ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ชะตาที่ 7 : สาวน้อยกับความสัมพันธ์ที่ชวนงง 100%
ชะตาที่ 7 : สาวน้อยกับความสัมพันธ์ที่ชวนงง
สายลมโบกสะบัดพัดผ่านร่างสาวน้อยผมสีฟ้าเข้ม ผมที่ปลิวไสวตามแรงลม ดวงตาสีม่วงอ่อนๆอมฟ้าที่ฉายแววมีความสุขอย่างเปิดเผย รอบกายเธอเต็มไปด้วยป่าโดยข้างหน้ามีบ้านหลังหนึ่งที่เกือบจะเป็นคฤหาสน์ เป็นเป้าหมายที่เธอจะไป.... โดยมีตุ๊กจาสีเหลืองมีปีกสีขาวเล็กลอยตามมาติดๆ....ห้ะ??
"นี่....เมื่อไหร่จะพากลับสักที..ฉันไม่ไหวแล้วนะ" เสียงเนือยๆดังออกมาจากตุ๊กตาตัวนั้น..(พูดได้ด้วยเรอะ..)
"ก็ใครใช้ให้นายพลัดหลงกันล่ะ..ฉันไม่ทิ้งนายไว้ก็ดีแค่ไหนแล้ว" เสียงตอบใสๆดังออกมาจากหญิงสาวที่เดินเคียงคู่กับ...เขามา?
"...โถ่....ก็แค่หนีไปกินพุดดิ้ง ใครจะไปรู้ล่ะ..ว่าพวกซากุระจะกลับไปโดยทิ้งฉันนี่" เสียงตอบนั่นเต็มไปด้วยความเจ็บใจ..ไม่น่าเลย...
"อย่าบ่นเลยน่า...ยังไงฉันก็ต้องไปที่นั่นอยู่แล้ว..รอสักพักแล้วกัน... แถมนายนั่นแหละที่แอบเธอมาเองด้วยนี่ อีกอย่าง...ใช้พลังเราไปก่อนก็ได้นะ เคโระจัง"
"จะบ้าเรอะ... นายฉันคือซากุระนะ.. ไม่ใช่เธอ ยัยหนู"
"แต่ก็น่าจะแปลงพลังไปได้นี่..."
"ไม่ได้...ถึงยังไง...พลังนั่นก็ใช้ได้กับยูเอะอยู่ดีน่ะแหละ"
"อ้าว....ก็ใครใช้ให้นายเป็นตัวแทนแห่งดวงอาทิตย์ล่ะ"
"มันไม่ผิดสักหน่อย.... ไปถามโคลว์นู่น... เธอนั่นแหละ แปลกประหลาด ใช้พลังอะไรก็ไม่รู้"
"ไม่ได้แปลกประหลาดสักหน่อย.. แค่ผสมผสานกันต่างหาก.. นายนี่ไม่เข้าใจเลย"
"ว่าใคร.... ยัยหนู"
"ไม่ได้ชื่อยัยหนูนะ.... เดี๋ยวก็ปล่อยตรงนี้ซะเลย"
"เฮ้ย....ไม่ๆ อย่าทิ้งกันน้าาาา" สายตาวิ้งๆเล่นเอาเธอทำตามคำพูดไม่ลง สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจแล้วเดินไปอย่างเงียบๆ หลังจากเถียงกันพออิ่มแล้ว...?
กึก....
เสียงฝีเท้าที่หยุดลง ณ หน้าบ้านเป้าหมายที่เธอจะมา บรรยากาศแถวนี้นั้นช่างน่าวังเว เรียกความสั่นๆจากเธอได้ดียิ่ง บวกกับเวลาที่เริ่มมืดลง แสงอาทิตย์เริ่มสลัว เหล่าสัตว์กลางคืนเริ่มออกหาอาหาร... ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่า.. มันจะโผล่ออกมารึเปล่านะ... แต่ก็ต้องหยุดคิด..เมื่อมีใครบางคนเป็น สาวสูง หุ่นสวย หน้าอกอวบ แต่ที่แปลกเพราะมีหูที่เหมือนจิ้งจอกสีส้มพร้อมหางโผล่ออกมา เหมือนชุดคอสเพลย์ที่เซ็กซี่.... แต่หากคนที่รู้ถึงตัวตนแล้ว.. มันไม่ใช่เลยซักนิด.. แค่นี่คือร่างมนุษย์ของเธอคนนั้นก็เท่านั้น...
แอ๊ด~~~~~~
เสียงเปิดประตูดังขึ้น สาวผมยาวสีส้มที่ออกมาเปิดประตูใหญ่ให้กับเธอ ยิ้มให้อย่างมีความสุขจนเห็นเขี้ยวของเธอเลยก็ว่าได้ ก่อนจะกล่าวต้อนรับอย่างตื่นเต้นแล้วโดดกอดเธอด้วยความคิดถึง ก่อนจะกอดคอพาเดินเข้าไปข้างใน โดยลืมสังเกตไปว่า.... มีตุ๊กตาลอยตามมาด้วย...
"ยินดีต้อนรับนะ..... มิวา"
Asuka Talk (ตอนนี้จะโยนให้อาสึกะผู้มาใหม่..เป็นผู้สานต่อนะเออ.... : ไรท์โยนงาน!!)
ว้าว....สวัสดีค่ะ.. ตอนนี้ฉัน หรือ มิวา อาสึกะ กำลังจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน เอ... คฤหาสน์หลังนี้ค่ะ.. จะว่าไป.. ไรท์นี่ชอบโยนงานนะคะ... (ก็ให้เธอเป็นคนแรกน่ะแหละ) งั้นฉันคงโชคร้ายสุดๆเลยแหละ... ต่อกันดีกว่า.... ตอนนี้น่ะ อยากเจอทุกคนแล้วล่ะ...โดยเฉพาะ.. คุณนาโนฮะ ไม่ได้เจอกันตั้ง.. 3 ปี... จะเปลี่ยนไปบ้างมั้ยนะ...
ตอนนี้ฉัน เคโระ และอัลฟ์... ได้เดินถึงหน้าบ้านแล้วจู่ๆอัลฟ์ก็กลับกลายเป็นหมาซะเฉยๆ เล่นทำฉันงงเป็นไก่(เกือบ)ตาแตกแน่ะ
"เปลี่ยนร่างทำไมล่ะ อัลฟ์"
"ร่างนี้สะดวกกว่า..อีกอย่าง พวกมาใหม่ยังไม่รู้..ไม่สิ..ยังไม่อยากให้รู้น่ะ" ดูเธอตอบ..เอ๋..ผู้มาใหม่..คนมาเข้าสังกัดหรอ.. ได้ข่าวว่า ตอนนี้แค่จัดชั่วคราวเองนี่น่า.. ยังมีกลุ่มอื่นนอกจากพวกคุณเอริโออีกเหรอ... ว่าแล้วฉันก็ถามอัลฟ์ไปทันที
"ใครงั้นหรอ...."
"เดี๋ยวก็รู้เองน่า..." ดูอัลฟ์ตอบสิคะ..อ้อ... หลังจากที่อัลฟ์แปลงร่างแล้ว เราก็คุยกันแบบส่งโทรจิตน่ะ.... เล่นเอาเคโระจังมึนไปเลย คิกๆ น่าสงสาร..
"พวกเธอคุยไรกันน่ะ... นี่อาสึกะ..ฉันหิวข้าวแล้วอ่ะ" พูดขัดความสุขจังนะ เคโระ++
"เดี๋ยวได้กินน่า.. ฉันก็ยังไม่ได้กินเหมือนได้นั่นแหละ... แล้วนายไม่แอบแล้วหรอ..
"ก็ว่าอยู่ แต่เห็นยัยนี่ติดหูเลยขี้เกียจแอบ..." เหตุผลเรอะ เคโระจัง
"แต่คนอื่นไม่มีนะ นายน่าจะแอบนะ..ไม่งั้นอด!!" ลองขู่ดูสิ...จะหลบมั้ย..ผู้ร้ายแห่งผนึก เอ้ย..ไม่ใช่ ฮ่ะๆ
"รู้แล้วน่า... อย่าลืมพุดดิ้งเพิ่มด้วยน้าาาา" ตาวิ้งๆแล้วหลบไปในกระเป๋าส่วนตัวเลยนะแก... พูดถึงเป็นไม่ได้...
"เหอะๆ..นายนี่น้า..." ฉันพึมพำ....... นึกถึงช่วงก่อนจะมาที่นี่...เลยนะ...เอ๊ะ..นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย..ฉันควรลืมมันไม่ใช่...ไอ้พวกบ้า..พวกนั้น...ไอ้เจ้าบ้านั่น....
"นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย.....คิดมากขนาด...อ้ะ" ฉันกำลังพึมพำเบาๆ ประตูก็เปิดออกมา ฉันที่มัวแต่พึมพำก็เงยหน้ามองมาบุคคลที่มาเปิดประตูคงจะเป็นคุณนาโนฮะ ไม่ก็พวกคุณฮายาเตะแน่เลย...
"......มะ..มิวา" เอ๋....ฉันได้ยินอะไรฝาดไปรึเปล่า..ว่าเสียง..นั่นคุ้นๆ... ว่าแล้วฉันจะมองคนนั้นให้เต็มสองตาก่อนจะเบิกตากว้าง..พร้อมช็อคยิ่งสงครามโลกจะระเบิดซะอีก.... เจ้านี่มาได้ไง
"...ปะ..ปะ..เป็นไป..ไม่ได้" เสียงฉัน.. กว่าจะเค้นออกมาได้แทบได้... ทำไมหมอนี่ถึงมาที่นี่ล่ะ ได้ข่าวว่าที่นี่มันแผนก 6 ไม่ใช่เรอะ ไม่น่าจะเกี่ยวคุณพวกมาเฟียนี่..?? (แล้วแกรู้ได้ไง : ก็ไรท์แต่ง)
"ดีจ้า...." เฮ้ย...เสียงนี้มัน....
"อา...รีบอร์น...มาที่ได้ไง!!" เอ่อ...ช่วยบอกฉันที..ว่านี่คือ.. เรื่องนาโนฮ้าาาาา (แต่ก็มีรีบอร์นด้วย แถมไอ้เคโระมันยังมารวมกับเธอได้เลย... : นั่นก็เพราะไรท์)
"เข้ามาก่อนเถอะ... ยังมีอะไรให้อธิบายอีกเพียบ.." พูดเสร็จท่านรีบอร์นก็เดินเข้าไปเลยพร้อมกับอัลฟ์ด้วย...ทิ้งให้ฉันต้องเผชิญหน้ากับหนุ่มหน้าเคะ.. เอ้ย.. หนุ่มที่ตนพึ่งจะลบเลือนออกไปในสมอง
"งะ..งั้นเข้าไปข้างในดีกว่า" ฉันพูดขึ้นไม่งั้น อะไรไม่รู้มันคงตามมา.... ดังนั้นพูดจบฉันก็เดินเข้าไปทันที.. ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าเขาบังฉันไว้นะ เบี่ยนซ้ายก็บัง เบี่ยงขวาก็บัง..เอ๊ะ..อะไรของนายเนี่ย
"ท่านจะไม่ทักผมเลยเหรอขอรับ.." นายนั่นจะเอาไรอีกห้ะ... ช่างเถอะ ฉันไม่เกี่ยว...ไม่สิ เราไม่ได้เกี่ยวกันสักหน่อยนี่นะ
"นั่นคือคำทักกันเวลาเจอกันงั้นหรอ" เสียงฉันถามไป.... ดูท่าเขาจะช็อคแหะ ไม่ไหวติ่งเลย
"งั้นเรา..เข้าข้างในดีกว่าค่ะ ฉันยังไม่ได้พักด้วย ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันฉีกยิ้มก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปทันที เล่นทำเขาอึนแล้วต้องรีบปิดประตูเดินตามฉันมาเลยแหะ..ว่าแต่...
"ห้องที่พวกคุณรอน่ะ...อยู่ไหน??" ฉันไม่รู้!!!!!!......
"อ่ะ....หึ เดินตามานะขอรับ... อย่าเดินหนีไปไหนนะขอรับ" แล้วเขาก็เดินนำ.. มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาไม่จับมือฉัน
"ทำอะไรน่ะค่ะ ช่วยปล่อยด้วย" ฉันถามเขาไป..แต่สุดท้ายก็มีแต่ความเงียบ เขาไม่ตอบฉันเลยอ่ะ แต่พอถึงห้องนั้น ฉันก็ปัดมือนั่นทิ้งทันที เล่นเอาเขาค้างไปหลายวิเลยแฮะ... ช่างเถอะ สนใจเหตุการณ์ตรงหน้าดีกว่า.... ดีใจเหลือเกิน..
"คุณนาโนฮะ!!"
"อ้าว..ยินดีต้อนรับกลับจ้ะ.... มิวา" ค่ะ...กลับมาแล้ว...จบบทพูดของฉันแล้วค่ะ.... (?? อะไรของเธอห๊าาาา)
"อ้าว....ยินดีต้อนรับกลับจ้ะ... มิวา" เสียงของนาโนฮะกล่าวดังขึ้นเมื่อเธอได้เห็นบุคคลที่จากกันนาน 3 ปี ได้กลับมายืนตรงหน้าของเธอแล้ว
"ค่ะ... อยู่กัน..คะ.." มิวาพูดขึ้นเมื่อเห็นทุกคนครบ..แต่ก็ต้องชะงัก..เมื่อมันครบ..ไม่แค่พวกคุณนาโนฮะน่ะสิ!! พวกเขาก็ครบ..ครบทั้งหมดด้วย..
"เอ่อ....นี่มันอะไรกันคะ....." มิวาที่เห็นจึงถามขึ้นมา..ไหงเป็นอย่างนี้!!
"เอ่อ..งั้นจะขออธิบายนะ..คือ..พวกนี้" นาโนฮะที่เห็ยลูกศิษย์??ตัวเองงงจึงอธิบายตั้งแต่ต้นจนจบรวมทั้งเลือกที่มาตั้งฐานที่นี่และกลุ่ม ตารางการฝึกอีกด้วย....
"อ๋อ....งั้นฉันอยู่กลุ่ม...แล้วคู่กับใครค่ะ"เสียงถามออกไป..... ซึ่งไม่มีใครที่จะตอบ ยกเว้นหน้าของรีบอร์นที่ดูจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะเครียดก็ไม่เครียด และหน้า...ของเขาที่ดูพิลึกชอบกล.. ทำให้เธอต้องก้มหน้าแล้วก็เงยขึ้นมาด้วยสีหน้าปานจะกลืน ช็อคเกือบหลุด เพราะคู่ของเธอนั่นก็คือ...
"นาย...นายงั้นหรอ บาจิล!! ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยล่ะ"
"ไม่ดีรึขอรับ" เสียงบาจิลถามสงสัย..รึแอบแฝง...(ไม่หรอก..บาจิลออกจะซื่อๆ : แน่รึไรท์ไม่ได้เปลี่ยนเขาใช่มั้ย : แน้~~~~)
"เปล่าซักหน่อย" มิวาที่ได้ยินดังนั้นก็พ่นลมเล็กน้อยก่อนจะบอกอย่างเรียบๆ เธอพลางทุกคนก่อนจะหยุดสายตาที่สึนะ...
นั่น คงจะเป็นซาวาดะ สึนะโยชิ บอสวองโกเล่แฟมิลี่รุ่นที่สิบ.. ท่านสึนะสินะ.. เอ..คุณนาโนฮะจะรู้รียังนะ เสียงมิวาคิดก่อนจะส่งโทรจิต..ที่ไม่ได้ใช่มาน้านนนนานกับนาโนฮะ
-นี่..คุณนาโนฮะคะ.... รู้รึยังว่าพวกเขามีหน้าที่อะไร- <<มิวา
-เอ๋..หน้าที่อะไรหรอ.. รู้แค่ว่าพวกเขาน่ะมีพลังพิเศษ...มีทักษะดีมากด้วยนะ ฝึกอีกคงเก่งมากเลยแหละ- <<นาโนฮะ
-ก็จริงค่ะ....เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะคะ- <<มิวา
-รู้งั้นหรอ... ไปทำไรมาน่ะในช่วง 3 ปี- <<นาโนฮะ
-ฮ่ะๆ... ฉันไปทำงานเป็นผู้ช่วยมาเฟียนอกแก๊งค์มาค่ะ คุณนาโนฮะ- <<มิวา
-...มาเฟีย!!!- <<นาโนฮะ
"มิวา... เธอจะนอนพักที่ไหน" เสียงรีบอร์นดังขึ้น ขัดการสนทนาอย่างลับของทั้งสองคนเป็นอย่างดี มิวาที่หันไปมองรีบอร์นคิดสักพัก ก่อนจะตอบอย่างรวดเร็วว่า
"พักที่นี่ค่ะ"
"ไปพักที่บ้านสึนะซะ" รีบอร์นพูดพร้อมชักปืนเป็นการขู่ซะเรียบร้อย
"ทำไมล่ะค่ะ..อีกอย่าง ฉันยังไม่ได้ทำภารกิจให้เสร็จด้วยค่ะ คงทำตามไม่ได้"
"1 2 ..... เธอคงไม่อยากให้ฉันยิง เพราะฉะนั้นตามมาซะ" รีบอร์นพูดโดยปืนนั้นไม่ลดลงเลยแม้แต่นิด..แต่ดูเหมือนมิวาจะไม่ทำตาม...
"ไว้วันหลังนะคะ.... วันนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ" มิวาพูดพลางก้มหน้าก่อนจะกันไปคุยกับฮายาเตะ
"คุณฮายาเตะคะ ไว้ตอนเย็นจะเข้าไปหาที่ห้องนะคะ เรื่องรายงานตัวเอาเป็นตอนนั้นเลยล่ะกันค่ะ"
"ได้จ้ะ..." ฮายาเตะขานรับก่อนจะไปนั่งเคลียร์งานตัวเอง...... คือการนั่งส่งกระแสไฟฟ้าผ่านสายตายังไงล่ะ..... แต่จู่ๆ คาโรและเอริโอก็พูดดังขึ้นเพราะเนื่องจากพวกเขาก็ยังไม่ได้รายงานตัวเลย
"พวกเราด้วยค่ะ จะเข้าไปพร้อมคุณมิวาค่ะ"
"ใช่ครับ"
"เอ้อ..นั่นสินะ" รู้สึกว่า..ทุกคนจะลืมอะไรไป...... รีบอร์นไง ปืนยังจ่ออยู่เลย....
"หึ.....เอางั้นก็ได้... พรุ่งนี้เธอต้องไปกับฉัน มิวา!!!" รีบอร์นพูดจบก็เก็บปืนนั่นทันที... มีใครถามเธอมั้ย.... ว่าอยากไปป่ะ!! เฮ้อ..เอาแต่ใจจริงๆเลย ครูใครเนี่ย?? (ตกลงมีครูกี่คน)
"เฮ้อ..ค่ะ.. เออ...ขอตัวขึ้นห้องพักก่อนนะคะ" มิวาพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน เมื่อนึกถึงตัวบางตัวที่มันยุกยิกในกระเป๋าเธอ..
"จ้ะ.. ห้องเธอน่ะ xxxx " นาโนฮะพูดก่อนจะหยิบกุญแจให้เธอ...
"ค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ บายค่ะ" ฟิ้วว~~~ ไปเรียบร้อยไม่เหลือ เล่นเอาพวกที่เหลืออยู่มองด้วยความงง.... จะว่าไปแล้ว....
"เฮ้ย!!!/...!!!/มิวา .. ไม่แนะนำตัวเลยเรอะ!!!" เฮ้อ...ยัยขี้ลืมเอ้ย...
"เอาเถอะ... ไว้วันเสาร์ เจอกัน ไปสึนะ ดีจ้า" รีบอร์นผ่อนลมหายใจออก ก่อนจะขอลากลับโดยลากสึนะที่แทบเป็นใบ้ทั้งตอน..กลับ รวมทั้งคนอื่นๆด้วยเช่นกัน
"จ้ะ...." ทุกคนขาน..แม้ส่วนน้อยที่สะบัดหน้าหนี..(เพราะอะไรคงรู้) โดยมีเฟทเดินไปส่งเช่นเคย แค่ว่า...ถึงตรงหน้ารั้วคฤหาสน์เท่านั้นเอง...
"เฮ้อ.....เหนื่อยชะมัด" เสียงถอนหายใจเหนื่อยๆ เมื่อถึงห้องพักของตัวเอง.... จากนั้นก็โยนกระเป๋าตัวเองลงไปบนเตียงนั้นอย่างไร้ปราณีส่งผลให้คนที่อยู่ข้างใน ต้องร้องดังแอ้ก...
"เฮ้ย.... ขอโทษๆ เคโระจังเป็นไรหรือเปล่า..." มิวารีบเปิดปากกระเป๋าทันทีพร้อมดึงตัวเคโระออกมาแล้วถามอย่างรวดเร็ว...
"เวียนหัว...อ่า.... ดังตุ้บเลย...อาสึกะ" ก็สมอยู่หรอก.. ไม่เวียนหัวเพราะโดนกระทบก็ไม่รู้จะว่าอะไรแล้ว...
"ขอโทษ.... อ้าว.. ฉันไปจิ๊กที่ห้องครัวมา... นายน่าจะชอบกินนะ"
"ว้าวๆ.... พุดดิ้งๆ หม่ำล่ะน้า...... อ้ำๆๆ" เคโระถามวาวทันทีเมื่อมิวายื่นพุดดิ้งให้ เพราะเห็นบ่นมาเกือบตลอดทาง... เลยสงเคราะห์?ให้
"อย่อยจัง.... นี่...คนพวกนั้นเป็นใครหรออาสึกะ... เห็นเธอคุยกันแปลกๆ แถมพลังนั่นก็มีคล้ายและไม่คล้ายกับเธอด้วย อ้ำๆๆ" เคโระถามพลางเคี้ยวพุดดิ้งในปากอย่างสงสัย.. มิวาที่ได้ยินจึงตอบกลับไปอย่างเนือยๆ..
"ก็แค่คนที่รู้จักน่ะ.... แต่เผอิญมันเซอร์ไพรส์ไปหน่อย โคตรด้วย ชิๆ" เสียงในประโยคท้ายๆนั้นเหมือนขมุบขมิบทำให้เคโระที่หม่ำพุดดิ้งเสร็จก็หันมาจ้องเธออย่างสงสัย...
"เธอเป็นใครกันแน่... อาสึกะ"
"ฉันน่ะหรอ..... ก็แค่......"
"นี่....รีบอร์น คุณที่ชื่ออาสึกะน่ะ.. ใครหรอ.. ทำไมเขาถึงตกใจเวลาเจอนายกับบาจิลล่ะ" สึนะถามพลางเหล่มองบาจิลที่เดินเงียบและบรรยากาศรอบตัวนั้นแปลกไป...
"อยากรู้ไปทำไมน่ะ สึนะ"
"ฉันก็แค่สงสัยน่ะ.... มีความรู้สึกว่า.... เธอเกี่ยวข้องกับ...พวกเรา...แถมยังมองฉันด้วยสายตาแปลกๆอีก.. ก็เลย..." สึนะพูดยังไม่จบ รีบอร์นก็พูดขึ้นทันที
"เดี๋ยวนายก็รู้เอง สึนะ... เอาเป็นว่า...." เขาลากเสียงยาว..ก่อนจะเหล่สายตาไปมองที่บาจิลสักพักแล้วกลับมาบอกสึนะ ทำเอาบาจิลหน้าตาตื่นไปสักพักเลยทีเดียว
"เอาเป็นว่า ถ้าอยากรู้ ถามบาจิลเอาแล้วกัน" ฟรีบ..... รีบอร์นเดินนำไปเสียเฉยๆ ทุกคนมองหน้ากันสักพักก่อนจะเบนสายตาไปมองที่บาจิลเป็นจุดศูนย์กลาง...
"บาจิล....รู้หรอ...??" จะตอบไงล่ะทีนี้...
ก๊อก... ก๊อก...ก๊อก...
"เข้ามาได้จ้ะ..." เสียงอนุญาตดังขึ้นพวกเธอและเขาจึงขานรับแล้วเปิดประตูทันที
"ครับ/ค่ะ!!"
"งั้นก็....."
"ผม เอริโอ มอลเดียล"
"ฉัน คาโร รู ลูเชีย"
"และฉัน.. มิวา อาสึกะ"
"มารายงานตัวแล้วครับ/ค่ะ... ท่านผู้บัญชาการยางามิ ท่านรีนฟอร์ซ"
ยางามิ หรือ ฮายาเตะ พยักหน้าเพื่อเป็นการตอบรับก่อนจะกล่าวตามนิสัยเธอที่ไม่ได้เป็นเวลางาน
"ตามสบายจ้ะ... เอริโอ้ คาโร.. ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตขึ้นเยอะเลยนะ.. โดยเฉพาะเธอ... มิวา" ฮายาเตะหันมายิ้นให้ทั้งสองคนก่อนจะส่งยิ้มให้เธอเป็นคนสุดท้าย...
"ค่ะ/ครับ"
"ไปพักผ่อนเถอะ อื้ม...วันเสาร์เราจะเริ่มการฝึกนะ ในระหว่างนี้...ไปเที่ยวตามสบายเลยนะ" จบประโยคทุกคนต่างยิ้มกว้างโดยเฉพาะคาโรและเอริโอ้ที่ไม่เคยมาที่นี่เลยในชีวิตจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ ส่วนมิวาได้แต่ยิ้งบางๆ ก่อนจะฉุดคิดได้ว่า..พรุ่งนี้เธอต้องไปนอนกับรีบอร์น... ทั้งหมดเลิกสนใจความคิดตัวเองเมื่อใคร เข้ามาในห้องนี้อีกคน
"ขอเข้าไปหน่อยน้า.... อ้าว... เอริโอ คาโร มิวา เข้ามารายงานตัวหรอ..." เสียงของนาโนฮะทักขึ้นเมื่อเห็นทั้งสามอยู่ในห้องของฮายาเตะ...
"ค่ะ/ครับ"
"มารบกวนรึเปล่า..." คาโรและเอริโอที่ได้ยินอย่างนั้นจึงรีบปฏิเสธทันที...
"เปล่าเลยครับ..."
"ใช่ค่ะ พวกเราจะไปแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ..."
"ครับ.." พูดจบ..ทั้งสองก็ขอตัวลากลับทันที... ทำให้นาโนฮะและฮายาเตะหัวเราะน้อยๆกับสองคนนั้น... ก่อนจะหันมาพูดกับอีกคนที่ยังยืนอยู่...
"มีอะไรหรือเปล่า มิวา" ฮายาเตะหันมาถามก่อนคนแรก ก่อนจะตามมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนของนาโนฮะ..
"มีอะไร...จะพูดมั้ย... มิวา"
เธอหันมามองพลางคิดอย่างลังเล ก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงที่ดูแผ่วเบา....
"คือ.....ฉันมีเรื่องอยากจะบอก..ค่ะ.... ถึงความสัมพันธ์ของ...."
"ไม่เป็นไร...ถ้ายังไม่อยากพูด....ก็ไม่เป็นไรจ้ะ" นาโนฮะที่ได้ยินเสียงแบบนั้น จะให้บังคับพูดต่อก็เกรงว่าจะกระทบจิตใจของเธอเข้า.. แต่เพราะว่าตัดสินใจได้แล้ว..จึงส่ายหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ยากจะปฏิเสธ..
"ไม่เป็นไรค่ะ... ฉันตัดสินใจแล้ว... ว่าจะขอให้คุณนาโนฮะและคุณฮายาเตะช่วยน่ะค่ะ..."
"ช่วย....อะไรหรือจ้ะ/ช่วยอะไรหรอ..../นั้นสิ... ฉันช่วยได้นะคะ ถ้าได้นะ" สามเสียง?...หันมาถามด้วยความงงงวย..
"คือ....ที่จริง.....ฉันก็เป็น...มาเฟียค่ะ!!!" ทั้งหมด...หยุด และสตั้นไปประมาณหลายวิ ก่อนจะงงเข้าไปอีกเมื่อ...
"และก็เป็น...จอมเวทย์ด้วยค่ะ!!"
"ห้ะ....!!"
"ค่ะ...เรื่องราวมีอยู่ว่า............" มิวาพูดเรื่องราวของตัวเองไปอย่างละเอียด ยิ่งทำให้ นาโนฮะ ฮายาเตะ และรีนฟอร์ซ? งงเข้าไปใหญ่.... เธอเล่าเรื่องทั้งหมด....จนครบ แต่ไม่ได้เล่าว่า....พลังของพวกสึนะนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหนและเป็นอย่างไร รวมทั้งเรื่องประวัติของรีบอร์นด้วยเช่นกัน เล่าแค่ว่า รีบอร์นที่มาฝึกทุกคนเพื่อเป็นมาเฟีย ส่วนเธอนั้นได้อยู่ที่อิตาลี่ และได้รู้จักกับบาจิลจนถึงเมื่อประมาณ... 2-3 อาทิตย์ก่อน.....
"เรื่องราวทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ..."
"ไม่น่าเชื่อเลยนะ..แล้วเรื่องที่ขอให้ช่วยล่ะ..." นาโนฮะถามทั้งที่ยังอึ้งไม่หาย....
"ขอให้ช่วย...เก็บเรื่องนี้...เป็นความลับด้วยค่ะ..จนกว่าจะถึงเวลา.... ที่พวกเขาจะบอกเอง...รวมทั้ง....ช่วยเก็บเรื่องพลังของฉันและตัวตนที่แท้จริง...ไว้ด้วยค่ะ"
"และก็.....พาเด็กคนนี้..ไปส่งที่..โทโมเอดะด้วยนะคะ"
จบแล้วสำหรับตอนนี้...ความสัมพันธ์ของมิวา
ยังไม่จบเท่านี้หรอก...เธอเป็นใครทำไมมีบท
ด้วยล่ะ ไปติดตามกันดูนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
เคโระจัง หรือ เคเบรอส
สัตว์ร้ายแห่งผนึกที่ใช้พลังดังดวงอาทิตย์ เป็นคนสำคัญในเรื่องของซากุระ หรือ การ์ดแคปเตอร์ซากุระ..... ติดตามกันต่อไป...
Special Note 003
เรื่องราวที่ชักชุลมุน วุ่นวาย เมื่อเด็กสาวนาม มิวา อาสึกะ เป็นเหมือนเด็กปริศนาที่นำเรื่องราวแปลกใหม่มาเชื่อมต่อกัน.... รวมทั้งเหตุการณ์วุ่นวาย...ที่เธอได้บอกความลับของพวกวองโกเล่ไปซะแล้ว... ดีที่ว่าไม่ได้บอกหมด... หากพวกเขารู้จะทำอย่างไรกับแม่ตัวแสบดื้อนี่.. รวมทั้งความสัมพันธ์ของเธอ ระหว่างเธอ รีบอร์น บาจิล และนาโนฮะ... ที่กำลังจะถูกขุดขึ้นมาเฉลย.... เธอเป็นใครกันแน่นะ... พลังของเธอมันคืออะไร.....
กลีบความฝัน
(เร็วๆนี้)
(เร็วๆนี้)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น