยอะ)ก็เถอะ
ทางด้านเฟทที่ไม่ได้รับบรรยากาศความารู้สึกนี้มานานหลังจากที่เข้ารับราชการที่มิดชิลด้า ครั้งล่าสุดมาที่โลกแห่งนี้เมื่อไหร่นะ..... ถึงแม้ที่นี่จะไม่ใช่เมืองของนาโนฮะและฮายาเตะก็เถอะ แต่ก็รู้สึกผ่อนคลาย อย่างน้อยก็ได้ 'กลับ' มายังที่นี่ล่ะนะ เฟทหลับตาเคลิ้มปล่อยความรู้สึกทั้งหมดไปกับธรรมชาติ บ้านเรือนริมทาง.... ก็ตั้งแต่มาต้องช่วยจัดการข้าวของ ทำความสะอาด ตรวจสอบข้อมูลต่างๆ กว่าจะเสร็จก็ปาไปประมาณครึ่งวัน พอเสร็จก็พึ่งได้ออกมาพักผ่อนได้ไม่กี่ชม. ยังไม่ทันจะทำอะไร เพราะต้องรีบซื้อของไปฝากทุกคนที่ยังจัดของยังไม่เสร็จ แต่พอถึงก็ช็อคเพราะบางสิ่งที่โดนเก็บรักษา จู่ๆ ก็มาอาลวาด แถมเพราะการที่มันออกมาทำให้เผลอคิดถึง อดีต ที่ทำใจมาได้นานแล้ว..... กว่าจะสงบลง ก็เพิ่งไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา......
"คิดถึงจึงเลยน้า...บรรยากาศแบบนี้.... พวกนาโนฮะคงดีใจมากๆแน่.." เธอพึมพำก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มรัตติกาลสนิท แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่ายังมีใครที่เธออยากพามา หากคำขอที่ยื้นไปอนุมัติ...
คาโรกับเอริโอจะเป็นไงบ้างนะ ถ้ามาจะพาเที่ยวเลย...คงชอบน่าดู เฟทพลางคิดในใจก่อนจะกลับมามองเห็นเป้าหมายตรงหน้า เธอกล่าวลาก่อนจะแยกไปอีกทาง
สึนะที่เห็นคุณเฟทลาไปอีกทางก่อนจะสะกิดใจได้ จึงตะโกนถามอย่างรวดเร็วไม่งั้น..พรุ่งนี้คงได้ข่าวว่า มีเด็กชาย ม.ต้น หลงเมืองตัวเองอย่างน่าอับอาย....
"เอ่อ... คุณเฟทครับ แล้วพรุ่งนี้...พวกผม..."
"งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปรับ บอกมาล่ะกันว่าที่ไหน" เฟทหันมาทันทีก่อนจะกล่าวตามนิสัยตัวเอง
สึนะที่ได้ยินจึงคิดอย่างลังเล..... ทำให้ผู้ช่วยสุดเก่ง? ทำหน้าที่แทนไป
"นามิโมริ... โรงเรียนม.ต้นนามิโมริ" เฟทที่ได้ยินดังนั้นก็ทำท่าคิดสักครู่ก่อนจะตอบอย่างเสียงใส และเดินหายไปในความมืด
"ได้ จะบอกนาโนฮะให้ ประมาณ..... 3 โมงล่ะกันนะ" สึนะที่ได้ยินดังนั้นก็กำลังจะอ้าปากแต่ก็ต้องพบว่าเธอได้หายไปเสียแล้ว..ทิ้งให้รีบอร์นและคนอื่นๆเดินนำเขาไปอย่างไม่สนใจ ทิ้งให้สึนะต้องรีบโกยตามทุกคนไป
"เฮ้ย!!! รอด้วยเซ่... รีบอร์น~~~"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น