คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Anonymous: Chapter N
Fiction
MarkNo {Feat NCT}
- Anonymous
-
Chapter:
N
“ออกจากวงไปซะ! ลี แทยง”
ถ้อยคำสาปแช่งตะโกนมาจากที่ไหนสักแห่ง
ไม่นานหลังจากนั้นมันก็กลายเป็นความวุ่นวายที่ก่อตัวขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
การ์ดกลุ่มหนึ่งกรูกันขึ้นไปบนเวทีเพื่อกันแฟนคลับออกจากฮยองไลน์ ในขณะที่การ์ดอีกกลุ่มหนึ่งเดินพล่านไปทั่วบริเวณด้านล่างพร้อมกับเสียงวอที่ดังปนเปกันไปหมด
สิ่งที่เห็นตรงหน้าช่างดูสับสนและจับต้นชนปลายไม่ถูก ซ้ำร้ายกว่านั้นเสียงซุบซิบที่ได้ยินแว่วเข้ามาก็ทำให้มาร์คถึงกับตัวชาดิก
“แก
นั่นมันมาร์คไม่ใช่เหรอ หรือว่าเขาก็มาร่วมงานแฟนไซน์วันนี้ด้วย”
“บ้าน่า
มาร์คจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง วันนี้ยูนิต Dream มีถ่ายรายการเพลงที่ยออีโดนี่นา”
“แต่ว่าฉันจำไม่ผิดจริงๆ
นะ เด็กผู้ชายคนนั้นคือมาร์คชัดๆ”
เพราะแบบนี้สินะ...
ดงวานฮยองถึงบอกว่าเขาไม่ควรมาที่นี่
มาร์คเพิ่งจะเข้าใจคำพูดของลีเมเนก็ตอนนี้
เพราะถึงจะดั้นด้นมาถึงที่นี่เขาก็ไม่สามารถทำให้อะไรดีขึ้นได้
ยิ่งกว่านั้นสถานการณ์ในตอนนี้ดูเหมือนจะแย่ลงเรื่อยๆ แฟนคลับบางคนเริ่มส่งสายตาเคลือบแคลงสงสัยมองมาที่เด็กหนุ่มร่างโปร่ง
ทว่าแทนที่ที่มาร์คจะรีบเดินหนีไปหรือทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ตัวเองไม่เป็นจุดสนใจ
เขากลับยืนนิ่งอยู่กับที่
...อย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูก
หมับ!
“มาร์คฮยอง
รีบออกไปจากที่นี่เร็ว เริ่มมีแฟนคลับบางคนจำพวกเราได้แล้ว”
เป็นเจโน่ที่เข้ามาฉุดแขนของพี่ชายร่างโปร่งให้รีบเดินออกมาจากบริเวณจัดงานแฟนไซน์
ความอบอุ่นจากฝ่ามือนุ่มนิ่มช่วยบรรเทาความกังวลของมาร์คให้คลายลงบ้าง ถึงอย่างนั้นก็ยังมีปัญหาใหญ่อีกหนึ่งอย่างที่มาในรูปแบบของผู้จัดการหน้าดุที่โผล่พรวดมาตัดวิถีทางเดินของพวกเขา
“เจอตัวแล้ว
พวกเด็กตัวแสบ นี่ถ้าดงวานไม่โทรมาบอก ทางนี้ก็คงไม่รู้ว่าพวกนายก่อเรื่องอะไรไว้บ้าง”
“ไม่ได้ก่อเรื่องสักหน่อยครับ
พวกเราก็แค่อยากมาเตือนพวกฮยองให้ระวังตัว... เท่านั้นเอง”
ปลายเสียงของเจโน่แผ่วลงถนัดเมื่อถูกดวงตาคมกริบของฮวังเมเนปราดมองมา
เห็นแบบนั้นแล้วมาร์คก็รีบดันคนเป็นน้องไปยืนข้างหลัง
และเป็นเขาที่ออกมารับหน้าเสียแทน
“มาแล้วมีประโยชน์อะไรรึเปล่า
ต่อให้ที่นี่จะวุ่นวายแค่ไหน คนที่มีหน้าที่ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และหน้าที่ของพวกนายตอนนี้คือการทำตัวเป็นพ่อพระเป็นห่วงชาวโลกเขาไปทั่วหรือยังไงกันแน่”
“...”
“ดงวานบอกว่าอีก
45 นาที จะมีนักข่าวจากจีนมาสัมภาษณ์ยูนิต Dream
เป็นสกู๊ปพิเศษ
คิดดูเองก็แล้วกันว่าพวกนายกำลังทำให้ใครเดือดร้อนบ้าง”
“ขอโทษครับ”
เด็กหนุ่มตอบรับเสียงอ่อน
ที่มาร์คยอมจำนนให้กับฮวังเมเนอย่างง่ายดายไม่ใช่ว่าเขาไม่ห่วงแทยงฮยอง แต่เด็กหนุ่มเพิ่งได้เรียนรู้ก็วันนี้นี่เองว่าต่อให้ห่วงมากแค่ไหน
สิ่งที่เขาควรทำมากกว่าก็คือทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดต่างหาก
“ไปที่รถซะสิ
เดี๋ยวฮยองจะขับรถไปส่งพวกนายที่สถานีโทรทัศน์เอง”
“ครับ
ไปกันเถอะ เจโน่”
ถ้อยประโยคหลังมาร์คหันไปบอกกับเจโน่
เป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่หน่วยตาคมปรายมองไปทางเวทีแฟนไซน์ที่อยู่ด้านหลังพวกเขา
และทันเห็นแทยงฮยองกับฮยองไลน์คนอื่นๆ ถูกเรียกลงไปด้านหลังเวที สีหน้าของแทยงฮยองดูไม่ดีสักเท่าไรถึงอย่างนั้นเด็กหนุ่มร่างโปร่งก็หวังว่าพี่ชายของเขาจะไม่เป็นอะไร
“อย่างนั้นหรือ
ตำรวจจับคนร้ายที่ปาไข่ใส่หน้าแทยงได้แล้วสินะ”
“ได้ยินว่าเป็นแอนตี้แฟนที่เกลียดแทยงฮยองมาตั้งแต่เปิดตัวรุกกี้ใหม่ๆ
ที่สำคัญดูเหมือนว่าจะเป็นคนเดียวกับที่ขุดคุ้ยเรื่องในอดีตของแทยงฮยองแล้วลากไปให้เนติเซนรุมซะกำก่อนหน้านี้ด้วย”
“น่ากลัวเป็นบ้าเลยแฮะ”
โดยองส่ายหน้าเบาๆ
ให้กับท่าทีโอเวอร์แอคติ้งแสดงความกลัวของเมมเบอร์ชาวญี่ปุ่นอย่างยูตะ ก่อนร่างสูงโย่งจะลุกไปหยิบน้ำจากในตู้เย็น
ในขณะเดียวกันฮยองไลน์คนอื่นๆ ก็ยังคงรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวและพูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้
อันที่จริงโดยองไม่ใช่เมมเบอร์ที่เข้าร่วมงานแฟนไซน์ที่อิลซาน
แต่เขาก็พอจะเดาเรื่องราวคร่าวๆ ได้จากการพูดคุยกับแทอิลฮยองและยูตะฮยอง
และอีกส่วนหนึ่งก็มาจากการที่โดยองบังเอิญได้ยินฮวังเมเนคุยโทรศัพท์กับใครสักคนระหว่างเดินกลับมาที่หอพัก
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีจดหมายสาปแช่งบ้าบอพวกนั้นส่งมาหาพวกเราแล้วสิ”
“ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ
ได้โปรด” สองคู่กัดต่างยูนิตอย่างเตนล์และวินวินหันมาสนับสนุนกัน ในขณะที่พี่คนโตอย่างแทอิลก็อดห่วงน้อยชายผู้โชคร้ายไม่ได้
“ฮวังเมเนเข้าไปคุยกับแทยงในห้องตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาเลย
ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง”
“ผมเป็นห่วงแทยงฮยองจัง~” วินวินเสริมขึ้นบ้างด้วยน้ำเสียงลูกเจี๊ยบอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว
“ก็คงเป็นเรื่องที่จับคนร้ายได้นั่นแหละ
แทอิลฮยองอย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิครับ แทยงมีแจฮยอนอยู่ด้วยทั้งคน ยังไงต้องไม่เป็นไรแน่ๆ”
ยูตะก็ยังคงเป็นยูตะ ซานนัมจาผู้มองโลกในแง่ดีเสมอ
“ผมได้ยินมาว่ามาร์คกับเจโน่ไปงานแฟนไซน์ที่อิลซานวันนี้ด้วย
มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า ยูนิตดรีมไม่ได้มีถ่ายรายการที่สถานีโทรทัศน์หรอกเหรอ”
โดยองแสดงความเห็นขึ้นมาบ้างหลังจากเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับแก้วใบใสที่มีน้ำส้มบรรจุอยู่เต็มแก้ว
เด็กหนุ่มหย่อนตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ
ยูตะตามเดิมก่อนจะเบนสายตาไปมองหน้าจอไอแพดที่เพื่อนชาวญี่ปุ่นกำลังไล่อ่านข่าวที่งานแฟนไซน์วันนี้
และก็เป็นอย่างที่คาดไม่มีข่าวเรื่องแอนตี้แฟนปาไข่ใส่หน้าแทยงฮยองออกมาให้เห็นแม้แต่ข่าวเดียว
“ฉันก็ได้ยินสต๊าฟพูดมาแว่วๆ
เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีรูปหรือหลักฐานอะไรบอกว่าเจ้าเด็กพวกนั้นไปที่งานแฟนไซน์จริงๆ
บางทีอาจจะถูกปิดข่าวไว้เหมือนกับข่าวที่แทยงถูกปาไข่ก็ได้
นายต้องไปได้ยินที่สต๊าฟพูดในงานวันนี้ดู โดยอง พวกเขาสั่งให้แฟนคลับลบทั้งรูป
ทั้งรูปภาพ และถ้าใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็จะถูกตัดสิทธิ์ออกจากกิจกรรมทุกอย่างของ
NCT”
“น่ากลัวชะมัด”
ได้ยินยูตะพูดแบบนั้นแล้วเตนล์ก็ถึงกับบ่นอุบ ถึงอย่างนั้นเด็กหนุ่มก็อดปฏิเสธไม่ได้ว่านั่นเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ฉลาดมาก
บทสนทนาของฮยองไลน์ดำเนินไปเรื่อยๆ
ก่อนจะหยุดลงเมื่อเสียงเอะอะโวยวายจากประตูด้านนอกบอกให้รู้ว่าพวกเด็กๆ
ดรีมกลับมาจากกิจกรรมโปรโมทแล้ว มาร์คเป็นคนแรกที่ก้าวเท้าเร็วเข้ามา
เด็กหนุ่มหันซ้ายแลขวาก่อนจะพุ่งตัวไปหาฮยองคนสนิทที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องพร้อมกับฮวังเมเนพอดิบพอดี
“แจฮยอนฮยอง! แทยงฮยองเป็นยังไงบ้าง”
สิ่งแรกที่แจฮยอนทำคือผลักหัวของเจ้าเด็กหัวคาราเมลเบาๆ
ราวกับจะเตือนให้มาร์คใจเย็นๆ ก่อน สิ่งที่ยังคงชัดเจนเสมอก็คือรอยยิ้มที่ยังคงเปื้อนอยู่บนใบหน้าของพี่ชายตัวขาวไม่ว่าจะยามสุขหรือยามร้ายพลอยทำให้คนเป็นน้องรู้สึกวางใจลงบ้าง
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก
แทยงฮยองแค่ต้องการเวลาคิดอะไรบ้างนิดหน่อย
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับมาบ่นนายได้เหมือนเดิมแล้วล่ะ”
“ผมขอโทษนะฮยอง
ถ้าผมไปเตือนพวกฮยองให้เร็วกว่านี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องบ้าๆ นี่ขึ้นกับแทยงฮยอง”
“ไม่เอาน่า
ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นแหละ เพราะฉะนั้นเลิกโทษตัวเองได้แล้ว” มาร์คทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จนคนเป็นพี่อดไม่ได้ที่ยกฝ่ามือใหญ่ขึ้นลูบเส้นผมสีคาราเมลละเอียดราวกับจะปลอบโยน
“ที่สำคัญเป็นห่วงตัวเองก่อนดีไหม ได้ข่าวว่าไปก่อเรื่องไว้ไม่ใช่รึไง”
แจฮยอนพูดเหมือนรู้อะไรบางอย่างซึ่งก็คงไม่ผิดสักเท่าไรเพราะฮยองตัวขาวก็คงรู้เรื่องที่มาร์คก่อไว้จากฮวังเมเนมาไม่มากก็น้อย
แตกต่างคนนอกวงอย่างโดยองที่กำลังเก็บรายละเอียดด้วยการมองคนอายุน้อยกว่าสลับไปมา
“ผมคิดว่าตัวเองคงอดไปฮาวายกับฮยองแล้วล่ะมั้ง”
มาร์คพูดเสียงเจื่อนขณะเกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ เอาเข้าจริงเด็กหนุ่มก็ไม่กล้าหันไปถามฮวังเมเนสักเท่าไรว่าเขายังได้สิทธิ์ไปฮาวายกับพวกฮยองอยู่อีกรึเปล่า
“ไหนๆ ตั๋วเครื่องบินก็จองไปแล้ว
เรื่องทำโทษเอาไว้ทีหลังก็แล้วกัน”
จนกระทั่งฮวังเมเนเปรยขึ้นมาเองนี่ล่ะ
มาร์คถึงได้หายใจโล่งคอขึ้นมาหน่อย
- Anonymous -
ทริปไปพักผ่อนที่ฮาวายของบริษัทมีขึ้นในช่วงเย็นวันอาทิตย์ปลายเดือนสิงหาคมซึ่งรวบรวมศิลปิน
ทีมงาน และคนเบื้องหลังกว่าร้อยชีวิตซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีมาร์ค แฮชาน
และฮยองไลน์คนอื่นๆ ใน NCT รวมอยู่ด้วย
พวกเขาใช้เวลาเดินทางจากเกาหลีใต้ไปฮาวายเกือบ 10 ชั่วโมงซึ่งเมมเบอร์
NCT ที่ตื่นเต้นกับการไปเที่ยวฮาวายมากที่สุดก็หนีไม่พ้นมาร์คกับเตนล์
สองพี่น้องที่เคยสัญญาว่าจะมาเที่ยวฮาวายด้วยกัน
หลังจากทีมงานพาศิลปินเข้าไปเช็คอินที่โรงแรมแล้ว
เมมเบอร์ NCT ก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่ห้องของตนก่อนจะนัดเจอกันในอีก
30 นาทีต่อมาเพราะวันแรกของทริปเป็นวันที่ปล่อยฟรีสไตล์อยากจะทำอะไรหรือไปที่ไหนก็ได้
แต่ถึงอย่างนั้นทั้งลีเมเนและฮวังเมเนก็ต่างย้ำเด็กในความดูแลให้รักษาภาพพจน์ของตัวเองด้วย
เนื่องจากยังมีแฟนคลับบางส่วนตามมาสอดส่องถึงที่ฮาวาย
“อันยองจ๊ะเด็กๆ
แต่งตัวแบบนี้จะลงไปเล่นน้ำตั้งแต่หัววันเชียวเหรอ”
มาร์คกับแฮชานเดินมารอคนอื่นๆ
ตรงริมสระว่ายน้ำด้านข้างโรงแรมที่เป็นจุดนัดพบซึ่งระหว่างทางก็เจอกับสไตลล์ลิสนูนาเข้าพอดี
โซมีนูนาดูจะถูกใจกับห่วงยางรูปเป็ดของแฮชานอยู่ไม่น้อย ในขณะที่ฮวายองนูนาหันมาพูดคุยกับมาร์คเสียงใส
“มาทะเลทั้งทีก็ต้องลงไปเล่นน้ำสิครับนูนา
ไม่อย่างนั้นคงเรียกว่ามาไม่ถึงฮาวาย”
“แดดร้อนแบบนี้นูนาไม่เอาด้วยหรอก
นูนากับโซมีเข้าไปเดินช็อปปิ้งดีกว่า”
“ความจริงกลุ่มเราก็มีคนที่ไม่เล่นน้ำแล้วจะเข้าไปเดินเล่นในเมืองเหมือนกันนะครับนูนา
นั่งไงครับ มาโน่นแล้ว”
เด็กหนุ่มร่างโปร่งชี้ไปที่กลุ่มฮยองไลน์ที่เพิ่งลงลิฟท์ให้หญิงสาวอายุมากกว่าได้เห็นซึ่งแกงค์ที่จะไปเที่ยวในเมืองกับลงเล่นน้ำแบ่งการแต่งตัวกันอย่างชัดเจน
อย่างกลุ่มที่ลงเล่นน้ำจะใส่ชุดบอดี้สูทว่ายน้ำเหมือนแจฮยอนหรือไม่ก็กางเกงผ้าร่มกับเสื้อยืดเหมือนยูตะกับแทยง
ส่วนกลุ่มที่จะไปเดินเล่นในเมืองบางคนก็แทบจะยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าตัวที่นั่งเครื่องบินมาเลยด้วยซ้ำ
“พวกนายจะเอาอะไรจากในเมืองรึเปล่า”
แทอิลฮยองผู้แสนดีเอ่ยถามน้องๆ แกงค์เล่นน้ำซึ่งส่วนใหญ่ก็ส่ายหน้าเพราะยังนึกอะไรไม่ออก
จะมีก็แต่แฮชานที่กระโดดเหย็งๆ อยู่ด้านหลังของกลุ่ม
“ผมๆ ผมอยากได้เสื้อลายดอกมาใส่ให้เข้ากับชายหาด
ทะเล สายลม แสงแดดน่ะฮยอง”
“อ้าว แล้วตัวที่ยัดใส่กระเป๋ามาด้วยล่ะ”
รูมเมทอย่างมาร์คเอ่ยถามอย่างเสียไม่ได้
“ก็ตัวนั้นมันใส่แล้วคับนี่นา”
แฮชานบ่นกระปอดกระแปดเรียกเสียงหัวเราะคิกจากเหล่านูนาได้มากทีเดียว
จะมีก็แต่คนถามนี่ล่ะที่ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา
พวกเขาพูดคุยกันอีกนิดหน่อยก่อนที่แกงค์เล่นน้ำจะปลีกตัวไปก่อน
เพราะแกงค์เดินเที่ยวในเมืองที่รวมโซมีกับฮวายองนูนาเข้าไปด้วยยังเสิร์ชหาสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองอยู่
ตูม!
แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวลงไปเหยียบพื้นทราย
เสียงบางอย่างตกลงบนพื้นน้ำอย่างแรงก็ทำให้มาร์คและคนอื่นๆ หันกลับไปมองโดยอัตโนมัติ
และสิ่งที่เห็นก็ทำให้เด็กหนุ่มเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ มาร์คตวัดฝีเท้าวิ่งกลับไปที่ริมสระว่ายน้ำเช่นเดียวกับแจฮยอน
แทยอง ยูตะ และแฮชาน
“แทอิลฮยอง!”
“เกิดอะไรขึ้น!” แทยงสำทับถามเมื่อเห็นว่าทุกคนที่ยืนอยู่รอบสระดูเหมือนจะอึ้งตกใจไปตามๆ
กัน
“แหะๆ โทษทีๆ
พอดีเดินไม่ระวังไปหน่อยน่ะก็เลยลื่นตกลงไปในสระว่ายน้ำ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า“
แล้วก็เป็นฮยองคนโตของวงที่ช่วยแถลงไขให้ความอึดอัดรอบตัวค่อยๆ
เจือจางลง โดยองที่ยืนอยู่ใกล้สระที่สุดก้มลงไปช่วยดึงแทอิลขึ้นจากน้ำท่ามกลางคำพูดเย้าแหย่ของแฮชานที่หวังจะคลายบรรยากาศอันน่าอึดอัดลงบ้าง
“แทอิลฮยองนี่ก็ซุ่มซ่ามอยู่เรื่อยเลยนะครับ”
“โชคดีนะครับที่น้ำตื้น
ฮยองก็เลยไม่เป็นอะไรมาก เพราะถ้าผมจำไม่ผิดแทอิลฮยองว่ายน้ำไม่เป็นนี่นา”
“ฮะฮาฮ่าๆ
นั่นสินะ โชคดีจริงๆ”
แทอิลตอบรับคำพูดของโดยองด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นร่าเริง
ขณะที่ในใจกำลังเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ว่ามันเป็นแค่ลื่นล้มตกลงไปจริงๆ
น่ะหรือ คิดเท่าไรก็คิดไม่ออกจนสุดท้ายความคิดวุ่นวายพวกนั้นก็ลอยหายกลายเป็นละอองอากาศเมื่อน้องๆ
เข้ามารุมถามไถ่อาการด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
จะมีก็แต่เด็กหนุ่มสองคนที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่
แจฮยอนเบือนสายตาไปมองสบกับคนรักตัวเล็กของเขาและสายตาที่แทยงตอบกลับมาก็สื่อความหมายอย่างเดียวกัน
...เหตุการณ์วันนี้มันเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆ
น่ะหรือ
+++ TBC +++
รู้สึกตอนนี้แต่งฟิคนิรนามเหมือนกับแต่งสารคดีของ NCT เข้าทุกวันค่ะ 555 เอาเป็นว่าใครอยากอ่านสารคดีของเด็กๆ ก็เร่เข้ามานะคะ เนื้อเรื่องอาจจะเครียดบ้างนิดหน่อยแต่จะคอยเติมความหวานให้ด้วยความน่ารักของน้องโน่นะคะ ส่วนตัวละครอื่นอาจจืดจางหรือหายไปบ้างนี่ขึ้นอยู่กับความเอ็นดูของคนแต่งจริงๆ ค่ะ
มีปริศนามาให้ทายเล่นๆ ถ้าทายถูกกันมิ้นจะอัพตอนใหม่ให้เสร็จภายใน 2-3 วันหลังจากทายถูกดีไหมคะ
อย่างคำถามของแชปนี้ก็คือฟิคเรื่องนี้จะมีคร่าวๆ ทั้งหมดกี่ตอน ลองทายกันดูเล่นๆ นะคะ :)
#ฟิคนิรนาม
@plzforgetme_not
ความคิดเห็น